Cheikh Hamidou Kane (ur. 1928) jest:

Dwie trzecie muzułmanów Czarnej Afryki żyje w krainie geograficznej nazywanej przez Arabów Bilad as-Sudan – „Kraj czarnych ludzi”. Jest to:

Kinjikitile był

Od czasów starożytnych patriarchowie Aleksandrii sami wyznaczali metropolitę Etiopii, zwanego Abuna. Tradycja ta została przerwana w roku:

Ostatnim chrześcijańskim królem Konga, który zginął w 1661 r. w nierównej walce z Portugalczykami, był:

Arabowie opanowali Afrykę Północną w:

Alodia, jako ostatni bastion chrześcijańskiej Nubii ugięła się przed siłą muzułmanów w roku:

Według Johna Mbitiego „plebsem” wśród istot duchowych są:

Według Johna Mbitiego każdy lud afrykański:

Boga Eszu u Jorubów symbolizują:

Znachorzy to specjaliści religijni, którzy:

Świetne studium Edwarda E. Evansa-Pricharda z 1937 r. omawia czary, wyrocznie i magię u:

Według Johna Mbitiego działalność znachorów:

U Fonów i Joruba spotkać można rodzaj ,,klasztorów” dla medium, które pobiera w nich naukę. Klasztory te przeznaczone są:

Zaklinacze deszczu ludu Udhuk odprawiają złożony rytuał:

Niektórzy władcy afrykańscy nie mogą być widziani w ich życiu codziennym, nosząc welony i jadając na osobności, np. u:

Dla Szylluków z Sudanu założycielem plemienia, pierwszym władcą, herosem kultury i centrum kultu religijnego jest:

Likantropia to:

Według Stanisława Piłaszewicza tradycyjne afrykańskie świątynie:

U Diola z Senegalu kowal był:

U Kapsiki z gór Mandara w Nigerii i w Kamerunie kowale:

Najważniejsze święto u Dogonów, zwane Sigi, upamiętnia powstanie Imina Na, czyli „Wielkiej Maski”, symbolizującej przodka Djongo Seru. Odprawiane jest:

Ibowie składają ofiary także duchom nieczystym, zwanym akalogeli. Duchy te:

Ogunowi i bóstwu Gu, czczonym odpowiednio przez Jorubów i Fonów, składano w ofierze:

W starych królestwach ludów Mande i Fonów zakładaniu nowych osiedli czy budowie fundamentów pod pałace, a także wznoszeniu murów obronnych towarzyszyły ofiary z:

Według Johna Mbitiego Bambuti uważają, że duchy:

Amazonkami u Ewe nazywano kobiety:

Dżolof, pierwsze, wielkie państwo Wolofów, założone przez legendarnego Ndiadian Ndiaja (Ndżiaja), powstało w XIII w. Przetrwało do:

Touba (Tuba) – to miasto w Senegalu słynące z:

Około 1560 r. Portugalczycy ochrzcili władcę królestwa Monomotapy leżącego:

Ruch Maji-Maji rozwijał się od lipca 1905 do sierpnia 1907 roku

Kimpa Vita pochodząca z arytokracji ludu Bakongo, żyjąca na przełomie XVII/XVIII w.:

Pierwszymi misjonarzami – od XVII w. – na ziemiach ludności Khokhoi (Hotentotów) byli:

Bliscy krewni Dinka, lecz zarazem też ich odwieczni wrogowie, Nuerowie, sami siebie nazywają:

U ludu Dinka z Sudanu występuje bóstwo Abuk jest ono odpowiedzialne za:

Bóstwa wodun (wodzu, wodu) Fonów z Togo i Beninu:

Podobny do Jorubów panteon bóstw mają

Osobliwym bóstwem Jorubów jest Ibedżi, patron:

Eszu (Elegba, Elegbar) z panteonu Jorubów jest:

Olokun z panteonu Jorubów jest czczony głównie przez:

Ogun z panteonu Jorubów jest dzisiaj bogiem:

Szango z panteonu Jorubów – potomek Jemandży – jest bogiem:

Bóstwo Oduduwa z panteonu Jorubów, uważane niekiedy za żonę Obatala, jest boginią:

Na czele panteonu Jorubów stoi:

Najliczniejszy panteon bóstw, czczonych przez jeden lud afrykański, mają Jorubowie z Nigerii. Jest ich – według niektórych badaczy:

Według Johna Mbitiego Afrykanie na ogół uważają, że bóstwa zostały:

Według Stanisława Piłaszewicza kulty ekstatyczne Czarnej Afryki funkcjonują w większości przypadków:

Czuku – Bóg ludu Ibo – stworzył całą plejadę duchów o nazwie olosi. Najpotężniejszym z olosi jest Ani, utożsamiany jest on z:

U Baganda mayembe – przedmiot używany przez wróżbitów i znachorów w praktykach magicznych – to:

. Według Johna Mbitiego ludzie wyznaczają duchom różne okolice na miejsce zamieszkania. U Baluhja, Banjarwanda i Ibo panuje przekonanie, że duchy mieszkają:

W przeszłości często sprowadzano rodzime religie afrykańskie do ancestrolatrii tzn.

W swojej słynnej książce La philosophie bantoue Placide Tempels uznał koncepcję siły życiowej za zasadniczą dla zrozumienia światopoglądu ludności Baluba z Demokratycznej Republiki Konga. Był on:

Najwięcej tzw. „Kościołów afrochrześcijańskich” istnieje w:

Misjonarz protestancki Robert Moffat – teść słynnego lekarza i odkrywcy Dawida Livingstone'a – działał na terenie:

W 1969 r. papież Paweł VI odbył podróż apostolską do:

Język francais-tiraillou (france-tiraju), zwany też niekiedy petit-negre rozpowszechniony został kiedyś przez żołnierzy w:

Tzw. języki wehikularne, są:

W językach bantu Muntu oznacza:

Według adhortacji apostolskiej Ecclesia in Africa jedną z najgroźniejszych chorób siejących zniszczenie w Afryce jest:

Według adhortacji apostolskiej Ecclesia in Africa najważniejszym zadaniem jest ewangelizacji

Kapłani fidei donum to misjonarze wywodzący się z:

Św. Józefina Bakhita pochodziła z

Bł. Wiktoria Rasoamanarivo pochodziła z:

Bł. Klementyna Anwarite, dziewica i męczennica, pochodziła z:

Kongregację Rozkrzewiania Wiary (De Propaganda Fide) powstała w roku:

Don Enrico został pierwszym biskupem rodem z Czarnej Afryki. Było to w wieku

Jednym z świętych papieży pierwszych wieków, pochodzącym z Afryki był

I Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce zostało uroczyście zainaugurowane:

Historyczne państwo Futa Toro położone było na terenie obecnego:

Wyrażenie opcja preferencyjna na rzecz ubogich znalazło się po raz pierwszy w:

Sena u ludu Tura z Wybrzeża Kości Słoniowej to:

W tradycyjnych religiach afrykańskich:

Autorem orędzia Africae terrarum jest papież:

Pierwszym dokumentem w historii papiestwa, który w dużej grupie religii pozachrześcijańskich dostrzegł także religie Afryki Subsaharyjskiej, była encyklika:

Termin „fetyszyzm” – w kontekście afrykańskim – wprowadził do religioznawstwa:

Georg Friedrich Hegel – słynny niemiecki filozof – uważał Afrykę za:

Alvise da Ca’da Mosto, autor jednej z najstarszych relacji o Afryce, z pochodzenia był:

Ile podróży apostolskich odbył Jan Paweł II do krajów afrykańskich?

Według adhortacji Ecclesia in Africa chrześcijanie nie mogą zapominać, że wielu muzułmanów stara się naśladować:

I Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce uznało za ideę przewodnią ewangelizacji Afryki wizję:

Święta Józefina Bakhita pochodziła z:

Święci męczennicy ugandyjscy zostali kanonizowani w bazylice rzymskiej przez papieża:

Papież Grzegorz XV utworzył Kongregację De Propaganda Fide, aby zapewnić sprawniejszą organizację i rozwój misji w roku:

Według adhortacji Ecclesia in Africa ewangelizacja Angoli rozpoczęła się w roku:

W ciągu tych pierwszych stuleci Kościoła w Afryce także kobiety dawały świadectwo o Chrystusie, m.in.:

Do wybitnych przedstawicieli tzw. Szkoły Aleksandryjskiej należał:

Według adhortacji Ecclesia in Africa początki ewangelizacji Afryki sięgają czasów apostolskich i zgodnie z tradycją są związane z imieniem i nauczaniem:

I Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce odbyło się w roku:

Według adhortacji Ecclesia in Africa, u początków chrześcijaństwa chrzest przyjął – jako pierwszy Afrykanin

Trzecie Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów, poświęcone ewangelizacji we współczesnym świecie, odbyło się w roku:

Na Kalahari:

U Dinka hodowlą bydła trudnią się:

Według Zygmunta Komorowskiego zachodni odłam Azande nosi nazwę od dominującego tam rodu:

Uchodźcy pozostają największą tragedią wśród migrantów. W 1995 r., podczas masakr w Rwandzie, w samej Afryce znalazło schronienie:

10 maja 1980 r. podczas podróży do Burkina Faso, Jan Paweł II wygłosił w Wagadugu swój słynny apel w sprawie:

Uniwersytet w Butare, założony przez dominikanów, znajduje się w

Uniwersytet w Roma (Lesotho) założyli w 1955 r.:

Konkretne wskazówki do walki z głodem daje wiernym m. in. encyklika Redemptoris missio. Wyraża ona to w haśle

Według książki pt. Misje a promocja ludzka jedną z najstarszych form pomocy w rozwoju było:

Ustaha – trzecia część obrzędów pośmiertnych, dotyczy

Tzw. „wtórny pochówek” w Afryce Subsaharyjskiej:

Mangelva – to Bóg najwyższy, jedyny, transcendentny u:

Few kagge – „święto kury” – u Tupuri z północnego Kamerunu i Czadu to święto:

Nzakara z Republiki Środkowoafrykańskiej traktowali bezpłodność jako skutek:

Konkombowie często mitologizują ziemię, czyniąc z niej bóstwo ziemi zwane:

Palabra to bardzo znany afrykański:

Najbardziej rozbudowane studium o sakralności ziemi oraz obrzędach agrarnych w języku polskim przedstawił:

Dla Kirdi z północnego Kamerunu obrzędy agrarne związane są z świętą rośliną, którą jest:

W klasyce religioznawczej magia (postawa magiczna) zakłada:

W językach Bantu nganga (w suahili waganba) to:

Najsilniejsze tradycje kapłańskie zdecydowanie spotkać można w

W społecznościach segmentarnych (segmentowych), zorganizowanych w społeczności wioskowe, nomadyczne lub rodowe (klanowe):

Plemię, które w Afryce Subsaharyjskiej jest bardziej jednostką organizacji politycznej, jest zasadniczo:

Tym, co z pewnością łączy kultury Afryki Subsaharyjskiej, jest:

W Afryce Wschodniej wśród Bantu zaszczytny termin „mugambi” oznacza:

Synkretyczny kult szango – o korzeniach afrykańskich – występuje:

Afrykańscy niewolnicy, wywożeni do Ameryki, stworzyli w Brazylii kult synkretyczny zwany:

Apostolski Kościół Chrystusa powstał w:

Nazwa „Kościół Aladura” oznacza:

Tzw. „Kościoły prorocze” skupiają się wokół postaci jednego proroka. Należy do nich:

Według Stanisława Piłaszewicza rozwój afrochrześcijanizmu zapoczątkowały:

Wielu badaczy tradycyjnych religii afrykańskich podkreśla, iż Stwórca jest obecnie jako deus otiosus, tzn.

Powiedzenie: Niyo Ibeshaho bose, co oznacza „to On (Immana) wszystko obdarza życiem” występuje u:

Autorem teorii monoteizmu pierwotnego był:

U Ibo z Nigerii – podobnie jak i u większości ludów wybrzeża Zatoki Gwinejskiej – rytualny tydzień trwał:

Najliczniejszy panteon bóstw czczonych przez jeden lud afrykański, mają:

Kult vodun był – i jest nadal – charakterystyczny dla ziem:

Tuya u Gidarów z północnego Kamerunu to:

Uwumbora u ludu Konkomba to:

U ludów Akan z Ghany mmoatia (l. poj. aboetia) to:

Gidarskie teda to:

Joseph Ki-Zerbo był:

Definicyjna poliandria w Czarnej Afryce:

Powstały w pierwszych latach XIX wieku kalifat fulański ze stolicą w Sokoto był utworzony przez:

W ciągu kilkudziesięciu lat ery kolonialnej islam w Czarnej Afryce:

Według Johna Mbitiego linearna koncepcja czasu, właściwa myśli zachodniej, z nieokreśloną przeszłością, teraźniejszością i nieograniczoną przyszłością jest

W Afryce Zachodniej rozpowszechnione jest „święto pochrzynu” (ignamu, jamsu). Jest to: