biochemia 2 - 1 kolos

niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami glikolizy

g. W szlaku pentozowym wytwarzane są 3 cząsteczki fruktozo-6-fosforanu i 1 cząsteczka aldehydu-3-fosfoglicerynowego z 2 cząsteczek ksylulozo-5-fosforanu

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

b. szlak pentozofosforanowy jest głownym źrodłem NADPH do redukcji ATP

e. szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2

a. szlak pentozofosforanowy jest źrodłem prekursora kwasow tłuszczowych

b. W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, ktore nie wykorzystują NADH jako reduktora

c. dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH

szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADH do syntezy ATP

a. Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrow oraz NADPH, ktore są następnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

c. Szybkość przemian szlaku penozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+.

e. Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą

niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami glikolizy

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

b. szlak pentozofosforanowy jest głownym źrodłem NADPH do redukcji ATP

e. szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2

a. szlak pentozofosforanowy jest źrodłem prekursora kwasow tłuszczowych

b. W fazie nieutleniającej szlaku pentozofosforanowego biorą udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, ktore nie wykorzystują NADH jako reduktora

c. dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH

a. Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia pięciowęglowych cukrow oraz NADPH, ktore są następnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

c. Szybkość przemian szlaku penozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NADP+.

e. Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikolizą

e. W wyniku działania wahadła glicerolo-fosforanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH.

W wyniku działania wahadła glicerolo-jabłczanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH

Przez przejście szczawiooctanu w jabłczan, ktory może swobodnie dyfundować przez wewnętrzną błonę mitochondrialną, gdy stosunek NADH/NAD+ jest niższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

Swobodnie, gdyż NADH po przejściu przez wewnętrzną błonę mitochondrium przekazuje swoje elektrony na enzymy łańcucha oddechowego.

W wyniku działania wahadła jabłczanowo-asparaginowego, w przypadku, gdy stosunek NADH/NAD+ jest wyższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

a. NADH nie przechodzi przez błonę mitochondrialną, przechodzą tylko elektrony

W wyniku działania wahadła glicerolo-jabłczanowego, w ktorym glicerolo-3-fosforan przekazuje elektrony na flawoproteinę związaną z wewnętrzną błoną mitochondrialną, nawet wbrew gradientowi stężeń NADH

W wyniku działania wahadła jabłczanowo-asparaginowego, w przypadku, gdy stosunek NADH/NAD+ jest wyższy w cytoplazmie niż w matriks mitochondrium.

Dwie cząsteczki Q wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując elektrony

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q zachodzi na kompleksie I, zwanym też oksydoreduktazą NADH-Q.

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika jednoelektronowego do dwuelektronowego

Dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno dodając elektrony i uwalniając protony

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym też oksydoreduktazą Q-cytochrom c

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika dwuelektronowego do jednoelektronowego

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek zewnętrznej błony mitochondrialnej

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c.

Protony uwalniane są do macierzy mitochondrialnej

Cykl Q nie przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym też oksydoreduktazą Q-cytochrom c

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika dwuelektronowego do jednoelektronowego

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c.

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transdukcyjnie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

poziom cAMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku fosforylacji reszt seryny i treoniny

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku dołączenia białka inhibitorowego- arestyny

arestyna wiąże się do ufosforylowanej metarodopsyny II i zapobiega jej oddziaływaniu z transducyną

poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transdukcyjnie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku fosforylacji reszt seryny i treoniny

poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

katalizuje reakcję kondensacji dwutlenku węgla z rybulozo-1,5-bisfosforanem, w wyniku której powstaje nietrwały związek sześciowęglowy ulegający hydrolizie do dwóch cząsteczek 3fosfoglicerynianu

rubisco jest enzymem o niskiej aktywności katalitycznej

rubisco jest enzymem zlokalizowanym na zewnętrznej błonie tylakoidow

wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a reakcję oksygenacji z większą wydajnością

w chloroplastach jest obecna w wysokich stężeniach

rubisco jest metaloenzymem wymagającym do swojej aktywności jonow Mg2+

katalizuje reakcję pomiędzy rybulozo-1,5-bisfosforanem a tlenem cząsteczkowym (O2), ktora obniża efektywność fotosyntezy

wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a reakcję oksygenacji z większą wydajnością

katalizuje reakcję kondensacji dwutlenku węgla z rybulozo-1,5-bisfosforanem, w wyniku której powstaje nietrwały związek sześciowęglowy ulegający hydrolizie do dwóch cząsteczek 3fosfoglicerynianu

rubisco jest enzymem o niskiej aktywności katalitycznej

rubisco jest enzymem zlokalizowanym na zewnętrznej błonie tylakoidow

wraz ze wzrostem temperatury katalizuje reakcję karboksylacji z mniejszą wydajnością, a reakcję oksygenacji z większą wydajnością

rubisco jest metaloenzymem wymagającym do swojej aktywności jonow Mg2+

katalizuje reakcję pomiędzy rybulozo-1,5-bisfosforanem a tlenem cząsteczkowym (O2), ktora obniża efektywność fotosyntezy