semiotyka kolokwium

podważanie tych poglądów (zasad) oponentam, które mają najwięcej konsekwencji wśród zdań dotyczących przedmiotu dyskusji

esencjalizacja

zrzucanie na interlokutora obowiązku argumentacji na rzecz jego własnego poglądu

transfer

stosowanie tez i reguł argumentacji oraz procedur erystycznych interlokutora

retorsja

świadome używanie języka nieznanego dyskutantom

enigmatyzacja

świadome odbieganie od tematu dyskusji (grzech przeciwko normie, ad rem!)

dygresjonalizacja

świadome podważanie wszystkich założeń dyskutantów

regresywizacja

świadome zaburzenie toku dyskusji w sposób korzystny dla siebie

superweniencja

świadome wprowadzenie dyskutantów w błąd (grzech przeciwko kryterium lojalności)

dezinformacja

świadome nadawanie takiego znaczenia wieloznacznym wypowiedziom, przy którym są one jawnie fałszywe lub bezzasadne (grzech przeciwko kryterium konstruktywności)

dezinterpretacja

argumentacja apelująca do próżności: jak każdy rozsądny człowiek, zgodzi się pan, że...

ad vanitatem

zarzucenie dyskutanta serią technicznych terminów, ważnych nazwisk etc (do nieśmiałości)

ad verecundiam

odniesienie do niezwiazanych z meritum cech osoby do której kieruje argumentacje: zmęczony nauczyciel - wolna lekcja (dostosowana do odbiorcy)

ad hominem

jeżeli osoba x ma pewną negatywną cechę a ma jakieś zdanie p, to zdanie p jest fałszem mimo, że nie jest ono związane z przedmiotem sporu

ad personam

odwołanie do znanych, większości - Kuba wojewódzki i play, 99% Polaków etc

ad populum

w dyskusji/sporze odwołanie się to strasznej/groźnej sytuacji

ad baculum

odwołanie do litości - proszę mi nie dawać mandatu, jestem studentem i nie mam siana

ad misericordiam

Rozumowanie, które prowadzi do postawienia hipotezy

heurystyczne

Rozumowanie polega na uzasadnianiu hipotez

argumentacyjne

Zdanie ,,q” wynika ze zdania „p”, gdy „p → q” jest prawdą logiczną (tj. podstawieniem tautologii). Każdy filozof jest mądry → jakiś tam filozof jest mądry

wynikanie logiczne

Zdanie ,,q” wynika ze zdania „p”, gdy „p →q” jest twierdzeniem analitycznym, jest prawdziwe na mocy znaczenia wyrażeń występujących w tych zdaniach: Janusz jest kawalerem → Janusz jest nieżonatym mężczyzną

wynikanie semantyczne