Finanse PCZ

Bank centralny, realizując strategię bezpośredniego celu inflacyjnego, wykorzystuje najczęściej wskaźnik:

Keynesiści w analizie efektów wpływu polityki pieniężnej na gospodarkę:

Rezerwa obowiązkowa przede wszystkim:

Sformułowany jeszcze w latach 90. XX w. przez Europejski Instytut Monetarny aspekt niezależności banku centralnego, nazywa się niezależnością:

System kursowy, w którym bank centralny aktywnie interweniuje na rynku walutowym, nie publikuje jednak celu kursowego, to:

Filar/filary polityki pieniężnej EBC to:

Bank centralny prowadząc politykę pieniężną w warunkach bardzo aktywnego rynku papierów skarbowych, powinien stosować:

Metoda rozliczenia przetargu procentowego (operacje otwartego rynku), wg której transakcje zostają zawarte wg takiej stopy procentowej jaką oferenci zaproponowali, nazywa się metodą:

W aktywach NBP dominuje:

Funkcję „ostatecznego pożyczkodawcy” (lender of last resort) należy kojarzyć z następującą funkcją banku centralnego:

W Polsce w skład M3 wchodzą:

Oprocentowany kredyt w NBP, zaciągany i spłacany przez banki następnego dnia, zabezpieczany m.in. skarbowymi papierami wartościowymi, nazywa się kredytem:

Złoto

Najbardziej kosztowną funkcją banku centralnego jest z reguły funkcja:

Zdanie „Nadwyżka podaży pieniądza nad przyrostem potencjału produkcyjnego lub zwiększanie szybkości obiegu pieniądza, wywołane przez zmiany strukturalne w gospodarce, prędzej czy później doprowadzają do wyższej inflacji” należy kojarzyć z:

Baza monetarna M0 jest:

Mechanizm transmisji impulsów monetarnych w keynesowskim modelu IS-LM można w skrócie przedstawić jako: polityka monetarna (M↑), stopy procentowe (i), wydatki inwestycyjne (I), zagregowany produkt (Y)

Zysk banku centralnego najczęściej:

Prekursorem celów inflacyjnych była:

Zapłata składek ZUS przez przedsiębiorstwo przelewem na konto NBP, ceteris paribus: