Próbkę zawierającą As2S3 można roztworzyć w stężonych roztworach
H2O2
HNO3
HCl
HNO3
W wyniku stopienia ZrO2 z K2S2O7 powstają
ZrS2 i K2S
Zr(SO4)2 i K2SO4
Zr(SO3)2 i K2SO4
Zr(SO4)2 i K2SO4
W zbyt wysokiej temperaturze prażenia osadu Fe(OH)3 powstaje
FeCl3
Fe
Fe3O4
Fe3O4
Dla roztworu zawierającego jonu MnO4-, Mn2+, H+ o stężeniach odpowiednio 0,001; 0,1 oraz 1,0 mol/dm^3 potencjał półogniwa MnO4-/Mn2+ (Eo=1,51V) można obliczyć z wyrażenia
1,51+2(0,059/5)
1,51-2(0,059)
1,51-2(0,059/5)
1,51-2(0,059/5)
Za zatrzymywanie składników na złożach krzemionki chemicznie związanej z grupami C18 odpowiedzialne są oddziaływania
polarne
niepolarne
elektrostatyczne
niepolarne
Jaki będzie błąd względny miareczkowania próbki roztworu NaOH mianowanym roztworem HCl, jeżeli objętość titranta w PK (Vpk) jest równa 99,9% jego objętości wymaganej w PR?
-0,99%
-1,0%
-0,1%
-0,1%
Roztworów zawierających jony Cl- nie miareczkuje się roztworami AgNO3 w roztworach alkalicznych ze względu na powstawanie
AgO
Ag
Ag2O
Ag2O
Alkacymetrycznie można oznaczyć twardość wody
ogólną
przemijającą
nieprzemijającą
przemijającą
Jeżeli proces aglomeracji jest znacznie szybszy od procesu rekrystalizacji, to powstają osady
drobnokrystaliczne
koloidowe
grubokrystaliczne
koloidowe
Fe(OH)3 i Al(OH)3 są przykładami osadów koloidowych
galaretowatych
hydrofobowych
hydrofilowych
galaretowatych
Dla miareczkowania roztworu NaOH roztworem HCl pH w PK po dodaniu 99,99% wymaganej Vpr można obliczyć według
pKw+log[OH-]
-log[H+]
pKw-log[OH-]
pKw+log[OH-]
W przypadku nastawiania miana roztworu NaOH na odważkę kwasu benzoesowego stosunek liczności stosunek liczności titranta do liczności substancji podstawowej wynosi
2:1
1:2
1:1
1:1
W wyniku reakcji roztwarzania stopu zawierającego Cu i Zn w stężonym roztworze HNO3 powstają
Cu2+, Zn2+, H2O, NO, H2
Cu2+, Zn2+, H2O, NO
Cu2+, Zn2+, H2
Cu2+, Zn2+, H2O, NO
W metodzie Wardera całkowita liczność HCl zużyta w miareczkowaniu wobec fenoloftaleiny jest równa
n(NaOH)+2n(Na2CO3)
n(NaOH)+n(Na2CO3)
n(NaOH)+1/2n(Na2CO3)
n(NaOH)+n(Na2CO3)
W chromianometrycznym oznaczaniu Fe stosunek liczności titranta do liczności oznaczanego składnika wynosi
1:6
6:1
1:5
1:6
Dla dwóch metod analitycznych (A i B) umożliwiających oznaczanie tego samego składnika w roztworach próbek podane są równania opisującego zależność mierzonego sygnału analitycznego (I) od ilości składnika (C): dla A: C=(1-530)/13500, 10^(-4)
czułość A jest większa od B
czułość A jest mniejsza od B
zakres stosowalności A jest jest większy od B
czułość A jest mniejsza od B
Zawartość składnika w próbce wynosi 15,50%, a w toku analizy oznaczono jego zawartość z błędem względnym -2,30%. Oznaczono
15,48%
15,14%
13,20%
15,14%
W oznaczeniu jodometrycznym jonów Cu(II) stosunek liczności wydzielonego I2 do liczności Cu jest równy
1:2
2:1
1:1
1:2
Niekorzystny wpływ nadmiaru jonów Sn(II) na etapie przygotowania roztworu próbki w manganometrycznym miareczkowaniu jonów Fe(II) usuwa się poprzez ich utlenianie roztworem chlorku
Hg(II)
Hg(I)
Sn(IV)
Hg(II)
W wyniku miareczkowania I2 mianowanym roztworem S2O3 2- wobec skrobi powstają
