Grupa α–aminowa wielu aminokwasów jest przenoszona na α–ketoglutaran w wyniku czego powstaje glutaminian.

Reakcje transaminacji katalizowane przez aminotransferazy są odwracalne

Grupy α–aminowe są przekształcane w jony amonowe w procesie deaminacji oksydacyjnej glutaminianu.

seryna i TREONINA ulegają bezpośredniej deaminacji

Reakcje transaminacji katalizowane przez aminotransferazy są nieodwracalne

Zwiększenie potencjału energetycznego komórki prowadzi do przyspieszenia degradacji aminokwasów

Seryna i asparaginian ulegają bezpośredniej deaminacji

NADPH jest głównie używane do tworzenia ATP podczas gdy NADH jest głównie używany do reakcji biosyntaz

ATP jest wytwarzane przy przekształceniu 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian oraz 2-fosfoglicerynianu w fosfoenylopirogronian

ATP jest wytwarzane przy przekształceniu fruktozo-1,6-bisfosforanu w aldehyd 3-fosfoglicerynowy oraz 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian

ATP jest wytwarzane przy przekształceniu w 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian oraz fosfoenylopirogronianu w pirogronian

Zarówno tworzenie ATP jak i reakcje biosyntez preferencyjnie wykorzystują NADH

NADH jest źródłem elektronów w jednym łańcuchu transportu elektronów podczas gdy NADPH jest ostatecznym odbiorcą elektronów w innym łańcuchu transportu elektronów

NADPH jest źródłem elektronów w jednym łańcuchu transportu elektronów podczas gdy NADH jest ostatecznym odbiorcą elektronów w innym łańcuchu transportu elektronów

ATP jest wykorzystywane przy przekształceniu aldehydu 3-fosfoglicerynowego w 1,3-bisfosfoglicerynian oraz 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian

ATP jest zużywane przy przekształcaniu glukozy w glukozo-6-fosforan oraz fruktozo-6-fosforanu we fruktozo-1,6-bisfosforan

Zarówno tworzenie ATP jak i reakcje biosyntaz preferencyjnie wykorzystują NADPH

NADH jest gównie wykorzystywany do tworzenia ATP podczas gdy NADPH jest głównie używany do reakcji biosyntaz

Asparagina

Asparaginian

Treonina

Izoleucyna

Prolina

Glicyna

Alanina

Metionina

Lizyna

Lizyna

Prolina

Walina

Alanina

Asparagina

Metionina

Leucyna

Glicyna

Alanina

Asparagina

Metionina

Lizyna

Glicyna

Histydyna

Prolina

Alanina

Arginina

Glicyna

Asparagina

Glutamina

Glutaminian

Metionina

Prolina

Ornityna

Lizyna

Alanina

Prolina

Asparagina

Glicyna

Metionina

Seryna

Cysteina

Lizyna

tetrahydrofolian powstaje w wyniku przeniesienia grupy adenozynowej na metioninę

może służyć jako nośnik grupy karboksylowej

może służyć jako nośnik grup formylowych

tetrahydrofolian jest bardziej wydajnym przenośnikiem grup metylowych niż SAM

może służyć jako nośnik grup metylowych

jednostki jednowęglowe, przyłączone do tetrahydrofolianu mogą ulegać przekształceniom jednych w drugie

służy jako akceptor jednostek jednowęglowych o różnym stopniu utlenienia w reakcjach rozkładu

Glikogen jest przechowywany w mięśniach i w wątrobie

Podczas głodówki rezerwy glikogenu są wyczerpywanie bardziej gwałtownie niż rezerwy tluszczu

Glikogen wypełnia prawie całkowicie jądra komórek, które specjalizują się w jego przechowywaniu

Glikogen jest głównym źródłem energii przechowywanej w mózgu

Magazynowanie glikogenu odbywa się w cytoplazmie komórek w formie granulek o dużej gęstości

Cytrynian powoduje polimeryzacje dimerow karboksylazy acetylo-CoA, przez co stymuluje syntezę kwasów tłuszczowych

Synteza kwasów tłuszczowych osiąga maksimum przy dostatku węglowodanów, siły redukcyjnej i energii

insulina stymuluje, podczas gdy glukagon i adrenalina prowadzą do rozkładu

Palmitylo-CoA odwraca efekt wywołany przez cytrynian na karboksylaze acetylo-CoA, przez co hamuje syntezę kwasów tłuszczowych

Cytrynian powoduje depolimeryzacje dimerow karboksylazy acetylo-CoA, przez co hamuje syntezę kwasów tłuszczowych

Insulina hamuje syntezę kwasów tłuszczowych, podczas gdy glukagon i adrenalina aktywują

Cytrynian częściowo znosi hamujący wpływ fosforylacji na aktywność karboksylazy acetylo-CoA

Karboksylaza acetylo-CoA jest fosforylowana przez PKA, co hamuje aktywność enzymu i wyłącza syntezę kwasów tłuszczowych w warunkach głodu lub stresu

Synteza kwasów tłuszczowych zachodzi w cytozolu

Palmitylo-CoA powoduje polimeryzację dimerów karboksylazy acetylo-CoA, co hamuje jej aktywność

Karboksylacja acetylo-CoA do malonylo-CoA, która jest decydującym etapem w syntezie kwasów tłuszczowych prowadzi do hydrolizy ATP do AMP.

Cytrynian odwraca efekt wywoływany przez palmitylo-CoA na karboksylazę acetylo-CoA przez co przyspiesza syntezę kwasów tłuszczowych

Karboksylaza acetylo-CoA jest fosforylowana przez kinazę białkową zależną od AMP (PKA) co hamuje aktywność enzymu i wyłącza syntezę kwasów tłuszczowych

Karboksylaza acetylo-CoA wykazuje najwyższą aktywność kiedy nie jest fosforylowana i w obecności wysokich stężeń cytrynianu

Cytrynian wzmacnia hamujący wpływ fosforylacji na aktywność karboksylazy acetylo-CoA

Acetylo-CoA jest transportowany do miejsca syntezy kwasów tłuszczowych w postaci cytrynianu, co dodatkowo powoduje wytworzenie NADPH w cytoplazmie

Synteza kwasów tłuszczowych zachodzi przez kilka cyklicznie zachodzących reakcji, zwanych beta-oksydacją

Cytrynian powoduje polimeryzację dimerów karboksylazy acetylo-CoA przez co aktywuje enzym

Glukagon i adrenalina hamują syntezę kwasów tłuszczowych podczas gdy insulina stymuluje

Karboksylacja acetylo-CoA do malonylo-CoA, która jest decydującym etapem w syntezie kwasów tłuszczowych prowadzi do hydrolizy ATP do ADP.

Synteza kwasów tłuszczowych osiąga maksimum przy dostatku węglowodanów i niskim ładunku energetycznym komórki

Dekarboksylacja malonylo-ACP napędza syntezę kwasów tłuszczowych

Synteza kwasów tłuszczowych rozpoczyna się od kondensacji acetylo-CoA i malonylo-CoA

Jego intermediatem jest aminokwas nie będący podstawową jednostką budulcową białek

Celem cyklu mocznikowego jest przekształcenie toksycznego dla komórki amoniaku w nietoksyczną glutaminę

Żadna z podanych odpowiedzi nie jest poprawna

Pozytywnym efektem ubocznym cyklu mocznikowego jest produkcja ATP

Włączenie grupy aminowej jest możliwe dwiema drogami- przez karbamoilofosforan i asparaginian

kwasy tłuszczowe o długich łańcuchach alkilowych swobodnie dyfundują przez wewnętrzną błonę mitochondrialną

betaoksydacja może zachodzić przy udziale wolnych reszt acylowych

W wyniku rozkładu kwasów tłuszczowych wysokoenergetyczne elektrony są uzyskiwane w postaci NADH i FADH2 , natomiast do syntezy kwasów tłuszczowych niezbędny jest NADPH

Kwasy tłuszczowe o parzystej liczbie atomów węgla są źródłem prekursora glukozy

Substraty do syntez kwasów tłuszczowych są związane z białkiem transportującym- ACP

Nośnikiem atomów węgla i azotu wchodzących w cykl mocznikowy jest ornityna.

Reakcje, w których powstaje karbamoilofosforan i ornityna zachodzą w matriks mitochondrialnej, natomiast następne reakcje, prowadzące do syntezy mocznika przebiegają w cytozolu.

Cykl mocznikowy „zazębia się" z cyklem kwasu cytrynowego poprzez fumaran tworzony podczas reakcji katalizowanej przez liaze argininobursztynianową.

Synteza karbamoilofosforanu jest odwracalna, pomimo że w jej przebiegu wykorzystywane są dwie cząsteczki ATP.

Bezpośrednim prekursorem mocznika jest arginina.

Nośnikiem atomów węgla i azotu wchodzących w cykl mocznikowy jest asparaginian.

Choroba prowadzi do nagromadzenia się fenyloalaniny w ciele

Chorobę leczy się przez podawanie jak najmniejszej ilości fenyloalaniny w diecie, ponieważ fenyloalanina powoduje fenyloketonurię

Choroba może być powodowana przez niedobór hydroksylazy fenyloalaninowej

Chorobę leczy się przez podawanie dużych ilości fenyloalaniny w diecie

Choroba może być wywoływana przez niedobór tetrahydrobiopteryny

Choroba jest powodowana przez brak możliwości syntezy fenyloalaniny

Asparagina

Fenyloalanina

Lizyna

Glicyna

Metionina

Forma b fosforylazy glikogenowej z wątroby jest aktywowana wysokimi stężeniami AMP, podczas gdy aktywność tego samego enzymu, ale występującego w mięśniach szkieletowych, nie zależy od AMP

Kinaza fosforylazowa w mięśniach szkieletowych jest aktywowana zarówno przez fosforylację jak i przez związanie jonów wapniowych.

Syntaza glikogenu w wątrobie jest aktywowana w wyniku defosforylacji

Glukoza łączy się w wątrobie z formą a w stanie R fosforylazy glikogenowej hamując jej aktywność.

Glukozo-6-fosfataza mózgowa jest ważnym enzymem syntezującym glukozę z glukozo-6-fosforanu, co pozwala zapewnić stały dostęp paliwa do tego organu

Nie, ponieważ brakuje enzymu, który by umożliwił włączenie glicerolu w szlak glukoneogenezy

Nie, ponieważ z kwasów tłuszczowych można uzyskać co najwyżej ciała ketonowe

Tak, ponieważ acetylo-CoA może być włączony w szlak glukoneogenezy przez szlak glioksalowy

Tak, ponieważ niektóre tłuszcze zawierają reszty acylowe o nieparzystej ilości atomów węgla, które mogą być prekursorami glukozy

Tak, ponieważ glicerol może być włączony w szlak glukoneogenezy

syntaza glikogenu potrzebuje glikogeniny do rozpoczęcia reakcji tworzenia wiązań alfa-1,4-glikozydowych - potrzebuje startera do dodawania reszt glukozowych

fosforylacja ma taki sam wpływ na aktywność enzymatyczną syntazy glikogenowej jak i fosforylazy

aktywną formą glukozy i syntezie glikogenu, jest glukozodifosforan urydyny

enzym rozgałęziający jest niezbędny do tworzenia wiązań alfa-1,4-glikozydowych, które stanowią nowe punkty rozgałęzienia w syntetyzowanej cząsteczce glikogenu

dzięki rozgałęzieniom tworzonym przez wiązania alfa-1,6-glikozydowe maleje szybkośc reakcji zarówno syntezy jak i degradacji glikogenu

enzym rozgałęziający jest niezbędny do tworzenia wiązań alfa-1,6-glikozydowych, które stanowią nowe punkty rozgałęzienia w syntetyzowanej cząsteczce glikogenu

Rozgałęzienie tworzone są przez przeniesienie fragmentu złożonego z czterech jednostek glukozy przenoszone są na koniec redukcyjny

Nowy punkt rozgałęzienia musi być oddalony o co najmniej cztery reszty od odgałęzienia już istniejącego

alfa-1,6-glukozydaza wprowadza rozgałęzienia do nowopowstałego glikogenu

Nowe jednostki są dodawane do końca nieredukującego

Dimer glikogeniny jest konieczny do rozpoczęcia syntezy glikogenu, ponieważ każda podjednostka katalizuje przyłączenie ośmiu jednostek glukozy do drugiej podjednostki

służą jako prekursory fosfolipidów i glikolipidów

służą jako paliwo molekularne

są prekursorami triacylogliceroli

stabilizują strukturę błon biologicznych

są prekursorami pewnych hormonów i przekaźnikami wewnątrzkomórkowymi

miejsce aktywne znajduje się na zewnętrznej powierzchni proteasomu, aby dostęp do potencjalnych substratów był ułatwiony

proteasom 26S składa się z podjednostki katalitycznej 20S oraz dwóch podjednostek regulatorowych 19S

podjednostka 19S zawiera sześć różnych ATPaz

degraduje substrat białkowy wraz z dołączoną do niego ubikwityną

w wyniku jego działania uwalniane są jedynie wolne aminokwasy

Ubikwityna przyłącza się kowalencyjnie do reszty histydyny białka przeznaczonego do degradacji za pomocą wiązania izopeptydowego

Jedna cząsteczka białka rekrutuje jedną cząsteczkę ubikwityny

O okresie półtrwania białek w dużej mierze decydują reszty aminokwasowe występujące na końcu karboksylowym białka

Funkcję znacznika białek przeznaczonych do degradacji w komórkach eukariotycznych pełni ubikwityna

W przyłączeniu ubikwityny do białek biorą udział trzy enzymy: enzym aktywujący ubikwitynę, enzym koniugujący i ligaza ubikwitynowo-białkowa

są źródłem kwasów tłuszczowych, które mogą być utleniane do CO2 i H2O w celu zapewnienia komórce energii

Mogą być prekursorami glukozy w glukoneogenezie

Proces lipolizy inicjuje fosfataza białkowa I, która fosforyluje perilipinę A oraz lipazę wrażliwą na obecność hormonów

Niski poziom acetooctanu we krwi prowadzi do obniżenia lipolizy w tkance tłuszczowej

Ich zapasy są uwalniane m. in. przez adrenalinę i glukagon

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Żadna z odpowiedzi nie jest prawdziwa.

Ilość zredukowanego glutationu w komórce jest silnie zależna od NADH.

Glutation to inaczej gamma-glutamylocysteinyloglicyna

Odgrywa dużą rolę w detoksykacji organizmu

Utrzymuje reszty cysteinowe białek w formie utlenionej.

Powstaje z jego utlenionej formy w reakcji katalizowanej przez reduktazę glutationową.

Linolan jest prekursorem tego związku

Związek ten wchodzi w skład fosfatydyloinozytolu będącego składnikiem błony komórkowej.

Związek ten jest syntezowany w organizmie człowieka

Związek ten jest prekursorem hormonów ikozanoidowych

Mewalonian jest prekursorem tego związku

Związek ten jest nienasyconym kwasem tłuszczowym

Związek ten jest prekursorem hormonów steroidowych

Jest to enzym ulegający fosforylacji przez kinazę białkową A, co zwiększa jej aktywność

Enzym ten jest aktywowany przez ufosforylowaną perylipinę dzięki czemu dochodzi do uwolnienie kwasów tłuszczowych z krwi

Lipaza wrażliwa na hormony katalizuje rozkład diacylogliceroli do monoacylogliceroli i kwasów tłuszczowych

Lipaza wrażliwa na hormony jest aktywowana w stanie sytości w celu umożliwienia pobierania przez komórkę kwasów tłuszczowych z krwi

Jest to enzym trawiący tłuszcze w układzie pokarmowym

Tak, ponieważ niektóre tłuszcze zawierają reszty acylowe o nieparzystej ilości atomów węgla, które mogą być prekursorami glukozy

Nie, ponieważ z kwasów tłuszczowych można uzyskać co najwyżej ciała ketonowe

Tak, ponieważ acetylo-CoA może być włączony w szlak glukoneogenezy przez szlak glioksalowy

Tak, ponieważ glicerol może być włączony w szlak glukoneogenezy

Nie, ponieważ brakuje enzymu, który by umożliwił włączenie glicerolu w szlak glukoneogenezy

w formie fibrylarnej (F) wiąże się w sposób ukierunkowany z globularnymi głowami miozyny

oddziałowuje silnie z miozyną, gdy ADP jest przyłączony do miozyny lub gdy miejsce wiązania nukleotydu w miozynie jest zajęte przez ADP I P

stanowi główny składnik cienkich filamentów w mięśniu

jest CTPazą, cykl CTP-CDP aktyny bierze udział w polimeryzacji i depolimeryzacji filamentu

w formie globularnej (G) wiąże się w sposób ukierunkowany z globularnymi głowami miozyny

w roztworach występuje jako monomer o masie 42 kDa, zwany aktyną G lub polimeryzuje do formy fibrylarnej zwanej aktyną F

Miozyna wiąże spolimeryzowaną aktynę

Miozyna jest ATPazą

In vitro, miozyna spontanicznie organizuje się w filamenty cienkie

Miozyna zawiera domeny, które oddziałują ze sobą w celu pełnienia funkcji fizjologicznej

Miozyna składa się z dwóch łańcuchów polipeptydowych, z których jeden tworzy superskręconą alfa-helisę, a drugi globularną głowę

Obecność chemoatraktanta w otoczeniu bakterii zmniejsza częstotliwość koziołkowania, przez co komórka bardziej sprawnie porusza się w kierunku rosnącego stężenia związku.

Białko CheY jest składnikiem kanału jonowego umożliwiającego napędzanie wici.

Źródłem siły napędowej dla wici bakteryjnej jest gradient protonów.

Źródłem siły napędowej dla wici bakteryjnej jest hydroliza ATP

Wić jest wydłużana przez przyłączanie flagelliny do jej wolnego końca