Przykładem potwierdzającym, że rybosom jest rybozymem jest:
Umiejętność rozpoznania odpowiedniego kodonu przez mRNA
Umiejętność wytwarzania wiązania między kodonem i antykodonem
Rozpoznanie odpowiedniego antykodonu na cząsteczce mRNA
Wytworzenie wiązań peptydowych między kolejnymi aminokwasami
Wytworzenie wiązań peptydowych między kolejnymi aminokwasami
Czynnik TFIID z promotorem tworzą w inicjacji transkrypcji u organizmów eukariotycznych:
degradosom
wyciszacz
kompleks preinicjacyjny baza
snRNP
kompleks preinicjacyjny baza
Do funkcji snRNA nie należą:
hamowanie translacji
transkrypcyjne blokowanie.."
modyfikacja strukturalna genomu
transkrypcyjne blokowanie.."
Nośniki in vivo podczas terapii genetycznych:
plazmidy bakterii
bakteriofag
bakteriofag
bakteriofag
Które wektory używane najczęściej in vivo:
Kosmid
Bakteriofag
Wektor wirusowy
Plazmid bakteryjny
Wektor wirusowy
Do pożądanych cech dobrego wektora nie należy:
Posiadanie co najmniej jednego silnego promotora pozwalającego na ekspresję badanego genu
Duże rozmiary wektora
Obecność miejsc rozpoznawanych przez enzymy restrykcyjne
Obecność markera, który umożliwi rozróżnianie komórek, które pobrały wektor
Duże rozmiary wektora
Nazwa locus chromosomowego w którym zlokalizowany jest gen SOS-1
GINGF
GINGF4
GINGF2
GINGF 3
GINGF
W wyniki mutacji (g.126,146-126,143 coś takiego) powstaje gen SOS-1:
Pozbawiony domeny regulatorowej o podwyższonej aktywności
Pozbawiony domeny katalitycznej o obniżonej aktywności
Pozbawiony domeny regulatorowej o podwyższonej aktywności
Z dodatkową domeną regulatorową o obniżonej aktywności
Pozbawiony domeny regulatorowej o podwyższonej aktywności
Główna lokalizacja białek Noxa i PUMA
ER
cytosol
otoczka jądrowa
MOMP
MOMP
Plazmidy bakteryjne, retrowirusy i bakteriofagi to najczęściej stosowane wektory do:
Ogniskowania izoelektrycznego białka
Izolacji i rozdziału DNA
Klonowania
Puryfikacji białek
Klonowania
Za co odpowiada BRCA1 w przypadku dwuniciowego uszkodzenia DNA:
Wiązanie pojedynczej nici DNA
Za akt rekombinazy
Za akt egzonukleazy i helikazy
Skopiowanie sekwencji DNA z drugiego allelu
Za akt egzonukleazy i helikazy
Białko biorące udział w regulacji długości telomerów:
TRF2
TRF1
TRF1, TRF2
TRF3
TRF1, TRF2
Czym jest Primer-BLAST?
Jest wykorzystywany do produkcji starterów
inna opcja
Jest wykorzystywany do produkcji starterów
Nukleotydowa sekwencja Kozak:
znajduje się w mRNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie miejsca terminacji transkrypcji
znajduje się w mRNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie kodonu inicjującego translację
znajduje się w DNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie miejsca rozpoczynającego replikację
znajduje się w DNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie miejsca początku transkrypcji
znajduje się w mRNA i umożliwia prawidłowe rozpoznanie kodonu inicjującego translację
Uzupełnij zdanie: “Hydroksylacja proliny promuje wiązanie kompleksu zawierającego białko von Hippel-Lindau (VHL) o właściwościach ligazy E3-ubikwityny, która ubikwitynuje (Ub) …, naznaczając go do degradacji proteosomowej, hydroksylacja asparaginy chroni oddziaływanie z ko-aktywatorem …., prowadząc do inhibicji transkrypcyjnej rezydualnie stabilnego HIF-a” podanymi sformułowaniami (do zgłoszenia - dwie poprawne odp.):
CBP/p300;HIF-1
CBP/p300; HIF-1
HIF-1; CBP/p300
HIF-1; CBP/p300
HIF-1; CBP/p300
HIF-1; CBP/p300
W drugim kroku enzymatycznego składania mRNA:
mechanizm składania mRNA nie jest znany
BPS tworzy 2’-5’ rozgałęzione lasso intronu i uwalnia ekson z końca 5’ w wyniku reakcji, w której fosforan na końcu 5’ miejsce składania ulega atakowi przez grupę 2’ hydroksylową konserwatywnej adenozyny w BPS
lasso intronu i splecione eksony są uwalniane po ataku przez nowo utworzoną grupę hydroksylową z eksonu na końcu 5’ na fosforan 3’ miejsca składania
wystarczy połączenie snRNA z pre-mRNA
lasso intronu i splecione eksony są uwalniane po ataku przez nowo utworzoną grupę hydroksylową z eksonu na końcu 5’ na fosforan 3’ miejsca składania
wiąże małą podjednostkę rybosomu połączoną z translacyjnym czynnikiem inicjacyjnym
położona jest w odległości około 3-10 nukleotydów powyżej kodonu inicjacyjnego
to miejsce wiązania rybosomu u Eukariota (u prokariota)
to miejsce wiązania rybosomu u Eukariota (u prokariota)
Terminacja translacji u Eukariota:
nie wymaga energii
wymaga energii z hydrolizy GTP
nie wiąże się z rozpadem podjednostek rybosomu
następuje po związaniu jednego z trzech czynników uwalniających
wymaga energii z hydrolizy GTP
Proces inicjacji translacji u prokariota wymaga nakładu energetycznego. Źródłem energii jest:
ATP
IF-2
GTP
Mitochondria
GTP
42. Obróbka transkryptów RNA w różne cząsteczki mRNA. Geny eukariotyczne są zazwyczaj zorganizowane jako seria alternatywnych egzonów, które kodują aminokwasy w łańcuchu polipeptydowym. Po syntezie transkryptu RNA maszyneria zajmująca się ,składaniem egzonów usuwa sekwencje intronowe i łączy ze sobą egzony by stworzyć produkt końcowy - mRNA. Maszyneria składająca w pewnych przypadkach może przesuwać i żonglować sekwencjami egzonów tworząc różne produkty (dojrzałe cząsteczki mRNA) na bazie tej samej sekwencji DNA” to zjawisko zwane:
alternatywnym składaniem RNA
syntezą 5’UTR - regionu 5’ niepodlegającego translacji
