Do Izby Przyjęć zgłasza się 62-letni mężczyzna z powodu pierwszego w życiu napadu migotania przedsionków o nieznanym czasie trwania. W wywiadzie chory leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego, zaburzeń gospodarki lipidowej, przed dwoma laty przebył zawał mięśnia sercowego i miał wówczas implantowany stent uwalniający lek do prawej tętnicy wieńcowej. Aktualna farmakoterapia: kwas acetylosalicylowy, statyna, inhibitor konwertazy angiotensyny. Obecnie pacjent bez bólu w klatce piersiowej, bez duszności, od około 2 tygodni zauważył obniżenie tolerancji wysiłku fizycznego (chory musi się jeden raz zatrzymać podczas wchodzenia na 3 piętro). RR 130/80, ASM ok 120/min, saturacja 97%, bez zastoju nad polami płucnymi, bez obrzęków obwodowych, bez innych odchyleń w badaniu fizykalnym. Wyniki podstawowych badań laboratoryjnych (morfologia, elektrolity, stężenie kreatyniny) w normie. Optymalne postępowanie obejmuje:
c. Włączenie do terapii beta-blokera w celu kontroli częstości rytmu komór. Brak wskazań do stosowania doustnych antykoagulantów. Kardiowersja jedynie w przypadku pogarszania się stanu pacjenta.
b. Włączenie do terapii beta-blokera, rozpoczęcie leczenia doustnym antykoagulantem przez co najmniej 3 tygodnie przed próbą kardiowersji elektrycznej, po kardiowersji bezterminowa kontynuacja leczenia doustnym antykoagulantem.
a. Dożylne podanie 5000 jednostek heparyny niefrakcjonowanej, kardiowersja elektryczna, bezterminowa kontynuacja leczenia doustnym antykoagulantem.
e. Przyjęcie chorego do Szpitala w trybie nagłym
. Dożylne podanie 5000 jednostek heparyny niefrakcjonowanej, kardiowersja farmakologiczna, kontynuacja leczenia doustnym antykoagulantem przez 4 tygodnie.