Fiszki
Środki stylistyczne w prozie i poezji
Test w formie fiszek Test dotyczące środków stylistycznych, występujących w prozie i poezji, przydatny do egzaminów typu egzamin gimnazjalny, matura POLECAM:-)
Ilość pytań: 25
Rozwiązywany: 10730 razy
błąd składniowy zniekształcający budowę zdania, powodujący zanik związku logicznego między jego członami; inaczej jest to wypowiedź zorganizowana pod względem składniowym tak, że jej poszczególne człony kłócą się z porządkiem logicznym zdania i są niepoprawne pod względem gramatycznym
anakolut
echolalia
asyndeton
gradacja
Terminy przeciwstawne to
antonimy
Aliteracja występuje w wyrażeniu:
Spójrz na mnie Boże
Karol jest Bożym sługą
leśna, drewniana kaplica
biją Boże bębny
Szybko zbudź się,<br /&rt;Szybko wstawaj,<br /&rt;Szybko z nami idź<br /&rt;<br /&rt;to:
anafora
epitafium
epifora
anakolut
zabieg językowy, polegający na nadawaniu nie będącym ludźmi przedmiotom, pojęciom, zjawiskom, zwierzętom itp. cech ludzkich i ludzkich motywów postępowania
antropomifizacja
Które zdanie nie jest apostrofą??
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani
Czego chcesz od nas, Panie, za twe hojne dary?
Smutno mi, Boże
Bogurodzica dziewica, Bogiem sławienia Maryja
To zbyt piękne by mogło być prawdziwe
To zbyt piękne by mogło być prawdziwe
Archaizmy w formie przestarzałej, które są jeszcze używane, lecz postrzegane jako dawne, nazywamy
anachronicznymi
środek stylistyczny polegający na łączeniu zdań lub ich części bez użycia spójnika. Np.: przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem.
gradacja
enumeracja
asyndeton
lipogram
Dialektyzacja, czyli stylizacja gwarowa, występuj np. w:
"Mistrzu i Małgorzacie" Bułhakowa
"Na Skalnym Podhalu" Tetmajera
"Chłopach" Reymonta
"Przedwiośniu" Żeromskiego
"Na Skalnym Podhalu" Tetmajera
"Chłopach" Reymonta
opuszczenie elementu zdania oczywistego ze względu na kontekst wypowiedzi
elipsa
Określenie wyrażające oczywistą właściwość danego przedmiotu
epitet wartościujący
epitet metaforyczny
epitet homerycki
epitet tautologiczny
jesień życia, trzeci wiek zamiast starość to
eufemizm
pozbawione wyraźnego sensu układy głoskowe, przypominające słowa rodzime lub obce, np. abrakadabra. Często spotykane w twórczości ludowej (zaklęcia, przyśpiewki).
glosolalia
Ferdydurke i Trans-Atlantyk Gombrowicza uchodzą za przykłady:
ironii
dialektyzacji
groteski
archaizmów
Hiperbola występuje w zdaniu:
Rozłożysty dąb
Powtarzałem ci to tysiąc razy!
Jesteś głupi jak osioł!
Malutki śliczny kociaczek
Powtarzałem ci to tysiąc razy!
Najpopularniejsza polska inwokacja występuje w:<br /&rt;
Konradzie Wallenrodzie
Opowiadaniach Borowskiego
Panu Tadeuszu
Potopie
forma instrumentacji głoskowej polegająca na takiej budowie tekstu, aby składał się on z wyrazów, w których nie występuje określona głoska, szczególnie częsta w danym języku
lipogram
Zestawienie dwóch przeciwieństw. Służy uwydatnieniu cech charakterystycznych opisywanego przedmiotu.
kontrast
Do funkcji ironii należy:
urozmaicenie wywodu;
okazanie dystansu wobec zjawisk, osób – również wobec samego siebie
zacieśnienie więzi z grupą, zjednanie sobie publiczności.
wykpienie poglądów, postępowania, postawy, cech przeciwnika
wzmocnienie myśli, argumentu;
urozmaicenie wywodu;
okazanie dystansu wobec zjawisk, osób – również wobec samego siebie
zacieśnienie więzi z grupą, zjednanie sobie publiczności.
wykpienie poglądów, postępowania, postawy, cech przeciwnika
wzmocnienie myśli, argumentu;
figura retoryczna mająca na celu zastąpienie nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska nazwą innego, pozostającego z nim w uchwytnej zależności.
metonimia
pirat drogowy to neologizm:
stylistyczny
frazeologiczny
znaczeniowy
słowotwórczy
Ogień krzepnie, blask ciemnieje to przykład:
oksymoronu
ironii
epitetu wartościującego
dialektyzacji
to wyraz naśladujący dźwięki i odgłosy naturalne, w tym dźwięki wydawane przez zwierzęta
onomatopeja
swobodna przeróbka tekstu, która rozwija i modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens.
parafraza
zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu.
parenteza
