Poezja polska - cytaty

"Wieczna sromota i nienagrodzona
Szkoda, Polaku! Ziemia spustoszona
Podolska leży, a pohaniec sprosny,
Nad Niestrem siedząc, dzieli łup żałosny!"

"ślad zniknie z mojej skóry
jak gdyby lakier odłupać paznokciem
i ty odejdziesz
jak gdyby w podróż"

"idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź"

"Lecz Ty? - lecz ja? - uderzmy w sądne pienie,
Nawołując: "Ciesz się, późny wnuku!...
Jękły - głuche kamienie:
Ideał - sięgnął bruku" --

jestem sobie
jestem głupi
co mam robić
a co mam robić
jak nie wiedzieć
a co ja wiem
co ja jestem

"...Aż wszystko będzie legendą
I wtedy po wielu latach
W Rzymie na Campo di Fiori
Bunt wznieci słowo poety"

A może byśmy tak, jedyna
Wpadli na dzień do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa

Jeno wyjmij mi z tych oczu
szkło bolesne - obraz dni,
które czaszki białe toczy
przez płonące łąki krwi.

"O prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!" -
Tak, waląc w mur, dwunasty brat do jedenastu innych rzecze.

Z dziećmi trzeba surowo
zamiast płaszcza łach
ubierz łach
zapnij łach
szanuj łach