Co się dzieje z katem załamania promienia świetlnego , jeśli jego kat padania na granicę 2 ośrodków przezroczystych wzrasta?

Bieg promienia świetlnego w pryzmacie szklanym przedstawiono na rysunku. Współczynnik załamania szkła la danej dłg fali w tym przypadku wynosi:

Na pryzmat szklany umieszczony w powietrzu pada równoległa wiązka światła monochromatycznego jak pokazano na rys. Jeżeli bezwzględny współ. Załamania szkła dla danej dłg fali wynosi 1,5 to możemy wnioskować, że na ścianie AB pryzmatu światło zostanie:

Jeżeli bieg promienia światła monochromat. Przez pryzmat o przekroju równobocznym jest taki, jak pokazano na rysunku, to możemy wnioskować, że stosunek prędkości rozchodzenia się światła w pryzmacie do prędkości światła w ośrodku otaczającym pryzmat wynosi:

Wiązka światła białego przechodząc przez płytkę szklaną równoległościenną, załamuje się dwukrotnie i doznaje równoległego przesunięcia w stosunku do pierwotnego kierunku. Wartość tego przesunięcia zależy od:

Wykonano światłowód w kształcie walca o stałym przekroju i współ. Załamania n=√2. Jaki max kat β może występować miedzy promieniami i osią walca, żeby promień nie wychodził ze światłowodu na zewnątrz?

Czy długość fali światła i częstotliwość zmieniają się przy przejściu z powietrza do szkła?

Jeżeli długość fali światła monochromat. W próżni wynosi λ, to po przejściu tego światła do ośrodka o współczynnik załamania n, długość fali w tym ośrodku wynosi:

Na pryzmat szklany (rys.) pada równoległa wiązka światła białego tak, że po jego rozszczepieniu światło żółte pada na druga ścianę pod kątem granicznym. Na ekranie otrzymamy:

Promień świetlny padający na powierzchnię płytki pod katem π/3 radianów ulega na skutek odbicia całkowitej polaryzacji. Współ. załam światła w szkle, z którego wykonano płytkę wynosi:

Wiązka światła niespolaryzowanego padając na doskonały polaroid, zostanie w nim zaabsorbowana w:

Światło odbite jest całkowicie spolaryzowane, jeśli kąt padania na granicę dwu ośrodków przezroczystych jest:

Jeżeli promień światła monochromatycznego pada na grani¬cę ośrodka przezroczystego pod kątem Brewstera, to możemy wnioskować, że:

Na siatkę dyfrakcyjną o stałej d pada prostopadle wiązka monochromatycznego światła laserowego o długości fali "f" Jeżeli d < "f", to na ekranie równoległym do siatki otrzymamy

Za pomocą którego spośród niżej wymienionych zjawisk, można wykazać, że badana fala jest falą poprzeczną?

W doświadczeniu Younga: a - stanowi odległ między środkami szczelin, D - odległ szczelin od ekranu, d - odległ między jasnymi prążkami na ekranie. Długość fali wynosi:

Jak zmieni się obraz interferencyjny na ekranie ustawionym na przeciwko płytki z dwoma szczelinami równoległymi, oświetlonymi spójnym światłem żółtym, jeżeli odległ. między tymi szczelinami wzrośnie (szerokości szczelin pozostają bez zmian):

Jaką wielkość fizyczną można wyznaczyć za pomocą siatki dyfrakcyjnej?

Na siatkę dyfrakcyjną prostopadle pada równoległa wiązka światła monochromatycznego. Sin kąta odchylenia widma I rzędu wynosi 0,25. Pod jakim kątem odchyli się widmo II rzędu ?

Od czego zależą cechy obrazu otrzymanego w zwierciadle kulistym wklęsłym (powiększony czy pomniejszony, rzeczywisty czy pozorny, odwrócony czy prosty)?

Trzy polaroidy są ustawione prostopadle do osi x, wzdłuż której na pierwszy z nich pada nie spolaryzowane światło. Oś z leży w płaszczyźnie polaryzacji pierwszego polaroidu, nato¬miast płaszczyzna polaryzacji drugiego z nich tworzy z nią ustalony kąt 40°. Trzeci polaroid możemy obracać wokół osi x, tak że jego płaszczyzna polaryzacji może z osią z tworzyć dowolny kąt 0. Przy jakich wartościach kąta 6 światło poza trzecim polaroidem będzie miało min natężenie?

Ogniskowa soczewki o zdolności zbierającej 5 dioptrii wynosi

W jakiej odległ. od zwierciadła wklęsłego o ogniskowej f należy umieścić przedmiot aby otrzymać obraz pozorny ?

Na rys. przedst. MN - główną oś optyczną soczewki, oraz obraz B punktowego źródła światła A. Na podstawie rys możemy wnioskować, że (a i b po przeciwnych stronach linii)

Na rysunku przedstawiono wzajemne rozmieszczenie: głównej osi optycznej MN soczewki, punktowego źródła światła A i jego obrazu B. Z rysunku możemy wnioskować, że (a i b po tej samej stronie linii)

Na rysunku przedstawiono soczewkę rozpraszającą o ogniskach F1 i F2 oraz punktowe źródło światła A, z którego pada na soczewkę promień przechodzący przez ognisko Fl. O dalszym biegu promienia AF1 można powiedzieć, że:

Na rysunku przedstawionym wzajemne rozmieszczenia: głównej osi optycznej MN soczewki, punktowego źródła światła A i jego obraz B. Z rysunku możemy wnioskować, że:

Przedmiot jest umieszczony w odległości x = 3/2 f(gdzie f oznacza ogniskową) od soczewki skupiającej. W jakiej odległości od soczewki powstanie obraz:

W jakiej odległ x od soczewki skupiającej o ogniskowej f = 5cm należy umieścić przedmiot, aby otrzymać obraz rzeczywisty 5 krotnie powiększony ?

Soczewka dwuwypukła (n=2) o jednakowych promieniach krzywizn ma zdolność zbierającą 2 dioptrie. Promień każdej krzywizny wynosi:

Ogniskowa szklanej soczewki skupiającej zanurzonej w wodzie (nw < nsz) w porównaniu z ogniskową tej soczewki w powietrzu jest

Zdolność zbierająca układu złożonego z dwu ściśle do siebie przylegających cienkich soczewek o zdolnościach zbierających ZL i Z2, wynosi:

Co trzeba zrobić z obiektywem aparatu fotograficznego, jeśli chcemy sfotografować pomnik znajdujący się dalej niż przedmiot, którego zdjęcie zostało przed chwilą wykonane?

W oku ludzkim na siatkówce powstaje obraz:

Jeżeli częstotliwość źródła fali elektromagnetycznej wynosi 1010Hz, to możemy wnioskować, że długość tych fal w próżni wynosi:

Amplituda drgań powstałych przez superpozycję dwóch drgań harmonicznych xx = A 1cos(wt+ fi1) i x2 = A2cos(wt + fi2) wynosi:

Który wyk natężenia promieniowania ciała doskonale czarnego w dwóch różnych temperaturach Tt < T2 jest po¬prawny? (X - oznacza długość fali, a/-jego częstotliwość różnych temperaturach Tt < T2 jest po¬prawny? (X - oznacza dłg fali, a/-jego częstotliwość:

Dana jest bryła metalowa ogrzana do temperatury około 500 K. Który spośród niżej wymienionych zakresów fal elektromagnetycznych emituje ona najintensywniej:

Jak zmienią się: całkowita energia emitowana przez ciało doskonale czarne w czasie jednej sekundy (E) oraz długość fali odpowiadająca max natężeniu promieniowania (>im), gdy temp bezwzgl. ciała doskonale czarnego wzrośnie od 500K do 1000 K:

Praca wyjścia elektronów z katody fotokomórki wynosi 2 eV. Na którym z poniższych wykresów poprawnie przedstawiono zależność max Ekin fotoelektronów Ek (w eV) od energii padających fotonów hv (w eV)

Powierzchnia metalu emituje elektrony, gdy pada na nią światło zielone, natomiast nie emituje elektronów pod wpływem światła żółtego. Elektrony będą również wybijane przez:

Elektrony o największej prędkości uzyskujemy przy oświetleniu powierzchni metalu światłem:

Jeżeli na fotokatodę pada wiązka kwantów7 o energii hv > W, gdzie W- praca wyjścia, to napięcie hamowania Uh potrzebne do tego, aby prąd przez fotokomórkę nie płynął, wynosi:

Zależność max Ek fotoelektronów, wybitych z powierzchni dwu różnych metali, od częstot-liwości/światła przedstawiono na wykresie:

Max prędkość fotoelektronów emitowanych z metalu, pod wpływem monochromatycznego światła zależy:

Max prędkość fotoelektronów wybitych przez monochromatyczne promieniowanie o dłg fali X z fotokatody o pracy wyjścia W :

Na rys przedst. wykres zależności natężenia prądu / płynącego przez fotokomórkę od napięcia U. Zwiększenie prądu nasycenia In można osiągnąć przez

Na rysunku przedstawiono 2 charakterystyki, 1. i 2, tej samej, fotokomórki. W obu na fotokatodę pada promieniowanie monochromatyczne. Porównując wyk można powiedzieć, że w przypadku krzywej 1. promieniowa¬ nie padające na fotokatodę charakteryzowało się

Elektron na orbicie stacjonarnej Bohra w atomie wodoru ma energię potencjalną:

Stosunek momentu magnetycznego do mechanicznego mo¬mentu pędu elektronu, poruszającego się po orbicie kołowej o promieniu r z prędkością v wynosi (e - ładunek elektronu, m - masa elektronu):

W atomie wodoru światło widzialne jest wytwarzane przy przejściu z powłoki:

Wg teorii Bohra, promień pierwszej orbity elektronu w atomie wodoru r1 — 0,53•10"10 m. Promień czwartej orbity jest równy:

Poziomy energetyczne elektronów w atomie oznacza się lite¬rami K, L, M, ... . Co można powiedzieć o energii kwantu emitowanego przy przejściu elektronu z poziomu L na K oraz M na L?

Wodór naświetlany promieniowaniem powodującym przejście elektronu z orbity K na M wysyła wtórne promieniowanie, którego widmo składa się:

Atom wodoru znajduje się w stanie podstawowym. Ile razy jest większa energia potrzebna do przeniesienia elektronu poza atom od energii potrzebnej do przeniesienia go na najbliższy (następny) poziom energetyczny?

Energia elektronu na pierwszej orbicie w atomie wodoru wynosi — 13,6 eV. Energia kwantu emitowanego przy przejściu elektronu z trzeciej orbity na drugą wynosi około

Energia elektronu w atomie wodoru w stanie podstawowym wynosi E = —13,6 eV. Energia elektronu na drugiej orbicie (wg modelu N. Bohra) wynosi:

Jeżeli wartość energii jonizacji niewzbudzonego atomu wodo¬ru wynosi E, to wartość energii potrzebnej do usunięcia elektronu z drugiej orbity poza atom wynosi:

Energia elektronu na pierwszej orbicie w atomie wodoru wynosi — 13,6 eV. Energia kwantu emitowanego przy przejś¬ciu elektronu z drugiej orbity na pierwszą wynosi:

Najkrótszą dłg fali serii K widma promieniowania charakteryst. rentgenowskiego będzie wysyłać lampa, której anoda jest wykonana z:

W rentgenowskim widmie charakterystycznym dla danej ano¬dy największą energię mają kwanty odpowiadające linii:

Charakter rentgenowskiego widma liniowego zależy od:

Długość fal promieniowania rentgenowskiego zmniejsza się, jeżeli:

Jeżeli najmniejszy kąt odbłysku (odpowiadający pierwszemu max interferencyjnemu) promieniowania rentgenowskiego o dłg fali f wynosi pi/4 radianów, to (największa) odległ między płaszczyznami atomów w krysztale wynosi:

Jeżeli zwiększymy napięcie przyspieszające elektrony w lampie rentgenowskiej 4 razy, to graniczna dłg fali (widma ciągłego):

Który z wykresów umieszczonych poniżej może przedsta¬wiać widmo ciągłe promieniowania wysyłanego przez lampę rentgenowską? (/ - natężenie promieniowania, / - częstotliwość)

Jeżeli napięcie między anodą i katodą w lampie rentgeno¬wskiej wynosiło U, to najmniejsza dłg fali widma ciągłego wynosiła X (e - ładunek elektronu). Z otrzymanych danych doświadczalnych możemy obliczyć stałą Plancka wg wzoru: (c - prędkość światła)

Jeżeli długość fali kwantu o energii hv wynosi X w pewnym ośrodku, to bezwzględny współczynnik załamania dla tego ośrodka wynosi: (h-stała Plancka, c-prędkość światła w próżni, v – częstotliwość)

Fotonowi o energii hv można przypisać:(h - stała Plancka, v - częstotliwość, c – prędkość światła)

Elektron i neutron mają jednakowe energie kinetyczne. Dłu¬gość fali de Broglie'a związana z elektronem w porównaniu z długością fali związanej z neutronem jest:

Jeżeli energia kinetyczna elektronu (dla nierelatywistycznych prędkości) wzrasta 4 razy, to długość fali de Broglie'a elektronu:

Długość fal de Broglie'a skojarzonych z cząstkami: alfa, n, p, beta o jednakowych prędkościach:

Mol wody jest to ilość wody, która:

Jądro atomu o liczbie porządkowej Z i liczbie masowej A zawiera:

Liczba elektronów zawartych w 1 kg *62 C (liczba Avogadra NA = 6*10^23 mol^-1) wynosi około:

Liczba Avogadra = 6,02*10^26 kilomol^-1. Masa jednego atomu węgla 12,6 C wynosi około:

Stosunek mas cząsteczek wody ciężkiej i zwykłej wynosi około:

Bezwzględna wartość średniej E wiązania, przypadającej na 1 nukleon jest:

O masie jądra helu można powiedzieć, że:

O masie jądra atomowego można powiedzieć, że:

Energia promieniowania Słońca powstaje w wyniku:

Które ze zjawisk wymienionych poniżej występuje na skutek przemian odbywających się w jądrze?

Mówiąc „promieniowanie jądrowe" mamy na myśl:

Spoczywające jądro atomowe ciężkiego pierwiastka rozpada się samorzutnie na 3 niejednakowe fragmenty. O fragmentach tych można powiedzieć, że na pewno:

Promieniowaniem beta nazywamy:

W pojemniku ołowianym mamy źródło promieniowania a i beta-. W sytuacji przedstawionej na rysunku obok:

Wskutek bombardowania izotopu 23,11 Na deuteronami powstaje beta- promieniotwórczy izotop 24,11 Na. Która z poniższych reakcji jest prawidłową reakcją jądrową dla tego przypadku:

Przejście promieniowania y przez substancję może doprowa¬dzić do „tworzenia par", to jest przekształcenia się kwantu y w elektron i pozyton, każdy o masie m. Jaka jest największa dłg fali promieniowania y, przy której tworzenie par jest jeszcze możliwe?

Promieniotwórczy izotop 60 27 Co przekształca się w izotop 60 28 Ni, emitując:

W reakcji jądrowej 10 5 B +1 0 n =7 3 Li + X symbolem X oznaczono:

Jaki izotop powstaje z promieniotwórczego izotopu 8 3 Li,jeśli najpierw nastąpi jego przemiana (rozpad) beta-, a potem przemiana alfa?

Jądro promieniotwórczego izotopu 30 15 P zamienia się w 30 14 Si, emitując przy tym:

Po wchłonięciu przez jądro 9 4 Be cząstki alfa, powstaje izotop 12 6 C oraz wyzwala:

W wyniku bombardowania 27 13 Al cząstkami alfa powstaje promieniotwórczy izotop 30 15 P oraz:

Przy bombardowaniu izotopu 14 7 N neutronami otrzymuje się protony i izotop:

Jądro 238 U, w rezultacie przemian jądrowych przekształca się w 234 U, emitując przy tym:

W reaktorze jądrowym najlepiej spełniałby rolę moderatora:

W reaktorze atomowym moderator służy do:

Ile procent izotopów 3 1 H ulegnie rozpadowi w czasie 24 lat, jeśli wiadomo, że czas połowicznego rozpadu 3 1 H wynosi około 12 lat?

Czas połowicznego rozpadu izotopu promieniotwórczego wy¬nosi T. W chwili początkowej preparat zawiera No jąder promieniotwórczych. Po czasie 3T:

Jeżeli w czasie 28 dób, 75% jąder promieniotwórczego 32P ulegnie rozpadowi, to możemy wnioskować, że czas połowicznego rozpadu 32P wynosi:

W próbce promieniotwórczego fosforu 32 15P o czasie połowicz¬nego rozpadu 14 dni znajduje się N = 108 atomów fosforu. Cztery tygodnie wcześniej było w tej próbce atomów fosforu:

Preparat promieniotwórczy zawiera 106 atomów izotopu o czasie połowicznego rozpadu 2 godziny. W czasie 6 godzin ulegnie rozpadowi około:

W czasie 10 godzin 75% początkowej liczby jąder izotopu promieniotwórczego uległo rozpadowi. Czas połowicznego rozpadu tego izotopu wynosi:

Czas połowicznego rozpadu promieniotwórczego izotopu emitującego w rozpadzie każdego jądra cząstkę wynosi T. W chwili początkowej preparat zawiera iV0 jąder. W czasie 3T preparat wyemituje następującą liczbę cząstek:

Czas połowicznego rozpadu izotopu promieniotwórczego wynosi T. W chwili początkowej preparat zawiera No jąder promieniotwórczych. Po czasie 4T :