semiotyka kolokwium

podważanie tych poglądów (zasad) oponentam, które mają najwięcej konsekwencji wśród zdań dotyczących przedmiotu dyskusji

zrzucanie na interlokutora obowiązku argumentacji na rzecz jego własnego poglądu

stosowanie tez i reguł argumentacji oraz procedur erystycznych interlokutora

świadome używanie języka nieznanego dyskutantom

świadome odbieganie od tematu dyskusji (grzech przeciwko normie, ad rem!)

świadome podważanie wszystkich założeń dyskutantów

świadome zaburzenie toku dyskusji w sposób korzystny dla siebie

świadome wprowadzenie dyskutantów w błąd (grzech przeciwko kryterium lojalności)

świadome nadawanie takiego znaczenia wieloznacznym wypowiedziom, przy którym są one jawnie fałszywe lub bezzasadne (grzech przeciwko kryterium konstruktywności)

argumentacja apelująca do próżności: jak każdy rozsądny człowiek, zgodzi się pan, że...

zarzucenie dyskutanta serią technicznych terminów, ważnych nazwisk etc (do nieśmiałości)

odniesienie do niezwiazanych z meritum cech osoby do której kieruje argumentacje: zmęczony nauczyciel - wolna lekcja (dostosowana do odbiorcy)

jeżeli osoba x ma pewną negatywną cechę a ma jakieś zdanie p, to zdanie p jest fałszem mimo, że nie jest ono związane z przedmiotem sporu

odwołanie do znanych, większości - Kuba wojewódzki i play, 99% Polaków etc

w dyskusji/sporze odwołanie się to strasznej/groźnej sytuacji

odwołanie do litości - proszę mi nie dawać mandatu, jestem studentem i nie mam siana

Rozumowanie, które prowadzi do postawienia hipotezy

Rozumowanie polega na uzasadnianiu hipotez

Zdanie ,,q” wynika ze zdania „p”, gdy „p → q” jest prawdą logiczną (tj. podstawieniem tautologii). Każdy filozof jest mądry → jakiś tam filozof jest mądry

Zdanie ,,q” wynika ze zdania „p”, gdy „p →q” jest twierdzeniem analitycznym, jest prawdziwe na mocy znaczenia wyrażeń występujących w tych zdaniach: Janusz jest kawalerem → Janusz jest nieżonatym mężczyzną