Fiszki
Komórka - biologia kwasów nukleinowych
Test w formie fiszek Biologia kwasów nukleinowych i ekspresja informacji genetycznej + przekazywanie sygnałów w komórce.
Ilość pytań: 37
Rozwiązywany: 3371 razy
Instrukcja pozwalająca ustalić, jaka trójka nukleotydów odpowiada określonemu aminokwasowi w procesie syntezy białka.
kod genetyczny
Połącz w pary nazwę kodu genetycznego z odpowiadającym mu opisem.
trójkowy
zdegenerowany
niezachodzący
bezprzecinkowy
jednoznaczny
uniwersalny
kolinearny
jeden aminokwas kodowany jest przez trójkę nukleotydów
jeden aminokwas może być kodowany przez więcej niż jeden kodon
trójki nukleotydów nie zachodzą na siebie
sekwencja zasad jest odczytywana kolejno od miejsca "start" do miejsca "stop"
dana trójka nukleotydów koduje jeden aminokwas
kod genetyczny jest taki sam u wszystkich organizmów
kolejność aminokwasów w białku odpowiada kolejności nukleotydów w nici mRNA
trójkowy
jeden aminokwas kodowany jest przez trójkę nukleotydów
zdegenerowany
jeden aminokwas może być kodowany przez więcej niż jeden kodon
niezachodzący
trójki nukleotydów nie zachodzą na siebie
bezprzecinkowy
sekwencja zasad jest odczytywana kolejno od miejsca "start" do miejsca "stop"
jednoznaczny
dana trójka nukleotydów koduje jeden aminokwas
uniwersalny
kod genetyczny jest taki sam u wszystkich organizmów
kolinearny
kolejność aminokwasów w białku odpowiada kolejności nukleotydów w nici mRNA
Połącz w pary.
odcinek zawierający sekwencje kodujące w nici DNA
sekwencje niekodujące
ekson
odcinek zawierający sekwencje kodujące w nici DNA
intron
sekwencje niekodujące
Polega na precyzyjnym kopiowaniu informacji zaw. w DNA na RNA.
Proces transkrypcji zachodzi w trzech etapach:
składanie kompleksów białkowych, które kopiują geny to: inicjacja
wydłużanie powstającego transkryptu to: elongacja
procesy prowadzące do zakończenia transkrypcji to: terminacja
Geny prokariotyczne zorganizowane są w grupy genów tak zwane:
operony
Operony to kodujące białka współpracujące ze sobą. Wyróżnia się:
operony indukowane
operony reprymowane
maksymalna wydajność transkrypcji następuje w obecności induktora
maksymalna wydajność transkrypcji następuje, gdy zabraknie końcowego produktu szlaku metabolicznego
operony indukowane
maksymalna wydajność transkrypcji następuje w obecności induktora
operony reprymowane
maksymalna wydajność transkrypcji następuje, gdy zabraknie końcowego produktu szlaku metabolicznego
Do operonów reprymowalnych, czyli takich, których wydajność transkrypcji następuje, gdy zabraknie końcowego produktu szlaku metabolicznego zalicza się: (3)
operony argininowe
operony laktozowe
operony galaktozowe
operony histydynowe
operony arabinozowe
operony tryptofanowe
operony argininowe
operony histydynowe
operony tryptofanowe
Czynnik transkrypcyjny to białko wiążące DNA na obszarze promotora. Czynniki te mogą wiązać się z (2):
sekwencjami wzmacniającymi
promotorem podstawowym
sekwencjami inicjatorowymi
sekwencjami wyciszającymi
elementami promotorowymi
sekwencjami wzmacniającymi
sekwencjami wyciszającymi
Synteza białek o określonej sekwencji aminokwasów.
transkrypcja
translacja
replikacja
Zaznacz prawdziwe informacje związane z kodonem inicjującym translację.
jest rozpoznawany przez tRNA
zwany kodonem STOP
zwany kodonem START
powoduje dysocjację rybosomu na podjednostki
jest rozpoznawany przez tRNA
zwany kodonem START
Procesy potranslacyjnej obróbki polipeptydu obejmują:
fałdowanie
obróbka proteolityczna
modyfikacje chemiczne
w jego wyniku białko uzyskuje drugo-. a następnie trzeciorzędową strukturę
usuwanie zbędnych fragmentów polipeptydu w wyniku czego powstaje skrócona ale funkcjonalna forma białka
przyłączanie grup chemicznych do reszt aminokwasowych polipeptydu
fałdowanie
w jego wyniku białko uzyskuje drugo-. a następnie trzeciorzędową strukturę
obróbka proteolityczna
usuwanie zbędnych fragmentów polipeptydu w wyniku czego powstaje skrócona ale funkcjonalna forma białka
modyfikacje chemiczne
przyłączanie grup chemicznych do reszt aminokwasowych polipeptydu
(...) to zmiana w sekwencji DNA spowodowana błędami w replikacji lub działaniem czynników chemicznych bądź fizycznych.
mutacja
Mutacje dzieli się na:
mutacje chromosomalne
mutacje punktowe
mutacje dłuższych sekwencji DNA
mutacje chromosomalne
mutacje punktowe
mutacje dłuższych sekwencji DNA
Do mutacji punktowych zalicza się:
mutacje sekwencyjne
translokacje
mutacje nonsensowne
delecje
mutacje zmiany sensu
mutacje zmiany ramki odczytu
mutacje nonsensowne
mutacje zmiany sensu
mutacje zmiany ramki odczytu
Mutacje dłuższych sekwencji DNA obejmują: (odp. w l. poj.)
usunięcie dłuższych fragmentów DNA: delecja
wstawienie w obrębie chromosomu dłuższych fragmentów DNA insercja
podwojenie danej sekwencji DNA duplikacja
wycięcie i wklejenie w odwrotnej kolejności sekwencji DNA inwersja
wycięcie i wklejenie w innym miejscu sekwencji DNA translokacja
Naprawa DNA:
naprawa przez wycinanie
naprawa bezpośrednia
naprawa nieprawidłowo sparowanych zasad
rozpoznanie uszkodzonego obszaru i jego wycięcie
zachodzi przy udziale fotoliazy, która pod wpływem światła ulega aktywacji.
naprawia mutacje powstałe podczas replikacji
naprawa przez wycinanie
rozpoznanie uszkodzonego obszaru i jego wycięcie
naprawa bezpośrednia
zachodzi przy udziale fotoliazy, która pod wpływem światła ulega aktywacji.
naprawa nieprawidłowo sparowanych zasad
naprawia mutacje powstałe podczas replikacji
