Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie dokumentacji mierniczogeologicznej

Ustawie Prawo Górnicze i Geologiczne z dnia 9 czerwca 2011r.

Polskich Normach Mapy Górnicze

Rozporządzeniu MSWiA z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

ociosach

obudowie drewnianej

stropie

spągu

wyposażenie w sprzęg repetycyjny

dostosowanie do pracy w warunkach zagrożenia metanowego

duża jasność lunety

mała waga

pionowe ustawienie łat, poziomowanie

sprawdzenie warunku znaczka centrującego, centrowanie

centrowanie teodolitu i sygnałów, poziomowanie

ustawienie lunety w poziomie, centrowanie

ze współrzędnych biegunowych

z pomiaru anemometrem

z pomiaru giroteodolitem

z rozwiązania trójkąta sferycznego

mieć współrzędne początkowego i końcowego punktu wyznaczone na podstawie pomiarów wykonanych podczas tworzenia kopalni

mieć długość równą dokładnie 100metrów

powinien być jak najdłuższy i zapewniać jak najlepsze warunki pomiaru ( centrowanie, dobra wizura, brak wstrząsów itp.)

być jak najkrótszy

tylko błędy długości boków w ciągu

błędy azymutu boku nawiązania, błędy pomiaru kątów poziomych w ciągu

błędy poziomowania teodolitu i sygnałów

tylko błąd pomiaru kąta na ostatnim bok

sztolnię

szyb pochyły

szyb pionowy

wszystkie odpowiedzi są poprawne

sytuowaniu wyrobisk na głębokościach o rzędnych równych pełnym dziesiątkom metrów np. 320m ppm, 450m ppm

wyznaczeniu wysokości co najmniej dwóch znaków wysokościowych w sąsiedztwie szybu oraz jednego w odległości 50 m od tych znaków

podawaniu wysokości najważniejszych chodników (odległości miedzy spągiem a stropem)

prowadzeniu chodników na tej samej wysokości

b łąd pomiaru długości boków w ciągu

b łąd pomiaru katów pionowych w ciągu

b łąd pomiaru różnic wysokości punktów w ciągu

b łąd pomiaru katów poziomych w ciągu

tylko teodolitem

tylko niwelatorem

teodolitem lub niwelatorem

żadna odpowiedź nie jest poprawna

azymutu osi projektowanego wyrobiska

modelu teodolitu

wysokości ostatniego, zastabilizowanego punktu w ciągu

spadku projektowanego wyrobiska

wykazuje się znajomością zagadnień niezbędnych do wykonywania czynności mierniczego górniczego

odbyła 2-letnią praktykę mierniczą w ruchu zakładu górniczego

spełnia wszystkie wymienione warunki

posiada tytuł zawodowy magistra inżyniera w zakresie geodezji górniczej

giroskopowy

magnetyczny

topograficzny

astronomiczny

centrowania i poziomowania instrumentu na stanowisku

orientacji sytuacyjnej

orientacji wysokościowej

kalibracji pionownika laserowego

3) tylko pionu sznurkowego

4) pionownika laserowego lub pionownika optycznego lub pionu sznurkowego

2) tylko pionownika optycznego

1) tylko pionownika laserowego

2) wielkości wydobycia

1) typu górnictwa

4) postępu robót górniczych

3) ilości pracowników zatrudnionych w Dziale Mierniczo-Geologicznym

4) podstawowa fundamentalną, bazową, pomiarową

3) stabilizowaną w spągu i stabilizowana w ociosach

2) podstawową, szczegółową i pomiarową

1) poziomą i wysokościową

1) metodą repetycyjną

2) dwukrotnie bez przecentrowania

3) dwukrotnie niezależnie z przecentrowaniem

4) metoda kierunkową

1) poprawka ta jest znana

3) jest bardzo ciepło

2) długość nominalna taśmy jest inna niż długość rzeczywista

4) wyrobisko jest nachylone

2) tylko niwelacje trygonometryczną

4) niwelację geometryczna lub trygonometryczna

1) tylko niwelację geometryczną

3) pomiary GNSS

3) punkt pierwszy ma takie same współrzędne jak punkt ostatni

1) po wyrównaniu destabilizowano kolejne punkty

4) pomierzono giroazymuty na wszystkich bokach

2) znane są współrzędne punktu początkowego i końcowego oraz azymut pierwszego boku

4) średni błąd zbicia

3) graniczny błąd zbicia

2) głębokość wierconych otworów strzałowych

1) dopuszczalna wielkość wydobywanych brył węgla

4) określenie technologii pomiaru kątów i długości boków w celu osiągnięcia założonego błędu zbicia

1) wyznaczenie błędów pomiaru długości boków w osnowie po wyrrównaniu

3) zaprojektowanie kształtu przekroju poprzecznego wyrobiska

2) wyznaczenie błędu punktu zbicia a posteriori

3) szybu

2) wieży szybowej

1) koparki wielkogabarytowej

4) wiertni

3) dla trzech lub większej liczby celowych

2) na terenach bagiennych i tam gdzie pomiar może trwać długo

1) dla każdej liczby celowych

4) gdy chcemy zmniejszyć błąd odczytu

2) minimalny

4) związany z błędem inklinacji

3) zależny od wskazania libeli głównej

1) zerowy

4) odwzorowanie półkuli północnej

3) cztery strefy odwzorowania

1) jedną strefę odwzorowania

2) dwie strefy odwzorowania

2) 5.119.180.7.3.2

3) 5.119.18.07.32

1) 5.119.1807.32

4) 5.119.18.07.3.2

4) wykonywany tylko dla pomiarów wysokościowych

1) wykonywany po zakończeniu roboty

2) zbędny

3) wykonywany w miarę postępu robót

4) można usunąć przez rektyfikację libeli głównej

1) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku poziomym

3) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku pionowym

2) nie daje się rektyfikować

1) nie jest ograniczona

2) zależy od skali opracowania

3) wynosi 25 m

4) wynosi 50 m

4) zależy od rzędu osnowy

2) ma być nie większy od 0.10 m

1) ma być nie większy od 0.20 m

3) ma być nie większy od 0.05 m

3) wytyczne techniczne

4) tylko instrukcja G-4

2) standardy w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

1) instrukcja K-1

3) ma znaczenie tylko kontrolne

4) stanowi uzupełnienie i jednocześnie kontrolę pomiaru

2) stanowi tylko uzupełnienie pomiaru w miejscach niedostępnych

1) jest zbędny

2) błędami osobowymi przy pomiarze

4) błędami położenia punktów nawiązania

1) błędem grubym pomiaru kątów

3) błędami przypadkowymi pomiaru

3) mα ? 0,0030g ;md? 0,01m + 0,01m/km

1) mα ? 0,0010g ;md ? 0,01m

2) mα ? 0,0020g ;md ? 0,02m + 0,01m/km

4) mα ? 0,0040g ;md? 0,02m + 0,02m/km

4) kolimacji i inklinacji oraz mimośrodu limbusa względem alidady

2) indeksu

1) libeli

3) runu

4) poprzecznego, walcowego odwzorowania Gaussa – Krugiera

3) poprzecznego, walcowego odwzorowania siecznego Gaussa - Krugera

1) odwzorowania wiernoodległościowego

2) odwzorowania wiernopolowego

2) stała

3) zależna od siły naciągu przymiaru

4) dodatnia

1) ujemna

3) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów

4) wprost proporcjonalne do długości ciągów

2) wprost proporcjonalne do liczby stanowisk

1) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk w ciągu

Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:

4) do wyznaczenia rzeźby terenu na obszarach zabudowanych

2) tylko w terenie płaskim

3) dla obiektów wydłużonych

4) wzdłuż linii najmniejszego spadu

1) we wszystkich kierunkach w stosunku do pikiet sąsiednich

2) tylko wzdłuż linii ściekowych lub grzbietowych

3) w kierunku spadku terenu

4) parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu

1) nieparzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu

3) żabek niwelacyjnych

2) równej długości celowych

4) wzorami Gaussa po przeliczeniu współrzędnych biegunowych na współrzędne ortogonalne

2) wzorami Gaussa

1) ze współrzędnych biegunowych

3) wzorami Herona

3) za pomocą wysokości pikiet i znaków umownych

1) za pomocą warstwic

2) za pomocą wysokości pikiet

4) tylko za pomocą znaków umownych

2) eliminację refrakcji bocznej

3) kontrolę i podniesienie dokładności nawiązania kątowego instrumentu na stanowisku

1) eliminację błędu libeli teodolitu

4) wyznaczenie współrzędnych punktów nawiązania

4) krawężniki, latarnie, tunele, ogrodzenia trwałe

2) kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy

3) boiska sportowe, groble, naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących, pomniki

1) mosty, wiadukty, kanały, parki

4) Ap - Ak + n 180o

1) 180o(n-2),

2) Ak - Ap + n 180o,

3) 180o (n+2),

2) użytek gruntowy, działka

4) obręb, użytek gruntowy, działka

3) obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych

1) obręb, kompleks, użytek gruntowy,

4) 1:10000

1) 1:100000

3) 1:25000

2) 1:50000

2) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej

1) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek optyczny okularu

4) prosta prostopadła do osi obrotu instrumentu

3) prosta łącząca środek optyczny okularu i środek siatki celowniczej

1) pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety

4) pomiar kąta na dwu różnych miejscach limbusa

2) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety

3) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety, ale przy dwóch niezależnych nacelowaniach

1) błąd kolimacji

2) błąd libel

4) błąd indeksu

3) błąd inklinacji

2) 0.10 m

4) 20 cm

1) 8 cm

3) 5 cm

3) wielorzędową

4) co najwyżej dwurzędową

1) jednorzędową

2) co najwyżej trzyrzędową

4) równy 0o00'00".

1) równy 5'

3) zależny od odległości pomiędzy stanowiskiem a celem

2) zależny od wielkości wychylenia tyczki

4) najwyżej do 3km

2) powyżej 2km

3) do 2 km, a w terenach rolnych i leśnych do 4km

1) do 5km

3) nie

4) tak, gdy długość ciągu nie przekracza 1,5 km

2) tak, jeżeli ciąg ma co najwyżej 2 boki

1) tak, jeżeli ciąg ma nie więcej niż 3 boki

4) 20 mm/km

2) 0,02mi

1) 0,05m

3) 50 mm/km

1) 400 cm2

3) 25 cm2

2) 0.16 m2

4) 160 cm2

2) numer strefy odwzorowawczej

1) numer rzędu

3) numer kolumny

4) numer arkusza mapy

3) zależą od wielkości obszaru przedstawionego na mapie

2) zależą od treści mapy

1) zależą od skali mapy

4) są stałe

4) + 4c

2) + 8c

3) - 8c

1) 4c

nierównoległości osi celowej lunety do osi libeli niwelacyjnej lub nieprawidłowej kompensacji pochylenia lunety

2) niepionowości osi obrotu niwelatora

4) niepionowego ustawienia łat

3) libeli alidadowej

1) 5cc

4) 15cc

3) 20cc

2) 10cc

1) 1:5000 1:2000 1:1000 1:500

2) 1:2000 1:1000 1:500 1:250

3) 1:10000 1:5000 1:2000 1:1000

4) 1:25000 1:10000 1:5000 1:2000

2) kąt wychylenia łaty od pionu w płaszczyźnie pionowej celowania i wartość odczytu na łacie

4) wartość odczytu na łacie lub kąt wychylenia łaty od pionu

3) wyłącznie wartość odczytu na łacie

1) tylko kąt wychylenia łaty od pionu

2) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śruby elewacyjnej

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrubek rektyfikacyjnych krzyżyka kresek

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt na łacie za pomocą leniwki alidadowej

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrub ustawczych i ruchu leniwego

4) niwelacji technicznej o podwyższonej dokładności

1) niwelacji technicznej lub niwelacji precyzyjnej

3) niwelacji geometrycznej-technicznej, trygonometrycznej, satelitarnej.

2) niwelacji precyzyjnej

proporcjonalnie do liczby stanowisk lub wyjątkowo proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych

2) proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych

4) proporcjonalnie do różnicy wysokości

3) proporcjonalnie do liczby mierzonych punktów

2) nie ma potrzeby pomiaru elementów nadliczbowych

1) należy pomierzyć co najmniej 2 elementy nadliczbowe

4) należy pomierzyć co najmniej 1 element nadliczbowy

3) należy pomierzyć co najmniej 3 elementy nadliczbowe

2) 300g - 400g

1) 100g - 200g

3) 180o - 270o

4) 0g - 100g

1) mierzymy według uznania osoby wykonującej pomiar

4) mierzymy w przypadku pomiaru szczegółów grupy I

3) nie mierzymy w przypadku metody biegunowej zdjęcia szczegółów

2) mierzymy w zależności od celu pomiaru

1) obliczenie poprawek do kątów,

2) wyznaczenie współrzędnych pęku kierunków,

3) wyznaczenie wartości najprawdopodobniejszych kierunków wraz z oceną dokładności pomiarów,

4) wyrównanie obserwacji w module.

4) wyrównanie stacyjne.

2) dowolny wybór kata do pomiaru,

1) szybki pomiar kątów w zakresie pełnego horyzontu,

3) pomiar kolejnych kątów w obrębie pełnego horyzontu,

1) macierzystych (właściwych),

2) kierunkowych,

3) bazowych siatki,

4) macierzystych i bazowych.

2) wysokość punktu początkowego i końcowego oraz promień kuli R,

4) wysokość ustawienia dalmierza i reflektora nad punktami oraz promień kuli R.

1) różnicę wysokości końców tego odcinka,

3) wysokość punktu początkowego odcinka, kąt zenitalny odcinka oraz promień krzywizny R powierzchni odniesienia,

3) wielokrotnie,

2) dwukrotnie,

1) d woma technologiami,

4) dwoma instrumentami.

1) tylko od klasy teodolitu i warunków atmosferycznych,

4) od różnicy wysokości stanowiska i celu oraz długości celowych.

2) tylko od technologii pomiaru,

3) od klasy teodolitu i technologii pomiaru, obserwatora i warunków atmosferycznych,

4) na powierzchnię sferyczną o średnim promieniu Ziemi na obszarze pomiaru.

3) na geoidę,

2) na powierzchnię poziomą,

1) na płaszczyznę,

1) zależy tylko od długości mierzonego odcinka i błędu stałej dalmierza,

2) zależy tylko od dokładności centrowania instrumentów pomiarowych,

3) zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania instrumentów pomiarowych, błędów wyznaczenia stałych dalmierza,

4) jest niezależny od długości odcinka i parametrów meteorologicznych.

1) dalmierza,

4) 4) wybranych typów dalmierza.

2) reflektora,

3) zestawu dalmierz + reflektor,

3) metoda triangulacyjną,

4) metodą biegunową.

2) metodą satelitarną,

1) metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych,

1) różnicę wysokości centrów i mimośrodów,

3) element liniowy mimośrodu,

2) promień krzywizny Ziemi,

4) element liniowy i kąt dyrekcyjny.

3) współrzędnych punktu kierunkowego,

1) elementów mimośrodu,

4) współrzędnych punktu bliskiego.

2) współrzędnych punktu przeniesienia,

3) systematycznym,

4) p rzypadkowym .

1) grubym,

2) średnim,

4) p o jednym kącie na punkcie o znanych współrzędnych i punkcie wyznaczanym.

1) 2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,

3) p o jednym kącie poziomym i pionowym na punkcie wyznaczanym,

2) 2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym,

3) tak, gdy kąty są rozwarte,

4) tak, dla zróżnicowanych długości celowych.

1) t ylko w szczególnych przypadkach,

tak

3) wprowadzamy poprawkę odwzorowawczą do obliczonych współrzędnych,

4) wprowadzamy poprawkę odwzorowawczą: kątów, azymutów, długości odcinków, pola powierzchni.

2) wyznaczamy poprawkę tylko dla długości odcinków,

1) n ie wyznaczamy poprawki odwzorowawczej kątów,

1) trzy punkty o znanych współrzędnych,

4) trzy punkty kierunkowe.

3) punkty węzłowe,

2) dwa punkty o znanych współrzędnych,

1) projektowane punkty osnowy ,

4) projektowane punkty i ich numery.

3) projektowane obserwacje,

2) przebieg projektowanych ciągów i punkty wcinane,

4) typy stabilizowanych znaków.

1) d ługości ciągów,

2) numery ciągów i ich długość,

3) projektowane punkty osnowy i ich numery, numery ciągów,

3) wysokościowej osnowy szczegółowej ,

2) ekscentrycznym poziomej osnowy szczegółowej,

4) w ysokościowej osnowy podstawowej.

1) p oziomej osnowy podstawowej,

4) stabilizacji nowego punktu i wykonanie nowych pomiarów do punktów sąsiednich.

1) s tabilizacji zniszczonego punktu na podstawie znaku podziemnego,

3) odtworzeniu punktu,

2) s tabilizacji zniszczonego punktu na podstawie miar od poboczników,

2) ustalenia wag i porównania uzyskanej dokładności z wymaganiami standardów,

1) o ceny poprawności wykonanych pomiarów,

3) wyznaczenia najprawdopodobniejszych wartości wyników pomiaru,

4) wyznaczenia poprawek.

4) skali mapy.

1) współrzędnych punktów dostosowania,

2) punktów kierunkowych,

3) odwzorowania kartograficznego,

dwa

trzy

jeden

cztery

4) dowolnym wcięciem o trzech elementach mierzonych.

1) wcięcie w przód z dwóch punktów o znanych współrzędnych,

2) wcięcie wstecz do trzech punktów o znanych współrzędnych,

3) wcięcie kątowo - liniowe : pomierzony kąt na wyznaczanym punkcie i długość jednego odcinka ,

2) średnie błędy elementów mierzonych,

3) maksymalny błąd położenia punktu i kierunek tego błędu,

1) e lementy elips błędów,

4) średnie błędy punktów nawiązania.

2) tylko kąt pionowy, współczynnik refrakcji i promień Ziemi,

3) tylko wysokość ustawienia przyrządów i przyrosty współrzędnych,

kąt pionowy, odległość, wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych i wprowadzić poprawki uwzględniające współczynnik refrakcji i promień krzywizny Ziemi .

1) tylko kąt pionowy, poziomy i odległość,

4) nigdy.

1) zawsze,

3) w zależności od kąta zenitalnego,

2) od ustalonej minimalnej długości celowej,

1) należy wprowadzać ze znakiem "-",

3) należy wprowadzać przy krótkich celowych,

4) nie należy wprowadzać nigdy.

2) należy wprowadzać ze znakiem "+",

4) dużych kątów pochylenia i długich celowych.

3) tylko dużych kątów pochylenia,

2) wyłącznie małych różnic wysokości,

1) wyłącznie krótkich celowych,

2) tylko wyznaczoną odległość,

1) tylko wyznaczoną różnicę wysokości,

3) wyznaczoną różnicę wysokości i wyznaczoną odległość,

4) nie obarcza błędem żadnej z nich.

2) dwóch katów pionowych i jednego poziomego,

3) trzech długości celowych,

4) dwóch długości celowych.

1) trzech katów poziomych,

2) w trybie statycznym pomiarów,

4) na podstawie trzech wektorów niezależnych z trzech sesji.

3) gdy istnieją wizury pomiędzy punktami,

1) stosując tryb pomiaru RTK GPS,

4) warunków terenowych.

3) błędu wyznaczenia promienia krzywizny Ziemi,

1) dokładności wyznaczenia współczynnika refrakcji,

2) błędów pomiaru kąta pionowego i odległości,

3) tworzą punkty osnowy sytuacyjnej, wysokościowej i grawimetrycznej,

1) t worzą sieć punktów o współrzędnych x, y, H,

4) tworzą wyodrębniony jednolity system klasyfikacji dokładnościowej.

2) wyznaczane są dwoma technologiami pomiarowymi,

3) zasadniczej sytuacyjno-wysokościowej,

2) wysokościowej,

4) kątów poziomych.

1) tylko zasadniczej sytuacyjnej,

4) niekonforemną.

3) sześcioparametrową,

1) a finiczną,

2) wiernokątną,

4) „1965”, w skali 1 : 5000.

3) „2000”, w skali 1 : 2000,

2) „1942”, w skali 1 : 2000,

1) „1992”, w skali 1 : 5000,

2) refrakcję i odchylenie pionu od normalnej do elipsoidy,

4) jak w p. 2) i poprawkę odchylenia osi głównej instrumentu od kierunku pionu.

3) jak w p. 2) i poprawkę miejsca zera,

1) k rzywiznę Ziemi i refrakcję,

3) stożkowym,,

2) azymutalnym,

4) żadnym z wymienionych.

1) Gaussa - Krügera,

4) żaden z wymienionych błędów.

3) błąd wyznaczenia długości celowej,

1) błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,

2) błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,

3) błąd pomiaru długości,

2) błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,

1) błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,

4) żaden z wymienionych błędów.

4) w skali 1 : 50000.

2) w skali 1 : 10 000,

1) w skali 1 : 25 000,

3) w żadnej z podanych w p. 1) i p. 2) skal,

2) określone graficznie,

1) p omierzone bezpośrednio,

3) wyznaczone pośrednio,

4) pominięte.

3) różnic wysokości,

2) długości celowych i różnic wysokości,

1) k ątów pionowych i różnic wysokości,,

4) kątów pionowych i azymutów.

4) metodą niwelacji trygonometrycznej.

1) tylko metodą niwelacji geometrycznej,

2) tylko metodą niwelacji satelitarnej,

3) metodą niwelacji satelitarnej i geometrycznej,

3) 5 mm,

2) 2 mm,

1) 1 mm,

4) 10 mm.

4) wyłącznie odrzucenie obserwacji odskakujących.

3) ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci i ustalenie optymalnej konstrukcji sieci.

1) tylko ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci,

2) tylko ustalenie optymalnej konstrukcji sieci,

4) pomiaru odległości.

3) wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu,

1) wyznaczania błędu indeksu,

2) eliminacji grubych błędów,

2) powyżej 0

1) -1 do 1

4) powyżej 1

3) 0 do 1

4) wynosi co najwyżej tyle, ile mniejszy z obydwu defektów

3) wynosi co najmniej tyle, ile większy z obydwu defektów

1) jest równy sumie defektów obydwu macierzy

2) jest równy różnicy defektów obydwu macierzy

4) obciążonym lecz dostatecznym

2) nieobciążonym i efektywnym

1) obciążonym i zgodnym

3) nieefektywnym lecz zgodnym

2) wariancja VX 

3) współczynnik asymetrii

1) wartość przeciętna EX 

4) współczynnik skupienia

4) z rozkładu dwumianowego

1) z rozkładu normalnego

2) z rozkładu Studenta

3) z rozkładu chi-kwadrat

1) odchylenie standardowe

4) gęstość prawdopodobieństwa

3) medianę

2) wartość przeciętną

3) 0.85

2) 0.68

1) 0.50

4) 0.95

1) momentów zwykłych l-ego rzędu\

4) momentów zwykłych 2-ego rzędu

3) momentów centralnych 2-ego rzędu

2) momentów centralnych 1 -ego rzędu

12

22

6

16

12

16

6

22

1) defekt macierzy jest równy liczbie wartości własnych

3) defekt macierzy jest równy liczbie wartości własnych większych od zera

4) defekt macierzy wynosi tyle, ile najmniejsza wartość własna

2) defekt macierzy jest równy liczbie wartości własnych wynoszących zero

4) Fishera

1) normalnego

2) Studenta

3) chi-kwadrat

1) liczby obserwacji

3) poziomu ufności

2) liczby stopni swobody

4) gęstości prawdopodobieństwa

1) Tak

3) Tak, pod warunkiem, że jest nieobciążony

2) Tak, pod warunkiem, że próba jest duża

4) Nie

3) Przyjętego poziomu prawdopodobieństwa

2) Może być dowolnie ustalana – w zależności od potrzeb

4) Współczynnik korelacji jest bezwymiarowy

1) Jednostki analizowanych zmiennych losowych

1) W celu wyeliminowania wpływu pozostałych zmiennych na analizowaną

2) Dla zmiennych które zależne są nieliniowo

3) Pomiędzy dwoma wybranymi zmiennymi z pośród wszystkich zmiennych zależnych liniowo

4) Pomiędzy dwoma wybranymi zmiennymi z pośród wszystkich zmiennych zależnych nieliniowo