Wśród 6 państw zachodnioeuropejskich, które założyły pierwszą po II wojnie światowej wspólnotę gospodarczą, były: Austria, Niemcy i Włochy.

Karta praw podstawowych obowiązuje od 2009 r.

W unii celnej państwa członkowskie znoszą we wzajemnych obrotach towarowych cła i inne ograniczenia, zachowując autonomiczną politykę handlową wobec państw trzecich.

Pierwszym ugrupowaniem integracyjnym utworzonym w Europie Zachodniej po II wojnie światowej, posiadającym wśród swoich organów instytucję o charakterze ponadnarodowym, była Europejska Wspólnota Gospodarcza.

Wśród głównych celów Unii Europejskiej znajduje się ustanowienie rynku wewnętrznego.

W UE odnajdziemy różne formy integracji gospodarczej od strefy wolnego handlu po unię gospodarczą i walutową.

Unia celna jest bardziej zaawansowaną formą integracji gospodarczej niż strefa wolnego handlu.

Podstawowymi traktatami UE są Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Integracja gospodarcza jest procesem ujednolicania gospodarek narodowych, w wyniku którego powstaje wyodrębniająca się z otoczenia całość.

Z przedstawionego w module materiału wynika, że w Europie Zachodniej największe straty gospodarcze w wyniku II wojny światowej poniosła Francja.

Francja dwukrotnie stanęła na drodze Wielkiej Brytanii do Wspólnot z powodu lęku przed konkurencją ze strony przemysłu brytyjskiego.

Wśród państw należących do UE znajduje się Słowenia, Słowacja i Serbia.

Polska została członkiem UE 1 maja 2004 r.

Pojawienie się nowych strumieni handlu między krajami tworzącymi preferencyjne ugrupowanie handlowe na skutek zniesienia ograniczeń handlowych nazywamy efektem kreacji handlu.

Efekt przesunięcia nie jest korzystny dla konsumentów z krajów członkowskich ugrupowania preferencyjnego.

Z powodu utworzenia unii celnej tracą krajowi dostawcy nieprowadzący działalności eksportowej, kraje trzecie (nie uczestniczące w unii), budżet krajowy.

Na utworzeniu unii celnej zyskują eksporterzy z kraju członkowskiego dzięki wyższym cenom w dostawach na rynki innych krajów członkowskich oraz zwiększeniu wolumenu tych dostaw.

Jednym z pierwszych skutków utworzenia unii celnej będzie wzrost efektywności przedsiębiorstw krajowych wywołany ich restrukturyzacją dostosowującą do działania w warunkach wzrostu konkurencji ze strony przedsiębiorstw z innych krajów członkowskich.

Im bardziej rozwinięte i podobne pod względem wyposażenia w czynniki wytwórcze są integrujące się kraje, tym korzyści osiągnięte przez nie z integracji są większe.

Specjalizacja międzygałęziowa umożliwia krajom członkowskim ugrupowania preferencyjnego szybciej wykorzystać szanse powstałe po zniesieniu barier handlowych.

Rada wybierana jest na pięcioletnią kadencję.

Decyzje w ramach Rady Europejskiej podejmowane są jednogłośnie.

W Radzie obowiązuje podwójna większość.

W UE akty prawne uchwalane są przez Komisję, Parlament Europejski i Radę.

Parlament Europejski tworzą posłowie reprezentujący interesy rządów państw, z których pochodzą.

Parlament Europejski uznawany jest za instytucje ponadnarodową.

Rada ma charakter instytucji międzyrządowej.

Komisja uchwala budżet unijny.

Rada pełni funkcje ustawodawcze i wykonawcze.

Komitet Ekonomiczno-Społeczny jest instytucją Unii.

W odniesieniu do wspólnej polityki rolnej Unia posiada kompetencję wyłączną.

W odniesieniu do ochrony środowiska Unia posiada kompetencję wyłączną.

W odniesieniu do wspólnej polityki handlowej Unia posiada kompetencję wyłączną.

Rozporządzenie zapewnia większą niż dyrektywa jednolitość prawa na obszarze UE.

Zgodnie z zasadą pomocniczości zakres działania Unii nie powinien wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celu.

W przypadku nieprawidłowego wdrożenia dyrektywy przez państwo członkowskie Komisja może nałożyć na nie karę grzywny.

Zwykła procedura ustawodawcza umożliwia silniejszą niż specjalne procedury ustawodawcze ochronę interesów Unii Europejskiej jako całości.

Specjalne procedury ustawodawcze umożliwiają silniejszą niż zwykła procedura ustawodawcza ochronę interesów państw członkowskich.

Wśród kryteriów kopenhaskich określających warunki, jakie państwo kandydujące do UE powinno spełniać znajdują się "stabilność instytucji gwarantujących demokrację, praworządność, prawa człowieka oraz poszanowanie i ochrona mniejszości".

Wśród kryteriów kopenhaskich określających warunki, jakie państwo kandydujące do UE powinno spełniać znajduje się zdolność do "dostosowania się do celów unii politycznej, gospodarczej i walutowej".

Głównym polem działania instytucji unijnych jest polityka (re)dystrybucyjna.

Integracja negatywna polega znoszeniu ograniczeń handlowych i wprowadzeniu zakazu ich używania.

W pierwszym okresie funkcjonowania Wspólnot działania istotną rolę odegrała integracja pozytywna.

Zasada wzajemnego uznawania polega na dopuszczaniu do obrotu produktu legalnie wytworzonego w innym państwie członkowskim mimo różnic pomiędzy regulacjami krajowymi odnoszącymi się do danego produktu.

Przeszkody w unijnym obrocie handlowym wynikające z różnic miedzy krajowymi przepisami regulującymi wprowadzanie do obrotu produktów są w UE bezwzględnie zakazane.

Główne źródło dochodów do budżetu unijnego stanowią razem tradycyjne zasoby własne i z tytułu VAT.

W 2015 r. Polska odnotowała najlepszą pozycję netto wobec budżetu unijnego, bo sięgającą ponad 2% jej DNB.

W 2015 r. znaczenie wydatków z budżetu unijnego było największe w przypadku Polski, bo kształtowały się na poziomie 3% DNB.

W 2015 r. największym płatnikiem do budżetu unijnego były Niemcy ze składką kształtującą się na poziomie ponad 24 mld EUR.

Z powodu konieczności równoważenia unijnego budżetu wydatki z niego są w praktyce obecnie ograniczone pułapem ok. 1 % unijnego DNB.

Efekty zewnętrzne polityki spójności w postaci stymulowania handlu przemawiają za decentralizacją tej polityki w ramach UE.

Dążenie do rozwoju obszarów wiejskich pod kątem przeciwdziałania globalnemu ociepleniu jest argumentem przemawiającym za prowadzeniem polityki rolnej na szczeblu unijnym.

Beneficjentami Funduszu Spójności są państwa członkowskie a nie regiony.

Kryterium kwalifikującym do uzyskania pomocy z Funduszu Spójności jest PKB/mieszkańca w kraju poniżej 75% średniej UE.

Z Funduszu Spójności dofinansowywane są projekty z zakresu infrastruktury transportu i ochrony środowiska.

Kryterium kwalifikującym do uzyskania pomocy z funduszy strukturalnych jest PKB/mieszkańca w kraju poniżej 90% średniej UE.

Pogłębianie integracji ekonomicznej zmniejszyło ryzyko zwiększenia się różnic w poziomie rozwoju gospodarczego regionów Unii.

Zasada dodatkowości pomocy unijnej oznacza, że z budżetu unijnego pokrywana jest jedynie część kosztu realizacji programów rozwoju regionalnego.

Decyzje związane ze wspólną polityką rolną podejmują instytucje unijne w ramach kompetencji powierzonych im przez państwa członkowskie.

Dostęp do unijnego rynku wewnętrznego importowanych artykułów rolnych jest głównie ograniczony zmiennymi opłatami wyrównawczymi.

Przepływ artykułów przemysłowych między Unią a Turcją jest swobodny, tj. nieograniczony żadnymi cłami i innymi barierami handlowymi.

Handel towarowy między Unią a Stanami Zjednoczonymi odbywa się na warunkach KNU.

Handel dobrami i usługami między Unią a Norwegią odbywa się na tych samych warunkach co między Polską a Francją.

Pod względem udziału w handlu dobrami Unia jest pierwszym partnerem handlowym Chin.

Pod względem udziału w handlu dobrami Unia jest pierwszym partnerem handlowym Stanów Zjednoczonych.

Około 20% eksportu Unii stanowią artykuły rolne.

Dumping jest sprzedażą towarów za granicę w cenie poniżej poziomu stosowanego na rynku krajowym, bądź kosztów i ma swoje źródło w bezzwrotnej pomocy państwowej.

Istniejące w Unii reguły konkurencji skierowane są wyłącznie do przedsiębiorstw.

Unijne reguły konkurencji skierowane do przedsiębiorstw obejmują dwie kategorie spraw: porozumienia ograniczające konkurencję oraz nadużywanie pozycji dominującej.

Unijne rozwiązania w zakresie ochrony konkurencji przed zakłóceniami ze strony przedsiębiorstw i państwa wzorowane były na przepisach istniejących w Stanach Zjednoczonych.

Unia walutowa polega na zastąpieniu walut narodowych wspólną walutą.

Wszystkie państwa Unii Europejskiej zliberalizowały całkowicie przepływ kapitału.

Chiny utrzymują autonomiczną politykę pieniężną przy zliberalizowanych przepływach kapitałowych.

Dania - jedno z państw UE pozostające poza strefą euro - prowadzi niezależną politykę pieniężną.

Wśród głównych korzyści usztywnienia kursów walutowych jest brak ryzyka kursowego, a więc eliminacja kosztów zabezpieczania się przed tym ryzykiem oraz większa przewidywalność opłacalności transakcji w obrocie międzynarodowym.

Największym zagrożeniem dla członków unii walutowej są wstrząsy, które dotykają ich w jednakowy sposób.

Członkowie unii walutowej są podatni na wstrząsy asymetryczne, jeżeli ich gospodarki są strukturalnie zróżnicowane, a rynki nie zapewniają dostatecznie wysokiej mobilności siły roboczej.

Nominalne kryteria konwergencji z Maastricht mają charakter monetarny albo fiskalny.

Według kryterium inflacji poziom cen w kraju kandydującym w roku poprzedzającym badanie nie może być wyższy niż 1,5%.

Kryterium stóp procentowych wymaga, aby stopy procentowe banku centralnego nie przekraczały średniej stopy procentowej trzech państw UE o najniższej inflacji o więcej niż 2 pkt. procentowe.

19 państw spośród 28 członków Unii należy obecnie do strefy euro.

Dania z powodu udziału w ERM II i zgodnie z zasadą trójkąta niemożliwości wprowadziła od 1 stycznia 1999 r. ograniczenia w płatnościach kapitałowych.

Dania z powodu udziału w ERM II prowadzi politykę pieniężną całkowicie podporządkowaną polityce pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego.

Polska jest członkiem unii gospodarczej i walutowej.

Bankiem centralnym unii gospodarczej i walutowej jest Europejski System Banków Centralnych

Stabilność cen będąca głównym celem polityki pieniężnej prowadzonej w strefie euro oznacza, że ceny powinny być utrzymywane przez Eurosystem na tym samym poziomie, ani nie rosnąć, ani nie maleć.

Eurosystem obejmuje EBC i krajowe banki centralne państw strefy euro.

Bułgaria przygotowując się do wejścia do strefy euro zastąpiła "zarząd walutą" (system kursowy zwany inaczej izbą walutową, ang. currency board) euroizacją (jednostronne przyjęcie euro).

Udział transakcji między Polską a państwami spoza Unii, dla których walutą fakturowania jest euro, zwiększył się w ostatnich latach w polskim eksporcie i w 2016 r. wyniósł ponad 27%.

Do państw strefy euro, które najbardziej ucierpiały z powodu kryzysu zadłużenia, należą m.in. Grecja, Portugalia, Irlandia i Łotwa.