Chemia analityczna

Kationitem (jonitem) jest krzemionka modyfikowana grupami:

Mieszanina Zimmernanna-Reinhardta zawiera

Obecność H3PO4 w mieszaninie Zimmermanna-Reinhardta jest konieczna ze względu na kompleksowanie jonów

Roztwór X o stężeniu 1mol/dm^3 miareczkowano roztworem Y o stężeniu 1mol/dm^3 wobec FF jako wskaźnika do momentu odbarwienia się roztworu X. Jest to przykład miareczkowania:

Częstotliwość promieniowania w spektroskopii UV to zakres:

Współczynnik pochłaniania energii mikrofalowej przez teflon w porównaniu do wody jest

W przypadku rozkładu próbek w mieszaninie uniwersalnej zawierającej HNO3 i HF stosuje się naczynia wykonane z:

w emisyjnych metodach spektroskopowych mierzoną wielkością jest promieniowanie:

liofilizację i dodatek biocydów do próbek stosuje się w celu

Próbkę zawierającą HgS można roztworzyć przy użyciu stężonych:

W wyniku rozkładu HgS w wodze królewskiej (HNO3+HCl) powstają jony

W reakcji HgS ze stężonym kwasem azotowym powstaje

Związki zawierające dwutlenek cyrkonu można roztworzyć stosując:

Naważkę zawierającą As2S3 można roztworzyć w stężonych roztworach:

Próbkę zawierającą Zr można roztworzyć w HF, ponieważ w roztworze powstają jony:

Próbkę Au można roztworzyć w mieszaninie HCl+HNO3, ponieważ tworzą się w roztworze:

Próbkę Ag można roztworzyć w mieszaninie HCl+HNO3, ponieważ tworzą się w roztworze:

Do pasywacji powierzchniowej próbek glinu nie dochodzi w trakcie stosowania:

Oznaczono składniki dwiema metodami, tj. m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowania m1 błąd bezwzględny wynosił -1,3 mg/dm^3, a odchylenie standardowe 0,23 mg/dm^3, natomiast dla m2 odpowiednio 2,2 mg/dm^3 oraz 0,12 mg/dm^3. Prawdziwe jest stwierdzenie:

Oznaczono składnik dwiema metodami m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowaniem m1, błąd względny i względne odchylenie standardowe wynosiły odpowiednio: -1,2% i 2,3%. Dla metody m2, obie te wielkości wynosiły odpowiednio: +1,2% i 1,2%. Prawdziwe jest stwierdzenie, że: