Testy Fiszki Notatki

Zaloguj

Fiszki

Kartografia wgłębna

Test w formie fiszek Kartografia wgłębna- egzamin inż

Ilość pytań: 22 Rozwiązywany: 1812 razy

Dane wejściowe wykorzystywane do konstruowania dowolnych map jakościowych mogą być bezpośrednio zastosowane:

Do opracowania map miąższości i strukturalnych

Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu

Do opracowania dowolnych map ilościowych

Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu

Do opracowania map geologicznej, odkrytej można wykorzystać:

Interpretacje strukturalne sejsmiki skorelowane ilościowo z wynikami interpretacji litologiczno-złożowej krzywych geofizyki wiertniczej.

Ilościowe dane petrofizyczne wspomagane sondowaniami magnetotellurycznymi

Dane stratygraficzne i miąższościowe z odwiertów

Do opracowania map ilościowych, na których zmienność kartowanego parametru jest odwzorowana za pomocą izolinii, można wykorzystać:

Przekroje biostratygraficzne;

Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.;

Dyskretnie zakodowana zmienności litologii, facji lub paleogeografii.

Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.;

Ekstrapolacja to technika konstruowania map ilościowych

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Przedstawić na mapie kartowawane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych.

Ekstrapolacja jest techniką konstruowania map używaną do:

Konstruowania map jakościowych, zwłaszcza map fotolineamentów;

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi,wykorzystywana przez np. konturowanie równoległe;

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoodległościowe;

Ekstrapolacja to technika używana do konstruowania map ilościowych możliwa do wykorzystania przy zastosowaniu:

Konturowania geometrycznego (metoda trójkątów)

Konturowania równoległego (metoda trójkątów)

Konturowania równodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D);

Pod pojęciem m regularnej siatki interpolacyjnej rozumiemy

Sieć trójkątów równobocznych;

Sieć elementów skończonych o dowolnej geometrii

Sieć równo oddalonych węzłów 2D;

rozdzielczości regularnej siatki interpolacyjnej decyduje:

Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y);

Ilość i orientacja budujących ja trójkątów;

Cięcie warstwicowe zastosowane na mapie.

Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y);

Czynniki decydujące o geometrii siatki interpolacyjnej, używanej do skonstruowania map to:

Naroża X min, Y min, Z min oraz X max, Y max, Z max oraz spacjowanie w kierunkach X, Y i Z;

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y;

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y oraz ciecie warstwicowe mapy.

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y;

Dla punktowych danych wejściowych cechujących się równomierną dystrybucją przestrzenną, izotropową zmiennością i dużą liczebnością optymalną odmiana metody trójkątów jest:

Konturowanie mechaniczne(geometryczne).

Konturowanie równoległe;

Konturowanie równoodległościowe;

Konturowanie mechaniczne(geometryczne).

Metoda trójkątów jest stosowana przede wszystkim do:

Do opracowania map na podstawie wspomaganej komputerowo interpretacji sejsmiki;

Do operacji na regularnych siatkach interpolacyjnych, np. konwersji czasowo głębokościowej;

Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu.

Technika superpozycji jest to:

Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości;

Metoda wspomagająca korelacje międzyotworowe na podstawie geofizyki wiertnicze oparta na ekstrapolacji trendów wielomianowych oraz interpolacji liniowej;

Analogowa metoda konturowana wykorzystująca ekstrapolację techniką równoodległościową.

Interpolacja liniowa to podstawowa technika:

Obliczania regularnych siatek interpolacyjnych (grid 2D);

Przeniesienia gradientów zmian kartowanego parametru z obszaru kontrolowanego danymi na obszar nie kontrolowany lub słabo kontrolowany danymi

Wyznaczania położenia warstwic, stosowana do określenia położenia warstwic na mapach konstruowanych metoda trójkątów.

Interpolacja liniowa to technika konstruowania map ilościowych pozwalająca:

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych.

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko;

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych;

Interpolacja liniowa i ekstrapolacja mogą być stosowane razem, gdy do opracowania różnych fragmentów map wykorzystane będą:

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe;

Metoda superpozycji i konturowanie mechaniczne.

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoległe;

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe;

Przewyższone przekroje wgłębne:

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych;

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości;

Pozwalają bardziej precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe.

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości;

Na rozdzielczość regularnej siatki interpolacyjnej mają wpływ:

Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej;

Cięcie konturowe mapy kreślonej na podstawie siatki;

Głównie gęstość siatki interpolacyjnej w pionie;

Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej;

Procedura przygotowania danych wejściowych do opracowania map wgłębnych i przekrojów wgłębnych :

Posegregowanie danych geofizycznych, litostratygraficznych, biostratygraficznych i chronostratygraficznych z zastosowaniem zasad logiki rozmytej.

Obejmuje ujednolicenie współrzędnych materiałów wsadowych, ujednolicenie jednostek, dopasowanie formatów cyfrowych, ocenę metodologicznej zgodności pozyskania danych wsadowej, ujednolicenie stratygrafii;

Obejmuje ujednolicenie jednostek i skal materiałów wejściowych oraz ujednolicenie wielkości i typu czcionek w cyfrowych plikach wsadowych;

Przygotowanie danych do opracowania mapy izopachyt obejmuje:

Obliczenie pozornych kątów upadu kartowanej warstwy;

Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw;

Obliczenie uśrednionego zailenia kartowanej warstwy

Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw;

Do opracowania przekroju strukturalnego wykorzystywane

Interpretacje sejsmiki w domenie głębokościowej, dane strukturalne uzyskane w odsłonięciach terenowych, mapy strukturalne, stratygrafia profili wierceń, interpretacje strukturalne geofizyki wiertniczej

Mapy facjalne i paleogeograficzne

.nterpretacje sejsmiki w domenie czasowej oraz krzywe porowatości efektywnej;

Przekroje stratygraficzne są opracowywane na podstawie np.:

Wyłącznie zgeneralizowanych map strukturalnych;

Pomiarów laboratoryjnych;

Wyników korelacji na podstawie krzywych geofizycznych i wiedz geologicznej.

Do opracowania poprawnych przekrojów strukturalnych niezbędne jest:

Opracowanie bardzo szczegółowej biostratygrafii badanych warstw.

Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb

Zastosowanie poprawnego obliczania miąższości poerozyjnych warstw

Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb

Powiązane tematy

#Kartografia #wgłębna

Inne tryby

Nauka Test Powtórzenie