Fiszki
egz_inż-gig
Test w formie fiszek egzamin inżynierski GIG WGGiOŚ
Ilość pytań: 152
Rozwiązywany: 10661 razy
W stadium dojrzałym rzeka posiada:
małą wydolność i małą nośność
małą wydolność i dużą nośność
dużą wydolność i małą nośność
dużą wydolność i dużą nośność
małą wydolność i dużą nośność
Ozy powstają:
w korytach rzek marginalnych
w obszarze zajętym przez lądolód
w jego strefie peryglacjalnej
w strefie proglacjalnej lądolodu
w obszarze zajętym przez lądolód
Jeziora rynnowe powstają:
w wyniku erozji rzek supraglacjalnych
w wyniku erozji rzek marginalnych
dzięki egzaracji lądolodu
w wyniku erozji rzek subglacjalnych
w wyniku erozji rzek subglacjalnych
Morena końcowa lądolodu powstaje:
w podłożu lądolodu
przed czołem lądolodu
w wyniku działalności limnoglacjalnej
w wyniku działalności fluwioglacjalnej
przed czołem lądolodu
Podcios brzegowy powstaje w wyniku:
akumulacyjnej jego działalności
abrazyjnej działalności morza
działalności prądu litoralnego
działalności prądów pływowych
abrazyjnej działalności morza
Prąd litoralny powstaje w wyniku:
ukośnego nabiegu czół fal na brzeg morski
grawitacyjnego oddziaływania Księżyca i Słońca
równoległego nabiegu czół fal względem brzegu morskiego
tylko przy wietrze z NW
ukośnego nabiegu czół fal na brzeg morski
Usytuowanie podstawy falowania uzależnione jest:
od zasolenia wody morskiej
od odległości od linii brzegowej
od długości fal
od temperatury wody
od długości fal
Flisz powstaje:
w wyniku akumulacji z prądów grawitacyjnych
poniżej CCD
w strefie litoralnej
w wyniku akumulacji fluwioglacjalnej
w wyniku akumulacji z prądów grawitacyjnych
Człon T a sekwencji Boumy:
występują wyłącznie w kanale centralnym
jest obecny w obrębie całego stożka
jest charakterystyczny dla jego części dystalnej
jest charakterystyczny dla proksymalnej części modelu stożka akumulacji fliszowej
jest charakterystyczny dla proksymalnej części modelu stożka akumulacji fliszowej
Mechanizmem podtrzymującym prąd zawiesinowy jest:
ciśnienie wody porowej
kohezja fazy rozpraszającej
kolizja ziaren
autosuspensja
autosuspensja
Dane wejściowe wykorzystywane do konstruowania dowolnych map jakościowych
mogą być bezpośrednio zastosowane:
Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu
Do opracowania map miąższości i strukturalnych
Do opracowania dowolnych map ilościowych
Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu
Do opracowania map geologicznej, odkrytej można wykorzystać:
Dane stratygraficzne i miąższościowe z odwiertów
Interpretacje strukturalne sejsmiki skorelowane ilościowo z wynikami interpretacji litologiczno-złożowej krzywych geofizyki wiertniczej
Ilościowe dane petrofizyczne wspomagane sondowaniami magnetotellurycznymi
Dane stratygraficzne i miąższościowe z odwiertów
Do opracowania map ilościowych, na których zmienność kartowanego parametru jest
odwzorowana za pomocą izolinii, można wykorzystać:
Przekroje biostratygraficzne
Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatośc średnią, miąższość, itp.
Dyskretnie zakodowana zmienności litologii, facji lub paleogeografii
Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatośc średnią, miąższość, itp.
Ekstrapolacja to technika konstruowania map ilościowych pozwalająca:
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych
Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych
Ekstrapolacja jest techniką konstruowania map używaną do:
Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana np. przez konturowanie równoodległościowe
Konstruowania map jakościowych, zwłaszcza map fotolineamentów
Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoległe;
Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana np. przez konturowanie równoodległościowe
Ekstrapolacja to technika używana do konstruowania map ilościowych możliwa do
wykorzystania przy zastosowaniu:
Konturowania równoległego (metoda trójkątów)
Konturowania geometrycznego (metoda trójkątów)
Konturowania równoodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D)
Konturowania równoodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D)
Pod pojęciem m regularnej siatki interpolacyjnej rozumiemy:
Sieć równo oddalonych węzłów 2D
Sieć trójkątów równobocznych
Sieć elementów skończonych o dowolnej geometrii
Sieć równo oddalonych węzłów 2D
Rozdzielczości regularnej siatki interpolacyjnej decyduje:
Cięcie warstwicowe zastosowane na mapie
Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y)
Ilość i orientacja budujących ja trójkątów
Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y)
Czynniki decydujące o geometrii siatki interpolacyjnej, używanej do skonstruowania
map to:
Naroża X min, Y min, Z min oraz X max, Y max, Z max oraz spacjowanie w kierunkach X, Y i Z
Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y
Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y oraz ciecie warstwicowe mapy
Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y
Dla punktowych danych wejściowych cechujących się równomierną dystrybucją
przestrzenną, izotropową zmiennością i dużą liczebnością optymalną odmiana metody
trójkątów jest:
Konturowanie mechaniczne (geometryczne)
Konturowanie równoodległościowe
Konturowanie równoległe
Konturowanie mechaniczne (geometryczne)