Biochemia I egzamin Dobryszycki

d. Donorem wiązania może być każdy pierwiastek

e. siła jest odwrotnie proporcjonalna do r^2 a energia wiązania odwrotnie proporcjonalna do r

c. Skuteczność oddziaływania zależy od komplementarności

b. Jest osłabiane w środowisku wodnym.

a. Wymaga środowiska wodnego

e. siła jest odwrotnie proporcjonalna do r^2 a energia wiązania odwrotnie proporcjonalna do r

b. Jest osłabiane w środowisku wodnym.

a. Obecność cząsteczek wody osłabia oddziaływanie kowalencyjne

c. W utworzeniu wiązania wielokrotnego uczestniczy więcej niż jedna para elektronów

k. Podczas reakcji chemicznych dochodzić może do zrywania wiązań tego rodzaju

h. Jest najsłabszym wiązaniem występującym w związkach biochemicznych.

i. Tworzone jest przez uwspólnienie pary elektronów dwóch sąsiadujących atomów

e. Podczas reakcji chemicznych dochodzi m. in. do zrywania wiązań tego rodzaju.

j. Siła pojedynczego wiązania C-C jest porównywalna do siły wiązania van der Waalsa

d. Podwójne wiązanie C=C jest słabsze od pojedynczego wiązania C-C.

g. Podczas reakcji chemicznych dochodzi do zrywania i powstawania tego wiązania

b. Jest najsilniejszym wiązaniem występującym w związkach biochemicznych.

f. Obecność cząsteczek wody znacząco wzmacnia oddziaływania kowalencyjne.

a. Obecność cząsteczek wody osłabia oddziaływanie kowalencyjne

c. W utworzeniu wiązania wielokrotnego uczestniczy więcej niż jedna para elektronów

k. Podczas reakcji chemicznych dochodzić może do zrywania wiązań tego rodzaju

i. Tworzone jest przez uwspólnienie pary elektronów dwóch sąsiadujących atomów

e. Podczas reakcji chemicznych dochodzi m. in. do zrywania wiązań tego rodzaju.

g. Podczas reakcji chemicznych dochodzi do zrywania i powstawania tego wiązania

b. Jest najsilniejszym wiązaniem występującym w związkach biochemicznych.

d. Donorem wiązania może być każdy pierwiastek, który posiada H

b. Jest osłabiane w środowisku wodnym.

c. Ma ściśle ukierunkowany charakter.

a. Wymaga środowiska wodnego.

b. Jest osłabiane w środowisku wodnym.

c. Ma ściśle ukierunkowany charakter.

c. Niepolarne cząsteczki wykazują w wodzie tendencje do łączenia się.

d. Zmiana entropii w otoczeniu reakcji jest niezależna od ilości wydzielonego w reakcji ciepła

b. Energia całkowita układu i jego otoczenia jest stała.

a. Energia uwolniona podczas tworzenia wiązań chemicznych musi być wykorzystana do rozerwania innych wiązań lub uwolnienia w postaci ciepła lub też zmagazynowana w jakiejś innej formie.

e. Reakcja może zajść spontanicznie jeśli zmiana energii swobodnej jest ujemna.

b. Energia całkowita układu i jego otoczenia jest stała.

a. Energia uwolniona podczas tworzenia wiązań chemicznych musi być wykorzystana do rozerwania innych wiązań lub uwolnienia w postaci ciepła lub też zmagazynowana w jakiejś innej formie.

d. Reakcja może zajść spontanicznie jeśli zmiana energii swobodnej jest ujemna.

a. Niepolarne cząsteczki wykazują w wodzie tendencje do łączenia się.

f. Miejscowemu obniżeniu entropii często towarzyszy uwolnienie ciepła, które zwiększa entropię otoczenia.

c. Zmiana entropii w otoczeniu reakcji jest niezależna od ilości wydzielonego w reakcji ciepła.

b. Całkowita entropia układu i otoczenia zawsze wzrasta.

e. H>0 utrudnia, a S>0 ułatwia zajście reakcji

d. Reakcja może zajść spontanicznie jeśli zmiana energii swobodnej jest ujemna.

f. Miejscowemu obniżeniu entropii często towarzyszy uwolnienie ciepła, które zwiększa entropię otoczenia.

b. Całkowita entropia układu i otoczenia zawsze wzrasta.

e. H>0 utrudnia, a S>0 ułatwia zajście reakcji

c. ponieważ enzym ingeruje w molekularny mechanizm reakcji zmienia jej stałą równowagi.

a. ujemna wartość entalpii swobodnej reakcji oznacza, że reakcja zachodzi spontanicznie z dużą szybkością

b. dodatnia wartość entalpii reakcji (delta H>0) utrudnia, a dodatnia wartość entropii (deltaS>0) ułatwia spontaniczność reakcji

b. dodatnia wartość entalpii reakcji (delta H>0) utrudnia, a dodatnia wartość entropii (deltaS>0) ułatwia spontaniczność reakcji

c. ... często zachodzi wewnątrz-łańcuchowe parowanie zasad.

a. ... może pełnić rolę pośrednika w przepływie informacji genetycznej.

e. ... jest liniowym polimerem.

d. ... zawiera deoksyrybozę zamiast rybozy.

f. ... jego rdzeń jest zbudowany z powtarzających się jednostek cukrowo-fosforanowych

b. ... może być składnikiem rybosomu.

c. ... często zachodzi wewnątrz-łańcuchowe parowanie zasad.

a. ... może pełnić rolę pośrednika w przepływie informacji genetycznej.

e. ... jest liniowym polimerem.

f. ... jego rdzeń jest zbudowany z powtarzających się jednostek cukrowo-fosforanowych

b. ... może być składnikiem rybosomu.

d. Nukleozydy są monomerycznymi jednostkami kwasów nukleinowych

b. Dwa helikalne łańcuchy polinukleotydowe oplatają wspólną oś. Łańcuch biegną w tym samym kierunku.

e. Dwuniciowa helisa DNA ulega nieodwracalnemu topnieniu podczas ogrzewania.

c. Rdzeń purynowo-pirymidynowy biegnie na zewnątrz, a cukrowo-fosforanowy jest zwrócony do wnętrza helisy

a. Średnica helisy wynosi ok. 2 nm

a. Średnica helisy wynosi ok. 2 nm

j. Grupa CO n-tego aminokwasu tworzy wiązania wodorowe z grupą NH aminokwasu n+4 tego samego łańcucha.

h. Występują głównie helisy prawoskrętne.

l. Występują głównie helisy lewoskrętne.

c. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów bocznych.

g. Helisy wyższego rzędu pełnią zwykle w białkach rolę mechaniczną.

d. Są stabilizowane przez wiązania peptydowe łańcuchów bocznych

i. Grupa CO n-tego aminokwasu tworzy wiązania wodorowe z grupą NH aminokwasu n+2 tego samego łańcucha

b. Grupa CO n-tego wiązania peptydowego tworzy wiązania wodorowe z grupą NH wiązania peptydowego n+4 tego samego łańcucha.

k. Grupa CO n-tego aminokwasu tworzy wiązania wodorowe z grupą NH aminokwasu innego łańcucha.

e. Są stabilizowane przez wiązania peptydowe łańcuchów głównych

f. Grupa CO n-tego wiązania peptydowego tworzy wiązania wodorowe z grupą NH wiązania peptydowego n+4 innego łańcucha

a. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów głównych.

j. Grupa CO n-tego aminokwasu tworzy wiązania wodorowe z grupą NH aminokwasu n+4 tego samego łańcucha.

h. Występują głównie helisy prawoskrętne.

g. Helisy wyższego rzędu pełnią zwykle w białkach rolę mechaniczną.

a. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów głównych.

j. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami drugiego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.

b. Podobnie jak helisy α są cylindryczne.

e. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów bocznych.

c. Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów głównych. (

a. Podobnie jak helisy α są rozciągnięte.

g. Struktury β mogą być tworzone przez wiele łańcuchów.

h. Inaczej określa się je strukturą typu wstęga-zwrot-wstęga.

f. Zwroty β często uczestniczą w oddziaływaniu białek.

i. Zwroty β zwykle znajdują się na powierzchni białek.

k. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami jednego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu

d. W strukturze równoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują jednocześnie z odpowiednimi grupami dwóch aminokwasów na sąsiednim łańcuchu.

j. W strukturze antyrównoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują z odpowiednimi grupami drugiego aminokwasu na sąsiednim łańcuchu.

g. Struktury β mogą być tworzone przez wiele łańcuchów.

f. Zwroty β często uczestniczą w oddziaływaniu białek.

i. Zwroty β zwykle znajdują się na powierzchni białek.

d. W strukturze równoległej grupy jednego aminokwasu oddziałują jednocześnie z odpowiednimi grupami dwóch aminokwasów na sąsiednim łańcuchu.

lizyna

arginina

histydyna

walina

lizyna

arginina

histydyna

zawierające łańcuch boczny z obecną grupą karboksyamidową

zawierające alifatyczny łańcuch boczny

zawierające w łańcuchu bocznym atom siarki

zawierające zasadowy łańcuch boczny

zawierające aromatyczny łańcuch boczny

zawierające alifatyczny łańcuch boczny

Glu - kwaśny

Cys – zawiera siarkę

Lys - zasadowy

Glu - zasadowy

Leu – niepolarny alifatyczny

Trp – nie polarny aromatyczny

Lys -kwaśny

Ser - zawiera grupę hydroksylową

Glu - kwaśny

Cys – zawiera siarkę

Lys - zasadowy

Leu – niepolarny alifatyczny

Trp – nie polarny aromatyczny

Ser - zawiera grupę hydroksylową

a. Jest to wartość pH w której grupy α-NH2 są całkowicie uprotonowane.

c. Wartość pH, w której ładunek wypadkowy grupy wynosi 0.

b. Jest to wartość pH w której połowa grup α-NH2 jest uprotonowana.

d. Jest to wartość pH w której grupy α-NH2 są całkowicie zdysocjowane.

b. Jest to wartość pH w której połowa grup α-NH2 jest uprotonowana.

b. Jest to wartość pH w której grupa α-NH2 jest całkowicie zdysocjowana.

e. Wartość pH, w której wypadkowy ładunek grupy karboksylowej wynosi 0.

a. Jest to wartość pH w której połowa grup α-COOH jest uprotonowana.

c. Jest to wartość pH w której grupy α-COOH są całkowicie zdysocjowane.

d. Jest to wartość pH w której grupy α-COOH są całkowicie uprotonowane.

a. Jest to wartość pH w której połowa grup α-COOH jest uprotonowana.

a. stabilizują głównie strukturę drugorzędową białka, (

d. powstają przez redukcję grup sulfhydrylowych,

c. podczas renaturacji rybonukleazy następuje spontaniczne odtworzenie mostków dwusiarczkowych.

b. są wiązaniami kowalencyjnymi, które mogą zostać zniesione przez działanie takich substancji jak: beta-merkaptoetanol, dinitrotroitol, mocznik

e. powstają wyłącznie pomiędzy osobnymi łańcuchami polipeptydowymi białek wielopodjednostkowych takich jak przeciwciała.

c. podczas renaturacji rybonukleazy następuje spontaniczne odtworzenie mostków dwusiarczkowych.

e. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej poruszają się i wypływają z kolumny najmniejsze białka.

d. W technice chromatografii metodą filtracji żelowej, podobnie jak w elektroforezie żelowej, największe białka opuszczają żel jako pierwsze.

i. W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się zdolność tworzenia przez białko wewnętrznych mostków dwusiarczkowych.

c. Dializa jest podstawową metodą używaną do rozdziału białek niewiele różniących się wielkością.

b. Rozpuszczalność większości białek nie zmienia się w stężonych roztworach soli.(

g. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się kationitu.

f. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej wypływają z kolumny największe białka.

a. Dializa jest metodą często używaną do oddzielenia białek od małych cząsteczek.

h. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się anionitu.

g. Do związania białka o charakterze zasadowym z kolumną do chromatografii jonowymiennej używa się kationitu.

f. Podczas chromatografii metodą filtracji żelowej najszybciej wypływają z kolumny największe białka.

a. Dializa jest metodą często używaną do oddzielenia białek od małych cząsteczek.

b. test ELISA umożliwia zarówno wykrycie antygenu, jak i jego ilościowe oznaczenie.

d. test Western blotting umożliwia wykrycie białek rozdzielonych za pomocą elektroforezy żelowej

e. Przeciwciała nie mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

f. Przeciwciała mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

c. test ELISA nie może być wykorzystany do wykrycia danego przeciwciała w złożonych mieszaninach (np. we krwi)

a. test ELISA może być wykorzystany do wykrycia danego antygenu w mieszaninach złożonych (np. we krwi)

b. test ELISA umożliwia zarówno wykrycie antygenu, jak i jego ilościowe oznaczenie.

d. test Western blotting umożliwia wykrycie białek rozdzielonych za pomocą elektroforezy żelowej

e. Przeciwciała nie mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

a. test ELISA może być wykorzystany do wykrycia danego antygenu w mieszaninach złożonych (np. we krwi)

c. Wykorzystuje sekwencyjne odcinanie reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu z fenyloizotiocyjanianem.

g. Pozwala na poznanie nie wiecej niż 50 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego C-końca.

d. Pozwala ona na poznanie co najwyżej 15 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego końca C

h. Wykorzystuje sekwencję odcinania reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu chlorkiem dabsylu,

a. Metoda ta wykorzystuje fluorodinitrobenzen jako cząsteczkę znakującą koniec N polipeptydu.

b. Metoda ta pozwala na oznaczenie wyłącznie jednego aminokwasu z końca N polipeptydu, ponieważ uwolnienie znakowanego aminokwasu wymaga hydrolizy wszystkich wiązań peptydowych.

e. aminokwasy odcinamy kolejno od C-konca

f. W środowisku lekko kwaśnym uwalniana jest cykliczna fenylotiohydantoinowa pochodna aminokwasu, po czym koniec peptydowy jest gotowy do kolejnego cyklu reakcji.

c. Wykorzystuje sekwencyjne odcinanie reszt aminokwasowych od końca N, po uprzedniej reakcji polipeptydu z fenyloizotiocyjanianem.

g. Pozwala na poznanie nie wiecej niż 50 reszt aminokwasowych w sekwencji peptydu od jego C-końca.

f. W środowisku lekko kwaśnym uwalniana jest cykliczna fenylotiohydantoinowa pochodna aminokwasu, po czym koniec peptydowy jest gotowy do kolejnego cyklu reakcji.