Chemia analityczna - egzamin

Próbka ogólna jest to część partii materiału:

Próbka analityczna jest:

Składniki śladowe, to takie które występują w próbce poniżej:

W makroanalizie pobiera się próbki do badań o masie:

W emisyjnych metodach spektroskopowych mierzoną wielkością jest promieniowanie:

Specyficzność metody jest to możliwość jej zastosowania w określonych warunkach do wykrywania lub oznaczania:

W toku postępowania analitycznego oznaczono zawartość składnika w roztworze na poziomie 125mg/dm3, wiedząc że prawdziwa zawartość tego składnika jest 122mg/dm3, błąd względny i bezwględny wynoszą odpowiednio:

Oznaczono składniki dwiema metodami tj. m1i m2 dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowanie m1 błąd bezwzględny wynosi -1,3mg/dm3 a odchylenie standardowe 0,23 mg/dm3, natomiast dla m2 odpowiednio 2,2 mg/dm3 oraz 012 mg/dm3. Prawdziwe jest stwiedzenie:

im stężenie oznaczonego składnika w probówce jest mniejsze tym dokładność i precyzja oznaczania są:

Liofilizację i dodatek biocydów do próbek stosuje się w celu:

W rozkładach na mokro systemach otwartych próbki o masach od 1 do 10g roztwarza się przy użyciu odczynników utleniających przez:

W wyniku roztwarzania stopu zawierającego Cu i Ni w stężonym roztworze HNO3 powstają:

Próbkę zawierającą HgS można roztworzyć przy użyciu stężonych

Do stopienia próbki zawierającej glinokrzemiany i/lub krzemiany nadają się topniki

W wyniku stopienia TiO z K2S2O7 powstały stop zawiera

Podział składnika A pomiędzy 2 niemieszające się ze sobą fazy f1 i f2 (składnik A zajmuje f1 skłądnik B f2) opisuje współczynnik podziału ka równy

W ekstrakcji do fazy stałej z użyciem krzemionki chemicznie związanej z grupami alkilowymi C18 sorbet i eluent są odpowiednio

Za zatrzymywanie oznaczonych składników na złożach jonitów odpowiedzialne są oddziaływania

Miano to liczba gramów substancji w

Błąd bezwzględny miareczkowania można wyrazić jako