Do opracowania map miąższości i strukturalnych

Do opracowania dowolnych map ilościowych

Mogą być wykorzystane do opracowania map ilościowych po ich odpowiednim przetworzeniu

Ilościowe dane petrofizyczne wspomagane sondowaniami magnetotellurycznymi

Dane stratygraficzne i miąższościowe z odwiertów

Interpretacje strukturalne sejsmiki skorelowane ilościowo z wynikami interpretacji litologiczno-złożowej krzywych geofizyki wiertniczej

Dyskretnie zakodowana zmienności litologii, facji lub paleogeografii

Przekroje biostratygraficzne

Dane umożliwiające ciągłe odwzorowanie kartowanych parametrów, np. porowatość średnią, miąższość, itp.

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Przedstawić na mapie kartowawane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoodległościowe

Konstruowania map jakościowych, zwłaszcza map fotolineamentów

Konstruowania map ilościowych, pozwalającą na ilościowe odwzorowanie kartowanych parametrów na obszarach nie kontrolowanych danymi, wykorzystywana przez np. konturowanie równoległe

Konturowania równoległego (metoda trójkątów)

Konturowania równodległościowego i konstruowania map cyfrowych z wykorzystaniem regularnych siatek interpolacyjnych (grid2D)

Konturowania geometrycznego (metoda trójkątów)

Sieć trójkątów równobocznych

Sieć równo oddalonych węzłów 2D

Sieć elementów skończonych o dowolnej geometrii

Cięcie warstwicowe zastosowane na mapie

Ilość i orientacja budujących ja trójkątów

Wielkość oczka siatki w kierunkach X i Y (tzw. spacjowanie w kierunkach X i Y)

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y oraz ciecie warstwicowe mapy

Naroża X min, Y min, X max, Y max oraz spacjowanie w kierunkach X i Y

Naroża X min, Y min, Z min oraz X max, Y max, Z max oraz spacjowanie w kierunkach X, Y i Z

Konturowanie równoległe

Konturowanie mechaniczne(geometryczne)

Konturowanie równoodległościowe

Powyższe stwierdzenie nie jest prawdziwe

Obejmujących dodawanie map składowych

Obejmujących mnożenie map składowych

Do operacji na regularnych siatkach interpolacyjnych, np. konwersji czasowo głębokościowej

Do opracowania map na podstawie wspomaganej komputerowo interpretacji sejsmiki

Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu

Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości

Metoda wspomagająca korelacje międzyotworowe na podstawie geofizyki wiertnicze oparta na ekstrapolacji trendów wielomianowych oraz interpolacji liniowej

Analogowa metoda konturowana wykorzystująca ekstrapolację techniką równoodległościową

Mapy miąższości i strukturalnych

Map litofacjalnych

Map paleogeograficznych

Map strukturalnych, miąższości paleomiąższości i rozmiaru erozji

Map porowatości, pojemności zbiornikowej, temperatur itp.

Map litofacjalnych

Obliczania regularnych siatek interpolacyjnych (grid 2D)

Przeniesienia gradientów zmian kartowanego parametru z obszaru kontrolowanego danymi na obszar nie kontrolowany lub słabo kontrolowany danymi

Wyznaczania położenia warstwic, stosowana do określenia położenia warstwic na mapach konstruowanych metoda trójkątów

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Metoda superpozycji i konturowanie mechaniczne

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoległe

Pozwalają bardziej precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych

Precyzyjnie odczytać miąższości rzeczywiste bezpośrednio z przekroju

Bardziej szczegółowo zwizualizować na przekroju zmienność stratygraficzną warstw kosztem zaburzeń geometrii

Poprawnie odczytać kąty upadu warstw

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych

Pozwalają prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń, kątów, miąższości i odległości

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe

Głównie gęstość siatki interpolacyjnej w pionie

Cięcie konturowe mapy kreślonej na podstawie siatki

Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej

Wykazuje 100% zgodności z danymi wejściowymi

Jest płaszczyzną lub powierzchnią najlepszego dopasowania do danych wejściowych

Wykazuje lokalną zgodność z danymi wejściowymi

Zawsze zapewnia wysoką jakość geologiczną modelu

Może powodować powstawanie sztucznych „numerycznych” struktur w przypadku nierównomiernej dystrybucji danych wejściowych, równocześnie wykazując wysoką statystyczną zgodność modelu i danych wejściowych

Nigdy nie zapewnia wysokiej zgodności grida 2D i danych wejściowych

Obejmuje ujednolicenie współrzędnych materiałów wsadowych, ujednolicenie jednostek, dopasowanie formatów cyfrowych, ocenę metodologicznej zgodności pozyskania danych wsadowej, ujednolicenie stratygrafii

Posegregowanie danych geofizycznych, litostratygraficznych, biostratygraficznych i chronostratygraficznych z zastosowaniem zasad logiki rozmytej

Obejmuje ujednolicenie jednostek i skal materiałów wejściowych oraz ujednolicenie wielkości i typu czcionek w cyfrowych plikach wsadowych

Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw

Obliczenie pozornych kątów upadu kartowanej warstwy

Obliczenie uśrednionego zailenia kartowanej warstwy

tgσ poz/V i/lub tgσ poz/cosβ.

Interpretacje sejsmiki w domenie czasowej oraz krzywe porowatości efektywnej

Mapy facjalne i paleogeograficzne

Interpretacje sejsmiki w domenie głębokościowej, dane strukturalne uzyskane w odsłonięciach terenowych, mapy strukturalne, stratygrafia profili wierceń, interpretacje strukturalne geofizyki wiertniczej

Wyłącznie zgeneralizowanych map strukturalnych

Wyników korelacji na podstawie krzywych geofizycznych i wiedzy geologicznej

Pomiarów laboratoryjnych

Opracowanie bardzo szczegółowej biostratygrafii badanych warstw

Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb

Zastosowanie poprawnego obliczania miąższości poerozyjnych warstw