Fiszki
Środki stylistyczne w prozie i poezji
Test w formie fiszek Test dotyczące środków stylistycznych, występujących w prozie i poezji, przydatny do egzaminów typu egzamin gimnazjalny, matura POLECAM:-)
Ilość pytań: 25
Rozwiązywany: 11520 razy
błąd składniowy zniekształcający budowę zdania, powodujący zanik związku logicznego między jego członami; inaczej jest to wypowiedź zorganizowana pod względem składniowym tak, że jej poszczególne człony kłócą się z porządkiem logicznym zdania i są niepoprawne pod względem gramatycznym
gradacja
echolalia
asyndeton
anakolut
Terminy przeciwstawne to
antonimy
Aliteracja występuje w wyrażeniu:
leśna, drewniana kaplica
Karol jest Bożym sługą
biją Boże bębny
Spójrz na mnie Boże
Szybko zbudź się,<br /&rt;Szybko wstawaj,<br /&rt;Szybko z nami idź<br /&rt;<br /&rt;to:
epitafium
anafora
anakolut
epifora
zabieg językowy, polegający na nadawaniu nie będącym ludźmi przedmiotom, pojęciom, zjawiskom, zwierzętom itp. cech ludzkich i ludzkich motywów postępowania
antropomifizacja
Które zdanie nie jest apostrofą??
Smutno mi, Boże
To zbyt piękne by mogło być prawdziwe
Bogurodzica dziewica, Bogiem sławienia Maryja
Czego chcesz od nas, Panie, za twe hojne dary?
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani
To zbyt piękne by mogło być prawdziwe
Archaizmy w formie przestarzałej, które są jeszcze używane, lecz postrzegane jako dawne, nazywamy
anachronicznymi
środek stylistyczny polegający na łączeniu zdań lub ich części bez użycia spójnika. Np.: przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem.
enumeracja
lipogram
asyndeton
gradacja
Dialektyzacja, czyli stylizacja gwarowa, występuj np. w:
"Mistrzu i Małgorzacie" Bułhakowa
"Chłopach" Reymonta
"Przedwiośniu" Żeromskiego
"Na Skalnym Podhalu" Tetmajera
"Chłopach" Reymonta
"Na Skalnym Podhalu" Tetmajera
opuszczenie elementu zdania oczywistego ze względu na kontekst wypowiedzi
elipsa
Określenie wyrażające oczywistą właściwość danego przedmiotu
epitet metaforyczny
epitet tautologiczny
epitet homerycki
epitet wartościujący
jesień życia, trzeci wiek zamiast starość to
eufemizm
pozbawione wyraźnego sensu układy głoskowe, przypominające słowa rodzime lub obce, np. abrakadabra. Często spotykane w twórczości ludowej (zaklęcia, przyśpiewki).
glosolalia
Ferdydurke i Trans-Atlantyk Gombrowicza uchodzą za przykłady:
groteski
ironii
archaizmów
dialektyzacji
Hiperbola występuje w zdaniu:
Malutki śliczny kociaczek
Powtarzałem ci to tysiąc razy!
Jesteś głupi jak osioł!
Rozłożysty dąb
Powtarzałem ci to tysiąc razy!
Najpopularniejsza polska inwokacja występuje w:<br /&rt;
Konradzie Wallenrodzie
Potopie
Opowiadaniach Borowskiego
Panu Tadeuszu
forma instrumentacji głoskowej polegająca na takiej budowie tekstu, aby składał się on z wyrazów, w których nie występuje określona głoska, szczególnie częsta w danym języku
lipogram
Zestawienie dwóch przeciwieństw. Służy uwydatnieniu cech charakterystycznych opisywanego przedmiotu.
kontrast
Do funkcji ironii należy:
zacieśnienie więzi z grupą, zjednanie sobie publiczności.
okazanie dystansu wobec zjawisk, osób – również wobec samego siebie
urozmaicenie wywodu;
wzmocnienie myśli, argumentu;
wykpienie poglądów, postępowania, postawy, cech przeciwnika
zacieśnienie więzi z grupą, zjednanie sobie publiczności.
okazanie dystansu wobec zjawisk, osób – również wobec samego siebie
urozmaicenie wywodu;
wzmocnienie myśli, argumentu;
wykpienie poglądów, postępowania, postawy, cech przeciwnika
figura retoryczna mająca na celu zastąpienie nazwy jakiegoś przedmiotu lub zjawiska nazwą innego, pozostającego z nim w uchwytnej zależności.
metonimia
pirat drogowy to neologizm:
stylistyczny
frazeologiczny
słowotwórczy
znaczeniowy
Ogień krzepnie, blask ciemnieje to przykład:
epitetu wartościującego
dialektyzacji
ironii
oksymoronu
to wyraz naśladujący dźwięki i odgłosy naturalne, w tym dźwięki wydawane przez zwierzęta
onomatopeja
swobodna przeróbka tekstu, która rozwija i modyfikuje treść oryginału, zachowując jednak jego zasadniczy sens.
parafraza
zdanie wtrącone w nawias, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu.
parenteza
