statyczny FIFO i dynamiczne SCHED_OTHER i Round Robin

statyczne FIFO i Round Robin i dynamiczny SCHED_OTHER

statyczny SCHED_OTHER i dynamiczny FIFO

statyczny SCHED_OTHER i dynamiczne FIFO i Round Robin

d) które ma największą wartość atrybutu interactive credit,

b) zadanie, które ma najwięcej niewykorzystanych impulsów zegara w bieżącej epoce,

zadanie o największej wartości nice,

c) zadanie o najwyższym priorytecie dynamicznym,

b) w pierwszej kolejności w zakresie dynamicznym wykonywane są procesy zgodnie z regułą SJF,

a) wyznaczanie epoki następuje po zakończeniu wykonywania procesów czasu rzeczywistego,

d) zadania o priorytecie statycznym podlegają wywłaszczeniu.

c) istnieje wsparcie dla aplikacji interaktywnych, które wykorzystuje sygnały od klawiatury i myszki M

b) doładowanie podnosi priorytet procesom serwerowym, oczekującym na dostęp do HDD,

a) aplikacje pierwszoplanowe mają priorytet 15,

c) połowa niewykorzystanego czasu jest dodawana przy następnym uzyskaniu procesora,

jeśli proces wykorzystał swój przedział czasowy, to obniżana jest wartość jego priorytetu o 1,

b) proces w tle może mieć krótszy czas wykonania niż procesy aktywne,

d) proces, który wykonał się poprzez przydzielony czas procesora ma skracany czas wykonania w następnym przedziale.

a) Procesy serwerowe mają dwa razy dłuższe czasy wykonania niż procesy w tle,

c) proces interaktywny jest wspierany przez mechanizm ochrony przed zagłodzeniem,

d) procesy serwerowe w systemach serwerowych mają dłuższe przedziały wykonywania. M

b) procesy, które mają niższy priorytet niż aktualnie wykonujące się, muszą czekać na zakończenie wykonywania procesów o wyższych priorytetach,

c) proces, który dostał zasób, na który czekał, dostaje jednorazowo priorytet 15,

a) procesy, które mają wyższy priorytet czekają na zakończenie aktualnie wykonującego się procesu, a następnie dostają zasób procesora,

a) w systemie Linux procesom nadawane są priorytety statyczne, dynamiczne i mieszane,

wartość priorytetu dynamicznego zależy od programisty, M

b) priorytet statyczny jest zmieniany w trakcie wykonywania programu przez system operacyjny,

d) wartość priorytetu statycznego wpływa na liczbę impulsów, w oparciu o które wyznaczany jest czas wykonywania się.

a) priorytet dynamiczny jest realizowany dla procesów o priorytecie statycznym równym 99,

d) wartość interactive credit pozwala na zmianę z linii poleceń priorytetów dynamicznych

priorytet dynamiczny można zmieniać komendą nice,

b) priorytet statyczny można zmieniać komendą nice,

d) jako pierwszy do wykonania wśród procesów dynamicznych zostanie wybrany proces o największej przydzielonej liczbie impulsów zegara.

b) czas wykonywania na procesorze jest obliczany w oparciu o priorytety statyczny i wartość nice,

a) czas wykonywania na procesorze jest obliczany w oparciu o priorytety statyczny i dynamiczny,

c) parametry interactive credit i nice mogą być zmieniane z linii poleceń lub programowo,

c) aplikacje serwerowe mają priorytet równy priorytetowi zadań systemowych (11)

a) tylko wybrane wartości priorytetu w zakresie 16-31 mogą być osiągnięte

c) aplikacja aktywna ma podwyższony priorytet na 15.

b) priorytet może być zmieniany dynamicznie w zakresie 0-31

c) procesy w klasie NORMAL nie mogą osiągnąć priorytetów wątków 15,

b) procesy w klasie NORMAL mają priorytet 8, a w klasie HIGH - 11,

a) każdemu wątkowi po przydzieleniu THREAD_PRIORITY_TIME_CRITICAL zostaje nadany priorytet 15,

wątek procesu o klasie HIGH z modyfikacją THREAD_PRIORITY_IDLE jest mniej ważny niż wątki procesu NORMAL bez modyfikacji.

d) danemu wątkowi można programowo zmienić klasę procesu.

c) wartości modyfikatorów priorytetów wątków dotyczą też klas procesów,

b) wartość klasy procesu można modyfikować w trakcie wykonywania procesu,

a) klasy procesów można przypisywać wątkom danego procesu,

b) w systemie Linux jest jedna kolejka do każdego procesora, M

a) w systemie Windows są osobne kolejki do każdego procesora,

d) w systemie Linux jeden z procesorów służy do obsługi głównie procesów zagłodzonych

c) w obu systemach można przydzielać wybrane zadanie do wybranego procesora,

a) w systemie Linux są osobne kolejki do każdego procesora,

b) w systemie Windows są osobne kolejki do każdego procesora, a ostatni obsługuje tylko procesy zagłodzone,

d) równoległe wykonywanie zadań jest w systemie Linux bezpośrednio powiązane ze wsparciem aplikacji interaktywnych.

c) jeśli różnica w planowanym wykonaniu dla danego procesora jest większa niż 20% w stosunku do innego procesora, Windows przerzuca wykonanie zadań na ów procesor,

c) system Linux dla danej kolejki zadań obniża czas wykonania o połowę jeśli długość planowanych zadań przekracza 20% kolejki zadań dla pozostałych procesorów,

d) system Windows w sposób płynny równoważy obciążenie dla kolejek do procesorów skracając przydziały czasu procesora.

a) W systemie Windows kolejki zadań do wykonania na procesorach są wyznaczane w każdej epoce,

b) system Linux przesuwa część zadań do wykonania na inny procesor, jeśli różnica planowanego obciążenia wynosi 25%,

c) zagłodzenie procesu w systemie Linux powoduje wyraźny spadek wydajności systemu,

b) zagłodzenie procesu to długotrwałe oczekiwanie na semafor,

d) zagłodzenie procesu w systemie Windows NT prowadzi do zawieszenia systemu.

a) zagłodzenie procesu jest wyraźnie zauważalne w przypadku procesów interaktywnych,

c) w systemie Linux zagłodzenie procesów nie występuje,

d) w systemie Windows każdy oczekujący na CPU proces, który się od dłuższego czasu nie wykonuje, dostaje wysoki priorytet.

b) zagłodzeniu w systemie Windows NT odpowiada moduł obsługi systemu plików

a) zagłodzenie procesu dotyczy tylko procesów interaktywnych,

a) W systemie Linux algorytm ochrony przed zagłodzeniem zwiększa priorytet statyczny,

c) W systemie Linux niewykorzystane impulsy są częściowo przekazywane procesowi w nowej epoce,

b) w systemie Windows algorytm ochrony przed zagłodzeniem równomiernie podwyższa priorytety wszystkim procesom,

d) w systemie Windows procesy, które najdłużej się nie wykonywały są przydzielane do poszczególnych procesorów.

b) w systemie Windows procesy, które oczekują na klawiaturę i myszkę, mają wydłużany czas przydziału procesora,

d) aplikacje interaktywne często nie wykorzystują w pełni przydzielonego czasu procesora, co jest wykorzystywane przez algorytm ochrony przed zagłodzeniem do podwyższania priorytetu w Linux.

a) w systemie Linux wsparcie dla aplikacji interaktywnych oparte jest o większe priorytety procesów korzystających z myszki i klawiatury,

c) w systemie Linux wsparcie aplikacji interaktywnych odbywa się na takich samych zasadach jak w systemie WIndows NT, odpowiednio do modelu priorytetów danego systemu operacyjnego,

a) wsparcie aplikacji interaktywnych w systemie Linux odbywa się tylko poprzez mechanizm ochrony przed zagłodzeniem,

d) system Linux wspiera aplikacje korzystające z klawiatury i myszki

b) system Windows NT wspiera aplikacje interaktywne poprzez przydzielenie priorytetu 15 i wydłużenie przydzielonego czasu procesora dla każdej aplikacji,

c) system Windows NT używa algorytmu doładowania dla klawiatury i myszki,

c) System Linux przerzuca wykonywanie procesów interaktywnych na najmniej aktualnie obciążony procesor,

b) Procesy interaktywne oparte o konsolę nie wymagają wsparcia ze strony systemu Linux,

d) System Windows wspiera doładowanie procesów oczekujących na zdarzenie z klawiatury bardziej niż oczekujące na zdarzenie z HDD.

a) Procesy interaktywne wymagają wydłużonego przedziału czasu procesora w Windows NT,

c) realizują komunikację w pełni obustronną,

a) realizują przepływ danych ograniczony w przestrzeni adresowej jednego procesu,

d) wymagają użycia dodatkowego mechanizmu do synchronizacji.

b) umożliwiają na komunikację dwóch niespokrewnionych procesów,

b) umożliwiają komunikację między procesem odbierającym a procesem nadającym (twórcą potoku),

c) pozwalają na komunikację procesów niespokrewnionych ale tylko w obrębie jednej maszyny,

d) pozwalają na komunikację między procesem macierzystym a procesem potomnym.

a) umożliwiają komunikację między procesem nadającym a procesem odbierającym (twórcą potoku),

a) potoki anonimowe wymagają podania nazwy w celu pozyskania uchwytu (wskaźnika),

d) pozwalają na komunikację w sieci.

c) dostarczają uchwyty do zapisu i odczytu operacji na plikach,

b) identyfikowane są w systemie Linux poprzez funkcję generującą identyfikator ftok(),

c) pamięć dzielona polega na utworzeniu kopii obiektu pamięci dzielonej w każdym podłączającym się do niej procesie

d) pamięć dzielona jest identyfikowana jedynie jako lokalny wskaźnik.

a) Pamięć dzielona nie posiada mechanizmów synchronizacji dostępu do danych

b) Pamięć dzielona pozwala na komunikację asynchroniczną,

synchronizację międzyprocesową pamięci dzielonej można przeprowadzić przy pomocy semafora anonimowego,

d) pamięć dzielona tworzona jest w momencie podłączenia się drugiego procesu dokonującego wymiany danych, w przypadku czytania z pustej pamięci generowany jest odpowiedni sygnał (Linux).

a) Instrukcje atomowe pozwalają na synchronizowany dostęp do zmiennych w obrębie pamięci dzielonej

c) dostęp do obiektu pamięci dzielonej mogą uzyskać co najwyżej dwa osobne procesy (nadawca i odbiorca),

a) dane w pamięci dzielonej formowane są jako paczki,

b) aby uzyskać dostęp do spójnych danych w pamięci dzielonej, trzeba wykorzystywać globalne obiekty synchronizujące, M

d) pamięć dzielona jest optymalnym rozwiązaniem do przekazywania ciągu wiadomości.

c) pamięć dzielona jest optymalnym rozwiązaniem do przekazywania pojedynczych zmiennych,

a) potoki nazwane występują w systemie Linux,

d) komunikacja w potokach nazwanych może odbywać się obustronnie.

c) potoki nazwane zawsze posiadają osobnego odbiorcę i osobnego nadawcę (dwa różne procesy),

b) potoki nazwane pozwalają na komunikację opartą o powiadomienia o nadejściu wiadomości,

b) pozwalają na komunikację jedynie jednostronną,

c) pozwalają na komunikację zorientowaną na wiadomości,

a) nie występują w systemie Windows NT,

d) pozwalają na informowanie odbiorcy o nadejściu danych.

b) pozwalają na komunikację procesów tylko spokrewnionych,

c) pozwalają na wysyłanie danych od wielu procesów do wielu procesów jednym obiektem potoku,

d) realizują przepływ danych ograniczony do przestrzeni adresowej jednego procesu.

a) pozwalają na komunikację procesów niespokrewnionych,

b) strumieniowe bazy danych oparte są o strumienie tabel danych,

d) bazy relacyjno-obiektowe pozwalają na definicję struktur. M

c) bazy analityczne mogą służyć do magazynowania nadchodzących danych,

a) obiektowe bazy danych pozwalają na przechowywanie danych w tabelach,

c) bazy relacyjne wymagają przeszukiwania całej tabeli,

a) zapytanie w strumieniowych bazach danych może obejmować stale wydłużający się okres,

d) bazy temporalne to rodzaj baz służących do przechowywania danych tymczasowych. M

b) bazy relacyjno-obiektowe mają rozszerzenia GIS,

b) obiektowe bazy danych mają ustandaryzowany protokół dostępu (język),

a) aktywne bazy danych czekają na operacje zadane przez użytkownika,

c) hurtownie danych to rodzaj baz, gdzie tworzone są kolejne wirtualne instancje baz danych,

d) relacyjne bazy danych oparte są o koncepcję zbiorów encji.

c) dane relacji to zbiór wszystkich krotek,

a) atrybut to zbiór encji o tych samych wartościach,

b) schemat relacji to nazwa relacji i zbiór krotek,

d) krotka to atomowa dana, jaką zawiera tabela

b) krotki nie mają nadanej kolejności,

a) krotki muszą mieć unikalne dane,

d) klucz pozwala nadać krotkom jedną wartość.

c) atrybuty dwóch różnych krotek w tej samej tabeli różnią się,

a) zbiory encji słabych nie maja własnych atrybutów,

c) zbiór encji ma ten sam zbiór atrybutów,

d) klucz służy do wskazania najważniejszego atrybutu.

b) zbiór encji ma przypisaną kolejność poszczególnych encji,

b) w związku 1:N krotka tabeli po stronie 1 jest podrzędna w stosunku do krotki po stronie N,

c) związki M:N nie są naturalnymi związkami występującymi w opisie świata,

związek N:1 nie różni się od związku 1:N schematów bazy.

a) w związku 1:1 obie łączone krotki dwóch tabel są równorzędne,

d) odwzorowanie jest częściowe, jeśli każda encja zbioru źródłowego ma swój obraz

c) dekompozycja M:N polega na wprowadzeniu dwóch nowych tabel w miejsce tabel po stronie M i N,

b) w związku 1:1 jedna z tabel jest podrzędna, a druga nadrzędna M

a) związek M:N nie zawsze musi być dekomponowany,

d) związek encji wymuszający integralność można ustalać dla dowolnych tabel posiadających dane.

b) odwzorowanie jest całkowite, jeśli istnieją z zbiorze źródłowym encje bez obrazu

a) dekompozycja M:N polega na dodaniu nowej tabeli łączącej pośrednio dwie w związku ? M:N

c) odwzorowanie 1:1 nie wyróżnia tabeli nadrzędnej,

b) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 2 relacje

a) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 1 relacje opisującą wizyty

c) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 3 relacje

d) dekompozycja zależności do postaci relacyjnej bazy danych da w rezultacie 4 relacje, gdyż należy przypisać pacjenta do lekarza oraz dodać informację o wizycie

b) jest pozbawiona zależności wielofuncyjnych M

c) nie posiada atrybutów wielowartościowych

d) może prowadzić do redundancji danych

a) z definicji musi spełniać 3NF

a) jedno wystąpienie encji A może wchodzić w związek z dokładnie jednym wystąpieniem encji B

d) nie występuje w rzeczywistości

c) wiele wystąpień encji A musi wchodzić w związek z co najmniej jednym wystąpieniem encji B

b) jedno wystąpienie encji A może wchodzić w związek z jednym wystąpieniem encji B

anomalia redundancji prowadzi do wielokrotnego występowania tej samej wartości w jednej krotce,

anomalia wstawiania oznacza niemożność wprowadzenia krotki bez wszystkich ważnych, kluczowanych atrybutów,

anomalia błędu modyfikacji oznacza niemożność modyfikacji krotki bez modyfikacji jej atrybutów objętych kluczem,

anomalia błędu usunięcia oznacza niemożność usunięcia krotki, której wartość jest objęta kluczem.

b) anomalia błędu usunięcia polega na utracie części atrybutów wraz z usuwaniem krotki, która te atrybuty opisuje,

d) anomalia wstawiania dotyczy sytuacji, gdy powtarza się dana w atrybucie kluczowym lub unikalnym.

a) anomalia błędu modyfikacji polega na problemie spójnej aktualizacji danych wszystkich objętych nią krotek,

c) anomalia redundancji wiąże się z powtarzaniem się kolumn w konstrukcji tabeli zdenormalizowanej,

b) anomalia modyfikacji wiąże się z problemem modyfikacji atrybutów tworzących liczne kolumny klucza złożonego,

d) anomalia usunięcia polega na niemożności usunięcia krotki z wartością klucza głównego, do której odwołują się krotki klucza obcego innej tabeli.

a) anomalia błędu wstawiania prowadzi do spadku wydajności operacji odczytu,

c) anomalia redundancji może wpływać na wydajność zapisu danych na nośnikach bazy danych,

a) dla każdej tabeli można wskazać nietrywialną zależność funkcyjną, która obejmuje klucz główny, występujący po obu stronach opisu zależności,

c) zależność funkcyjna jest trywialna, gdy atrybuty po lewej stronie zawierają się w atrybutach po prawej stronie,

b) pełna zależność funkcyjna nie występuje wówczas, gdy pewien klucz jednoznacznie identyfikuje pewne wartości niekluczowe.

d) zależność wielowartościowa to zależność, w której danej wartości po stronie lewej przypisuje się zbiór wartości po stronie prawej.

d) zależność wielowartościowa to zależność, w której zbiorowi wartości po stronie lewej przypisuje się wartość po stronie prawej,

b) częściowa zależność funkcyjna ma miejsce, gdy pewien podklucz jednoznacznie identyfikuje pewne wartości niekluczowe

c) każda tabela posiadająca klucz posiada także co najmniej jedną nietrywialną zależność funkcyjną, w której atrybut klucza jest po obu stronach w opisie zależności,

a) zależność funkcyjna nietrywialna oznacza, że każdej kolumnie po stronie prawej odpowiada kolumna po stronie lewej w opisie zależności,

a) zależność wielowartościowa to zależność, w której danej wartości po stronie lewej przypisuje się zbiór wartości po stronie prawej,

b) zależność funkcyjna jest całkowicie nietrywialna, jeśli po lewej stronie opisu zależności jest tylko klucz główny,

c) zależność wielowartościowa to zależność, w której zbiorowi wartości po stronie lewej przypisuje się zbiór wartości po stronie prawej,

d) dla każdej tabeli można wskazać nietrywialną zależność funkcyjną, która obejmuje klucz obcy, występujący po obu stronach opisu zależności,

d) może zawierać krotki posiadające jako atrybuty agregaty danych.

c) może zawierać w sobie krotki opisujące pojedyncze elementy listy,

a) jest także w postaciach normalnych 2NF i 3NF,

b) jest także w postaciach normalnych 2NF, 3NF i BCNF,

d) może zawierać tablice wartości atomowych.

b) jest także w postaciach normalnych 2NF, 3NF, 4NF i 5NF,

a) musi być w postaci 1NF, żeby móc być w postaciach normalnych 2NF, 3NF, 4NF i 5NF

c) może zawierać listy wartości atomowych,

a) może zawierać struktury skonstruowane tylko przy pomocy wartości atomowych,

d) tabela może zawierać atrybuty tylko z listy przyjętych wartości atomowych, dla których istnieją operatory.

b) postać normalna 1NF jest wymagana dla każdej bazy relacyjno-obiektowej,

c) elementem krotki może być dowolna struktura danych złożona ze zdefiniowanych w bazie (np. poprzez SQL) danych atomowych,

d) zależności przechodnie występują tylko między atrybutami wchodzącymi w skład klucza złożonego.

c) nie mogą istnieć zależności pomiędzy atrybutami kluczowymi,

a) relacja X jest w postaci 2NF jeśli jest 1NF i nie zawiera pełnych zależności funkcyjnych,

b) relacja X jest w postaci 2NF jeśli jest 1NF i nie zawiera częściowych zależności funkcyjnych,

a) klucz określa wszystkie niekluczowe atrybuty,

c) każdy podklucz określa wszystkie niekluczowe atrybuty,

b) pewien podklucz określa wszystkie niekluczowe atrybuty,

d) relacja w 2NF nie ma zależności przechodnich,

d) nie ma zależności funkcyjnych między atrybutami niekluczowymi.

c) nie ma nietrywialnych zależności funkcyjnych, w których podklucz jest po lewej stronie

a) nie musi być postaci 1NF, za to 1NF musi być postaci 2NF,

b) musi mieć klucz opisujący wszystkie zależności między atrybutami niekluczowymi,

jest relacją, w której wszystkie wtórne atrybuty zależą tylko od super-klucza

pozbawiona jest anomalii związanej ze wstawianiem danych

nie posiada powtarzających się informacji

pozbawiona jest anomalii związanej z usuwaniem danych

c) gwarantuje, że wartości wszystkich atrybutów są atomowe

b) powstała poprzez usunięcie zależności wielowartościowych

a) spełnia również BCNF

d) umożliwia definiowanie atrybutów wtórnych częściowo funkcyjnie zależnych od klucza podstawowego relacji

c) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty zależności

b) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty informacji

d) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty informacji lub bez utraty zależności

a) każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z 3NF bez utraty informacji i bez utraty zależności

Każdą relację można bez utraty informacji zdekomponować do postaci Boyce-Codda

Relacja będąca w BCNF nie posiada zależności wielowartościowych

Relacja będąca w BCNF nie posiada zależności funkcyjnych

Relacja będąca w BCNF nie musi spełniać 3NF

a) Dekompozycja do postaci BCNF usuwa całkowicie anomalie powstające przy usuwaniu danych

d) Postać BCNF jest mniej restrykcyjna niż 3NF

b) Jeżeli relacja spełnia założenia BCNF to nie występuje w niej redundancja

c) Każdy schemat tabeli można zdekomponować do postaci mniejszych schematów zgodnych z BCNF bez utraty zależności

d) dla każdej zależności funkcyjnej X -&rt; A występującej w relacji X jest nadkluczem schematu R.

a) dekompozycja do postaci BCNF powoduje, że relacja posiada tylko klucz prosty

c) dekompozycja do postaci BCNF powoduje, że relacja posiada tylko klucz złożony

b) relacja nie jest odporna jest na anomalie powstałe podczas dodawania danych

d) zmiana wielkości obrazu.

b) przesunięcie obrazu,

c) binaryzacja obrazu,

a) obrót obrazu,

0 255 56

55 56 57

0 255 127

0 57 255

010/011/001

0 15 0/0 18 5/0 0 26

101/110/ 110

45 75 55/50 78 65/43 42 26

b) Filtracji górnoprzepustowej mającej na celu wykrycie punktów izolowanych,

c) Filtracji dolnoprzepustowej mającej na celu minimalizacje rozmycia konturów obiektów,

d) Filtracji dolnoprzepustowej mającej na celu znaczne rozmycie konturów obiektów.

a) Filtracji górnoprzepustowej mającej na celu wykrycie krawędzi,

c) wykrywania wszystkich konturów obiektów,

d) wykrywania narożników obiektów.

b) wykrywania poziomych i pionowych konturów obiektów,

a) usuwania szumów w obrazie,

d) Prewitta.

b) gradientu morfologicznego,

a) uśredniającego,

c) Robertsa,

b) dylatacja ≥ zamknięcie ≥ obraz wejściowy ≥ otwarcie ≥ erozja

d) dylatacja ≥ erozja ≥ obraz wejściowy ≥ zamknięcie ≥ otwarcie

a) obraz wejściowy ≥ erozja ≥ dylatacja ≥ otwarcie ≥ zamknięcie

c) zamknięcie ≥ otwarcie ≥ obraz wejściowy ≥ dylatacja ≥ erozja

1

0

4

5

a) Erozję obrazu można otrzymać wykonując dylatację dopełnienia obrazu a następnie wykonując dopełnienie obrazu będącego wynikiem tej operacji.

b) Jeżeli na obrazie wykonamy erozję, a następnie na otrzymanym wyniku wykonamy kolejną erozję takim samym elementem strukturalnym, to w rezultacie drugiej operacji na otrzymamy żadnych zmian.

d) Erozję wykorzystuje się do otrzymania funkcji dystansu

c) Jeżeli punkt centralny należy do elementu strukturalnego, to wynik erozji obrazu binarnego zawiera się w obrazie przed erozją,

1

3

7

5

d) wykrycia konturów obiektów.

a) usunięcia otworów w obiektach,

b) usunięcia małych obiektów,

c) rozłączenia obiektów leżących blisko siebie,

b) otrzymamy obraz gradientu morfologicznego,

d) usuniemy z obrazu efekt nierównomiernego oświetlenia.

a) otrzymamy obraz uśredniony, pozbawiony szumów,

c) otrzymamy obraz ze wzmocnionymi krawędziami,

6

4

5

3

d

c

a

b

c) przefiltrowany obraz , dla którego poziomy szarości pikseli mogą być liczbami zespolonymi,

a) obraz binarny, na którym otrzymano posegmentowane obrazy

b) przefiltrowany obraz, dla którego poziomy szarości pikseli należą do przedziału [0, 255],

d) obraz skompresowany (algorytmem JPEG).

d) wykrycie na obrazie prostoliniowych segmentów

b) podział obrazu na rozdzielone od siebie obiekty,

c) połączenie kilku zdjęć w jeden większy obraz,

a) usunięcie z obrazu szumów,

a) eliminacji niewielkich obiektów,

c) zliczania obiektów które nie stykają się z brzegiem obrazu,

b) podziału obiektów połączonych ze sobą,

d) wyliczania szkieletu obiektów.

d) przez rozrost.

a) z użyciem watershed,

b) z wykorzystaniem binaryzacji automatycznej,

c) przez podział,

c) pomiarze długości rzutów obiektu w 4 kierunkach,

d) wyliczeniu średniej z ilości pikseli po wewnętrznej i zewnętrznej stronie obwodu.

a) zliczaniu punktów brzegowych obiektu z uwzględnieniem wag,

b) przybliżaniu kształtu obiektu odpowiednim wielokątem,

7

5.5

4

4.5

c) 4000 mikrometrów kwadratowych,

b) 2000 mikrometrów kwadratowych

d) 500 mikrometrów kwadratowych.

a) 1000 mikrometrów kwadratowych,

a) metoda wykorzystywana w rozpoznawaniu,

b) zbiór obiektów dla których podany jest poprawny wynik rozpoznania,

d) zbiór poprawnych klasyfikacji dla rozpoznawanych obiektów.

c) zbiór parametrów opisujących rozpoznawany obiekt,

d) wyznaczenia odległości do wszystkich elementów k-tej klasy w ciągu uczącym.

c) otoczeniu wszystkich elementów ciągu uczącego kulami o promieniu równym k,

a) wyznaczenia odległości do środków każdej z k najbliższych klas,

b) wyszukania k najbliższych elementów ciągu uczącego,

a) Wydłużone i jasne,

d) Okrągłe i ciemne

c) Okrągłe i jasne,

b) Wydłużone i ciemne,

d) C oraz M oraz Y

a) M oraz Y,

c) C oraz Y,

b) C oraz K.

d

c

b

a

b. Składowa M ma wartość 155,

c. Składowa C ma wartość 205,

a. Składowa C ma wartość 100,

d. Składowa Y ma wartość 155,

a) zwiększymy rozmiar pliku z obrazem,

d) zmniejszymy wielkość obrazu.

c) pogorszymy jakość kompresji,

b) zmniejszymy rozmiar pliku z obrazem,

c) przechowywać te fragmenty klatki obrazu, które zmieniły się w stosunku do klatki poprzedniej,

b) przechowywać pełne, skompresowane algorytmem JPEG, klatki obrazu,

a) przechowywać pełne, nieskompresowane klatki obrazu,

d) przechowywać te fragmenty klatki obrazu, które zmieniły się w stosunku do klatki poprzedniej bądź następnej.

c) przygotowania do stratnej kompresji przy wykorzystaniu transformacji falkowej,

d) przygotowanie danych do kwantyzacji.

b) przygotowanie do stratnej kompresji przy wykorzystaniu transformacji kosinusowej,

a) przygotowania do kompresji bezstratnej (m.in. algorytmami RLE i Huffmana),

d) Otwiera plik binarny do odczytu, którego nazwa jest przekazana do funkcji main jako drugi argument linii komend

a) Otwiera plik binarny do zapisu, którego nazwa jest którego nazwa jest przekazana do funkcji main jako drugi argument linii komend

b) Błąd kompilacji

c) Otwiera plik binarny do odczytu, którego nazwa jest identyczna jak nazwa programu i jest przekazana do funkcji main

a) Zostaną zapisane do pliku dwa znaki reprezentujące cyfry wartości zmiennej x

d) Błąd kompilacji

c) Błąd wykonania

b) Zostanie zapisane do pliku binarnie liczba 12 w postaci takiej ilości bajtów ile wynosi reprezentacja zmiennej x

a) Jest konieczne w celu poprawnego stworzenia tylko pliku tekstowego otwartego do zapisu

d) Jest konieczne w przypadku zapisu do pliku, aby został wyczyszczony bufor związany z uchwytem pliku (wykonywana operacja fflush() przed zamknięciem pliku)

c) Jest konieczne w przypadku zapisu i odczytu pliku, aby plik wejściowy i wyjściowy nie zostały uszkodzone (wykonana operacja _commit() ) .

b) Nie jest konieczne dla poprawnego działania programu wykonującego operacje odczytu i zapisu do pliku

c) Realokuje blok pamięci wskazywany przez wskaźnik p i zwraca 1 w przypadku powodzenia lub 0 w przypadku nie powodzenia. W przypadku gdy wskaźnik p jest pusty to działa jak funkcja malloc()

a) Zwraca wskaźnik do typu void do realokowanego bloku pamięci. W przypadku gdy wskaźnik p jest pusty to działa jak funkcja malloc()

d) Przenosi blok pamięci wskazywany przez p w inne miejsce pamięci operacyjnej i zwraca wskaźnik do realokowanego bloku.

b) Zwraca wskaźnik typu void do realokowanego bloku pamięci. W przypadku gdy wskaźnik p jest pusty to działa jak funkcja calloc()

c) int x = 12; int* tab = (int*)malloc( 1000 * sizeof( x ) );

a) int* tab = (int*)malloc( 1000 );

b) int x = 12; int* tab = (int*)calloc( 1000 * sizeof( x ) );

d) int* tab = calloc( 1000 * sizeof( short int ) );

c) Błąd wykonania

a) Wypełni dynamiczną tablicę 100-tu elementową wskazywaną przez pTab wartościami 1

b) Wypełni 100 bajtów wskazywanych przez wskaźnik pTab wartością 1

d) Wypełni każdy bajt dynamicznego bloku wskazywanego przez pTab wartością 1

a) gcc -lib -Wall –c *.c

b) gcc -fPIC -Wall –c *.c

c) gcc -shared -Wall –c *.c

d) gcc -fpic -Wall –c *.c

d) gcc -static -Wl,-soname,libtest.so.1 -o libtest.so.1.0 *.o

a) gcc -Wl,-soname,libtest.so.1 -o libtest.so.1.0 *.o

c) gcc -shared -Wl, libtest.so.1.0 *.o

b) gcc -shared -Wl,-soname,libtest.so.1 -o libtest.so.1.0 *.o

d) dlload(”./libtest.so.1.0” )

a) dlsym(”./libtest.so.1.0” );

b) dllopen( ”./libtest.so.1.0” )

c) dlopen(”./libtest.so.1.0” )

b) -O

d) -Os

c) –O0

a) –O3

b) Poziom trzeci (-O3)

a) Poziom 2 (-O2)

d) domyślny

c) Poziom pierwszy (-O1) M

b) optymalizację zależną, a następnie niezależną od architektury

a) optymalizację określoną przez użytkownika, optymalizację kodu pod konkretny procesor lub nawet model procesora a potem niezależną od architektury.

c) optymalizację niezależną od architektury, a następnie zależną od architektury

d) optymalizację niezależną od architektury, a następnie,jeśli użytkownik sobie tego zażyczy, optymalizację kodu pod konkretny procesor lub nawet model procesora

b) Stwierdzi błąd w linii /*2*/: nie można znaleźć adresu pola, bez podania instancji klasy K.

Kod jest całkowicie poprawny.

a) Stwierdzi błąd składni w linii /*1*/ (niepoprawna konstrukcja).

c) Uzna obie linie za poprawne składniowo, ale zgłosi błąd związany z naruszeniem reguł dostępu

c) Uzna obie linie za poprawne składniowo, ale zgłosi błąd związany z naruszeniem reguł dostępu.

b) Stwierdzi błąd składni w linii /*1*/ (niepoprawna konstrukcja).

a) Kod jest całkowicie poprawny.

d) Zaakceptuje linię /*1*/, ale w linii /*2*/ odmów przypisania wskaźnikowi do składowej wartości NULL.

a) W linii /*1*/ jest błąd składni, uniemożliwiający kompilację

c) Wartość pola D w obiekcie obj zostanie ustawiona na 3.1415.

b) Program da się skompilować, ale operacja z linii /*1*/ uniemożliwi przejście do linii /*2*/.

d) W linii /*2*/ jest błąd składni, uniemożliwiający kompilację

c) opis interakcji obiektów danej klasy z otoczeniem, M

określenie wartości pól statycznych,

a) zdefiniowanie nowego typu danych,

d) definiowanie rozmiarów i wewnętrznej struktury obiektów.

b) nadanie wartości polom obiektu,

d) logiczne powiązanie metod i pól.

a) przydzielenie pamięci dla obiektu,

c) zintegrowanie obiektu z wywołaniami systemu operacyjnego,

d) usunięcie informacji o obiekcie z globalnego rejestru obiektów.

c) zwolnienie pamięci zajmowanej przez ten obiekt,

a) wykonanie procedury zdefiniowanej pod stosowną nazwą,

b) wyczyszczenie obszaru danych zajmowanych przez ten obiekt, M

a) niemożliwa, ze względu na zakres 'protected', M

b) niemożliwa ze względu na dziedziczenie typu 'private'

c) możliwa, jeżeli tylko użyje się wartości odpowiedniego typu (czyli Complex),

d) możliwa, jeżeli użyje się operatora zakresu (tj. '::').

operatora przypisania,

d) wszystkich wymienionych w punktach a-c.

b) składowych o zakresie dostępności 'private',

a) składowych niestatycznych,

b) wywołanie destruktorów dla poszczególnych składowych odziedziczonych po klasie SuperK,

a) zwolnienie pamięci,

c) wywołanie poszczególnych destruktorów dla niestatycznych składowych własnych (nieodziedziczonych),

d) wywołanie poszczególnych destruktorów dla statycznych składowych własnych (nieodziedziczonych).

d) float operator();

c) K( );

b) K( int, float = 0);

a) K( const K & );

d) L( int = 0, int = 0 );

a) I( float );

b) J( int, float = 0);

c) K( );

b) Complex operator ();

c) operator Complex ( K );

a) operator Complex ();

Complex operator ( K & );

b) Nie, każdy potrzebny operator musi był zdefiniowany.

d) Nie, poza pięcioma operatorami, w tym: =, &, delete

a) Tak, każdy operator posiada swoją wersję domyślną.

c) Tak, ale tylko operatory: =, (), [], -&rt;.

d) operator !.

b) operator +,

a) operator [],

c) operator char *,

b) K operator -- ( const K &, const K & ); M

a) K operator - ( const K, const K );

d) K operator -- ( const K );

c) K operator - ( const K & );

b) zawiera przynajmniej jedną metodę wirtualną,

a) zawiera wyłącznie metody wirtualne,

d) wszystkie metody wirtualne ma zadeklarowane jako czysto wirtualne.

c) posiada przynajmniej jedną metodę czysto wirtualną,

b) w klasach potomnych konieczne jest przeładowanie takich metod,

d) metody te mogą być wywoływane jedyne poprzez wskaźnik lub referencję do obiektu.

c) w klasach potomnych metody o identycznych sygnaturach także będą wirtualne,

a) nie można utworzyć instancji tej klasy,

c) definicji metody,

b) sposobu realizacji wywołania metody,

a) definicji klasy,

d) techniki przekazywania obiektów (jako referencje lub wskaźniki).

a) przerwanie INT ma najwyższy priorytet

d) jest tylko jedna tablica przerwań, zatem wszystkie przerwania mają ten sam priorytet

b) przerwanie NMI ma najwyższy priorytet

c) przerwania obsługiwane są zawsze w kolejności w jakiej zostały zgłoszone

c) procesor ma dwie linie przerwań zewnętrznych, ale jest tylko jedna procedura ich obsługi,

a) jedno przerwanie NMI i do 256 przerwań typu INT,

d) ilość obsługiwanych przerwań zależy od trybu pracy procesora. W trybie rzeczywistym jest to 256 różnych przerwań, natomiast w trybie 32 bitowym ilość ta została zwiększona do 65536.

b) po jednym NMI oraz INT,

d) tak można zablokować zarówno przerwanie INT jak i NMI. Zablokowanie/odblokowanie odbywa się przez instrukcję CLINT/STINT oraz CLNMI/STNMI.

a) tak można zablokować przerwanie INT, natomiast nie można blokować przerwań NMI. Zablokowanie/odblokowanie odbywa się przez instrukcję CLI/STI.

b) tak można zablokować przerwanie NMI, natomiast nie można blokować przerwań INT Zablokowanie/odblokowanie odbywa się przez instrukcję CLI/STI.

c) nie przerwań nie da się zablokować,

d) model ten to układ procesorów i pamięci tworzących wektory, przy czym dostęp procesorów do układów pamięci odbywa się przez symetryczną macierz połączeń krzyżowych

b) model w którym każdy procesor ma do dyspozycji oddzielną pamięć operacyjną i wydzielone urządzenia wejścia/wyjścia

c) w modelu SMP na każde 2 procesory jest przewidziana oddzielna pamięć oraz zestaw układów I/O. W przypadku większej ilości procesorów łączone są w pary komunikujące się ze sobą szybką magistralą HyperTransport

a) model w którym wszystkie procesory posiadają wspólną pamięć operacyjną i wspólny zestaw urządzeń wejścia/wyjścia.

a) architektura komputera, w której każdy układ (procesor, pamięć, urządzenie I/O) jest, na wzór sieci komputerowej, podłączony szybką magistralą z przełącznikiem. Razem tworzą układ „gwiazdy”, która może być dowolnie rozbudowywana

c) model systemu wieloprocesorowego, w którym każdy procesor ma własny układ pamięci oraz wydzieloną magistralę łączącą go z innymi procesorami (po jednej magistrali na procesor). Model ten był stosowany przez firmę AMD w rozwiązaniach serwerowych. M

d) model w którym wszystkie procesory posiadają wspólną pamięć operacyjną i wspólny zestaw urządzeń wejścia/wyjścia.

b) architektura komputerowa zbudowana z węzłów, gdzie każdy węzeł posiada własny procesor z pamięcią i układami I/O. Węzły połączone są ze sobą najczęściej siecią komputerową.

a. w SMP wszystkie procesory podłączone są do wspólnej magistrali łączącej je ze wspólną pamięcią, natomiast w ASMP każdy procesor ma własny układ pamięci oraz połączony jest z innymi procesorami wydzieloną magistralą (po jednej na podłączony procesor), M

c. obydwie architektury korzystają z modelu ze wspólną pamięcią, jednak w ASMP każdy procesor ma własną magistralę, natomiast używana pamięć jest wieloportowa.

b. SMP od ASMP różni sposób zarządzania zadaniami i procesami. W SMP wszystkie procesory są równoprawne w przydziale zadań zarówno użytkownika jak i systemowe, natomiast w ASMP jest wydzielony procesor obsługujący wyłącznie zadania systemowe, natomiast pozostałe realizują tylko zadnia użytkowników

d. SMP stosowany jest w komputerach stosujących procesory wielordzeniowe, natomiast ASMP wykorzystywane jest w systemach stosujących wiele procesorów jednordzeniowych

b) określenie obszaru pamięci powiązanej funkcjonalnie (logicznie) z przydzieloną jej funkcjonalnością (np. stos, lista jednokierunkowa),

a) adres jaki jest widoczny dla kodu wykonywanego programu,

c) adres komórki pamięci, jaki powstaje na skutek działania systemu segmentacji

d) inaczej określenie adres binarny – czyli wartość adresu zapisana w postaci wielobitowej liczby binarnej

d) mechanizm umożliwiający współdzielenie pamięci w systemach wieloprocesorowy. Pamieć podzielona jest na obszary (strony) o wielkości 4kB lub 1 MB, i każdy procesor ma przydzielaną oddzielną stronę.

c) system wirtualizacji pamięci polegający na podziale uprawnień dostępu do pamięci przez różne procesy. Każda strona dostępna jest tylko dla wybranego procesu. Wielkość pojedynczej strony jest wielokrotnością 4 kB.

b) system umożliwiający procesorowi adresowanie większego obszaru pamięci niż faktycznie dostępnego. Polega na podziale pamięci na strony, zazwyczaj wielkości 1 MB lub 4 kB.

a) system podziału pamięci na strony. Związany jest z budową pamięci DRAM, i polega na podziale całego obszaru pamięci na strony o wielkości wynikającej z wewnętrznej budowy układu. Najczęściej spotykaną wielkością strony pamięci to 4 kB M

c) adres logiczny jest wprost adresem liniowym, jedynie przy dostępie do pamięci sprawdzany jest dozwolony zakres wartości (minimum i maksimum) zapisane w deskryptorze segmentu.

a) do adresu logicznego dodawane jest przesuniecie, będące 32 bitowym numerem segmentu,

d) numer segmentu jest mnożony przez 16, a następnie do wyniku tego mnożenia dodawany jest adres logiczny. Wynik w postaci liczby 32 bitowej jest adresem liniowym.

b) do adresu logicznego dodawane jest przesunięcie zapisane w deskryptorze segmentu,

b) lista uprawnionych procesów mających prawo dostępu, typ segmentu (dane, stos, kod programu) oraz położenie (początek i wielkość segmentu) M

c) początek, wielkość, typ wykonywanych zadań (32, 64 bitowe z wirtualizacją lub bez, zadania 16 bitowe)

a) początek, wielkość, dozwolone operacje (odczyt, zapis, wykonanie), wymagany poziom uprzywilejowania

d) segmenty były używane tylko w trybie rzeczywistym do rozszerzenia obszaru adresowego. Obecnie wykorzystuje się tylko mechanizm stronicowania jako nowocześniejszy.

b. wykorzystywana jest przez mechanizm stronicowania pamięci. Zawiera informacje o stronach obecnych w pamięci oraz mapę stron zapisanych w pliku stronicowania

a. zawiera deskryptory, czyli struktury opisujące procesy realizowane w systemie operacyjnym. Każdy deskryptor zawiera informacje o położeniu segmentu kodu, danych i stosu oraz zestaw uprawnień w dostępie do pamięci oraz urządzeń I/O M

d. inaczej nazywana (w trybie rzeczywistym) tablicą przerwań, zawiera wyłącznie adresy procedur obsługi przerwań i wyjątków trybu wirtualnego

c. używana jest przez mechanizm stronicowania. W tablicy zapisywane są deskryptory, czyli struktury w których opisywane są uprawnienia w dostępie do segmentu pamięci oraz jego położenie i wielkość,

b) zapewnienie większej wydajności i elastyczności w operowaniu dużymi blokami pamięci, np. szybsze działanie funkcji memcpy() w kopiowaniu pomiędzy segmentami.

d) umożliwienie mechanizmom wirtualizacji pamięci szybsze przenoszenie najmniej używanych segmentów do pliku wymiany oraz zwalnianie nieużywanych segmentów.

a) uproszczenie sposobu obliczania adresu fizycznego w dostępie do pamięci RAM

c) podzielenie obszarów pamięci pod względem funkcjonalnych (rozdzielenie kodu od danych), oraz tworzenie podstaw dla mechanizmów ochrony pamięci przydzielanej równolegle działającym procesom,

c) porównaniu wartości mierzonego napięcia z napięciem wzorcowym i systematycznym zwiększaniu lub zmniejszaniu napięcia wzorcowego aż do zrównania się obydwu napięć. M

d) eliminowaniu zakłóceń szybkozmiennych z mierzonego napięcia. Przy odpowiednim dobraniu czasu całkowania umożliwia to usuniecie wpływu zakłóceń pochodzących od sieci energetycznych (50 Hz).

a) Numerycznym obliczaniu całki z przebiegu analogowego w całym okresie.

b) cyklicznym ładowaniu i rozładowywaniu kondensatora, przy jednoczesnym zliczaniu impulsów zegarowych. Czas ładowania jest stały i uzależniony jest od pojemności licznika impulsów Nmax. Pomiar polega na zliczaniu impulsów zegarowych podczas rozładowywania kondensatora do wartości 0.

a) duża szybkość działania (ponad 1 MS/s) kosztem dokładności pomiarowej (typowo 8 – 10 bitów)

c) możliwość wykonywania pomiarów w bardzo szerokim zakresie wartości przy zachowaniu wysokiej dokładności działania (tzw. automatyczne dopasowanie zakresu pomiarowego)

d) łatwość implementacji w systemie komputerowym, gdyż wynikiem działania przetwornika jest ciąg impulsów o zmiennej częstotliwości i stałej amplitudzie

b) bardzo duża dokładność pomiaru (nawet lepsza niż 0,01%), ale kosztem relatywnie długiego cyklu pomiarowego (kilka – kilkadziesiąt ms)

d. umożliwia poprawienie dokładności przez trzykrotne powtórzenie procedury całkowania. Wartość wynikowa jest uśrednioną wartością z 3 cykli. Eliminuje to wpływ losowych szumów przetwarzania. Dla dalszego poprawienia dokładności (kosztem czasu) można stosować przetworniki z nawet 11 krotnym przetwarzaniem.

a. jest rozwinięciem układu klasycznego przetwornika całkującego przez zastosowanie dodatkowego cyklu rozładowywania kondensatora mniejszym prądem, a przez to umożliwia zwiększenie dokładności przetwarzania

c. zawiera 3 obwody całkujące połączone szeregowo. Pozwala to na poprawienie dokładności i szybkości pracy przetwornika kosztem rozbudowania układu.

b. jest rozwinięciem układu klasycznego przetwornika całkującego poprzez dodanie dodatkowego obwodu całkującego umożliwiającego skrócenie czasu przetwarzania. 2 obwody pracujące równolegle skracają czas o około połowę

a) zapewnia bardzo krótki czas pomiarowy (nawet 10-8 [s]) kosztem dokładności

d) umożliwia wykonywanie pomiarów napięć stałych lub bardzo wolno zmiennych, zapewniając dużą stabilność pomiarową. Nie nadaje się do pomiarów napięć szybkozmiennych (powyżej 10 Hz).

c) jest używany w systemach laboratoryjnych z powodu dużej odporności na wysokie napięcia wejściowe

b) wymaga stosowania rozbudowanej logiki sterującej i generatorów wartości pseudolosowych, ale umożliwia uzyskania bardzo dużej dokładności (produkowane są przetworniki nawet 24 bitowe)

b. jest wykorzystywany w przetwornikach C/A do utrzymywania wartości napięcia wyjściowego w trakcie wpisywania nowej wartości do rejestru wejściowego

d. spełnia funkcję pomocniczą w przetworniku A/C kompensacyjnym. Porównuje, a następnie podtrzymuje wynik porównania w obwodzie kompensacyjnym.

a. jest wykorzystywany w przetwornikach A/C jako podstawowy obwód zamieniający wartość analogową na cyfrową

c. jest to obwód podtrzymujący stałą wartość napięcia na wejściu przetwornika A/C w czasie pojedynczego cyklu przetwarzania jej na wartość cyfrową M

a. dokładnie to samo. Opisuje dokładność przetwarzania i wynika bezpośrednio z tego ilu bitowy jest przetwornik. Przykładowo przetwornik 10 bitowy o zakresie 0 – 5V ma dokładność =5/1024 =4,88mV

b. parametry opisujące jakość przetwornika. Dokładność wynika z długości słowa wyjściowego, natomiast rozdzielczość ze stosunku dokładności do wartości mierzonej wyrażonej w procentach. Przykładowo przetwornik 10 bitowy o zakresie 0 – 5V ma dokładność =5/1024 =4,88mV , a przy mierzonej wartości Ux = 0,5V rozdzielczość to = 0,0488*100%/0,5 = 0,976%

d. parametry opisujące jakości pomiaru. Rozdzielczość jest to najmniejsza wartość jaką rozróżnia przetwornik wyrażona w voltach (tzw. kwant). Dokładność jest parametr opisujący maksymalne błędy pomiarowe, zależny zarówno od rozdzielczości jak i liniowości przetwarzania oraz innych błędów przetwarzania.

c. parametry opisujące jakości pomiaru ale w innych jednostkach. Rozdzielczość przetwarzania podaje jaka jest najmniejsza wartość, jaką można zmierzyć przetwornikiem, wyrażona w voltach, natomiast dokładność to to samo tylko wyrażone w procentach maksymalnej wartości zakresu. Przykładowo przetwornik 10 bitowy o zakresie 0 – 5V ma rozdzielczość =5/1024 =4,88mV , natomiast dokładność = 0,0488*100%/0,5 = 0,976% .

b. maksymalna częstotliwość mierzonego sygnału nie może być większa niż dwukrotność częstotliwości próbkowania

a. mówi, że wartość skuteczna sygnału mierzonego nie może być większa niż połowa maksymalnego napięcia wejściowego

d. mówi, że wartość szczytowa sygnału mierzonego nie może być większa niż połowa maksymalnego napięcia wejściowego ( )

maksymalna częstotliwość mierzonego sygnału nie może być większ niż połowa częstotliwości próbkowania

a. dobrać zakres pomiarowy tak, aby napięcie mierzone było w dolnym zakresie wartości. Unika się wtedy błędów nieliniowości przetwarzania

d. stosować przetwornik A/C z obwodem kompensacyjnym, którego główną cechą jest automatyczne kompensowanie błędów liniowości i nieliniowości przetwornika

c. wykonać pomiar kilkukrotnie na różnych zakresach pomiarowych i wyciągnąć średnią. Minimalizuje się w ten sposób różne błędy związane z przetwarzaniem (między innymi dyskretyzacji, liniowości i przypadkowy)

b. dobrać zakres pomiarowy tak, aby napięcie mierzone było w górnym zakresie wartości. Minimalizuje się wtedy błędy dyskretyzacji.

a) wykonuje pomiar przez odjęcie od napięcia mierzonego, napięcia kondensatora ładowanego prądem o stałej wartości. Wynikiem pomiaru jest czas w jakim wynik tego porównania osiągnie wartość 0. Czas ten jest wprost proporcjonalny do mierzonego napięcia.

d) jest inną nazwą przetwornika całkującego. Różnica polega na zastosowaniu w miejsce klasycznych kondensatorów diod pojemnościowych umożliwiających sterowanie zmianę pojemności (kompensowanie).

c) zbudowany jest z przetwornika C/A i komparatora. Wartość napięcia tego przetwornika jest cyklicznie zwiększana i porównywana z wejściowym, aż przekroczy wartość napięcia mierzonego. Wynikiem pomiaru jest ostatnia wartość jaka została podana na wejście przetwornika C/A.

b) wykonuje pomiar przez porównanie napięcia mierzonego z napięciem odniesienia wytworzonego przez układ oparty o diodę zenera skompensowaną termicznie. Wynikiem pomiaru jest współczynnik wielokrotności napięcia mierzonego względem napięcia odniesienia uzyskiwany z obwodu ujemnego sprzężenia zwrotnego wzmacniacza operacyjnego podnoszącego wartość napięcia odniesienia.

a) Aplikacji, Prezentacji i Sesji modelu OSI/ISO,

b) Aplikacji, Sesji i Transportu modelu OSI/ISO,

c) Aplikacji, Prezentacji i Sieciowej modelu OSI/ISO

d) Aplikacji i Łącza danych modelu OSI/ISO,

c) Aplikacji

d) Dostępu do sieci

b) Internetu,

a) Transportowy,

a) Aplikacji,

d) Łącza danych

c) Prezentacji,

b) Sesji,

a) socket,

b) listen

d) write,

c) read,

d) informacja o powodzeniu operacji

c) deskryptor,

b) ścieżka dostępu,

a) wskaźnik,

c) SOCK_RAW

a) SOCK_STREAM,

c) SOCK_CONN_DGRAM,

b) SOCK_DGRAM,

c) jako adres: FF:0C:B1:C2,

a) jako adres: FF0C:0:0:0:0:0:B1C2,

d) jako dwa adresy: FF0C oraz B1C2.

b) jako adres: FF0C:FF:FF:FF:FF:FF:B1C2,

c) adresu pętli zwrotnej,

b) adresu rozgłaszana (broadcast),

a) adresu rozsyłania grupowego (multicast).

d) adresu pojedynczego węzła.

c) dla IPv4 – 64 bity, dla IPv6 – 128 bity,

b) dla IPv4 – 32 bity, dla IPv6 – 128 bity,

a) dla IPv4 – 64 bity, dla IPv6 – 256 bity,

d) dla IPv4 – 32 bity, dla IPv6 – 256 bity.

Ładowanie strony do pamięci operacyjnej przy pierwszym odwołaniu do tej strony

Podział aplikacji na segmenty danych, kodu oraz stosu i ładowanie ich podczas pierwszego odwołania do danego segmentu

Podział przestrzeni adresowej na pewną liczbę równych części z żądaniem równości wielkości segmentu i wielkości strony pamięci

Ładowanie statyczne stron do pamięci operacyjnej przed uruchomieniem programu

sekcje krytyczne, Semafory, bufor komunikatów, warunkowe sekcje krytyczne, kolejki zdarzeń

semafory, bufor zdarzeń, sekcje krytyczne, warunkowe sekcje krytyczne, zagnieżdżone sekcje krytyczne

sekcje krytyczne, Semafory, kolejki komunikatów, warunkowe sekcje krytyczne

sekcje krytyczne, warunkowe sekcje krytyczne, semafory, sygnały

błąd wykonania

1

4

2

W paradygmatach tych odmiennie rozumie się pojęcia enkapsulacji i interfejsu.

Obydwa paradygmaty opisują odrębne aspekty, więc nie da się ich porównać

Tylko w paradygmacie obiektowo zorientowanym występują pojęcia dziedziczenia i wielopostaciowości.

Różnice są niewielkie, i zasadniczo to jest ten sam paradygmat

erozja kwadratowym elementem strukturalnym o boku 10 jest równoznaczna pięciu następującym po sobie erozjom liniowym elementem strukturalnym o rozmiarze dwa

operacja pierwiastka kwadratowego z intensywności spowoduje wzrost kontrastu dla obszaru, gdzie występowały ciemne pikseli w obrazie wejściowym

dyskretna, dwuwymiarowa transformata cosinusowa posiada maksimum w środku obrazu transformaty

filtracja laplasjanem o sumie elementów maski 1 powoduje rozmycie obrazu

pamięć SRAM jest szybsza od pamięci DRAM, ale znacznie bardziej skomplikowana w budowie,

obecnie zarówno pamięć SRAM jak i DRAM nie są już stosowane i zostały zastąpione znacznie nowocześniejszą konstrukcją opartą o technologię Flash.

pamięć DRAM jest zdecydowanie szybsza i prostsza w budowie od pamięci SRAM, dlatego jest obecnie stosowana w komputerach,

pamięć DRAM jest rozwinięciem konstrukcji SRAM, np. wyeliminowano konieczność stosowania odświeżania i zastosowano sterowanie synchroniczne,