Strona 3
AEZAKMI 1+2
Pytanie 17
Dopasuj biocząsteczkę do pełnionej przez nią funkcji:
Aktywowana forma kwasu tłuszczowego
acyloadenylan
Transport acetylo-CoA z mitochondrium do cytoplazmy
Cytrynian
Forma octanu transportowana we krwi
D-3-hydroksymaślan
Transport reszt acylowych do mitochondrium
Karnityna
Aktywowana forma octanu do syntezy kwasów tłuszczowych
malonylo-ACP
Pytanie 18
Przyporządkuj wymienione aminokwasy jako glukogenne (G), ketogenne (K) lub zarówno jedne jak i drugie (GK):
Pytanie 19
Wskaż, które odpowiedzi dotyczące systemów czucia są prawdziwe:
istnieją 4 różne chromofory zaangażowane w widzenie w ciemności i rozpoznawanie kolorów
w odczuwanie zapachów zaangażowane są receptory o siedmiu helisach transbłonowych
Żadna odpowiedź nie jest poprawna
istnieją 4 różne białka zaangażowane w widzenie w ciemności i rozpoznawanie kolorów, za to mają one wspólny chromofor
w odczuwanie smaku soli, octu ostrej papryki zaangażowane są białka o siedmiu helisach transbłonowych
w odczuwanie danego zapachu, na przykład rózy czerwonej, wina, czy francuskiego sera zaangażowanych jest wiele różnych receptorów
Pytanie 20
Przyporządkuj procesy do przedziałów komórkowych w których one występują
budowanie gradientu protonów (fotosynteza)
światło tylakoidów
cykl Calvina
stroma chloroplastów
synteza ATP (ssaki)
matrix mitochondrium
budowanie gradientu protonów (ssaki)
wewnętrzna błona mitochondrialna
szlak pentozofosforanowy
cytozol
defosforylacja glukozo-6-fosforanu
retikulum endoplazmatyczne
cykl glioksalowy
peroksysomy
cykl kwasów trójkarboksylowych
matrix mitochondrialna
synteza ATP (w fotosyntezie)
światło tylakoidów
glikoliza
cytoplazma
Pytanie 21
Które ze stwierdzeń na temat cyklu Q zachodzącego podczas fosforylacji oksydacyjnej są prawdziwe?
Cykl Q zachodzi w kompleksie I zwanym oksydoreduktazą NADH-Q
Dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno dodając elektrony i uwalniając protony
Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym także oksydoreduktazą Q-cytochromu c
Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej
Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika jednoelektronowego do dwuelektronowego
Dwie cząsteczki Q wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując elektrony
Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika 2elektronowego do 1elektronowego
Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek zewnętrznej błony mitochondrialnej
Cykl Q nie przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej
Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c
Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej
Protony uwalniane są do macierzy mitochondrialnej
Pytanie 22
Które ze stwierdzeń dotyczących szlaku pentozofosforanowego są prawdziwe:
dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+
Przy wysokim stężeniu NADPH, szlak pentozofosforanowy może wytwarzać NADH.
szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2.
dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH
szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADPH do biosyntez.
szlak pentozofosforanowy dostarcza budulca do syntezy DNA i RNA
niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami cyklu Krebsa
szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADPH do syntezy ATP
szlak pentozofosforanowy jest źródłem prekursora kwasów tłuszczowych
Pytanie 23
Dopasuj związek chemiczny do odpowiadającego mu opisu:
Jest aktywatorem allosterycznym fosfofruktokinazy
fruktozo-2,6-bisfosforan
Powstaje w wyniku fosforylitycznego rozpadu glikogenu
glukozo-6-fosforan
Jest inhibitorem allosterycznym fosforylazy glikogenowej b w mięśniach
glukozo-6-fosforan
Jest inhibitorem allosterycznym fosforylazy glikogenowej a w wątrobie
glukoza
Jest produktem reakcji katalizowanej przez fosfofruktokinazę
fruktozo-1,6-bisfosforan
Pytanie 24
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących białek G są prawdziwe?
Należą do nich między innymi G(olf) i rodopsyna.
Białka G są zaangażowane między innymi w przekazywanie sygnałów hormonalnych oraz odczuwanie węchu i smaku gorzkiego.
Po aktywacji, białka G hydrolizują GTP, co hamuje ich aktywność.
Aktywowane białka G mają aktywność ATPazową, przez co katalizują przekształcenie ATP w cAMP, które następnie aktywuje kinazę białkową A.
Jedno z białek G aktywuje cyklazę adenylową, co prowadzi ostatecznie do depolaryzacji błony neuronu i przekazania sygnału nerwowego do mózgu.