Seryna i asparaginian ulegają bezpośredniej deaminacji

Grupy α–aminowe są przekształcane w jony amonowe w procesie deaminacji oksydacyjnej glutaminianu.

seryna i TREONINA ulegają bezpośredniej deaminacji

Zwiększenie potencjału energetycznego komórki prowadzi do przyspieszenia degradacji aminokwasów

Grupa α–aminowa wielu aminokwasów jest przenoszona na α–ketoglutaran w wyniku czego powstaje glutaminian.

Reakcje transaminacji katalizowane przez aminotransferazy są odwracalne

Reakcje transaminacji katalizowane przez aminotransferazy są nieodwracalne

NADH jest źródłem elektronów w jednym łańcuchu transportu elektronów podczas gdy NADPH jest ostatecznym odbiorcą elektronów w innym łańcuchu transportu elektronów

NADPH jest źródłem elektronów w jednym łańcuchu transportu elektronów podczas gdy NADH jest ostatecznym odbiorcą elektronów w innym łańcuchu transportu elektronów

ATP jest wytwarzane przy przekształceniu fruktozo-1,6-bisfosforanu w aldehyd 3-fosfoglicerynowy oraz 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian

ATP jest wytwarzane przy przekształceniu w 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian oraz fosfoenylopirogronianu w pirogronian

ATP jest wykorzystywane przy przekształceniu aldehydu 3-fosfoglicerynowego w 1,3-bisfosfoglicerynian oraz 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian

Zarówno tworzenie ATP jak i reakcje biosyntaz preferencyjnie wykorzystują NADPH

ATP jest wytwarzane przy przekształceniu 1,3-bisfosfoglicerynianu w 3-fosfoglicerynian oraz 2-fosfoglicerynianu w fosfoenylopirogronian

NADH jest gównie wykorzystywany do tworzenia ATP podczas gdy NADPH jest głównie używany do reakcji biosyntaz

ATP jest zużywane przy przekształcaniu glukozy w glukozo-6-fosforan oraz fruktozo-6-fosforanu we fruktozo-1,6-bisfosforan

Zarówno tworzenie ATP jak i reakcje biosyntez preferencyjnie wykorzystują NADH

NADPH jest głównie używane do tworzenia ATP podczas gdy NADH jest głównie używany do reakcji biosyntaz

Prolina

Alanina

Metionina

Glicyna

Asparaginian

Izoleucyna

Asparagina

Treonina

Lizyna

Glicyna

Walina

Prolina

Leucyna

Alanina

Lizyna

Metionina

Asparagina

Alanina

Lizyna

Histydyna

Glicyna

Asparagina

Prolina

Metionina

Alanina

Arginina

Ornityna

Prolina

Lizyna

Metionina

Glutamina

Glicyna

Asparagina

Glutaminian

Metionina

Cysteina

Prolina

Glicyna

Alanina

Asparagina

Seryna

Lizyna

tetrahydrofolian jest bardziej wydajnym przenośnikiem grup metylowych niż SAM

jednostki jednowęglowe, przyłączone do tetrahydrofolianu mogą ulegać przekształceniom jednych w drugie

może służyć jako nośnik grup metylowych

tetrahydrofolian powstaje w wyniku przeniesienia grupy adenozynowej na metioninę

może służyć jako nośnik grupy karboksylowej

może służyć jako nośnik grup formylowych

służy jako akceptor jednostek jednowęglowych o różnym stopniu utlenienia w reakcjach rozkładu

Glikogen wypełnia prawie całkowicie jądra komórek, które specjalizują się w jego przechowywaniu

Podczas głodówki rezerwy glikogenu są wyczerpywanie bardziej gwałtownie niż rezerwy tluszczu

Magazynowanie glikogenu odbywa się w cytoplazmie komórek w formie granulek o dużej gęstości

Glikogen jest głównym źródłem energii przechowywanej w mózgu

Glikogen jest przechowywany w mięśniach i w wątrobie

Insulina hamuje syntezę kwasów tłuszczowych, podczas gdy glukagon i adrenalina aktywują

Cytrynian częściowo znosi hamujący wpływ fosforylacji na aktywność karboksylazy acetylo-CoA

Cytrynian powoduje polimeryzacje dimerow karboksylazy acetylo-CoA, przez co stymuluje syntezę kwasów tłuszczowych

Palmitylo-CoA odwraca efekt wywołany przez cytrynian na karboksylaze acetylo-CoA, przez co hamuje syntezę kwasów tłuszczowych

Karboksylaza acetylo-CoA jest fosforylowana przez PKA, co hamuje aktywność enzymu i wyłącza syntezę kwasów tłuszczowych w warunkach głodu lub stresu

Synteza kwasów tłuszczowych osiąga maksimum przy dostatku węglowodanów, siły redukcyjnej i energii

Cytrynian powoduje depolimeryzacje dimerow karboksylazy acetylo-CoA, przez co hamuje syntezę kwasów tłuszczowych

insulina stymuluje, podczas gdy glukagon i adrenalina prowadzą do rozkładu

Karboksylacja acetylo-CoA do malonylo-CoA, która jest decydującym etapem w syntezie kwasów tłuszczowych prowadzi do hydrolizy ATP do AMP.

Synteza kwasów tłuszczowych zachodzi przez kilka cyklicznie zachodzących reakcji, zwanych beta-oksydacją

Palmitylo-CoA powoduje polimeryzację dimerów karboksylazy acetylo-CoA, co hamuje jej aktywność

Cytrynian wzmacnia hamujący wpływ fosforylacji na aktywność karboksylazy acetylo-CoA

Dekarboksylacja malonylo-ACP napędza syntezę kwasów tłuszczowych

Acetylo-CoA jest transportowany do miejsca syntezy kwasów tłuszczowych w postaci cytrynianu, co dodatkowo powoduje wytworzenie NADPH w cytoplazmie

Synteza kwasów tłuszczowych osiąga maksimum przy dostatku węglowodanów i niskim ładunku energetycznym komórki

Karboksylaza acetylo-CoA wykazuje najwyższą aktywność kiedy nie jest fosforylowana i w obecności wysokich stężeń cytrynianu

Synteza kwasów tłuszczowych zachodzi w cytozolu

Karboksylaza acetylo-CoA jest fosforylowana przez kinazę białkową zależną od AMP (PKA) co hamuje aktywność enzymu i wyłącza syntezę kwasów tłuszczowych

Synteza kwasów tłuszczowych rozpoczyna się od kondensacji acetylo-CoA i malonylo-CoA

Cytrynian powoduje polimeryzację dimerów karboksylazy acetylo-CoA przez co aktywuje enzym

Karboksylacja acetylo-CoA do malonylo-CoA, która jest decydującym etapem w syntezie kwasów tłuszczowych prowadzi do hydrolizy ATP do ADP.

Glukagon i adrenalina hamują syntezę kwasów tłuszczowych podczas gdy insulina stymuluje

Cytrynian odwraca efekt wywoływany przez palmitylo-CoA na karboksylazę acetylo-CoA przez co przyspiesza syntezę kwasów tłuszczowych

Celem cyklu mocznikowego jest przekształcenie toksycznego dla komórki amoniaku w nietoksyczną glutaminę

Żadna z podanych odpowiedzi nie jest poprawna

Pozytywnym efektem ubocznym cyklu mocznikowego jest produkcja ATP

Jego intermediatem jest aminokwas nie będący podstawową jednostką budulcową białek

Włączenie grupy aminowej jest możliwe dwiema drogami- przez karbamoilofosforan i asparaginian

betaoksydacja może zachodzić przy udziale wolnych reszt acylowych

kwasy tłuszczowe o długich łańcuchach alkilowych swobodnie dyfundują przez wewnętrzną błonę mitochondrialną

Kwasy tłuszczowe o parzystej liczbie atomów węgla są źródłem prekursora glukozy

Substraty do syntez kwasów tłuszczowych są związane z białkiem transportującym- ACP

W wyniku rozkładu kwasów tłuszczowych wysokoenergetyczne elektrony są uzyskiwane w postaci NADH i FADH2 , natomiast do syntezy kwasów tłuszczowych niezbędny jest NADPH

Cykl mocznikowy „zazębia się" z cyklem kwasu cytrynowego poprzez fumaran tworzony podczas reakcji katalizowanej przez liaze argininobursztynianową.

Reakcje, w których powstaje karbamoilofosforan i ornityna zachodzą w matriks mitochondrialnej, natomiast następne reakcje, prowadzące do syntezy mocznika przebiegają w cytozolu.

Nośnikiem atomów węgla i azotu wchodzących w cykl mocznikowy jest ornityna.

Synteza karbamoilofosforanu jest odwracalna, pomimo że w jej przebiegu wykorzystywane są dwie cząsteczki ATP.

Nośnikiem atomów węgla i azotu wchodzących w cykl mocznikowy jest asparaginian.

Bezpośrednim prekursorem mocznika jest arginina.

Choroba prowadzi do nagromadzenia się fenyloalaniny w ciele

Chorobę leczy się przez podawanie dużych ilości fenyloalaniny w diecie

Choroba może być wywoływana przez niedobór tetrahydrobiopteryny

Choroba może być powodowana przez niedobór hydroksylazy fenyloalaninowej

Chorobę leczy się przez podawanie jak najmniejszej ilości fenyloalaniny w diecie, ponieważ fenyloalanina powoduje fenyloketonurię

Choroba jest powodowana przez brak możliwości syntezy fenyloalaniny

Asparagina

Lizyna

Metionina

Glicyna

Fenyloalanina

Glukozo-6-fosfataza mózgowa jest ważnym enzymem syntezującym glukozę z glukozo-6-fosforanu, co pozwala zapewnić stały dostęp paliwa do tego organu

Syntaza glikogenu w wątrobie jest aktywowana w wyniku defosforylacji

Glukoza łączy się w wątrobie z formą a w stanie R fosforylazy glikogenowej hamując jej aktywność.

Forma b fosforylazy glikogenowej z wątroby jest aktywowana wysokimi stężeniami AMP, podczas gdy aktywność tego samego enzymu, ale występującego w mięśniach szkieletowych, nie zależy od AMP

Kinaza fosforylazowa w mięśniach szkieletowych jest aktywowana zarówno przez fosforylację jak i przez związanie jonów wapniowych.

Tak, ponieważ acetylo-CoA może być włączony w szlak glukoneogenezy przez szlak glioksalowy

Tak, ponieważ niektóre tłuszcze zawierają reszty acylowe o nieparzystej ilości atomów węgla, które mogą być prekursorami glukozy

Tak, ponieważ glicerol może być włączony w szlak glukoneogenezy

Nie, ponieważ brakuje enzymu, który by umożliwił włączenie glicerolu w szlak glukoneogenezy

Nie, ponieważ z kwasów tłuszczowych można uzyskać co najwyżej ciała ketonowe

syntaza glikogenu potrzebuje glikogeniny do rozpoczęcia reakcji tworzenia wiązań alfa-1,4-glikozydowych - potrzebuje startera do dodawania reszt glukozowych

fosforylacja ma taki sam wpływ na aktywność enzymatyczną syntazy glikogenowej jak i fosforylazy

enzym rozgałęziający jest niezbędny do tworzenia wiązań alfa-1,6-glikozydowych, które stanowią nowe punkty rozgałęzienia w syntetyzowanej cząsteczce glikogenu

aktywną formą glukozy i syntezie glikogenu, jest glukozodifosforan urydyny

enzym rozgałęziający jest niezbędny do tworzenia wiązań alfa-1,4-glikozydowych, które stanowią nowe punkty rozgałęzienia w syntetyzowanej cząsteczce glikogenu

dzięki rozgałęzieniom tworzonym przez wiązania alfa-1,6-glikozydowe maleje szybkośc reakcji zarówno syntezy jak i degradacji glikogenu

Nowy punkt rozgałęzienia musi być oddalony o co najmniej cztery reszty od odgałęzienia już istniejącego

Dimer glikogeniny jest konieczny do rozpoczęcia syntezy glikogenu, ponieważ każda podjednostka katalizuje przyłączenie ośmiu jednostek glukozy do drugiej podjednostki

Rozgałęzienie tworzone są przez przeniesienie fragmentu złożonego z czterech jednostek glukozy przenoszone są na koniec redukcyjny

Nowe jednostki są dodawane do końca nieredukującego

alfa-1,6-glukozydaza wprowadza rozgałęzienia do nowopowstałego glikogenu

są prekursorami pewnych hormonów i przekaźnikami wewnątrzkomórkowymi

służą jako prekursory fosfolipidów i glikolipidów

służą jako paliwo molekularne

stabilizują strukturę błon biologicznych

są prekursorami triacylogliceroli

podjednostka 19S zawiera sześć różnych ATPaz

miejsce aktywne znajduje się na zewnętrznej powierzchni proteasomu, aby dostęp do potencjalnych substratów był ułatwiony

w wyniku jego działania uwalniane są jedynie wolne aminokwasy

degraduje substrat białkowy wraz z dołączoną do niego ubikwityną

proteasom 26S składa się z podjednostki katalitycznej 20S oraz dwóch podjednostek regulatorowych 19S

Ubikwityna przyłącza się kowalencyjnie do reszty histydyny białka przeznaczonego do degradacji za pomocą wiązania izopeptydowego

Jedna cząsteczka białka rekrutuje jedną cząsteczkę ubikwityny

O okresie półtrwania białek w dużej mierze decydują reszty aminokwasowe występujące na końcu karboksylowym białka

W przyłączeniu ubikwityny do białek biorą udział trzy enzymy: enzym aktywujący ubikwitynę, enzym koniugujący i ligaza ubikwitynowo-białkowa

Funkcję znacznika białek przeznaczonych do degradacji w komórkach eukariotycznych pełni ubikwityna

Niski poziom acetooctanu we krwi prowadzi do obniżenia lipolizy w tkance tłuszczowej

są źródłem kwasów tłuszczowych, które mogą być utleniane do CO2 i H2O w celu zapewnienia komórce energii

Ich zapasy są uwalniane m. in. przez adrenalinę i glukagon

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Mogą być prekursorami glukozy w glukoneogenezie

Proces lipolizy inicjuje fosfataza białkowa I, która fosforyluje perilipinę A oraz lipazę wrażliwą na obecność hormonów

Utrzymuje reszty cysteinowe białek w formie utlenionej.

Odgrywa dużą rolę w detoksykacji organizmu

Powstaje z jego utlenionej formy w reakcji katalizowanej przez reduktazę glutationową.

Żadna z odpowiedzi nie jest prawdziwa.

Ilość zredukowanego glutationu w komórce jest silnie zależna od NADH.

Glutation to inaczej gamma-glutamylocysteinyloglicyna

Związek ten jest prekursorem hormonów steroidowych

Mewalonian jest prekursorem tego związku

Związek ten jest syntezowany w organizmie człowieka

Związek ten jest prekursorem hormonów ikozanoidowych

Linolan jest prekursorem tego związku

Związek ten jest nienasyconym kwasem tłuszczowym

Związek ten wchodzi w skład fosfatydyloinozytolu będącego składnikiem błony komórkowej.

Jest to enzym trawiący tłuszcze w układzie pokarmowym

Lipaza wrażliwa na hormony katalizuje rozkład diacylogliceroli do monoacylogliceroli i kwasów tłuszczowych

Enzym ten jest aktywowany przez ufosforylowaną perylipinę dzięki czemu dochodzi do uwolnienie kwasów tłuszczowych z krwi

Jest to enzym ulegający fosforylacji przez kinazę białkową A, co zwiększa jej aktywność

Lipaza wrażliwa na hormony jest aktywowana w stanie sytości w celu umożliwienia pobierania przez komórkę kwasów tłuszczowych z krwi

Tak, ponieważ acetylo-CoA może być włączony w szlak glukoneogenezy przez szlak glioksalowy

Nie, ponieważ brakuje enzymu, który by umożliwił włączenie glicerolu w szlak glukoneogenezy

Nie, ponieważ z kwasów tłuszczowych można uzyskać co najwyżej ciała ketonowe

Tak, ponieważ glicerol może być włączony w szlak glukoneogenezy

Tak, ponieważ niektóre tłuszcze zawierają reszty acylowe o nieparzystej ilości atomów węgla, które mogą być prekursorami glukozy

oddziałowuje silnie z miozyną, gdy ADP jest przyłączony do miozyny lub gdy miejsce wiązania nukleotydu w miozynie jest zajęte przez ADP I P

w formie globularnej (G) wiąże się w sposób ukierunkowany z globularnymi głowami miozyny

w formie fibrylarnej (F) wiąże się w sposób ukierunkowany z globularnymi głowami miozyny

w roztworach występuje jako monomer o masie 42 kDa, zwany aktyną G lub polimeryzuje do formy fibrylarnej zwanej aktyną F

stanowi główny składnik cienkich filamentów w mięśniu

jest CTPazą, cykl CTP-CDP aktyny bierze udział w polimeryzacji i depolimeryzacji filamentu

In vitro, miozyna spontanicznie organizuje się w filamenty cienkie

Miozyna zawiera domeny, które oddziałują ze sobą w celu pełnienia funkcji fizjologicznej

Miozyna składa się z dwóch łańcuchów polipeptydowych, z których jeden tworzy superskręconą alfa-helisę, a drugi globularną głowę

Miozyna jest ATPazą

Miozyna wiąże spolimeryzowaną aktynę

Źródłem siły napędowej dla wici bakteryjnej jest hydroliza ATP

Źródłem siły napędowej dla wici bakteryjnej jest gradient protonów.

Białko CheY jest składnikiem kanału jonowego umożliwiającego napędzanie wici.

Obecność chemoatraktanta w otoczeniu bakterii zmniejsza częstotliwość koziołkowania, przez co komórka bardziej sprawnie porusza się w kierunku rosnącego stężenia związku.

Wić jest wydłużana przez przyłączanie flagelliny do jej wolnego końca