Jest obecna w niskim stężeniu w chloroplastach.

Jest aktywowana przez addycję CO2 do grupy ε–aminowej specyficznej lizyny w celu tworzenia karbaminianu, który następnie wiąże dwuwartościowy kation metalu.

Przy wzroście temperatury katalizuje reakcję karboksylazy efektywniej a reakcję oksygenazy mniej efektywnie.

Katalizuje, jako część swojej sekwencji reakcji, skrajnie egzoergiczną reakcję- rozszczepienie/rozpad 6-węglowej diolowej pochodnej arabinitolu z wytworzeniem dwóch 3-węglowych związków.

Katalizuje reakcje pomiędzy rybulozo-1,5-bisfosforanem a O2, która zmniejsza efektywność/wydajność fotosyntezy.

glikolan

3-fosfoglicerynian

glioksalan

fosfoglikolan

2-fosfooctan

„Produkuje”/tworzy aldehyd 3-fosfoglicerynowy, który może być transportowany do cytozolu do syntezy glukozy.

Podczas, gdy za równo aldehyd 3-fosfoglicerynowy (GAP), jak i fosfodihydroksyaceton (DHAP) mogą być wytwarzane z 3-PG, tylko GAP może być wykorzystany w dalszych reakcjach wytwarzania cukru (cukrów).

Jest przekształcany do fosforanów heksoz w serii reakcji, które są identyczne do tych w szlaku glukoneogenicznym.

Może być wykorzystany do produkcji glukozo-1-fosforanu, glukozo-6-fosforanu oraz fruktozo-6-fosforanu.

Przekształcenie 3-PG w fosforany heksoz produkuje energię oraz redukujące ekwiwalenty.

Składa się z enzymów, z których kilka może być aktywowane poprzez redukcję mostków dwusiarczkowych przez zredukowaną tioredoksynę.

Jego szybkość zmniejsza się, gdy poziom oświetlenia wzrasta, ponieważ maleje za równo pH, jak i poziom Mg2+ w stromie.

Jest egzoergiczny, ponieważ energia świetlna absorbowana przez chlorofil jest przenoszona do rubisco.

Tworzy aldehyd 3-fosfoglicerynowy, który może być przekształcany do fruktozo-6-fosforanu.

Jest kontrolowany, po części, przez szybkość reakcji rubisco.

Wymaga ATP oraz NADPH.

Regeneruje rybulozo-1,5-bisfosforan zużywany przez reakcję rubisco.

Utleniona tioredoksyna jest redukowana przez plastochinol.

Aktywuje niektóre/pewne enzymy degradacyjne przez redukowanie mostków dwusiarczkowych.

Jej forma utleniona dominuje w trakcie absorpcji światła.

Zawiera hem, który oscyluje pomiędzy dwoma stanami utenienia.

Aktywuje niektóre/pewne enzymy biosyntetyczne przez redukowanie mostków dwusiarczkowych.