Fiszki
Kinezyterapia część II
Test w formie fiszek
Ilość pytań: 40
Rozwiązywany: 1198 razy
Co ile godzin powinniśmy zmieniać pozycję u pacjentow z porażeniem czterokończynowym?
3-4
1-2
6-8
4-6
4-6
Przykładami rehabilitacji w FCE są:
Poruszanie ze wspomaganiem
Hydroterapia
Ćwiczenia bierne kończyn
Fala uderzeniowa
Cavaletti
Ćwiczenia siad-wstań
Elektrostymulacja
Mobilizacja stawów
Pionizacja
Masaż
Poruszanie ze wspomaganiem
Hydroterapia
Ćwiczenia bierne kończyn
Elektrostymulacja
Pionizacja
Zespół ogona końskiego to schorzenie
w którym może dochodzić do zmian w obrębie nerwów, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek ścięgien i więzadeł, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek kręgosłupa, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
Rasą najbardziej narażoną na zespół Cauda Equina rasą jest
berneńczyk
rottweiler
hovavart
owczarek niemiecki
owczarek niemiecki
Zmiany charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego to: 3
Wypuklina krążka na odcinku L4-S1
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Osteofity powierzchni stawowych
Wpuklina krążka na odcinku L7-S1
Wypuklina krążka na odcinku L2-L7
Myszy stawowe
Krepitacja w stawie
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Osteofity powierzchni stawowych
Dlaczego zgięcie odcinka lędźwiowo-krzyżowego jest charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego?
Powód jest nieznany
Ponieważ choroba prowadzi do takiego zrostu stawów kręgosłupa
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Ponieważ choroba prowadzi do takiego przykurczu
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Co powoduje reakcję bólową w zespole końskiego ogona?
kładzenie się i wstawanie
podnoszenie kończyn
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
skręcanie tułowia
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
Podczas zespołu ogona końskiego występuje
kulawizna kończyn tylnych
kulawizna kończyn przednich
kulawizna kończyn tylnych
Innymi charakterystycznymi dla Caude Equina objawami są: 5
bolesność odcinka szyjnego kręgosłupa
Nietrzymanie moczu i kału
Zmniejszony zakres prostowania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Słabość ogona
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
brak szczekania
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
agresja
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
ból w okolicy piersiowo-lędźwiowej
Nietrzymanie moczu i kału
Słabość ogona
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Dopasuj metody rehabilitacji zalecane przy Caude Equina do ich działania:
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
masaż, ciepłolecznictwo
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
przeciwbólowe, przeciwzapalne
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
przeciwbólowe, przeciwzapalne
masaż, ciepłolecznictwo
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
Schorzenia krążka piersiowo-lędźwiowego. Połącz
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen I
Hansen II
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
Hansen I
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen II
Najczęściej problemy odcinka piersiowo-lędźwiowego dotyczą odcinka
Th12-Th13 do L1-L2.
Th12-Th13 do L2-L3
Th9-Th12 do L1-L2.
Th10-Th12 do L1-L2.
Th12-Th13 do L1-L2.
Syndrom Wobblera Inaczej: spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności.
Spondylomietopatia
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C2-C4, C5-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów piersiowych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C1-C3, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Syndrom Wobblera czyli spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności najczęściej dotyczy:
dobermanów
młodych dogów niemieckich
starych labradorów
owczarków niemieckich
dobermanów
młodych dogów niemieckich
Ataksja, jeden z objawów zespołu Wobblera to:
braki w czuciu głębokim
braki w koordynacji
braki w czuciu powierzchownym
braki w napięciu mięśni
braki w koordynacji
Zaznacz objawy zespołu Wobblera 6
niedowład kończyn piersiowych
utraty przytomności
ból szyi
brak głosu zwierzęcia
niedowład kończyn tylnych,
czasowy paraliż
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
przekrwienie skóry na szyi
Nisko położona głowa
deficyty proprioceptywne
sztywna szyja
ból szyi
niedowład kończyn tylnych,
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
Nisko położona głowa
deficyty proprioceptywne
sztywna szyja
Czy jest możliwe jakiekolwiek działanie nieoperacyjne przy zespole Wobblera?
nie
tak, ale tylko u młodych psów
tak
tak
Wybierz z wymienionych form fizjoterapii te, które w zespole Wobllera powinno się stosować pooperacyjnie. Reszta jest raczej przedoperacyjna. 7
ustabilizowanie tylnego odcinka szyjnego
Ćwiczenia bierne oraz rozciągające kończyn
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
Ćwiczenie bierne kończyn
ćwiczenia rozciągające
Masaż (delikatny w obrębie bolesnego obszaru)
Krioterapia
Ograniczenie ruchu
Hydroterapia po uzyskani
Leczenie ultradźwiękami
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
Ćwiczenie bierne kończyn
ćwiczenia rozciągające
Krioterapia
Hydroterapia po uzyskani
Leczenie ultradźwiękami
Połącz w pary rodzaje schorzeń krążka międzykręgowego
Hansen I
Hansen II
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.
Hansen I
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
Hansen II
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.