ROMANIZM-definicje

Motyw roślinny to...

Sklepienie o kształcie przekrojonego na pół walca.

Podzielone na trzy części okno.

Płaski, pionowy występ w murze zewnętrznym.->podobne do pilastrów(pilastry posiadają jeszcze głowice i bazę)

Składniowa część kościoła położona między prezbiterium ,a kuchtą przeznaczoną dla wiernych.

cz. wewnętrzna kościoła znajdująca się obok nawy głównej, zwykle oddzielona od niej arkadami.

Szereg łuków opartych na kolumnach lub filarach. Może być konstrukcją wolno stojącą lub zdobić ścianę budowli np. kościoła.

Przestrzeń na planie półkola lub wieloboku zamykająca cz. budowli np. nawę lub prezbiterium.

Przestrzeń kościoła przeznaczona dla duchowieństwa oraz służby liturgicznej.

Nawa poprzeczna przecinająca nawę główną kościoła pod kątem prostym.

Galeria wewnątrz kościoła mieszcząca się ponad arkadami oddzielających nawę główną od bocznych.

Element podziału budowli ograniczony sąsiadującymi ze sobą kolumnami lub pilastrami.

Filar przyścienny, nieznacznie wysunięty przed lico ściany, w budowlach klasycznych mający cechy danego porządku architektonicznego.

Dekoracja w postaci stylizowanych głów ptasich, zwierzęcych , a niekiedy również ludzkich jest motywem często spotykanym w architekturze XII w.

Rząd bloków wysuniętych przed lico muru, usytuowany tuż pod okapem. Mógł występować zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz budowli.Wsporniki najczęściej były dekorowane motywami zwierząt i maskami.

Są to narożne detale architektoniczne ,które pozwalają na przejście z zrzutu czworobocznego do ośmiobocznego ,a nawet do kołowego( w katedrze w Pizie mamy ciekawy zastosowanie do eliptycznego).->coś podobnego do pendentywy.

Rozbudowana, umieszczona poprzecznie do nawy, zachodnia część bazyliki charakterystyczna dla architektury przedromańskiej.

Wykończenie brzegu jakiejś kompozycji np. na tkaninie czy płaskorzeźby.

Pasy sklepienne w sklepieniu kolebkowym

Pionowy element o małym przekroju dostawiony do ściany lub filaru stosowany w budownictwie kościelnym w okresie od XI do XV wieku (w architekturze romańskiej i gotyckiej), pełniący statyczną funkcję przenoszenia, za pośrednictwem żeber, ciężaru sklepienia krzyżowo-żebrowego na podłoże (fundament).

Bryła zwarta , zamknięta zbudowana z najprostszych figur geometrycznych .

Okno dwudzielne.