Do opracowania map miąższości i strukturalnych

Do opracowania dowolnych map ilościowych

Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu

Ilościowe dane petrofizyczne wspomagane sondowaniami magnetotellurycznymi

Dane stratygraficzne i miąższościowe z odwiertów

Interpretacje strukturalne sejsmiki skorelowane ilościowo z wynikami interpretacji litologiczno-złożowej krzywych geofizyki wiertniczej.

Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.;

Przekroje biostratygraficzne;

Dyskretnie zakodowana zmienności litologii, facji lub paleogeografii.

Przedstawić na mapie kartowawane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych.

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoodległościowe;

Konstruowania map jakościowych, zwłaszcza map fotolineamentów;

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi,wykorzystywana przez np. konturowanie równoległe;

Konturowania równodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D);

Konturowania równoległego (metoda trójkątów)

Konturowania geometrycznego (metoda trójkątów)

Sieć równo oddalonych węzłów 2D;

Sieć trójkątów równobocznych;

Sieć elementów skończonych o dowolnej geometrii

Ilość i orientacja budujących ja trójkątów;

Cięcie warstwicowe zastosowane na mapie.

Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y);

Naroża X min, Y min, Z min oraz X max, Y max, Z max oraz spacjowanie w kierunkach X, Y i Z;

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y oraz ciecie warstwicowe mapy.

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y;

Konturowanie równoodległościowe;

Konturowanie równoległe;

Konturowanie mechaniczne(geometryczne).

Do opracowania map na podstawie wspomaganej komputerowo interpretacji sejsmiki;

Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu.

Do operacji na regularnych siatkach interpolacyjnych, np. konwersji czasowo głębokościowej;

Analogowa metoda konturowana wykorzystująca ekstrapolację techniką równoodległościową.

Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości;

Metoda wspomagająca korelacje międzyotworowe na podstawie geofizyki wiertnicze oparta na ekstrapolacji trendów wielomianowych oraz interpolacji liniowej;

Wyznaczania położenia warstwic, stosowana do określenia położenia warstwic na mapach konstruowanych metoda trójkątów.

Obliczania regularnych siatek interpolacyjnych (grid 2D);

Przeniesienia gradientów zmian kartowanego parametru z obszaru kontrolowanego danymi na obszar nie kontrolowany lub słabo kontrolowany danymi

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych;

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych.

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko;

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoległe;

Metoda superpozycji i konturowanie mechaniczne.

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe;

Pozwalają bardziej precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe.

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych;

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości;

Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej;

Głównie gęstość siatki interpolacyjnej w pionie;

Cięcie konturowe mapy kreślonej na podstawie siatki;

Posegregowanie danych geofizycznych, litostratygraficznych, biostratygraficznych i chronostratygraficznych z zastosowaniem zasad logiki rozmytej.

Obejmuje ujednolicenie współrzędnych materiałów wsadowych, ujednolicenie jednostek, dopasowanie formatów cyfrowych, ocenę metodologicznej zgodności pozyskania danych wsadowej, ujednolicenie stratygrafii;

Obejmuje ujednolicenie jednostek i skal materiałów wejściowych oraz ujednolicenie wielkości i typu czcionek w cyfrowych plikach wsadowych;

Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw;

Obliczenie pozornych kątów upadu kartowanej warstwy;

Obliczenie uśrednionego zailenia kartowanej warstwy

.nterpretacje sejsmiki w domenie czasowej oraz krzywe porowatości efektywnej;

Mapy facjalne i paleogeograficzne

Interpretacje sejsmiki w domenie głębokościowej, dane strukturalne uzyskane w odsłonięciach terenowych, mapy strukturalne, stratygrafia profili wierceń, interpretacje strukturalne geofizyki wiertniczej

Pomiarów laboratoryjnych;

Wyłącznie zgeneralizowanych map strukturalnych;

Wyników korelacji na podstawie krzywych geofizycznych i wiedz geologicznej.

Zastosowanie poprawnego obliczania miąższości poerozyjnych warstw

Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb

Opracowanie bardzo szczegółowej biostratygrafii badanych warstw.