Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych

Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych

Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoległe

Metoda superpozycji i konturowanie mechaniczne

Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych

Pozwalają bardziej precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe

Precyzyjnie odczytać miąższości rzeczywiste bezpośrednio z przekroju

Bardziej szczegółowo zwizualizować na przekroju zmienność stratygraficzną warstw kosztem zaburzeń geometrii

Poprawnie odczytać kąty upadu warstw

Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych

Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe

Pozwalają prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń, kątów, miąższości i odległości

Cięcie konturowe mapy kreślonej na podstawie siatki

Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej

Głównie gęstość siatki interpolacyjnej w pionie

Wykazuje 100% zgodności z danymi wejściowymi

Wykazuje lokalną zgodność z danymi wejściowymi

Jest płaszczyzną lub powierzchnią najlepszego dopasowania do danych wejściowych

Zawsze zapewnia wysoką jakość geologiczną modelu

Nigdy nie zapewnia wysokiej zgodności grida 2D i danych wejściowych

Może powodować powstawanie sztucznych „numerycznych” struktur w przypadku nierównomiernej dystrybucji danych wejściowych, równocześnie wykazując wysoką statystyczną zgodność modelu i danych wejściowych