statyczne FIFO i Round Robin i dynamiczny SCHED_OTHER

statyczny SCHED_OTHER i dynamiczny FIFO

statyczny SCHED_OTHER i dynamiczne FIFO i Round Robin

statyczny FIFO i dynamiczne SCHED_OTHER i Round Robin

zadanie o największej wartości nice,

c) zadanie o najwyższym priorytecie dynamicznym,

d) które ma największą wartość atrybutu interactive credit,

b) zadanie, które ma najwięcej niewykorzystanych impulsów zegara w bieżącej epoce,

b) w pierwszej kolejności w zakresie dynamicznym wykonywane są procesy zgodnie z regułą SJF,

c) istnieje wsparcie dla aplikacji interaktywnych, które wykorzystuje sygnały od klawiatury i myszki M

d) zadania o priorytecie statycznym podlegają wywłaszczeniu.

a) wyznaczanie epoki następuje po zakończeniu wykonywania procesów czasu rzeczywistego,

a) aplikacje pierwszoplanowe mają priorytet 15,

b) doładowanie podnosi priorytet procesom serwerowym, oczekującym na dostęp do HDD,

c) połowa niewykorzystanego czasu jest dodawana przy następnym uzyskaniu procesora,

jeśli proces wykorzystał swój przedział czasowy, to obniżana jest wartość jego priorytetu o 1,

a) Procesy serwerowe mają dwa razy dłuższe czasy wykonania niż procesy w tle,

b) proces w tle może mieć krótszy czas wykonania niż procesy aktywne,

c) proces interaktywny jest wspierany przez mechanizm ochrony przed zagłodzeniem,

d) proces, który wykonał się poprzez przydzielony czas procesora ma skracany czas wykonania w następnym przedziale.

b) procesy, które mają niższy priorytet niż aktualnie wykonujące się, muszą czekać na zakończenie wykonywania procesów o wyższych priorytetach,

c) proces, który dostał zasób, na który czekał, dostaje jednorazowo priorytet 15,

d) procesy serwerowe w systemach serwerowych mają dłuższe przedziały wykonywania. M

a) procesy, które mają wyższy priorytet czekają na zakończenie aktualnie wykonującego się procesu, a następnie dostają zasób procesora,

b) priorytet statyczny jest zmieniany w trakcie wykonywania programu przez system operacyjny,

wartość priorytetu dynamicznego zależy od programisty, M

a) w systemie Linux procesom nadawane są priorytety statyczne, dynamiczne i mieszane,

d) wartość priorytetu statycznego wpływa na liczbę impulsów, w oparciu o które wyznaczany jest czas wykonywania się.

a) priorytet dynamiczny jest realizowany dla procesów o priorytecie statycznym równym 99,

b) priorytet statyczny można zmieniać komendą nice,

priorytet dynamiczny można zmieniać komendą nice,

d) wartość interactive credit pozwala na zmianę z linii poleceń priorytetów dynamicznych

b) czas wykonywania na procesorze jest obliczany w oparciu o priorytety statyczny i wartość nice,

c) parametry interactive credit i nice mogą być zmieniane z linii poleceń lub programowo,

a) czas wykonywania na procesorze jest obliczany w oparciu o priorytety statyczny i dynamiczny,

d) jako pierwszy do wykonania wśród procesów dynamicznych zostanie wybrany proces o największej przydzielonej liczbie impulsów zegara.

c) aplikacje serwerowe mają priorytet równy priorytetowi zadań systemowych (11)

a) tylko wybrane wartości priorytetu w zakresie 16-31 mogą być osiągnięte

b) priorytet może być zmieniany dynamicznie w zakresie 0-31

c) aplikacja aktywna ma podwyższony priorytet na 15.

b) procesy w klasie NORMAL mają priorytet 8, a w klasie HIGH - 11,

a) każdemu wątkowi po przydzieleniu THREAD_PRIORITY_TIME_CRITICAL zostaje nadany priorytet 15,

c) procesy w klasie NORMAL nie mogą osiągnąć priorytetów wątków 15,

wątek procesu o klasie HIGH z modyfikacją THREAD_PRIORITY_IDLE jest mniej ważny niż wątki procesu NORMAL bez modyfikacji.

a) klasy procesów można przypisywać wątkom danego procesu,

c) wartości modyfikatorów priorytetów wątków dotyczą też klas procesów,

b) wartość klasy procesu można modyfikować w trakcie wykonywania procesu,

d) danemu wątkowi można programowo zmienić klasę procesu.

c) w obu systemach można przydzielać wybrane zadanie do wybranego procesora,

b) w systemie Linux jest jedna kolejka do każdego procesora, M

a) w systemie Windows są osobne kolejki do każdego procesora,

d) w systemie Linux jeden z procesorów służy do obsługi głównie procesów zagłodzonych

c) jeśli różnica w planowanym wykonaniu dla danego procesora jest większa niż 20% w stosunku do innego procesora, Windows przerzuca wykonanie zadań na ów procesor,

a) w systemie Linux są osobne kolejki do każdego procesora,

b) w systemie Windows są osobne kolejki do każdego procesora, a ostatni obsługuje tylko procesy zagłodzone,

d) równoległe wykonywanie zadań jest w systemie Linux bezpośrednio powiązane ze wsparciem aplikacji interaktywnych.

a) W systemie Windows kolejki zadań do wykonania na procesorach są wyznaczane w każdej epoce,

d) system Windows w sposób płynny równoważy obciążenie dla kolejek do procesorów skracając przydziały czasu procesora.

c) system Linux dla danej kolejki zadań obniża czas wykonania o połowę jeśli długość planowanych zadań przekracza 20% kolejki zadań dla pozostałych procesorów,

b) system Linux przesuwa część zadań do wykonania na inny procesor, jeśli różnica planowanego obciążenia wynosi 25%,

d) zagłodzenie procesu w systemie Windows NT prowadzi do zawieszenia systemu.

b) zagłodzenie procesu to długotrwałe oczekiwanie na semafor,

a) zagłodzenie procesu jest wyraźnie zauważalne w przypadku procesów interaktywnych,

c) zagłodzenie procesu w systemie Linux powoduje wyraźny spadek wydajności systemu,

c) w systemie Linux zagłodzenie procesów nie występuje,

d) w systemie Windows każdy oczekujący na CPU proces, który się od dłuższego czasu nie wykonuje, dostaje wysoki priorytet.

b) zagłodzeniu w systemie Windows NT odpowiada moduł obsługi systemu plików

a) zagłodzenie procesu dotyczy tylko procesów interaktywnych,

c) W systemie Linux niewykorzystane impulsy są częściowo przekazywane procesowi w nowej epoce,

b) w systemie Windows algorytm ochrony przed zagłodzeniem równomiernie podwyższa priorytety wszystkim procesom,

a) W systemie Linux algorytm ochrony przed zagłodzeniem zwiększa priorytet statyczny,

d) w systemie Windows procesy, które najdłużej się nie wykonywały są przydzielane do poszczególnych procesorów.

d) aplikacje interaktywne często nie wykorzystują w pełni przydzielonego czasu procesora, co jest wykorzystywane przez algorytm ochrony przed zagłodzeniem do podwyższania priorytetu w Linux.

a) w systemie Linux wsparcie dla aplikacji interaktywnych oparte jest o większe priorytety procesów korzystających z myszki i klawiatury,

b) w systemie Windows procesy, które oczekują na klawiaturę i myszkę, mają wydłużany czas przydziału procesora,

c) w systemie Linux wsparcie aplikacji interaktywnych odbywa się na takich samych zasadach jak w systemie WIndows NT, odpowiednio do modelu priorytetów danego systemu operacyjnego,

c) system Windows NT używa algorytmu doładowania dla klawiatury i myszki,

d) system Linux wspiera aplikacje korzystające z klawiatury i myszki

b) system Windows NT wspiera aplikacje interaktywne poprzez przydzielenie priorytetu 15 i wydłużenie przydzielonego czasu procesora dla każdej aplikacji,

a) wsparcie aplikacji interaktywnych w systemie Linux odbywa się tylko poprzez mechanizm ochrony przed zagłodzeniem,

b) Procesy interaktywne oparte o konsolę nie wymagają wsparcia ze strony systemu Linux,

a) Procesy interaktywne wymagają wydłużonego przedziału czasu procesora w Windows NT,

d) System Windows wspiera doładowanie procesów oczekujących na zdarzenie z klawiatury bardziej niż oczekujące na zdarzenie z HDD.

c) System Linux przerzuca wykonywanie procesów interaktywnych na najmniej aktualnie obciążony procesor,

d) wymagają użycia dodatkowego mechanizmu do synchronizacji.

a) realizują przepływ danych ograniczony w przestrzeni adresowej jednego procesu,

b) umożliwiają na komunikację dwóch niespokrewnionych procesów,

c) realizują komunikację w pełni obustronną,

d) pozwalają na komunikację między procesem macierzystym a procesem potomnym.

c) pozwalają na komunikację procesów niespokrewnionych ale tylko w obrębie jednej maszyny,

a) umożliwiają komunikację między procesem nadającym a procesem odbierającym (twórcą potoku),

b) umożliwiają komunikację między procesem odbierającym a procesem nadającym (twórcą potoku),

a) potoki anonimowe wymagają podania nazwy w celu pozyskania uchwytu (wskaźnika),

c) dostarczają uchwyty do zapisu i odczytu operacji na plikach,

d) pozwalają na komunikację w sieci.

b) identyfikowane są w systemie Linux poprzez funkcję generującą identyfikator ftok(),

d) pamięć dzielona jest identyfikowana jedynie jako lokalny wskaźnik.

a) Pamięć dzielona nie posiada mechanizmów synchronizacji dostępu do danych

c) pamięć dzielona polega na utworzeniu kopii obiektu pamięci dzielonej w każdym podłączającym się do niej procesie

b) Pamięć dzielona pozwala na komunikację asynchroniczną,

c) dostęp do obiektu pamięci dzielonej mogą uzyskać co najwyżej dwa osobne procesy (nadawca i odbiorca),

a) Instrukcje atomowe pozwalają na synchronizowany dostęp do zmiennych w obrębie pamięci dzielonej

d) pamięć dzielona tworzona jest w momencie podłączenia się drugiego procesu dokonującego wymiany danych, w przypadku czytania z pustej pamięci generowany jest odpowiedni sygnał (Linux).

synchronizację międzyprocesową pamięci dzielonej można przeprowadzić przy pomocy semafora anonimowego,

a) dane w pamięci dzielonej formowane są jako paczki,

b) aby uzyskać dostęp do spójnych danych w pamięci dzielonej, trzeba wykorzystywać globalne obiekty synchronizujące, M

d) pamięć dzielona jest optymalnym rozwiązaniem do przekazywania ciągu wiadomości.

c) pamięć dzielona jest optymalnym rozwiązaniem do przekazywania pojedynczych zmiennych,

c) potoki nazwane zawsze posiadają osobnego odbiorcę i osobnego nadawcę (dwa różne procesy),

d) komunikacja w potokach nazwanych może odbywać się obustronnie.

a) potoki nazwane występują w systemie Linux,

b) potoki nazwane pozwalają na komunikację opartą o powiadomienia o nadejściu wiadomości,

c) pozwalają na komunikację zorientowaną na wiadomości,

b) pozwalają na komunikację jedynie jednostronną,

a) nie występują w systemie Windows NT,

d) pozwalają na informowanie odbiorcy o nadejściu danych.

d) realizują przepływ danych ograniczony do przestrzeni adresowej jednego procesu.

c) pozwalają na wysyłanie danych od wielu procesów do wielu procesów jednym obiektem potoku,

b) pozwalają na komunikację procesów tylko spokrewnionych,

a) pozwalają na komunikację procesów niespokrewnionych,

b) strumieniowe bazy danych oparte są o strumienie tabel danych,

c) bazy analityczne mogą służyć do magazynowania nadchodzących danych,

a) obiektowe bazy danych pozwalają na przechowywanie danych w tabelach,

d) bazy relacyjno-obiektowe pozwalają na definicję struktur. M

c) bazy relacyjne wymagają przeszukiwania całej tabeli,

a) zapytanie w strumieniowych bazach danych może obejmować stale wydłużający się okres,

b) bazy relacyjno-obiektowe mają rozszerzenia GIS,

d) bazy temporalne to rodzaj baz służących do przechowywania danych tymczasowych. M

d) relacyjne bazy danych oparte są o koncepcję zbiorów encji.

b) obiektowe bazy danych mają ustandaryzowany protokół dostępu (język),

c) hurtownie danych to rodzaj baz, gdzie tworzone są kolejne wirtualne instancje baz danych,

a) aktywne bazy danych czekają na operacje zadane przez użytkownika,

a) atrybut to zbiór encji o tych samych wartościach,

d) krotka to atomowa dana, jaką zawiera tabela

b) schemat relacji to nazwa relacji i zbiór krotek,

c) dane relacji to zbiór wszystkich krotek,

c) atrybuty dwóch różnych krotek w tej samej tabeli różnią się,

d) klucz pozwala nadać krotkom jedną wartość.

b) krotki nie mają nadanej kolejności,

a) krotki muszą mieć unikalne dane,

b) zbiór encji ma przypisaną kolejność poszczególnych encji,

c) zbiór encji ma ten sam zbiór atrybutów,

a) zbiory encji słabych nie maja własnych atrybutów,

d) klucz służy do wskazania najważniejszego atrybutu.

b) w związku 1:N krotka tabeli po stronie 1 jest podrzędna w stosunku do krotki po stronie N,

związek N:1 nie różni się od związku 1:N schematów bazy.

c) związki M:N nie są naturalnymi związkami występującymi w opisie świata,

a) w związku 1:1 obie łączone krotki dwóch tabel są równorzędne,

c) dekompozycja M:N polega na wprowadzeniu dwóch nowych tabel w miejsce tabel po stronie M i N,

b) w związku 1:1 jedna z tabel jest podrzędna, a druga nadrzędna M

a) związek M:N nie zawsze musi być dekomponowany,

d) odwzorowanie jest częściowe, jeśli każda encja zbioru źródłowego ma swój obraz

b) odwzorowanie jest całkowite, jeśli istnieją z zbiorze źródłowym encje bez obrazu

d) związek encji wymuszający integralność można ustalać dla dowolnych tabel posiadających dane.

a) dekompozycja M:N polega na dodaniu nowej tabeli łączącej pośrednio dwie w związku ? M:N

c) odwzorowanie 1:1 nie wyróżnia tabeli nadrzędnej,

d) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 4 relacje, gdyż należy przypisać pacjenta do lekarza oraz dodać informację o wizycie

c) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 3 relacje

b) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 2 relacje

a) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 1 relacje opisującą wizyty

b) jest pozbawiona zależności wielofuncyjnych M

d) może prowadzić do redundancji danych

c) nie posiada atrybutów wielowartościowych

a) z definicji musi spełniać 3NF

d) nie występuje w rzeczywistości

a) jedno wystąpienie encji A może wchodzić w związek z dokładnie jednym wystąpieniem encji B

b) jedno wystąpienie encji A może wchodzić w związek z jednym wystąpieniem encji B

c) wiele wystąpień encji A musi wchodzić w związek z co najmniej jednym wystąpieniem encji B

anomalia błędu modyfikacji oznacza niemożność modyfikacji krotki bez modyfikacji jej atrybutów objętych kluczem,

anomalia wstawiania oznacza niemożność wprowadzenia krotki bez wszystkich ważnych, kluczowanych atrybutów,

anomalia błędu usunięcia oznacza niemożność usunięcia krotki, której wartość jest objęta kluczem.

anomalia redundancji prowadzi do wielokrotnego występowania tej samej wartości w jednej krotce,

b) anomalia błędu usunięcia polega na utracie części atrybutów wraz z usuwaniem krotki, która te atrybuty opisuje,

d) anomalia wstawiania dotyczy sytuacji, gdy powtarza się dana w atrybucie kluczowym lub unikalnym.

a) anomalia błędu modyfikacji polega na problemie spójnej aktualizacji danych wszystkich objętych nią krotek,

c) anomalia redundancji wiąże się z powtarzaniem się kolumn w konstrukcji tabeli zdenormalizowanej,

b) anomalia modyfikacji wiąże się z problemem modyfikacji atrybutów tworzących liczne kolumny klucza złożonego,

a) anomalia błędu wstawiania prowadzi do spadku wydajności operacji odczytu,

d) anomalia usunięcia polega na niemożności usunięcia krotki z wartością klucza głównego, do której odwołują się krotki klucza obcego innej tabeli.

c) anomalia redundancji może wpływać na wydajność zapisu danych na nośnikach bazy danych,

b) pełna zależność funkcyjna nie występuje wówczas, gdy pewien klucz jednoznacznie identyfikuje pewne wartości niekluczowe.

c) zależność funkcyjna jest trywialna, gdy atrybuty po lewej stronie zawierają się w atrybutach po prawej stronie,

d) zależność wielowartościowa to zależność, w której danej wartości po stronie lewej przypisuje się zbiór wartości po stronie prawej.

a) dla każdej tabeli można wskazać nietrywialną zależność funkcyjną, która obejmuje klucz główny, występujący po obu stronach opisu zależności,

c) każda tabela posiadająca klucz posiada także co najmniej jedną nietrywialną zależność funkcyjną, w której atrybut klucza jest po obu stronach w opisie zależności,

b) częściowa zależność funkcyjna ma miejsce, gdy pewien podklucz jednoznacznie identyfikuje pewne wartości niekluczowe

d) zależność wielowartościowa to zależność, w której zbiorowi wartości po stronie lewej przypisuje się wartość po stronie prawej,

a) zależność funkcyjna nietrywialna oznacza, że każdej kolumnie po stronie prawej odpowiada kolumna po stronie lewej w opisie zależności,

a) zależność wielowartościowa to zależność, w której danej wartości po stronie lewej przypisuje się zbiór wartości po stronie prawej,

c) zależność wielowartościowa to zależność, w której zbiorowi wartości po stronie lewej przypisuje się zbiór wartości po stronie prawej,

d) dla każdej tabeli można wskazać nietrywialną zależność funkcyjną, która obejmuje klucz obcy, występujący po obu stronach opisu zależności,

b) zależność funkcyjna jest całkowicie nietrywialna, jeśli po lewej stronie opisu zależności jest tylko klucz główny,

d) może zawierać krotki posiadające jako atrybuty agregaty danych.

c) może zawierać w sobie krotki opisujące pojedyncze elementy listy,

a) jest także w postaciach normalnych 2NF i 3NF,

b) jest także w postaciach normalnych 2NF, 3NF i BCNF,

a) musi być w postaci 1NF, żeby móc być w postaciach normalnych 2NF, 3NF, 4NF i 5NF

c) może zawierać listy wartości atomowych,

d) może zawierać tablice wartości atomowych.

b) jest także w postaciach normalnych 2NF, 3NF, 4NF i 5NF,

c) elementem krotki może być dowolna struktura danych złożona ze zdefiniowanych w bazie (np. poprzez SQL) danych atomowych,

a) może zawierać struktury skonstruowane tylko przy pomocy wartości atomowych,

b) postać normalna 1NF jest wymagana dla każdej bazy relacyjno-obiektowej,

d) tabela może zawierać atrybuty tylko z listy przyjętych wartości atomowych, dla których istnieją operatory.

a) relacja X jest w postaci 2NF jeśli jest 1NF i nie zawiera pełnych zależności funkcyjnych,

d) zależności przechodnie występują tylko między atrybutami wchodzącymi w skład klucza złożonego.

b) relacja X jest w postaci 2NF jeśli jest 1NF i nie zawiera częściowych zależności funkcyjnych,

c) nie mogą istnieć zależności pomiędzy atrybutami kluczowymi,

b) pewien podklucz określa wszystkie niekluczowe atrybuty,

a) klucz określa wszystkie niekluczowe atrybuty,

d) relacja w 2NF nie ma zależności przechodnich,

c) każdy podklucz określa wszystkie niekluczowe atrybuty,

b) musi mieć klucz opisujący wszystkie zależności między atrybutami niekluczowymi,

c) nie ma nietrywialnych zależności funkcyjnych, w których podklucz jest po lewej stronie

d) nie ma zależności funkcyjnych między atrybutami niekluczowymi.

a) nie musi być postaci 1NF, za to 1NF musi być postaci 2NF,

pozbawiona jest anomalii związanej z usuwaniem danych

pozbawiona jest anomalii związanej ze wstawianiem danych

jest relacją, w której wszystkie wtórne atrybuty zależą tylko od super-klucza

nie posiada powtarzających się informacji

d) umożliwia definiowanie atrybutów wtórnych częściowo funkcyjnie zależnych od klucza podstawowego relacji

a) spełnia również BCNF

b) powstała poprzez usunięcie zależności wielowartościowych

c) gwarantuje, że wartości wszystkich atrybutów są atomowe

d) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty informacji lub bez utraty zależności

b) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty informacji

c) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty zależności

a) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty informacji i bez utraty zależności

Każdą relację można bez utraty informacji zdekomponować do postaci Boyce-Codda

Relacja będąca w BCNF nie posiada zależności wielowartościowych

Relacja będąca w BCNF nie musi spełniać 3NF

Relacja będąca w BCNF nie posiada zależności funkcyjnych

b) Jeżeli relacja spełnia założenia BCNF to nie występuje w niej redundancja

d) Postać BCNF jest mniej restrykcyjna niż 3NF

c) Każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z BCNF bez utraty zależności

a) Dekompozycja do postaci BCNF usuwa całkowicie anomalie powstające przy usuwaniu danych

c) dekompozycja do postaci BCNF powoduje, że relacja posiada tylko klucz złożony

b) relacja nie jest odporna jest na anomalie powstałe podczas dodawania danych

a) dekompozycja do postaci BCNF powoduje, że relacja posiada tylko klucz prosty

d) dla każdej zależności funkcyjnej X -&rt; A występującej w relacji X jest nadkluczem schematu R.

d) zmiana wielkości obrazu.

a) obrót obrazu,

b) przesunięcie obrazu,

c) binaryzacja obrazu,

0 255 56

0 57 255

55 56 57

0 255 127

45 75 55/50 78 65/43 42 26

0 15 0/0 18 5/0 0 26

101/110/ 110

010/011/001

a) Filtracji górnoprzepustowej mającej na celu wykrycie krawędzi,

d) Filtracji dolnoprzepustowej mającej na celu znaczne rozmycie konturów obiektów.

b) Filtracji górnoprzepustowej mającej na celu wykrycie punktów izolowanych,

c) Filtracji dolnoprzepustowej mającej na celu minimalizacje rozmycia konturów obiektów,

c) wykrywania wszystkich konturów obiektów,

a) usuwania szumów w obrazie,

b) wykrywania poziomych i pionowych konturów obiektów,

d) wykrywania narożników obiektów.

b) gradientu morfologicznego,

d) Prewitta.

c) Robertsa,

a) uśredniającego,

b) dylatacja ≥ zamknięcie ≥ obraz wejściowy ≥ otwarcie ≥ erozja

c) zamknięcie ≥ otwarcie ≥ obraz wejściowy ≥ dylatacja ≥ erozja

a) obraz wejściowy ≥ erozja ≥ dylatacja ≥ otwarcie ≥ zamknięcie

d) dylatacja ≥ erozja ≥ obraz wejściowy ≥ zamknięcie ≥ otwarcie

1

5

0

4

d) Erozję wykorzystuje się do otrzymania funkcji dystansu

c) Jeżeli punkt centralny należy do elementu strukturalnego, to wynik erozji obrazu binarnego zawiera się w obrazie przed erozją,

a) Erozję obrazu można otrzymać wykonując dylatację dopełnienia obrazu a następnie wykonując dopełnienie obrazu będącego wynikiem tej operacji.

b) Jeżeli na obrazie wykonamy erozję, a następnie na otrzymanym wyniku wykonamy kolejną erozję takim samym elementem strukturalnym, to w rezultacie drugiej operacji na otrzymamy żadnych zmian.

7

1

3

5

a) usunięcia otworów w obiektach,

d) wykrycia konturów obiektów.

c) rozłączenia obiektów leżących blisko siebie,

b) usunięcia małych obiektów,

b) otrzymamy obraz gradientu morfologicznego,

a) otrzymamy obraz uśredniony, pozbawiony szumów,

d) usuniemy z obrazu efekt nierównomiernego oświetlenia.

c) otrzymamy obraz ze wzmocnionymi krawędziami,

3

5

4

6

c

d

a

b

a) obraz binarny, na którym otrzymano posegmentowane obrazy

d) obraz skompresowany (algorytmem JPEG).

b) przefiltrowany obraz, dla którego poziomy szarości pikseli należą do przedziału [0, 255],

c) przefiltrowany obraz , dla którego poziomy szarości pikseli mogą być liczbami zespolonymi,

a) usunięcie z obrazu szumów,

d) wykrycie na obrazie prostoliniowych segmentów

c) połączenie kilku zdjęć w jeden większy obraz,

b) podział obrazu na rozdzielone od siebie obiekty,

c) zliczania obiektów które nie stykają się z brzegiem obrazu,

a) eliminacji niewielkich obiektów,

b) podziału obiektów połączonych ze sobą,

d) wyliczania szkieletu obiektów.

d) przez rozrost.

c) przez podział,

b) z wykorzystaniem binaryzacji automatycznej,

a) z użyciem watershed,

d) wyliczeniu średniej z ilości pikseli po wewnętrznej i zewnętrznej stronie obwodu.

c) pomiarze długości rzutów obiektu w 4 kierunkach,

b) przybliżaniu kształtu obiektu odpowiednim wielokątem,

a) zliczaniu punktów brzegowych obiektu z uwzględnieniem wag,

4.5

5.5

4

7

b) 2000 mikrometrów kwadratowych

a) 1000 mikrometrów kwadratowych,

c) 4000 mikrometrów kwadratowych,

d) 500 mikrometrów kwadratowych.

c) zbiór parametrów opisujących rozpoznawany obiekt,

d) zbiór poprawnych klasyfikacji dla rozpoznawanych obiektów.

a) metoda wykorzystywana w rozpoznawaniu,

b) zbiór obiektów dla których podany jest poprawny wynik rozpoznania,

c) otoczeniu wszystkich elementów ciągu uczącego kulami o promieniu równym k,

b) wyszukania k najbliższych elementów ciągu uczącego,

d) wyznaczenia odległości do wszystkich elementów k-tej klasy w ciągu uczącym.

a) wyznaczenia odległości do środków każdej z k najbliższych klas,

b) Wydłużone i ciemne,

c) Okrągłe i jasne,

d) Okrągłe i ciemne

a) Wydłużone i jasne,

d) C oraz M oraz Y

a) M oraz Y,

c) C oraz Y,

b) C oraz K.

c

b

d

a

a. Składowa C ma wartość 100,

d. Składowa Y ma wartość 155,

b. Składowa M ma wartość 155,

c. Składowa C ma wartość 205,

a) zwiększymy rozmiar pliku z obrazem,

c) pogorszymy jakość kompresji,

b) zmniejszymy rozmiar pliku z obrazem,

d) zmniejszymy wielkość obrazu.

d) przechowywać te fragmenty klatki obrazu, które zmieniły się w stosunku do klatki poprzedniej bądź następnej.

b) przechowywać pełne, skompresowane algorytmem JPEG, klatki obrazu,

a) przechowywać pełne, nieskompresowane klatki obrazu,

c) przechowywać te fragmenty klatki obrazu, które zmieniły się w stosunku do klatki poprzedniej,

c) przygotowania do stratnej kompresji przy wykorzystaniu transformacji falkowej,

d) przygotowanie danych do kwantyzacji.

b) przygotowanie do stratnej kompresji przy wykorzystaniu transformacji kosinusowej,

a) przygotowania do kompresji bezstratnej (m.in. algorytmami RLE i Huffmana),

b) Błąd kompilacji

d) Otwiera plik binarny do odczytu, którego nazwa jest przekazana do funkcji main jako drugi argument linii komend

a) Otwiera plik binarny do zapisu, którego nazwa jest którego nazwa jest przekazana do funkcji main jako drugi argument linii komend

c) Otwiera plik binarny do odczytu, którego nazwa jest identyczna jak nazwa programu i jest przekazana do funkcji main

b) Zostanie zapisane do pliku binarnie liczba 12 w postaci takiej ilości bajtów ile wynosi reprezentacja zmiennej x

a) Zostaną zapisane do pliku dwa znaki reprezentujące cyfry wartości zmiennej x

d) Błąd kompilacji

c) Błąd wykonania

b) Nie jest konieczne dla poprawnego działania programu wykonującego operacje odczytu i zapisu do pliku

d) Jest konieczne w przypadku zapisu do pliku, aby został wyczyszczony bufor związany z uchwytem pliku (wykonywana operacja fflush() przed zamknięciem pliku)

c) Jest konieczne w przypadku zapisu i odczytu pliku, aby plik wejściowy i wyjściowy nie zostały uszkodzone (wykonana operacja _commit() ) .

a) Jest konieczne w celu poprawnego stworzenia tylko pliku tekstowego otwartego do zapisu

d) Przenosi blok pamięci wskazywany przez p w inne miejsce pamięci operacyjnej i zwraca wskaźnik do realokowanego bloku.

c) Realokuje blok pamięci wskazywany przez wskaźnik p i zwraca 1 w przypadku powodzenia lub 0 w przypadku nie powodzenia. W przypadku gdy wskaźnik p jest pusty to działa jak funkcja malloc()

b) Zwraca wskaźnik typu void do realokowanego bloku pamięci. W przypadku gdy wskaźnik p jest pusty to działa jak funkcja calloc()

a) Zwraca wskaźnik do typu void do realokowanego bloku pamięci. W przypadku gdy wskaźnik p jest pusty to działa jak funkcja malloc()

b) int x = 12; int* tab = (int*)calloc( 1000 * sizeof( x ) );

a) int* tab = (int*)malloc( 1000 );

c) int x = 12; int* tab = (int*)malloc( 1000 * sizeof( x ) );

d) int* tab = calloc( 1000 * sizeof( short int ) );

c) Błąd wykonania

b) Wypełni 100 bajtów wskazywanych przez wskaźnik pTab wartością 1

d) Wypełni każdy bajt dynamicznego bloku wskazywanego przez pTab wartością 1

a) Wypełni dynamiczną tablicę 100-tu elementową wskazywaną przez pTab wartościami 1

a) gcc -lib -Wall –c *.c

c) gcc -shared -Wall –c *.c

b) gcc -fPIC -Wall –c *.c

d) gcc -fpic -Wall –c *.c

a) gcc -Wl,-soname,libtest.so.1 -o libtest.so.1.0 *.o

d) gcc -static -Wl,-soname,libtest.so.1 -o libtest.so.1.0 *.o

b) gcc -shared -Wl,-soname,libtest.so.1 -o libtest.so.1.0 *.o

c) gcc -shared -Wl, libtest.so.1.0 *.o

b) dllopen( ”./libtest.so.1.0” )

c) dlopen(”./libtest.so.1.0” )

d) dlload(”./libtest.so.1.0” )

a) dlsym(”./libtest.so.1.0” );

d) -Os

c) –O0

b) -O

a) –O3

b) Poziom trzeci (-O3)

a) Poziom 2 (-O2)

c) Poziom pierwszy (-O1) M

d) domyślny

d) optymalizację niezależną od architektury, a następnie,jeśli użytkownik sobie tego zażyczy, optymalizację kodu pod konkretny procesor lub nawet model procesora

c) optymalizację niezależną od architektury, a następnie zależną od architektury

b) optymalizację zależną, a następnie niezależną od architektury

a) optymalizację określoną przez użytkownika, optymalizację kodu pod konkretny procesor lub nawet model procesora a potem niezależną od architektury.

a) Stwierdzi błąd składni w linii /*1*/ (niepoprawna konstrukcja).

c) Uzna obie linie za poprawne składniowo, ale zgłosi błąd związany z naruszeniem reguł dostępu

b) Stwierdzi błąd w linii /*2*/: nie można znaleźć adresu pola, bez podania instancji klasy K.

Kod jest całkowicie poprawny.

c) Uzna obie linie za poprawne składniowo, ale zgłosi błąd związany z naruszeniem reguł dostępu.

a) Kod jest całkowicie poprawny.

b) Stwierdzi błąd składni w linii /*1*/ (niepoprawna konstrukcja).

d) Zaakceptuje linię /*1*/, ale w linii /*2*/ odmów przypisania wskaźnikowi do składowej wartości NULL.

c) Wartość pola D w obiekcie obj zostanie ustawiona na 3.1415.

d) W linii /*2*/ jest błąd składni, uniemożliwiający kompilację

a) W linii /*1*/ jest błąd składni, uniemożliwiający kompilację

b) Program da się skompilować, ale operacja z linii /*1*/ uniemożliwi przejście do linii /*2*/.

a) zdefiniowanie nowego typu danych,

określenie wartości pól statycznych,

c) opis interakcji obiektów danej klasy z otoczeniem, M

d) definiowanie rozmiarów i wewnętrznej struktury obiektów.

b) nadanie wartości polom obiektu,

a) przydzielenie pamięci dla obiektu,

d) logiczne powiązanie metod i pól.

c) zintegrowanie obiektu z wywołaniami systemu operacyjnego,

c) zwolnienie pamięci zajmowanej przez ten obiekt,

d) usunięcie informacji o obiekcie z globalnego rejestru obiektów.

b) wyczyszczenie obszaru danych zajmowanych przez ten obiekt, M

a) wykonanie procedury zdefiniowanej pod stosowną nazwą,

b) niemożliwa ze względu na dziedziczenie typu 'private'

c) możliwa, jeżeli tylko użyje się wartości odpowiedniego typu (czyli Complex),

d) możliwa, jeżeli użyje się operatora zakresu (tj. '::').

a) niemożliwa, ze względu na zakres 'protected', M

operatora przypisania,

a) składowych niestatycznych,

b) składowych o zakresie dostępności 'private',

d) wszystkich wymienionych w punktach a-c.

a) zwolnienie pamięci,

b) wywołanie destruktorów dla poszczególnych składowych odziedziczonych po klasie SuperK,

d) wywołanie poszczególnych destruktorów dla statycznych składowych własnych (nieodziedziczonych).

c) wywołanie poszczególnych destruktorów dla niestatycznych składowych własnych (nieodziedziczonych),

c) K( );

d) float operator();

b) K( int, float = 0);

a) K( const K & );

a) I( float );

c) K( );

b) J( int, float = 0);

d) L( int = 0, int = 0 );

Complex operator ( K & );

c) operator Complex ( K );

a) operator Complex ();

b) Complex operator ();

c) Tak, ale tylko operatory: =, (), [], -&rt;.

b) Nie, każdy potrzebny operator musi był zdefiniowany.

d) Nie, poza pięcioma operatorami, w tym: =, &, delete

a) Tak, każdy operator posiada swoją wersję domyślną.

b) operator +,

a) operator [],

d) operator !.

c) operator char *,

d) K operator -- ( const K );

a) K operator - ( const K, const K );

b) K operator -- ( const K &, const K & ); M

c) K operator - ( const K & );

b) zawiera przynajmniej jedną metodę wirtualną,

d) wszystkie metody wirtualne ma zadeklarowane jako czysto wirtualne.

a) zawiera wyłącznie metody wirtualne,

c) posiada przynajmniej jedną metodę czysto wirtualną,

d) metody te mogą być wywoływane jedyne poprzez wskaźnik lub referencję do obiektu.

c) w klasach potomnych metody o identycznych sygnaturach także będą wirtualne,

b) w klasach potomnych konieczne jest przeładowanie takich metod,

a) nie można utworzyć instancji tej klasy,

b) sposobu realizacji wywołania metody,

d) techniki przekazywania obiektów (jako referencje lub wskaźniki).

c) definicji metody,

a) definicji klasy,

a) przerwanie INT ma najwyższy priorytet

c) przerwania obsługiwane są zawsze w kolejności w jakiej zostały zgłoszone

d) jest tylko jedna tablica przerwań, zatem wszystkie przerwania mają ten sam priorytet

b) przerwanie NMI ma najwyższy priorytet

c) procesor ma dwie linie przerwań zewnętrznych, ale jest tylko jedna procedura ich obsługi,

b) po jednym NMI oraz INT,

d) ilość obsługiwanych przerwań zależy od trybu pracy procesora. W trybie rzeczywistym jest to 256 różnych przerwań, natomiast w trybie 32 bitowym ilość ta została zwiększona do 65536.

a) jedno przerwanie NMI i do 256 przerwań typu INT,

c) nie przerwań nie da się zablokować,

d) tak można zablokować zarówno przerwanie INT jak i NMI. Zablokowanie/odblokowanie odbywa się przez instrukcję CLINT/STINT oraz CLNMI/STNMI.

b) tak można zablokować przerwanie NMI, natomiast nie można blokować przerwań INT Zablokowanie/odblokowanie odbywa się przez instrukcję CLI/STI.

a) tak można zablokować przerwanie INT, natomiast nie można blokować przerwań NMI. Zablokowanie/odblokowanie odbywa się przez instrukcję CLI/STI.

b) model w którym każdy procesor ma do dyspozycji oddzielną pamięć operacyjną i wydzielone urządzenia wejścia/wyjścia

d) model ten to układ procesorów i pamięci tworzących wektory, przy czym dostęp procesorów do układów pamięci odbywa się przez symetryczną macierz połączeń krzyżowych

a) model w którym wszystkie procesory posiadają wspólną pamięć operacyjną i wspólny zestaw urządzeń wejścia/wyjścia.

c) w modelu SMP na każde 2 procesory jest przewidziana oddzielna pamięć oraz zestaw układów I/O. W przypadku większej ilości procesorów łączone są w pary komunikujące się ze sobą szybką magistralą HyperTransport

c) model systemu wieloprocesorowego, w którym każdy procesor ma własny układ pamięci oraz wydzieloną magistralę łączącą go z innymi procesorami (po jednej magistrali na procesor). Model ten był stosowany przez firmę AMD w rozwiązaniach serwerowych. M

d) model w którym wszystkie procesory posiadają wspólną pamięć operacyjną i wspólny zestaw urządzeń wejścia/wyjścia.

b) architektura komputerowa zbudowana z węzłów, gdzie każdy węzeł posiada własny procesor z pamięcią i układami I/O. Węzły połączone są ze sobą najczęściej siecią komputerową.

a) architektura komputera, w której każdy układ (procesor, pamięć, urządzenie I/O) jest, na wzór sieci komputerowej, podłączony szybką magistralą z przełącznikiem. Razem tworzą układ „gwiazdy”, która może być dowolnie rozbudowywana

c. obydwie architektury korzystają z modelu ze wspólną pamięcią, jednak w ASMP każdy procesor ma własną magistralę, natomiast używana pamięć jest wieloportowa.

d. SMP stosowany jest w komputerach stosujących procesory wielordzeniowe, natomiast ASMP wykorzystywane jest w systemach stosujących wiele procesorów jednordzeniowych

b. SMP od ASMP różni sposób zarządzania zadaniami i procesami. W SMP wszystkie procesory są równoprawne w przydziale zadań zarówno użytkownika jak i systemowe, natomiast w ASMP jest wydzielony procesor obsługujący wyłącznie zadania systemowe, natomiast pozostałe realizują tylko zadnia użytkowników

a. w SMP wszystkie procesory podłączone są do wspólnej magistrali łączącej je ze wspólną pamięcią, natomiast w ASMP każdy procesor ma własny układ pamięci oraz połączony jest z innymi procesorami wydzieloną magistralą (po jednej na podłączony procesor), M

c) adres komórki pamięci, jaki powstaje na skutek działania systemu segmentacji

d) inaczej określenie adres binarny – czyli wartość adresu zapisana w postaci wielobitowej liczby binarnej

a) adres jaki jest widoczny dla kodu wykonywanego programu,

b) określenie obszaru pamięci powiązanej funkcjonalnie (logicznie) z przydzieloną jej funkcjonalnością (np. stos, lista jednokierunkowa),

a) system podziału pamięci na strony. Związany jest z budową pamięci DRAM, i polega na podziale całego obszaru pamięci na strony o wielkości wynikającej z wewnętrznej budowy układu. Najczęściej spotykaną wielkością strony pamięci to 4 kB M

c) system wirtualizacji pamięci polegający na podziale uprawnień dostępu do pamięci przez różne procesy. Każda strona dostępna jest tylko dla wybranego procesu. Wielkość pojedynczej strony jest wielokrotnością 4 kB.

b) system umożliwiający procesorowi adresowanie większego obszaru pamięci niż faktycznie dostępnego. Polega na podziale pamięci na strony, zazwyczaj wielkości 1 MB lub 4 kB.

d) mechanizm umożliwiający współdzielenie pamięci w systemach wieloprocesorowy. Pamieć podzielona jest na obszary (strony) o wielkości 4kB lub 1 MB, i każdy procesor ma przydzielaną oddzielną stronę.

a) do adresu logicznego dodawane jest przesuniecie, będące 32 bitowym numerem segmentu,

c) adres logiczny jest wprost adresem liniowym, jedynie przy dostępie do pamięci sprawdzany jest dozwolony zakres wartości (minimum i maksimum) zapisane w deskryptorze segmentu.

b) do adresu logicznego dodawane jest przesunięcie zapisane w deskryptorze segmentu,

d) numer segmentu jest mnożony przez 16, a następnie do wyniku tego mnożenia dodawany jest adres logiczny. Wynik w postaci liczby 32 bitowej jest adresem liniowym.

c) początek, wielkość, typ wykonywanych zadań (32, 64 bitowe z wirtualizacją lub bez, zadania 16 bitowe)

b) lista uprawnionych procesów mających prawo dostępu, typ segmentu (dane, stos, kod programu) oraz położenie (początek i wielkość segmentu) M

d) segmenty były używane tylko w trybie rzeczywistym do rozszerzenia obszaru adresowego. Obecnie wykorzystuje się tylko mechanizm stronicowania jako nowocześniejszy.

a) początek, wielkość, dozwolone operacje (odczyt, zapis, wykonanie), wymagany poziom uprzywilejowania

b. wykorzystywana jest przez mechanizm stronicowania pamięci. Zawiera informacje o stronach obecnych w pamięci oraz mapę stron zapisanych w pliku stronicowania

d. inaczej nazywana (w trybie rzeczywistym) tablicą przerwań, zawiera wyłącznie adresy procedur obsługi przerwań i wyjątków trybu wirtualnego

a. zawiera deskryptory, czyli struktury opisujące procesy realizowane w systemie operacyjnym. Każdy deskryptor zawiera informacje o położeniu segmentu kodu, danych i stosu oraz zestaw uprawnień w dostępie do pamięci oraz urządzeń I/O M

c. używana jest przez mechanizm stronicowania. W tablicy zapisywane są deskryptory, czyli struktury w których opisywane są uprawnienia w dostępie do segmentu pamięci oraz jego położenie i wielkość,

b) zapewnienie większej wydajności i elastyczności w operowaniu dużymi blokami pamięci, np. szybsze działanie funkcji memcpy() w kopiowaniu pomiędzy segmentami.

c) podzielenie obszarów pamięci pod względem funkcjonalnych (rozdzielenie kodu od danych), oraz tworzenie podstaw dla mechanizmów ochrony pamięci przydzielanej równolegle działającym procesom,

d) umożliwienie mechanizmom wirtualizacji pamięci szybsze przenoszenie najmniej używanych segmentów do pliku wymiany oraz zwalnianie nieużywanych segmentów.

a) uproszczenie sposobu obliczania adresu fizycznego w dostępie do pamięci RAM

d) eliminowaniu zakłóceń szybkozmiennych z mierzonego napięcia. Przy odpowiednim dobraniu czasu całkowania umożliwia to usuniecie wpływu zakłóceń pochodzących od sieci energetycznych (50 Hz).

b) cyklicznym ładowaniu i rozładowywaniu kondensatora, przy jednoczesnym zliczaniu impulsów zegarowych. Czas ładowania jest stały i uzależniony jest od pojemności licznika impulsów Nmax. Pomiar polega na zliczaniu impulsów zegarowych podczas rozładowywania kondensatora do wartości 0.

a) Numerycznym obliczaniu całki z przebiegu analogowego w całym okresie.

c) porównaniu wartości mierzonego napięcia z napięciem wzorcowym i systematycznym zwiększaniu lub zmniejszaniu napięcia wzorcowego aż do zrównania się obydwu napięć. M

d) łatwość implementacji w systemie komputerowym, gdyż wynikiem działania przetwornika jest ciąg impulsów o zmiennej częstotliwości i stałej amplitudzie

b) bardzo duża dokładność pomiaru (nawet lepsza niż 0,01%), ale kosztem relatywnie długiego cyklu pomiarowego (kilka – kilkadziesiąt ms)

a) duża szybkość działania (ponad 1 MS/s) kosztem dokładności pomiarowej (typowo 8 – 10 bitów)

c) możliwość wykonywania pomiarów w bardzo szerokim zakresie wartości przy zachowaniu wysokiej dokładności działania (tzw. automatyczne dopasowanie zakresu pomiarowego)

a. jest rozwinięciem układu klasycznego przetwornika całkującego przez zastosowanie dodatkowego cyklu rozładowywania kondensatora mniejszym prądem, a przez to umożliwia zwiększenie dokładności przetwarzania

d. umożliwia poprawienie dokładności przez trzykrotne powtórzenie procedury całkowania. Wartość wynikowa jest uśrednioną wartością z 3 cykli. Eliminuje to wpływ losowych szumów przetwarzania. Dla dalszego poprawienia dokładności (kosztem czasu) można stosować przetworniki z nawet 11 krotnym przetwarzaniem.

c. zawiera 3 obwody całkujące połączone szeregowo. Pozwala to na poprawienie dokładności i szybkości pracy przetwornika kosztem rozbudowania układu.

b. jest rozwinięciem układu klasycznego przetwornika całkującego poprzez dodanie dodatkowego obwodu całkującego umożliwiającego skrócenie czasu przetwarzania. 2 obwody pracujące równolegle skracają czas o około połowę

d) umożliwia wykonywanie pomiarów napięć stałych lub bardzo wolno zmiennych, zapewniając dużą stabilność pomiarową. Nie nadaje się do pomiarów napięć szybkozmiennych (powyżej 10 Hz).

a) zapewnia bardzo krótki czas pomiarowy (nawet 10-8 [s]) kosztem dokładności

c) jest używany w systemach laboratoryjnych z powodu dużej odporności na wysokie napięcia wejściowe

b) wymaga stosowania rozbudowanej logiki sterującej i generatorów wartości pseudolosowych, ale umożliwia uzyskania bardzo dużej dokładności (produkowane są przetworniki nawet 24 bitowe)

b. jest wykorzystywany w przetwornikach C/A do utrzymywania wartości napięcia wyjściowego w trakcie wpisywania nowej wartości do rejestru wejściowego

a. jest wykorzystywany w przetwornikach A/C jako podstawowy obwód zamieniający wartość analogową na cyfrową

d. spełnia funkcję pomocniczą w przetworniku A/C kompensacyjnym. Porównuje, a następnie podtrzymuje wynik porównania w obwodzie kompensacyjnym.

c. jest to obwód podtrzymujący stałą wartość napięcia na wejściu przetwornika A/C w czasie pojedynczego cyklu przetwarzania jej na wartość cyfrową M

b. parametry opisujące jakość przetwornika. Dokładność wynika z długości słowa wyjściowego, natomiast rozdzielczość ze stosunku dokładności do wartości mierzonej wyrażonej w procentach. Przykładowo przetwornik 10 bitowy o zakresie 0 – 5V ma dokładność =5/1024 =4,88mV , a przy mierzonej wartości Ux = 0,5V rozdzielczość to = 0,0488*100%/0,5 = 0,976%

a. dokładnie to samo. Opisuje dokładność przetwarzania i wynika bezpośrednio z tego ilu bitowy jest przetwornik. Przykładowo przetwornik 10 bitowy o zakresie 0 – 5V ma dokładność =5/1024 =4,88mV

c. parametry opisujące jakości pomiaru ale w innych jednostkach. Rozdzielczość przetwarzania podaje jaka jest najmniejsza wartość, jaką można zmierzyć przetwornikiem, wyrażona w voltach, natomiast dokładność to to samo tylko wyrażone w procentach maksymalnej wartości zakresu. Przykładowo przetwornik 10 bitowy o zakresie 0 – 5V ma rozdzielczość =5/1024 =4,88mV , natomiast dokładność = 0,0488*100%/0,5 = 0,976% .

d. parametry opisujące jakości pomiaru. Rozdzielczość jest to najmniejsza wartość jaką rozróżnia przetwornik wyrażona w voltach (tzw. kwant). Dokładność jest parametr opisujący maksymalne błędy pomiarowe, zależny zarówno od rozdzielczości jak i liniowości przetwarzania oraz innych błędów przetwarzania.

maksymalna częstotliwość mierzonego sygnału nie może być większ niż połowa częstotliwości próbkowania

a. mówi, że wartość skuteczna sygnału mierzonego nie może być większa niż połowa maksymalnego napięcia wejściowego

d. mówi, że wartość szczytowa sygnału mierzonego nie może być większa niż połowa maksymalnego napięcia wejściowego ( )

b. maksymalna częstotliwość mierzonego sygnału nie może być większa niż dwukrotność częstotliwości próbkowania

a. dobrać zakres pomiarowy tak, aby napięcie mierzone było w dolnym zakresie wartości. Unika się wtedy błędów nieliniowości przetwarzania

b. dobrać zakres pomiarowy tak, aby napięcie mierzone było w górnym zakresie wartości. Minimalizuje się wtedy błędy dyskretyzacji.

c. wykonać pomiar kilkukrotnie na różnych zakresach pomiarowych i wyciągnąć średnią. Minimalizuje się w ten sposób różne błędy związane z przetwarzaniem (między innymi dyskretyzacji, liniowości i przypadkowy)

d. stosować przetwornik A/C z obwodem kompensacyjnym, którego główną cechą jest automatyczne kompensowanie błędów liniowości i nieliniowości przetwornika

b) wykonuje pomiar przez porównanie napięcia mierzonego z napięciem odniesienia wytworzonego przez układ oparty o diodę zenera skompensowaną termicznie. Wynikiem pomiaru jest współczynnik wielokrotności napięcia mierzonego względem napięcia odniesienia uzyskiwany z obwodu ujemnego sprzężenia zwrotnego wzmacniacza operacyjnego podnoszącego wartość napięcia odniesienia.

d) jest inną nazwą przetwornika całkującego. Różnica polega na zastosowaniu w miejsce klasycznych kondensatorów diod pojemnościowych umożliwiających sterowanie zmianę pojemności (kompensowanie).

a) wykonuje pomiar przez odjęcie od napięcia mierzonego, napięcia kondensatora ładowanego prądem o stałej wartości. Wynikiem pomiaru jest czas w jakim wynik tego porównania osiągnie wartość 0. Czas ten jest wprost proporcjonalny do mierzonego napięcia.

c) zbudowany jest z przetwornika C/A i komparatora. Wartość napięcia tego przetwornika jest cyklicznie zwiększana i porównywana z wejściowym, aż przekroczy wartość napięcia mierzonego. Wynikiem pomiaru jest ostatnia wartość jaka została podana na wejście przetwornika C/A.

d) Aplikacji i Łącza danych modelu OSI/ISO,

c) Aplikacji, Prezentacji i Sieciowej modelu OSI/ISO

b) Aplikacji, Sesji i Transportu modelu OSI/ISO,

a) Aplikacji, Prezentacji i Sesji modelu OSI/ISO,

c) Aplikacji

b) Internetu,

a) Transportowy,

d) Dostępu do sieci

a) Aplikacji,

d) Łącza danych

c) Prezentacji,

b) Sesji,

b) listen

c) read,

d) write,

a) socket,

a) wskaźnik,

b) ścieżka dostępu,

d) informacja o powodzeniu operacji

c) deskryptor,

a) SOCK_STREAM,

c) SOCK_RAW

b) SOCK_DGRAM,

c) SOCK_CONN_DGRAM,

b) jako adres: FF0C:FF:FF:FF:FF:FF:B1C2,

c) jako adres: FF:0C:B1:C2,

d) jako dwa adresy: FF0C oraz B1C2.

a) jako adres: FF0C:0:0:0:0:0:B1C2,

a) adresu rozsyłania grupowego (multicast).

d) adresu pojedynczego węzła.

b) adresu rozgłaszana (broadcast),

c) adresu pętli zwrotnej,

a) dla IPv4 – 64 bity, dla IPv6 – 256 bity,

b) dla IPv4 – 32 bity, dla IPv6 – 128 bity,

c) dla IPv4 – 64 bity, dla IPv6 – 128 bity,

d) dla IPv4 – 32 bity, dla IPv6 – 256 bity.

Podział przestrzeni adresowej na pewną liczbę równych części z żądaniem równości wielkości segmentu i wielkości strony pamięci

Podział aplikacji na segmenty danych, kodu oraz stosu i ładowanie ich podczas pierwszego odwołania do danego segmentu

Ładowanie strony do pamięci operacyjnej przy pierwszym odwołaniu do tej strony

Ładowanie statyczne stron do pamięci operacyjnej przed uruchomieniem programu

sekcje krytyczne, warunkowe sekcje krytyczne, semafory, sygnały

sekcje krytyczne, Semafory, bufor komunikatów, warunkowe sekcje krytyczne, kolejki zdarzeń

semafory, bufor zdarzeń, sekcje krytyczne, warunkowe sekcje krytyczne, zagnieżdżone sekcje krytyczne

sekcje krytyczne, Semafory, kolejki komunikatów, warunkowe sekcje krytyczne

1

2

4

błąd wykonania

Tylko w paradygmacie obiektowo zorientowanym występują pojęcia dziedziczenia i wielopostaciowości.

Obydwa paradygmaty opisują odrębne aspekty, więc nie da się ich porównać

W paradygmatach tych odmiennie rozumie się pojęcia enkapsulacji i interfejsu.

Różnice są niewielkie, i zasadniczo to jest ten sam paradygmat

dyskretna, dwuwymiarowa transformata cosinusowa posiada maksimum w środku obrazu transformaty

operacja pierwiastka kwadratowego z intensywności spowoduje wzrost kontrastu dla obszaru, gdzie występowały ciemne pikseli w obrazie wejściowym

filtracja laplasjanem o sumie elementów maski 1 powoduje rozmycie obrazu

erozja kwadratowym elementem strukturalnym o boku 10 jest równoznaczna pięciu następującym po sobie erozjom liniowym elementem strukturalnym o rozmiarze dwa

pamięć SRAM jest szybsza od pamięci DRAM, ale znacznie bardziej skomplikowana w budowie,

pamięć DRAM jest zdecydowanie szybsza i prostsza w budowie od pamięci SRAM, dlatego jest obecnie stosowana w komputerach,

obecnie zarówno pamięć SRAM jak i DRAM nie są już stosowane i zostały zastąpione znacznie nowocześniejszą konstrukcją opartą o technologię Flash.

pamięć DRAM jest rozwinięciem konstrukcji SRAM, np. wyeliminowano konieczność stosowania odświeżania i zastosowano sterowanie synchroniczne,