Związki mineralne - węglan wapnia

nadają twardość

związki organiczne - oleoina

nadają elastyczności

istota gąbczasta

kości krótkie, płaskie, różnokształtne; rusztowanie nasad kości długich; tworzą ją beleczki kostne - obudowują jamki wypełnione szpikiem kostnym czerwonym

istota zbita

stanowi tzw. kość korową w trzonach kości długich; obudowuje z zewnątrz wszystkie typy kości, tworzą ją osteony

Długie

inne wymiary. Kości długie rurowate: udowa, ramienna; kości długie łukowate: żebra

Płaskie

niewielka grubość w stosunku do szerokości i długości; łopatka, kość biodrowa, niektóre kości czaszki (np. nosowa)

Krótkie

wszystkie wymiary, tj. długość, grubość i szerokość są podobne; należą do nich m. in. kości nadgarstka, stępu, trzeszczki

Różnokształtne (nieregularne)

przypominają kości krótkie; mają bardziej nieregularny kształt - kręgi

Pneumatyczne (powietrzne)

pokryte od wewnątrz błoną śluzową i wypełnione powietrzem; należą do nich niektóre kości czaszki: czołowa, szczęka, podniebienna, klinowa

koń

C7; Th18-19; L6-5; S5; Cy15-21

pies

C7; Th13; L7; S3; Cy20-23

szczur

C7; Th11; L6; S4; Cy26-29

królik

C7; Th12; L7; S4; Cy16

kot

C7; Th13; L7; S3; Cy19-21

Kość ciemieniowa

kość parzysta, tworzy znaczną część sklepienia czaszki. U psów ras długogłowych i u koni w płaszczyźnie pośrodkowej sklepienia czaszki biegnie dobrze wyrażony grzebień strzałkowy zewnętrzny. U konia na powierzchni wewnętrznej, w płaszczyźnie pośrodkowej biegnie grzebień strzałkowy wewnętrzny.

Kość skroniowa

kość parzysta. Obudowuje jamę czaszkową, nawiązuje połączenie z żuchwą, z kością gnykową.

Kość sitowa

kość nieparzysta. Ukryta wewnątrz czaszki, na wysokości oczodołów; oddziela jamę czaszkową od jamy nosowej. Błona śluzowa, która ją pokrywa, jest siedliskiem zmysłu powonienia, szczególnie dobrze rozwinięta u zwierząt makrosmatycznych (o dobrze rozwiniętym zmyśle powonienia)

Kość klinowa

kość nieparzysta, stanowi część donosową podstawy czaszki. Współtworzy także jej ściany boczne; szczególnie dobrze rozwinięte u psów, łączy się z kością skroniową. Tylna ich krawędź u konia ogranicza od przodu otwór poszarpany.

Lemiesz

kość nieparzysta. Silnie wydłużona. Biegnie od podstawy caszki do dna jamy nosowej, na dnie jamy nosowej przyczepia się do grzebienia nosowego kości podniebiennej, na przekroju poprzecznym przypomina literę V

Kość czołowa

kość parzysta, współtworzy sklepienie czaszki i jamy nosowej oraz oczodół

Kość skrzydłowa

kość parzysta, ma postać cienkiej blaszki. Tworzy ściany boczne nozdrzy tylnych, wolny koniec kości skrzydłowej to haczyk skrzydłowaty.

Kość międzyciemieniowa

nieparzysta, o kształcie trójkątnym. Leży pośrodkowo, między kośćmi ciemieniowymi i łuską potyliczną.

Kość potyliczna

kość nieparzysta, łączy się bezpośrednio z kręgosłupem poprzez kłykcie potyliczne, ogranicza jamę czaszkową od tyłu i częściowo od dołu. Rozróżnia się w niej łuskę potyliczną - znajduje się na niej grzebień karkowy - u psa i konia.

Kość łzowa

kość parzysta. Leży w okolicy donosowej oczodołu

Żuchwa

kość parzysta. Obustronne kości łączy chrząstkozrost międzyżuchwowy lub szew międzyżuchwowy. Stanowi siedlisko zębów łuku zębowego dolnego. U konia przewód ślinianki przyusznej.

Kość siekaczowa

kość parzysta. Leży najbardziej donosowo, wraz z kością nosową ogranicza wpust kostny nosa

Kość podniebienna

kość parzysta. Bierze udział w budowie podniebienia kostnego, obudowuje także nozdrza tylne. U psa, konia na granicy ze szczęką leży otwór podniebienny większy. Rozróżnia się w niej: wyrostek oczodołowy, wyrostek klinowy, powierzchnię nosową, powierzchnię szczękową, u konia blaszkę tę pneumatyzuje zatoka podniebienna

Szczęka

kość parzysta. Największa z kości twarzy, tworzy rusztowanie dla części bocznej twarzy. Ma dominujący udział w budowie podniebienia kostnego. W jej zębodołach tkwią - kieł, zęby przedtrzonowe i zęby trzonowe łuku zębowego górnego

Kość nosowa

kość parzysta. Leży na przedłużeniu kości czołowej, wraz z nią tworzy sklepienie jamy nosowej

Aparat gnykowy

kość nieparzysta. Połączona z czaszką (z kością skroniową). Służy do umocowania języka i krtani oraz ich mięśni, poprzez mięśnie ma także połączenie z mostkiem.

Kość jarzmowa

kość parzysta, stanowi główny składnik łuku jarzmowego