Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu

Do opracowania dowolnych map ilościowych

Do opracowania map miąższości i strukturalnych

Interpretacje strukturalne sejsmiki skorelowane ilościowo z wynikami interpretacji litologiczno-złożowej krzywych geofizyki wiertniczej

Dane stratygraficzne i miąższościowe z odwiertów

Ilościowe dane petrofizyczne wspomagane sondowaniami magnetotellurycznymi

Przekroje biostratygraficzne

Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.

Dyskretnie zakodowana zmienności litologii, facji lub paleogeografii

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Przedstawić na mapie kartowawane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoległe

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoodległościowe

Konstruowania map jakościowych, zwłaszcza map fotolineamentów

Konturowania równodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D)

Konturowania równoległego (metoda trójkątów)

Konturowania geometrycznego (metoda trójkątów)

Sieć równo oddalonych węzłów 2D

Sieć elementów skończonych o dowolnej geometrii

Sieć trójkątów równobocznych

Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y)

Cięcie warstwicowe zastosowane na mapie

Ilość i orientacja budujących ja trójkątów

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y oraz ciecie warstwicowe mapy

Naroża X min, Y min, Z min oraz X max, Y max, Z max oraz spacjowanie w kierunkach X, Y i Z

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y

Konturowanie równoodległościowe

Konturowanie mechaniczne(geometryczne)

Konturowanie równoległe

Obejmujących dodawanie map składowych

Obejmujących mnożenie map składowych

Powyższe stwierdzenie nie jest prawdziwe

Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu

Do operacji na regularnych siatkach interpolacyjnych, np. konwersji czasowo głębokościowej

Do opracowania map na podstawie wspomaganej komputerowo interpretacji sejsmiki

Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości

Analogowa metoda konturowana wykorzystująca ekstrapolację techniką równoodległościową

Metoda wspomagająca korelacje międzyotworowe na podstawie geofizyki wiertnicze oparta na ekstrapolacji trendów wielomianowych oraz interpolacji liniowej

Mapy miąższości i strukturalnych

Map litofacjalnych

Map paleogeograficznych

Map strukturalnych, miąższości paleomiąższości i rozmiaru erozji

Map litofacjalnych

Map porowatości, pojemności zbiornikowej, temperatur itp.

Obliczania regularnych siatek interpolacyjnych (grid 2D)

Przeniesienia gradientów zmian kartowanego parametru z obszaru kontrolowanego danymi na obszar nie kontrolowany lub słabo kontrolowany danymi

Wyznaczania położenia warstwic, stosowana do określenia położenia warstwic na mapach konstruowanych metoda trójkątów

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych

Metoda superpozycji i konturowanie mechaniczne

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoległe

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe

Pozwalają bardziej precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości

Bardziej szczegółowo zwizualizować na przekroju zmienność stratygraficzną warstw kosztem zaburzeń geometrii

Poprawnie odczytać kąty upadu warstw

Precyzyjnie odczytać miąższości rzeczywiste bezpośrednio z przekroju

Pozwalają prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń, kątów, miąższości i odległości

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych

Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej

Głównie gęstość siatki interpolacyjnej w pionie

Cięcie konturowe mapy kreślonej na podstawie siatki

Wykazuje lokalną zgodność z danymi wejściowymi

Wykazuje 100% zgodności z danymi wejściowymi

Jest płaszczyzną lub powierzchnią najlepszego dopasowania do danych wejściowych

Nigdy nie zapewnia wysokiej zgodności grida 2D i danych wejściowych

Zawsze zapewnia wysoką jakość geologiczną modelu

Może powodować powstawanie sztucznych „numerycznych” struktur w przypadku nierównomiernej dystrybucji danych wejściowych, równocześnie wykazując wysoką statystyczną zgodność modelu i danych wejściowych

Obejmuje ujednolicenie jednostek i skal materiałów wejściowych oraz ujednolicenie wielkości i typu czcionek w cyfrowych plikach wsadowych

Obejmuje ujednolicenie współrzędnych materiałów wsadowych, ujednolicenie jednostek, dopasowanie formatów cyfrowych, ocenę metodologicznej zgodności pozyskania danych wsadowej, ujednolicenie stratygrafii

Posegregowanie danych geofizycznych, litostratygraficznych, biostratygraficznych i chronostratygraficznych z zastosowaniem zasad logiki rozmytej

Obliczenie uśrednionego zailenia kartowanej warstwy

Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw

Obliczenie pozornych kątów upadu kartowanej warstwy

tgσ poz/V i/lub tgσ poz/cosβ.

Interpretacje sejsmiki w domenie głębokościowej, dane strukturalne uzyskane w odsłonięciach terenowych, mapy strukturalne, stratygrafia profili wierceń, interpretacje strukturalne geofizyki wiertniczej

Mapy facjalne i paleogeograficzne

Interpretacje sejsmiki w domenie czasowej oraz krzywe porowatości efektywnej

Pomiarów laboratoryjnych

Wyłącznie zgeneralizowanych map strukturalnych

Wyników korelacji na podstawie krzywych geofizycznych i wiedzy geologicznej

Zastosowanie poprawnego obliczania miąższości poerozyjnych warstw

Opracowanie bardzo szczegółowej biostratygrafii badanych warstw

Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb