Historia Sztuki-pojęcia

jednostka miary w architekturze odpowiadająca wielkości określonego elementu architektonicznego.w starożytności była to średnica lub promień kolumnady

moduł

zewnętrzna część budynku,otwarta przynajmniej z jednej strony kolumnadą lub rządem filarów odsłaniających główne wejście

portyk

mieszanina gipsu,proszku marmurowego,wapnia i kleju

stiuk

budowla centralna na rzucie koła,zawierająca wewnątrz najczęściej jedno pomieszczenie,kryte kopułą

rotunda

rodzaj galerii lub trybuny kościoła mająca na celu powiększenie powierzchni dla uczestników nabożeństwa lub stworzenia oddzielnego pomieszczenia

empora

zasada kompozycyjna polegająca na budowaniu dzieła plastyczngo ze specjalnym wydobywaniem kierunków osi pionowych.przeciwieństwo horyzontalizmu

wertykalizm

kierunek polegający na przedstawianiu kształtów ciała ludzkiego poprzez przylegające do niego szaty

styl mokrych szat

piętrowa kamienica rzymska

insula

pejzaż nocny

nokturn

sposób kadrowania ujęcia lub zdjęcia,polegający na ustawieniu obiektywu ponieżej środka rejestrowanego obiektu.sprawia wrażenie większego niż w rzeczywistości

żabia perspektywa

rodzaj kompozycji (egipt)podzielonej na poziome pasy,zawierającej znaki pisarskie i zachowujące proporcje dzięki wzornikom

perspektywa odrzutowana

najstarsza grafika na metalu stosowana w XV wieku.rysunek wykonuje się rylcem na wypolerowanej płycie miedzianej,płytę później pokrywa się farbą i usuwa jej nadmiar na brzegach

miedzioryt

technika malarka polegająca na swobodnym chlapaniu farbą

dripping

technika malarska znana już w starożytności. polegała na stosowaniu farb w spoiwie z wosku pszczelego, czasem z dodatkiem olejów schnących dla zwiększenia płynności farby

enkaustyka

szklista powłoka nadająca błysk i trwałość wyrobom ceramicznym

glazura

obraz przedstawiający dokladny,perspektywistycznie ujęty widok miasta

weduta

trójkątny element architektoniczny w górnej części fasady lub portyku

fronton

kierunek powstały w drugiej połowie XIX wieku jako reakcja na naturalizm

symbolizm

technika wywodząca się ze starożytności polegająca na zacieraniu wyrazistych kontur dzięki łagodnym światłocieniom.wrażenie oglądania mgły przez dym

sfumato

mistycyzm,ciepła i ciemna kolorystyka,uduchowienie to cechy portretu:

barokowego

do kanonu egipskiego malarstwa zaliczamy:

cechy Łuku Tytusa