Obecność linii izoelektrycznej w zapisie elektrokardiogramu wyklucza rozpoznanie

W których z niżej wymienionych sytuacji obserwuje się podwyższone stężenie troponin sercowych: 1. Zawał mięśnia sercowego 2. Niewydolność serca 3. Rabdomioliza 4. Niewydolność nerek 5. Zatorowość płucna

Które z wymienionych leków zmniejszają ryzyko sercowo-naczyniowe i zgonu pacjenta z przewlekłym zespołem wieńcowym:

Czynnikiem sprzyjającym dla wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej nie jest:

Pacjent 50-letni z rozpoznanym ciężkim nadciśnieniem tętniczym opornym na leczenie, zgłosił się z powodu silnego bólu w klt. piersiowej i promieniowaniem do pleców oraz stwierdzonego w badaniu podmiotowym nowego szmeru rozkurczowego w II przestrzeni międzyżebrowej po prawej stronie mostka. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem będzie:

54-letni mężczyzna po chirurgicznej wymianie zastawki aortalnej 10 lat temu (powód - wada wrodzona, dwupłatkowa zastawka aortalna) został przyjęty do oddziału kardiologii. Od kilku tygodni odczuwa postępujące osłabienie bez uchwytnej przyczyny. W wywiadzie infekcja górnych dróg oddechowych ok. 2 miesiące temu. Co wydaje się najbardziej prawdopodobną przyczyną ww. dolegliwości:

85-letnia pacjentka została przyjęta do oddziału kardiologii z podejrzeniem chorego węzła zatokowego. W wywiadzie demencja, niewydolność nerek, nadciśnienie tętnicze. Leki dotychczas bisoprolol 5mg 1-0-1, ramipril 5mg 1-0-0, lerkanidypina 10mg 0-0-1. Podczas badania fizykalnego BP 140/80 mmHg, HR 40/min, powłoki ciała ciepłe, SpO2 96%, glikemia 120 mg/dl, Hb 10 mg/dl. Nie jest w stanie powiedzieć, kiedy ostatni raz zażyła beta-bloker, ani ile tabletek go zażyła. Jakie postępowanie wydaje się być najbardziej odpowiednie w takim przypadku?

Lekiem pierwszego wyboru zalecanym u pacjentów z niewydolnością serca (NYHA II-IV) z obniżoną frakcją wyrzutową (LVEF<_40)w celu zmniejszenia ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz zgonu nie jest: