Fiszki
PChA
Test w formie fiszek
Ilość pytań: 98
Rozwiązywany: 253 razy
W emisyjnych metodach spektroskopowych mierzoną wielkością jest promieniowanie
odbite przez oznaczone składniki
emitowane przez oznaczone składniki
absorbowane przez oznaczone składniki
emitowane przez oznaczone składniki
W makroanalizie pobiera się próbki do badań o masie
>0,1g
>10g
>1g
>0,1g
Składniki śladowe, to takie które występują w próbce poniżej
0,01g
0,1%
0,01%
0,01%
Próbka analityczna jest
pobierana z próbki do badań
pobierana ze średniej próbki labolatoryjnej
w całości przeznaczona do jednego oznaczenia
pobierana z próbki do badań
Próbka ogólna jest to część partii materiału
przygotowywana przez zmniejszenie próbki pierwotnej
złożona ze wszystkich próbek pierwotnych
wyselekcjonowana z próbki do badań
złożona ze wszystkich próbek pierwotnych
Jeżeli w miareczkowaniu roztworu mocnego kwasu roztworem mocnej zasady VPK>VPR, to pH w PK należy obliczyć z:
–log[H+]
pKw+log[OH-]
1/2pKw
pKw+log[OH-]
W manganometrycznym oznaczaniu Fe jony Fe(III) w roztworze do miareczkowania redukuje się roztworem chlorków
Hg(II)
Sn(IV)
Sn(II)
Sn(II)
Za zatrzymywanie oznaczonych składników na złożach krzemionki chemicznie związanej z grupami C18 odpowiednie są oddziaływania:
hydrofilowe
niepolarne
polarne
niepolarne
W ekstrakcji do fazy stałej w normalnym układzie faz sorbent i eluent są odpowiednio:
polarny i niepolarny
oba są polarne
niepolarny i polarny
polarny i niepolarny
Jeżeli składnik A przechodzi z fazy wodnej (aq) do fazy organicznej (org) to stężeniowa stała podziału dla tego składnika wynosi:
Ca(org)/Ca(aq)
(Ca(org)-Ca(aq))/Ca(org)
(Ca(org)*Ca(aq))/(Ca(aq))
Ca(org)/Ca(aq)
W wyniku stopienia Al2O3 z K2S2O7 powstają:
Al2(SO4)3 i K2SO4
Al2S3 i K2S
KAl(SO4)2
Al2(SO4)3 i K2SO4
W wyniku roztwarzania stopu zawierającego Cu i Sn powstają:
Cu2+, Sn2+, NO, H2O
Cu2+, Sn4+, NO, H2O
Cu2+, H2SnO2, NO, H2O
Cu2+, Sn4+, NO, H2O
Oznaczono składnik dwiema metodami m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowaniem m1, błąd względny i względne odchylenie standardowe wynosiły odpowiednio: -1,2% i 2,3%. Dla metody m2, obie te wielkości wynosiły odpowiednio: +1,2% i 1,2%. Prawdziwe jest stwierdzenie, że:
m1 jest bardziej precyzyjna niż m2
m1 jest tak samo dokładna jak m2
m1 jest bardziej dokładna niż m2
m1 jest bardziej dokładna niż m2
Zawartość składnika w próbce wynosi 25,5% natomiast w toku analizy oznaczono jego zawartość jako 24,9%. Błąd względny i bezwzględny tej analizy wynoszą odpowiednio:
+2,4% i -0,6%
-2,4% i +0,6%
-2,4% i -0,6%
-2,4% i +0,6%
Dla dwóch metod emisyjnych umożliwiających oznaczanie tego samego składnika w roztworach próbek (w mg/dm3) podane są równania dwóch funkcji analitycznych: f1(C)=1250xC+10 dla 10^-3
czułość f1 jest mniejsza od f2
zakres stosowalności f1 jest większy od f2
zakres stosowalności f1 jest mniejszy od f2
zakres stosowalności f1 jest większy od f2
W przypadku nastawiania miana roztworu HCl na odważkę Na2B4O7 stosunek liczności substancji podstawowej do liczności titranta wynosi:
1:1
1:2
2:1
1:2
W analizie mikrogramowej pobiera się próbki o masach rzędu:
10^-4 - 10^-2 g
0,1 - 0,001g
10^-1 - 10^-6
10^-4 - 10^-2 g
Składniki domieszkowe to takie, które występują w próbce w zakresie:
0,01-1 g/g
>0,1%
10^2 - 10^4 (mi)g/g
10^2 - 10^4 (mi)g/g
Fe(OH)3i MgNH4PO4 są to osady:
drobnokrystaliczne
Koloidowy i grubokrystaliczny
Koloidowy i grubokrystaliczny
Próbke zawierająca As2S3 można roztworzyć w stężonych roztworach:
HCl
H2O2
HNO3
HNO3