Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną odnosi się do spamu zakazując:
przesyłania niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy będącego osobą fizyczną lub osobą prawną za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej
przesyłania niezamówionej informacji dowolnego rodzaju skierowanej do oznaczonego odbiorcy będącego osobą fizyczną za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej
przesyłania niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy będącego osobą fizyczną za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej
przesyłania niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy będącego osobą fizyczną lub osobą prawną za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej
Uciążliwe i niewywołane działaniem albo zaniechaniem konsumenta nakłanianie do nabycia produktów przez telefon, faks, pocztę elektroniczną lub inne środki porozumiewania się na odległość, z wyjątkiem przypadków egzekwowania zobowiązań umownych, w zakresie dozwolonym przez obowiązujące przepisy stanowi:
agresywną ale uczciwą praktykę rynkową w każdych okolicznościach
agresywną praktykę rynkową, chyba że okoliczności działania sprawcy są usprawiedliwione tym, że odpiera on bezpośredni zamach na jego interesy rynkowe
nieuczciwą i agresywną praktykę rynkową w każdych okolicznościach
nieuczciwą i agresywną praktykę rynkową w każdych okolicznościach
Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne m.in. zakazuje używania telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego:
niezależnie od zgody abonenta lub użytkownika końcowego
chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę
chyba że abonent lub użytkownik końcowy bezpośrednio po otrzymaniu takich treści wyrazi na to zgodę
chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę
Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych zakazuje uczestniczenia w grach hazardowych urządzanych przez sieć Internet:
przez podmioty niewykonujące monopolu państwa w tym zakresie, które urządzają gry hazardowe przez sieć Internet bez wymaganego zezwolenia
w celach komercyjnych
zawsze i niezależnie od celu
przez podmioty niewykonujące monopolu państwa w tym zakresie, które urządzają gry hazardowe przez sieć Internet bez wymaganego zezwolenia
Uczestnik gry hazardowej urządzanej bez koncesji, bez zezwolenia lub bez zgłoszenia zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych podlega:
karze pieniężnej, która wynosi 100% uzyskanej wygranej niepomniejszonej o kwoty wpłaconych stawek
karze pozbawienia wolności od 1 miesiąca do 3 lat
karze pieniężnej, która wynosi 100% wpłaconej stawki
karze pieniężnej, która wynosi 100% uzyskanej wygranej niepomniejszonej o kwoty wpłaconych stawek
Kodeks karny skarbowy zawiera regulacje dotyczące:
przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych
przestępstw powszechnych, przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych
wyłącznie przestępstw skarbowych
przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych
Kodeks karny skarbowy zakazuje uczestniczenia:
zagranicznej grze hazardowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
we wszystkich grach hazardowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w polskiej grze hazardowej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zagranicznej grze hazardowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Błąd w prawie karnym skarbowym polega na tym, że:
nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię
ten kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego popełnia ten czyn nieumyślnie
nie popełnia umyślnie lub nieumyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię
nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię
Zgodnie z art. 190a §2 Kodeksu karnego, karalne jest podszywanie się pod inną osobę, wykorzystując jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana jeżeli:
sprawca działa umyślnie
wyrządza to tej osobie znaczną szkodę majątkową
sprawca działa w celu wyrządzenia tej osobie szkody majątkowej lub osobistej
sprawca działa w celu wyrządzenia tej osobie szkody majątkowej lub osobistej
Przestępstwo oszustwa z art. 286 §1 Kodeksu karnego polega na tym, że sprawca:
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd o ile błąd ten sam spowodował
niezależnie od zamiaru, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania
Przestępstwo tzw. oszustwa komputerowego z art. 287 §1 Kodeksu karnego polega na tym, że sprawca:
niezależnie od zamiaru, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych
niezależnie od zamiaru, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych
Zgodnie z art. 268 §1 k Kodeksu karnego karalne jest zmienianie zapisu informacji przez osobę nieuprawnioną:
wyłącznie gdy dotyczy to zapisu istotnej informacji
wyłącznie gdy informacja ma wartość przewyższającą 200.000 zł
niezależnie od charakteru informacji
wyłącznie gdy dotyczy to zapisu istotnej informacji
Zgodnie z art. 268 §1 Kodeksu karnego karalne jest usunięcie zapisu istotnej informacji przez osobę:
niebędącą do tego uprawnioną
niebędącą właścicielem informacji
każdą osobę
niebędącą do tego uprawnioną
Oszustwo polegające na podszyciu się pod inną osobę lub instytucję w celu wyłudzenia informacji, zainfekowania sprzętu złośliwym oprogramowaniem lub nakłonienia ofiary do określonych działań nazywamy:
phishingiem
hackingiem
spammingiem
phishingiem
Podtypem ataku phishingowego, w którym działania sprawcy są ukierunkowane na wprowadzenie w błąd kierownictwa wyższego szczebla dużego podmiotu gospodarczego jest:
whaling
spear phishing
clone phishing
whaling
Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 268a §1 Kodeksu karnego). Jeżeli czyn sprawcy dotyczy zapisu na informatycznym nośniku danych to:
popełni on przestępstwo uprzywilejowane
popełni on przestępstwo kwalifikowane
nie popełni on przestępstwa
popełni on przestępstwo kwalifikowane
Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia zapis istotnej informacji albo w inny sposób udaremnia lub znacznie utrudnia osobie uprawnionej zapoznanie się z nią, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 268a §1 Kodeksu karnego). Ściganie przestępstwa:
następuje na wniosek pokrzywdzonego
odbywa się z oskarżenia prywatnego
następuje z urzędu
następuje na wniosek pokrzywdzonego
Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie w którym sprawca:
zaniechał działania, do którego był obowiązany
uzyskał skutek, który według jego zamiaru miał nastąpić
chciał działać
zaniechał działania, do którego był obowiązany
Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca
działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany,
gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego miał w ocenie pokrzywdzonego nastąpić
na stałe przebywa
działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany,
Przestępstwa z nienawiści charakteryzują się tym, że są:
motywowane uprzedzeniami a ich ofiarami stają się zwykle osoby należące do grup dyskryminowanych
popełniane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej
popełniane zawsze pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami
motywowane uprzedzeniami a ich ofiarami stają się zwykle osoby należące do grup dyskryminowanych