Druga pochodna funkcji zysku ze sprzedaży przedsiębiorstwa pozwala ocenić, czy wyznaczona wielkość ekstremalna jest maksimum czy minimum przychodów ze sprzedaży

Jeżeli elastyczność mieszana popytu Exy wynosi[-1.3] a dobra XiY są komplementarne wówczas spadek ceny dobra Y powoduje wzrost popytu na dobro X

Elastyczność cenowa popytu wynosi Ep=1,2, bieżąca cena P=13, a ilość sprzedawanych dóbr Q=125, opłaca się zmniejszyć cenę, by "ceteris paribus" osiągnąć wzrost masy uzyskiwanych przychodów ze sprzedaży.

Funkcja popytu dana jest wzorem Q=555-1,5P+1Pr+2,5Q (Q-sprzedaż, P-cena sprzedawanego dobra, Pr-srednia cena konkurentów, D-Dochody nabywców) wówczas „ceteris paribus” wzrost ceny konkurentów o 10% spowoduje wzrost popytu na dobro Q o 15 %.

Współczynnik zmienności losowej dla jednego modelu wynosi We=11,5%, a dla drugiego We=12,5%,oznacza to , że model pierwszy lepiej opisuje analizowane zjawisko.

Jeżeli wartość wskaźnika tygodniowej multiplikatywnej sezonowości przychodów ze sprzedaży pewnego przedsiębiorstwa wynosi w1=1,32 (i=1,2,3..52)oznacza to, że przeciętnie w pierwszych tygodniach poszczególnych okresów wartość zjawiska jest o 32% większa od wielkości wyliczonych za pomocą adekwatnego modelu trendu.

Bezwzględne błędy prognoz ex ante dla modelu wahań w czasie wyniosły kolejno V25=5% V26=7% V27=9%. Maksymalny dopuszczalny przez badacza błąd wynosi 6%. Oznacza to ze horyzont prognozy kończy sie na okresie oznaczonym liczba 26

Optimum w sensie Pareto polega na tym, że osiągnięty został taki podział zasobów, którego nie można już poprawić nie pogarszając jednocześnie sytuacji któregokolwiek z podmiotów.