Do opracowania map ilościowych, na których zmienność kartowanego parametru jest odwzorowana za pomocą izolinii, można wykorzystać:
Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.
Dyskretnie zakodowana zmienności litologii, facji lub paleogeografii
Przekroje biostratygraficzne
Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.
Ekstrapolacja to technika konstruowania map ilościowych pozwalająca
Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko
Przedstawić na mapie kartowawane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych
Przedstawić na mapie kartowawane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych
Ekstrapolacja jest techniką konstruowania map używaną do
Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoodległościowe
Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoległe
Konstruowania map jakościowych, zwłaszcza map fotolineamentów
Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoodległościowe
Ekstrapolacja to technika używana do konstruowania map ilościowych możliwa do wykorzystania przy zastosowaniu
Konturowania równodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D)
Konturowania równoległego (metoda trójkątów)
Konturowania geometrycznego (metoda trójkątów)
Konturowania równodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D)
Pod pojęciem regularnej siatki interpolacyjnej rozumiemy
Sieć równo oddalonych węzłów 2D
Sieć elementów skończonych o dowolnej geometrii
Sieć trójkątów równobocznych
Sieć równo oddalonych węzłów 2D
O rozdzielczości regularnej siatki interpolacyjnej decyduje
Cięcie warstwicowe zastosowane na mapie
Ilość i orientacja budujących ja trójkątów
Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y)
Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y)
Czynniki decydujące o geometrii siatki interpolacyjnej, używanej do skonstruowania map to
Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y
Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y oraz ciecie warstwicowe mapy
Naroża X min, Y min, Z min oraz X max, Y max, Z max oraz spacjowanie w kierunkach X, Y i Z
Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y
Dla punktowych danych wejściowych cechujących się równomierną dystrybucją przestrzenną, izotropową zmiennością i dużą liczebnością optymalną odmiana metody trójkątów jest
Konturowanie równoległe
Konturowanie mechaniczne(geometryczne)
Konturowanie równoodległościowe
Konturowanie mechaniczne(geometryczne)
Metoda trójkątów jest podstawową techniką używana do wieloskładnikowych analiz wolumetrycznych
Powyższe stwierdzenie nie jest prawdziwe
Obejmujących mnożenie map składowych
Obejmujących dodawanie map składowych
Powyższe stwierdzenie nie jest prawdziwe
Metoda trójkątów jest stosowana przede wszystkim do
Do opracowania map na podstawie wspomaganej komputerowo interpretacji sejsmiki
Do operacji na regularnych siatkach interpolacyjnych, np. konwersji czasowo głębokościowej
Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu
Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu
Technika superpozycji jest to
Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości
Metoda wspomagająca korelacje międzyotworowe na podstawie geofizyki wiertnicze oparta na ekstrapolacji trendów wielomianowych oraz interpolacji liniowej
Analogowa metoda konturowana wykorzystująca ekstrapolację techniką równoodległościową
Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości
Technik superpozycji jest wykorzystywana do opracowania
Map paleogeograficznych
Mapy miąższości i strukturalnych
Map litofacjalnych
Mapy miąższości i strukturalnych
Technika superpozycji jest to klasyczna (analogowa) technika konstruowania
Map strukturalnych, miąższości paleomiąższości i rozmiaru erozji
Map litofacjalnych
Map porowatości, pojemności zbiornikowej, temperatur itp.
Map strukturalnych, miąższości paleomiąższości i rozmiaru erozji