ANATOMIA 1.0

Kość potyliczna

Kość klinowa

Kość skrzydłowa

Kość skroniowa

Kość ciemieniowa

Kość międzyciemieniowa

Kość czołowa

Kość sitowa

Lemiesz

kość nieparzysta, łączy się bezpośrednio z kręgosłupem poprzez kłykcie potyliczne, ogranicza jamę czaszkową od tyłu i częściowo od dołu. Rozróżnia się w niej łuskę potyliczną - znajduje się na niej grzebień karkowy - u psa i konia.

kość nieparzysta, stanowi część donosową podstawy czaszki. Współtworzy także jej ściany boczne; szczególnie dobrze rozwinięte u psów, łączy się z kością skroniową. Tylna ich krawędź u konia ogranicza od przodu otwór poszarpany.

kość parzysta, ma postać cienkiej blaszki. Tworzy ściany boczne nozdrzy tylnych, wolny koniec kości skrzydłowej to haczyk skrzydłowaty.

kość parzysta. Obudowuje jamę czaszkową, nawiązuje połączenie z żuchwą, z kością gnykową.

kość parzysta, tworzy znaczną część sklepienia czaszki. U psów ras długogłowych i u koni w płaszczyźnie pośrodkowej sklepienia czaszki biegnie dobrze wyrażony grzebień strzałkowy zewnętrzny. U konia na powierzchni wewnętrznej, w płaszczyźnie pośrodkowej biegnie grzebień strzałkowy wewnętrzny.

nieparzysta, o kształcie trójkątnym. Leży pośrodkowo, między kośćmi ciemieniowymi i łuską potyliczną.

kość parzysta, współtworzy sklepienie czaszki i jamy nosowej oraz oczodół

kość nieparzysta. Ukryta wewnątrz czaszki, na wysokości oczodołów; oddziela jamę czaszkową od jamy nosowej. Błona śluzowa, która ją pokrywa, jest siedliskiem zmysłu powonienia, szczególnie dobrze rozwinięta u zwierząt makrosmatycznych (o dobrze rozwiniętym zmyśle powonienia)

kość nieparzysta. Silnie wydłużona. Biegnie od podstawy caszki do dna jamy nosowej, na dnie jamy nosowej przyczepia się do grzebienia nosowego kości podniebiennej, na przekroju poprzecznym przypomina literę V

Szczęka

Kość nosowa

Kość łzowa

Kość jarzmowa

Żuchwa

Aparat gnykowy

Kość siekaczowa

Kość podniebienna

kość parzysta. Największa z kości twarzy, tworzy rusztowanie dla części bocznej twarzy. Ma dominujący udział w budowie podniebienia kostnego. W jej zębodołach tkwią - kieł, zęby przedtrzonowe i zęby trzonowe łuku zębowego górnego

kość parzysta. Leży na przedłużeniu kości czołowej, wraz z nią tworzy sklepienie jamy nosowej

kość parzysta. Leży w okolicy donosowej oczodołu

kość parzysta, stanowi główny składnik łuku jarzmowego

kość parzysta. Obustronne kości łączy chrząstkozrost międzyżuchwowy lub szew międzyżuchwowy. Stanowi siedlisko zębów łuku zębowego dolnego. U konia przewód ślinianki przyusznej.

kość nieparzysta. Połączona z czaszką (z kością skroniową). Służy do umocowania języka i krtani oraz ich mięśni, poprzez mięśnie ma także połączenie z mostkiem.

kość parzysta. Leży najbardziej donosowo, wraz z kością nosową ogranicza wpust kostny nosa

kość parzysta. Bierze udział w budowie podniebienia kostnego, obudowuje także nozdrza tylne. U psa, konia na granicy ze szczęką leży otwór podniebienny większy. Rozróżnia się w niej: wyrostek oczodołowy, wyrostek klinowy, powierzchnię nosową, powierzchnię szczękową, u konia blaszkę tę pneumatyzuje zatoka podniebienna