związki organiczne - oleoina

nadają elastyczności

Związki mineralne - węglan wapnia

nadają twardość

istota gąbczasta

kości krótkie, płaskie, różnokształtne; rusztowanie nasad kości długich; tworzą ją beleczki kostne - obudowują jamki wypełnione szpikiem kostnym czerwonym

istota zbita

stanowi tzw. kość korową w trzonach kości długich; obudowuje z zewnątrz wszystkie typy kości, tworzą ją osteony

Płaskie

niewielka grubość w stosunku do szerokości i długości; łopatka, kość biodrowa, niektóre kości czaszki (np. nosowa)

Różnokształtne (nieregularne)

przypominają kości krótkie; mają bardziej nieregularny kształt - kręgi

Długie

inne wymiary. Kości długie rurowate: udowa, ramienna; kości długie łukowate: żebra

Pneumatyczne (powietrzne)

pokryte od wewnątrz błoną śluzową i wypełnione powietrzem; należą do nich niektóre kości czaszki: czołowa, szczęka, podniebienna, klinowa

Krótkie

wszystkie wymiary, tj. długość, grubość i szerokość są podobne; należą do nich m. in. kości nadgarstka, stępu, trzeszczki

pies

C7; Th13; L7; S3; Cy20-23

szczur

C7; Th11; L6; S4; Cy26-29

królik

C7; Th12; L7; S4; Cy16

koń

C7; Th18-19; L6-5; S5; Cy15-21

kot

C7; Th13; L7; S3; Cy19-21

Kość sitowa

kość nieparzysta. Ukryta wewnątrz czaszki, na wysokości oczodołów; oddziela jamę czaszkową od jamy nosowej. Błona śluzowa, która ją pokrywa, jest siedliskiem zmysłu powonienia, szczególnie dobrze rozwinięta u zwierząt makrosmatycznych (o dobrze rozwiniętym zmyśle powonienia)

Lemiesz

kość nieparzysta. Silnie wydłużona. Biegnie od podstawy caszki do dna jamy nosowej, na dnie jamy nosowej przyczepia się do grzebienia nosowego kości podniebiennej, na przekroju poprzecznym przypomina literę V

Kość skrzydłowa

kość parzysta, ma postać cienkiej blaszki. Tworzy ściany boczne nozdrzy tylnych, wolny koniec kości skrzydłowej to haczyk skrzydłowaty.

Kość skroniowa

kość parzysta. Obudowuje jamę czaszkową, nawiązuje połączenie z żuchwą, z kością gnykową.

Kość ciemieniowa

kość parzysta, tworzy znaczną część sklepienia czaszki. U psów ras długogłowych i u koni w płaszczyźnie pośrodkowej sklepienia czaszki biegnie dobrze wyrażony grzebień strzałkowy zewnętrzny. U konia na powierzchni wewnętrznej, w płaszczyźnie pośrodkowej biegnie grzebień strzałkowy wewnętrzny.

Kość czołowa

kość parzysta, współtworzy sklepienie czaszki i jamy nosowej oraz oczodół

Kość międzyciemieniowa

nieparzysta, o kształcie trójkątnym. Leży pośrodkowo, między kośćmi ciemieniowymi i łuską potyliczną.

Kość klinowa

kość nieparzysta, stanowi część donosową podstawy czaszki. Współtworzy także jej ściany boczne; szczególnie dobrze rozwinięte u psów, łączy się z kością skroniową. Tylna ich krawędź u konia ogranicza od przodu otwór poszarpany.

Kość potyliczna

kość nieparzysta, łączy się bezpośrednio z kręgosłupem poprzez kłykcie potyliczne, ogranicza jamę czaszkową od tyłu i częściowo od dołu. Rozróżnia się w niej łuskę potyliczną - znajduje się na niej grzebień karkowy - u psa i konia.

Szczęka

kość parzysta. Największa z kości twarzy, tworzy rusztowanie dla części bocznej twarzy. Ma dominujący udział w budowie podniebienia kostnego. W jej zębodołach tkwią - kieł, zęby przedtrzonowe i zęby trzonowe łuku zębowego górnego

Kość jarzmowa

kość parzysta, stanowi główny składnik łuku jarzmowego

Żuchwa

kość parzysta. Obustronne kości łączy chrząstkozrost międzyżuchwowy lub szew międzyżuchwowy. Stanowi siedlisko zębów łuku zębowego dolnego. U konia przewód ślinianki przyusznej.

Kość nosowa

kość parzysta. Leży na przedłużeniu kości czołowej, wraz z nią tworzy sklepienie jamy nosowej

Kość łzowa

kość parzysta. Leży w okolicy donosowej oczodołu

Kość siekaczowa

kość parzysta. Leży najbardziej donosowo, wraz z kością nosową ogranicza wpust kostny nosa

Aparat gnykowy

kość nieparzysta. Połączona z czaszką (z kością skroniową). Służy do umocowania języka i krtani oraz ich mięśni, poprzez mięśnie ma także połączenie z mostkiem.

Kość podniebienna

kość parzysta. Bierze udział w budowie podniebienia kostnego, obudowuje także nozdrza tylne. U psa, konia na granicy ze szczęką leży otwór podniebienny większy. Rozróżnia się w niej: wyrostek oczodołowy, wyrostek klinowy, powierzchnię nosową, powierzchnię szczękową, u konia blaszkę tę pneumatyzuje zatoka podniebienna