Ustawie Prawo Górnicze i Geologiczne z dnia 9 czerwca 2011r.

Rozporządzeniu MSWiA z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

Polskich Normach Mapy Górnicze

Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie dokumentacji mierniczogeologicznej

stropie

spągu

ociosach

obudowie drewnianej

wyposażenie w sprzęg repetycyjny

dostosowanie do pracy w warunkach zagrożenia metanowego

mała waga

duża jasność lunety

centrowanie teodolitu i sygnałów, poziomowanie

pionowe ustawienie łat, poziomowanie

ustawienie lunety w poziomie, centrowanie

sprawdzenie warunku znaczka centrującego, centrowanie

z rozwiązania trójkąta sferycznego

z pomiaru anemometrem

ze współrzędnych biegunowych

z pomiaru giroteodolitem

mieć współrzędne początkowego i końcowego punktu wyznaczone na podstawie pomiarów wykonanych podczas tworzenia kopalni

powinien być jak najdłuższy i zapewniać jak najlepsze warunki pomiaru ( centrowanie, dobra wizura, brak wstrząsów itp.)

mieć długość równą dokładnie 100metrów

być jak najkrótszy

błędy azymutu boku nawiązania, błędy pomiaru kątów poziomych w ciągu

tylko błąd pomiaru kąta na ostatnim bok

błędy poziomowania teodolitu i sygnałów

tylko błędy długości boków w ciągu

wszystkie odpowiedzi są poprawne

sztolnię

szyb pionowy

szyb pochyły

wyznaczeniu wysokości co najmniej dwóch znaków wysokościowych w sąsiedztwie szybu oraz jednego w odległości 50 m od tych znaków

podawaniu wysokości najważniejszych chodników (odległości miedzy spągiem a stropem)

prowadzeniu chodników na tej samej wysokości

sytuowaniu wyrobisk na głębokościach o rzędnych równych pełnym dziesiątkom metrów np. 320m ppm, 450m ppm

b łąd pomiaru długości boków w ciągu

b łąd pomiaru różnic wysokości punktów w ciągu

b łąd pomiaru katów poziomych w ciągu

b łąd pomiaru katów pionowych w ciągu

tylko niwelatorem

żadna odpowiedź nie jest poprawna

tylko teodolitem

teodolitem lub niwelatorem

azymutu osi projektowanego wyrobiska

spadku projektowanego wyrobiska

wysokości ostatniego, zastabilizowanego punktu w ciągu

modelu teodolitu

spełnia wszystkie wymienione warunki

odbyła 2-letnią praktykę mierniczą w ruchu zakładu górniczego

posiada tytuł zawodowy magistra inżyniera w zakresie geodezji górniczej

wykazuje się znajomością zagadnień niezbędnych do wykonywania czynności mierniczego górniczego

giroskopowy

topograficzny

magnetyczny

astronomiczny

orientacji sytuacyjnej

orientacji wysokościowej

centrowania i poziomowania instrumentu na stanowisku

kalibracji pionownika laserowego

1) tylko pionownika laserowego

4) pionownika laserowego lub pionownika optycznego lub pionu sznurkowego

2) tylko pionownika optycznego

3) tylko pionu sznurkowego

2) wielkości wydobycia

3) ilości pracowników zatrudnionych w Dziale Mierniczo-Geologicznym

4) postępu robót górniczych

1) typu górnictwa

2) podstawową, szczegółową i pomiarową

1) poziomą i wysokościową

3) stabilizowaną w spągu i stabilizowana w ociosach

4) podstawowa fundamentalną, bazową, pomiarową

3) dwukrotnie niezależnie z przecentrowaniem

1) metodą repetycyjną

2) dwukrotnie bez przecentrowania

4) metoda kierunkową

1) poprawka ta jest znana

2) długość nominalna taśmy jest inna niż długość rzeczywista

3) jest bardzo ciepło

4) wyrobisko jest nachylone

4) niwelację geometryczna lub trygonometryczna

3) pomiary GNSS

1) tylko niwelację geometryczną

2) tylko niwelacje trygonometryczną

2) znane są współrzędne punktu początkowego i końcowego oraz azymut pierwszego boku

1) po wyrównaniu destabilizowano kolejne punkty

3) punkt pierwszy ma takie same współrzędne jak punkt ostatni

4) pomierzono giroazymuty na wszystkich bokach

1) dopuszczalna wielkość wydobywanych brył węgla

4) średni błąd zbicia

3) graniczny błąd zbicia

2) głębokość wierconych otworów strzałowych

3) zaprojektowanie kształtu przekroju poprzecznego wyrobiska

2) wyznaczenie błędu punktu zbicia a posteriori

4) określenie technologii pomiaru kątów i długości boków w celu osiągnięcia założonego błędu zbicia

1) wyznaczenie błędów pomiaru długości boków w osnowie po wyrrównaniu

1) koparki wielkogabarytowej

2) wieży szybowej

3) szybu

4) wiertni

1) dla każdej liczby celowych

2) na terenach bagiennych i tam gdzie pomiar może trwać długo

3) dla trzech lub większej liczby celowych

4) gdy chcemy zmniejszyć błąd odczytu

3) zależny od wskazania libeli głównej

2) minimalny

4) związany z błędem inklinacji

1) zerowy

1) jedną strefę odwzorowania

3) cztery strefy odwzorowania

4) odwzorowanie półkuli północnej

2) dwie strefy odwzorowania

2) 5.119.180.7.3.2

4) 5.119.18.07.3.2

1) 5.119.1807.32

3) 5.119.18.07.32

1) wykonywany po zakończeniu roboty

2) zbędny

3) wykonywany w miarę postępu robót

4) wykonywany tylko dla pomiarów wysokościowych

4) można usunąć przez rektyfikację libeli głównej

3) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku pionowym

1) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku poziomym

2) nie daje się rektyfikować

4) wynosi 50 m

1) nie jest ograniczona

2) zależy od skali opracowania

3) wynosi 25 m

3) ma być nie większy od 0.05 m

4) zależy od rzędu osnowy

1) ma być nie większy od 0.20 m

2) ma być nie większy od 0.10 m

2) standardy w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

3) wytyczne techniczne

4) tylko instrukcja G-4

1) instrukcja K-1

4) stanowi uzupełnienie i jednocześnie kontrolę pomiaru

2) stanowi tylko uzupełnienie pomiaru w miejscach niedostępnych

1) jest zbędny

3) ma znaczenie tylko kontrolne

2) błędami osobowymi przy pomiarze

1) błędem grubym pomiaru kątów

4) błędami położenia punktów nawiązania

3) błędami przypadkowymi pomiaru

3) mα ? 0,0030g ;md? 0,01m + 0,01m/km

2) mα ? 0,0020g ;md ? 0,02m + 0,01m/km

1) mα ? 0,0010g ;md ? 0,01m

4) mα ? 0,0040g ;md? 0,02m + 0,02m/km

3) runu

2) indeksu

4) kolimacji i inklinacji oraz mimośrodu limbusa względem alidady

1) libeli

3) poprzecznego, walcowego odwzorowania siecznego Gaussa - Krugera

2) odwzorowania wiernopolowego

1) odwzorowania wiernoodległościowego

4) poprzecznego, walcowego odwzorowania Gaussa – Krugiera

4) dodatnia

1) ujemna

2) stała

3) zależna od siły naciągu przymiaru

1) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk w ciągu

4) wprost proporcjonalne do długości ciągów

3) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów

2) wprost proporcjonalne do liczby stanowisk

Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:

4) do wyznaczenia rzeźby terenu na obszarach zabudowanych

3) dla obiektów wydłużonych

2) tylko w terenie płaskim

1) we wszystkich kierunkach w stosunku do pikiet sąsiednich

2) tylko wzdłuż linii ściekowych lub grzbietowych

3) w kierunku spadku terenu

4) wzdłuż linii najmniejszego spadu

4) parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu

3) żabek niwelacyjnych

1) nieparzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu

2) równej długości celowych

3) wzorami Herona

1) ze współrzędnych biegunowych

4) wzorami Gaussa po przeliczeniu współrzędnych biegunowych na współrzędne ortogonalne

2) wzorami Gaussa

1) za pomocą warstwic

4) tylko za pomocą znaków umownych

2) za pomocą wysokości pikiet

3) za pomocą wysokości pikiet i znaków umownych

4) wyznaczenie współrzędnych punktów nawiązania

1) eliminację błędu libeli teodolitu

3) kontrolę i podniesienie dokładności nawiązania kątowego instrumentu na stanowisku

2) eliminację refrakcji bocznej

2) kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy

3) boiska sportowe, groble, naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących, pomniki

1) mosty, wiadukty, kanały, parki

4) krawężniki, latarnie, tunele, ogrodzenia trwałe

4) Ap - Ak + n 180o

3) 180o (n+2),

2) Ak - Ap + n 180o,

1) 180o(n-2),

3) obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych

2) użytek gruntowy, działka

4) obręb, użytek gruntowy, działka

1) obręb, kompleks, użytek gruntowy,

3) 1:25000

2) 1:50000

4) 1:10000

1) 1:100000

4) prosta prostopadła do osi obrotu instrumentu

2) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej

3) prosta łącząca środek optyczny okularu i środek siatki celowniczej

1) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek optyczny okularu

2) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety

4) pomiar kąta na dwu różnych miejscach limbusa

3) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety, ale przy dwóch niezależnych nacelowaniach

1) pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety

2) błąd libel

1) błąd kolimacji

3) błąd inklinacji

4) błąd indeksu

1) 8 cm

3) 5 cm

2) 0.10 m

4) 20 cm

2) co najwyżej trzyrzędową

3) wielorzędową

1) jednorzędową

4) co najwyżej dwurzędową

2) zależny od wielkości wychylenia tyczki

4) równy 0o00'00".

3) zależny od odległości pomiędzy stanowiskiem a celem

1) równy 5'

4) najwyżej do 3km

3) do 2 km, a w terenach rolnych i leśnych do 4km

1) do 5km

2) powyżej 2km

3) nie

2) tak, jeżeli ciąg ma co najwyżej 2 boki

4) tak, gdy długość ciągu nie przekracza 1,5 km

1) tak, jeżeli ciąg ma nie więcej niż 3 boki

3) 50 mm/km

1) 0,05m

4) 20 mm/km

2) 0,02mi

3) 25 cm2

4) 160 cm2

1) 400 cm2

2) 0.16 m2

4) numer arkusza mapy

2) numer strefy odwzorowawczej

1) numer rzędu

3) numer kolumny

1) zależą od skali mapy

2) zależą od treści mapy

4) są stałe

3) zależą od wielkości obszaru przedstawionego na mapie

3) - 8c

4) + 4c

1) 4c

2) + 8c

3) libeli alidadowej

4) niepionowego ustawienia łat

nierównoległości osi celowej lunety do osi libeli niwelacyjnej lub nieprawidłowej kompensacji pochylenia lunety

2) niepionowości osi obrotu niwelatora

2) 10cc

3) 20cc

4) 15cc

1) 5cc

2) 1:2000 1:1000 1:500 1:250

1) 1:5000 1:2000 1:1000 1:500

3) 1:10000 1:5000 1:2000 1:1000

4) 1:25000 1:10000 1:5000 1:2000

3) wyłącznie wartość odczytu na łacie

4) wartość odczytu na łacie lub kąt wychylenia łaty od pionu

2) kąt wychylenia łaty od pionu w płaszczyźnie pionowej celowania i wartość odczytu na łacie

1) tylko kąt wychylenia łaty od pionu

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt na łacie za pomocą leniwki alidadowej

2) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śruby elewacyjnej

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrub ustawczych i ruchu leniwego

nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą śrubek rektyfikacyjnych krzyżyka kresek

4) niwelacji technicznej o podwyższonej dokładności

1) niwelacji technicznej lub niwelacji precyzyjnej

2) niwelacji precyzyjnej

3) niwelacji geometrycznej-technicznej, trygonometrycznej, satelitarnej.

3) proporcjonalnie do liczby mierzonych punktów

2) proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych

4) proporcjonalnie do różnicy wysokości

proporcjonalnie do liczby stanowisk lub wyjątkowo proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych

1) należy pomierzyć co najmniej 2 elementy nadliczbowe

3) należy pomierzyć co najmniej 3 elementy nadliczbowe

2) nie ma potrzeby pomiaru elementów nadliczbowych

4) należy pomierzyć co najmniej 1 element nadliczbowy

1) 100g - 200g

3) 180o - 270o

2) 300g - 400g

4) 0g - 100g

3) nie mierzymy w przypadku metody biegunowej zdjęcia szczegółów

4) mierzymy w przypadku pomiaru szczegółów grupy I

2) mierzymy w zależności od celu pomiaru

1) mierzymy według uznania osoby wykonującej pomiar

4) wyrównanie obserwacji w module.

3) wyznaczenie wartości najprawdopodobniejszych kierunków wraz z oceną dokładności pomiarów,

2) wyznaczenie współrzędnych pęku kierunków,

1) obliczenie poprawek do kątów,

1) szybki pomiar kątów w zakresie pełnego horyzontu,

4) wyrównanie stacyjne.

2) dowolny wybór kata do pomiaru,

3) pomiar kolejnych kątów w obrębie pełnego horyzontu,

4) macierzystych i bazowych.

2) kierunkowych,

1) macierzystych (właściwych),

3) bazowych siatki,

4) wysokość ustawienia dalmierza i reflektora nad punktami oraz promień kuli R.

1) różnicę wysokości końców tego odcinka,

2) wysokość punktu początkowego i końcowego oraz promień kuli R,

3) wysokość punktu początkowego odcinka, kąt zenitalny odcinka oraz promień krzywizny R powierzchni odniesienia,

1) d woma technologiami,

3) wielokrotnie,

2) dwukrotnie,

4) dwoma instrumentami.

2) tylko od technologii pomiaru,

4) od różnicy wysokości stanowiska i celu oraz długości celowych.

3) od klasy teodolitu i technologii pomiaru, obserwatora i warunków atmosferycznych,

1) tylko od klasy teodolitu i warunków atmosferycznych,

4) na powierzchnię sferyczną o średnim promieniu Ziemi na obszarze pomiaru.

1) na płaszczyznę,

3) na geoidę,

2) na powierzchnię poziomą,

1) zależy tylko od długości mierzonego odcinka i błędu stałej dalmierza,

3) zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania instrumentów pomiarowych, błędów wyznaczenia stałych dalmierza,

2) zależy tylko od dokładności centrowania instrumentów pomiarowych,

4) jest niezależny od długości odcinka i parametrów meteorologicznych.

1) dalmierza,

4) 4) wybranych typów dalmierza.

2) reflektora,

3) zestawu dalmierz + reflektor,

3) metoda triangulacyjną,

2) metodą satelitarną,

4) metodą biegunową.

1) metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych,

1) różnicę wysokości centrów i mimośrodów,

2) promień krzywizny Ziemi,

3) element liniowy mimośrodu,

4) element liniowy i kąt dyrekcyjny.

3) współrzędnych punktu kierunkowego,

2) współrzędnych punktu przeniesienia,

1) elementów mimośrodu,

4) współrzędnych punktu bliskiego.

3) systematycznym,

4) p rzypadkowym .

2) średnim,

1) grubym,

4) p o jednym kącie na punkcie o znanych współrzędnych i punkcie wyznaczanym.

1) 2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,

3) p o jednym kącie poziomym i pionowym na punkcie wyznaczanym,

2) 2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym,

4) tak, dla zróżnicowanych długości celowych.

3) tak, gdy kąty są rozwarte,

1) t ylko w szczególnych przypadkach,

tak

4) wprowadzamy poprawkę odwzorowawczą: kątów, azymutów, długości odcinków, pola powierzchni.

3) wprowadzamy poprawkę odwzorowawczą do obliczonych współrzędnych,

2) wyznaczamy poprawkę tylko dla długości odcinków,

1) n ie wyznaczamy poprawki odwzorowawczej kątów,

4) trzy punkty kierunkowe.

2) dwa punkty o znanych współrzędnych,

1) trzy punkty o znanych współrzędnych,

3) punkty węzłowe,

2) przebieg projektowanych ciągów i punkty wcinane,

3) projektowane obserwacje,

4) projektowane punkty i ich numery.

1) projektowane punkty osnowy ,

4) typy stabilizowanych znaków.

1) d ługości ciągów,

3) projektowane punkty osnowy i ich numery, numery ciągów,

2) numery ciągów i ich długość,

1) p oziomej osnowy podstawowej,

3) wysokościowej osnowy szczegółowej ,

4) w ysokościowej osnowy podstawowej.

2) ekscentrycznym poziomej osnowy szczegółowej,

1) s tabilizacji zniszczonego punktu na podstawie znaku podziemnego,

4) stabilizacji nowego punktu i wykonanie nowych pomiarów do punktów sąsiednich.

3) odtworzeniu punktu,

2) s tabilizacji zniszczonego punktu na podstawie miar od poboczników,

4) wyznaczenia poprawek.

3) wyznaczenia najprawdopodobniejszych wartości wyników pomiaru,

1) o ceny poprawności wykonanych pomiarów,

2) ustalenia wag i porównania uzyskanej dokładności z wymaganiami standardów,

1) współrzędnych punktów dostosowania,

4) skali mapy.

3) odwzorowania kartograficznego,

2) punktów kierunkowych,

trzy

cztery

dwa

jeden

3) wcięcie kątowo - liniowe : pomierzony kąt na wyznaczanym punkcie i długość jednego odcinka ,

1) wcięcie w przód z dwóch punktów o znanych współrzędnych,

2) wcięcie wstecz do trzech punktów o znanych współrzędnych,

4) dowolnym wcięciem o trzech elementach mierzonych.

1) e lementy elips błędów,

4) średnie błędy punktów nawiązania.

2) średnie błędy elementów mierzonych,

3) maksymalny błąd położenia punktu i kierunek tego błędu,

kąt pionowy, odległość, wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych i wprowadzić poprawki uwzględniające współczynnik refrakcji i promień krzywizny Ziemi .

3) tylko wysokość ustawienia przyrządów i przyrosty współrzędnych,

2) tylko kąt pionowy, współczynnik refrakcji i promień Ziemi,

1) tylko kąt pionowy, poziomy i odległość,

2) od ustalonej minimalnej długości celowej,

4) nigdy.

3) w zależności od kąta zenitalnego,

1) zawsze,

3) należy wprowadzać przy krótkich celowych,

4) nie należy wprowadzać nigdy.

2) należy wprowadzać ze znakiem "+",

1) należy wprowadzać ze znakiem "-",

4) dużych kątów pochylenia i długich celowych.

3) tylko dużych kątów pochylenia,

2) wyłącznie małych różnic wysokości,

1) wyłącznie krótkich celowych,

4) nie obarcza błędem żadnej z nich.

3) wyznaczoną różnicę wysokości i wyznaczoną odległość,

2) tylko wyznaczoną odległość,

1) tylko wyznaczoną różnicę wysokości,

3) trzech długości celowych,

1) trzech katów poziomych,

4) dwóch długości celowych.

2) dwóch katów pionowych i jednego poziomego,

2) w trybie statycznym pomiarów,

3) gdy istnieją wizury pomiędzy punktami,

4) na podstawie trzech wektorów niezależnych z trzech sesji.

1) stosując tryb pomiaru RTK GPS,

1) dokładności wyznaczenia współczynnika refrakcji,

2) błędów pomiaru kąta pionowego i odległości,

4) warunków terenowych.

3) błędu wyznaczenia promienia krzywizny Ziemi,

4) tworzą wyodrębniony jednolity system klasyfikacji dokładnościowej.

3) tworzą punkty osnowy sytuacyjnej, wysokościowej i grawimetrycznej,

1) t worzą sieć punktów o współrzędnych x, y, H,

2) wyznaczane są dwoma technologiami pomiarowymi,

3) zasadniczej sytuacyjno-wysokościowej,

4) kątów poziomych.

2) wysokościowej,

1) tylko zasadniczej sytuacyjnej,

2) wiernokątną,

1) a finiczną,

3) sześcioparametrową,

4) niekonforemną.

4) „1965”, w skali 1 : 5000.

3) „2000”, w skali 1 : 2000,

1) „1992”, w skali 1 : 5000,

2) „1942”, w skali 1 : 2000,

4) jak w p. 2) i poprawkę odchylenia osi głównej instrumentu od kierunku pionu.

1) k rzywiznę Ziemi i refrakcję,

2) refrakcję i odchylenie pionu od normalnej do elipsoidy,

3) jak w p. 2) i poprawkę miejsca zera,

1) Gaussa - Krügera,

3) stożkowym,,

2) azymutalnym,

4) żadnym z wymienionych.

3) błąd wyznaczenia długości celowej,

2) błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,

1) błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,

4) żaden z wymienionych błędów.

3) błąd pomiaru długości,

2) błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,

4) żaden z wymienionych błędów.

1) błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,

2) w skali 1 : 10 000,

4) w skali 1 : 50000.

3) w żadnej z podanych w p. 1) i p. 2) skal,

1) w skali 1 : 25 000,

3) wyznaczone pośrednio,

4) pominięte.

2) określone graficznie,

1) p omierzone bezpośrednio,

1) k ątów pionowych i różnic wysokości,,

2) długości celowych i różnic wysokości,

3) różnic wysokości,

4) kątów pionowych i azymutów.

4) metodą niwelacji trygonometrycznej.

2) tylko metodą niwelacji satelitarnej,

1) tylko metodą niwelacji geometrycznej,

3) metodą niwelacji satelitarnej i geometrycznej,

4) 10 mm.

2) 2 mm,

3) 5 mm,

1) 1 mm,

2) tylko ustalenie optymalnej konstrukcji sieci,

1) tylko ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci,

3) ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci i ustalenie optymalnej konstrukcji sieci.

4) wyłącznie odrzucenie obserwacji odskakujących.

3) wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu,

1) wyznaczania błędu indeksu,

2) eliminacji grubych błędów,

4) pomiaru odległości.

3) 0 do 1

4) powyżej 1

2) powyżej 0

1) -1 do 1

4) wynosi co najwyżej tyle, ile mniejszy z obydwu defektów

3) wynosi co najmniej tyle, ile większy z obydwu defektów

2) jest równy różnicy defektów obydwu macierzy

1) jest równy sumie defektów obydwu macierzy

4) obciążonym lecz dostatecznym

3) nieefektywnym lecz zgodnym

1) obciążonym i zgodnym

2) nieobciążonym i efektywnym

4) współczynnik skupienia

2) wariancja VX 

1) wartość przeciętna EX 

3) współczynnik asymetrii

1) z rozkładu normalnego

4) z rozkładu dwumianowego

3) z rozkładu chi-kwadrat

2) z rozkładu Studenta

3) medianę

2) wartość przeciętną

1) odchylenie standardowe

4) gęstość prawdopodobieństwa

3) 0.85

4) 0.95

2) 0.68

1) 0.50

1) momentów zwykłych l-ego rzędu\

2) momentów centralnych 1 -ego rzędu

3) momentów centralnych 2-ego rzędu

4) momentów zwykłych 2-ego rzędu

6

22

12

16

16

6

12

22

2) defekt macierzy jest równy liczbie wartości własnych wynoszących zero

1) defekt macierzy jest równy liczbie wartości własnych

4) defekt macierzy wynosi tyle, ile najmniejsza wartość własna

3) defekt macierzy jest równy liczbie wartości własnych większych od zera

3) chi-kwadrat

1) normalnego

2) Studenta

4) Fishera

1) liczby obserwacji

4) gęstości prawdopodobieństwa

2) liczby stopni swobody

3) poziomu ufności

3) Tak, pod warunkiem, że jest nieobciążony

1) Tak

4) Nie

2) Tak, pod warunkiem, że próba jest duża

3) Przyjętego poziomu prawdopodobieństwa

1) Jednostki analizowanych zmiennych losowych

4) Współczynnik korelacji jest bezwymiarowy

2) Może być dowolnie ustalana – w zależności od potrzeb

1) W celu wyeliminowania wpływu pozostałych zmiennych na analizowaną

3) Pomiędzy dwoma wybranymi zmiennymi z pośród wszystkich zmiennych zależnych liniowo

4) Pomiędzy dwoma wybranymi zmiennymi z pośród wszystkich zmiennych zależnych nieliniowo

2) Dla zmiennych które zależne są nieliniowo