w pełni zdefiniowane i obowiązujące zgodnie z konwencją londyńską z 1933 roku

w niewystaczający sposób określone w rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 14.12.1974 roku

częściowo określone w obowiązującym traktacie Paryskim z 1928 roku

określone w art. 5 Traktatu Waszyngtońskiego (NATO) i następnie zwyczajowo przyjęta przez społeczność międzynarodową

zależy wyłącznie od decyzji państwa wysyłającego

wymaga zgody państw przyjmujących

zależy wyłącznie od szefa misji

jest niedopuszczalna

to negatywna reakcja społeczności międzynarodowej wobec naruszającego normy państwa

polegają na możliwści zastosowania wyłącznie retorsji lub represalii

to przymus stosowany w zorganizowany sposób przez organizacje międzynarodowe

posiadają wyłącznie niezorganizowany sposób reakcji, tj. opinii publicznej i odwet

jedność systemu prawnego, w którym prawo wewnętrzne i zewnętrzne pozostają w obojętnych relacjach

różnorodność prawa wewnętrznego i międzynarodowego

jedność norm ale dopiero po transformacji norm zewnętrznych do wewnętrznych

jedność prawa z prymatem wewnętrznego nad międzynarodowym i odwrotnie

zwiększeniem roli dobrowolnie przyjmowanych standardów przy świadomym ograniczaniu wykonywania suwerenności i przyjęciu zasady spójności prawa wewnętrznego z przyjętymi zobowiązaniami międzynarodowymi

ograniczanie roli państw na rzecz jednostek, które stają się podstawowymi podmiotami tego prawa

tworzenie zasad ogólnych zastępujących normy partykularne

włączaniu prawa zewnętrznego do norm wewnętrznych o charakterze cywilnoprawnych i umożliwieniu państwu jednostronnej modyfikacji norm międzynarodowych

uchwały organizacji międzynarodowych oraz wyroki MTS jako autorytetów o uznanej teorii

akty wiążące Wspólnoty Europejskie i prawo zasadnicze państw

normy zwyczajowe umowne i prawotwórcze, uchwały organizacji międzyrządowych

zwyczaj międzynarodowy oraz ogólne zasady prawa

głowa państwa, wojewodowie i minister spraw zagranicznych

głowa państwa, szef rządu i minister spraw zagranicznych oraz wszyscy ministrowie

premier, minister spraw zagranicznych, ambasador, konsul

głowa państwa, szef rządu i minister spraw zagranicznych

nieobowiązywaniu całej umowy między państwem zgłaszającym, a tymi stronami, które wyrażają sprzeciw zwykły

nieważności umowy

wygaśnięcia części umowy między państwem zgłaszającym zastrzeżenie, a pozostałymi stronami

modyfikacji lub wykluczeniu skutków prawnych zastrzeżonych dla postanowień w stosunku do pozostałych stron

sąostateczne i nie podlegają odwołaniu

mają precedensowy charakter i wiążą na przyszłość sąd i ewentualne strony innego sporu w tej materii

jeśli podjęte były w izbach mogą podlegać odwołaniu do pełnego składu Trybunału

mogą być zaskarżane do Zgromadzenia Ogólnego lub Rady Bezpieczeństwa

pierwszeństwo zastosowania ma Karta jeśli sprzeczna z nią umowa wyraźnie tak mówi

bezwzględne pierwszeństwo będą miały postanowienia z Karty

nie ma herarchii a o pierwszeństwie decyduje sąd arbitrażowy

o pierwszeństwie decyduje komisja konsolidacyjna