prawo grupowania, które głosi, że podlegają mu elementy "najbliższe sobie".

w psychologii postaci, zasada ogólna, zgodnie z którą w naszej percepcji wyodrębniają się organizacje najprostsze, wymagające najmniej wysiłku

prawo grupowania, które głosi, że podlegają mu elementy poruszające się w tym samym kierunku i w tym samym tempie

przetwarzanie informacji sensorycznych natychmiast po ich dotarciu z receptorów zmysłowych do mózgu, zanim staną się przedmiotem uwagi

proces percepcyjny, w którym napływająca informacja bodźcowa jest postrzegana jako pochodząca z danych zmysłowych i przesyłana do mózgu w celu wydobycia z niej i analizy informacji

proces percepcyjny, w którym informacje z przeszłych doświadczeń, wiedzy i wykształcenia jednostki wpływają na sposób interpretacji i klasyfikacji postrzeganego przedmiotu

założona w Niemczech szkoła psychologiczna, według której zjawiska psychiczne można zrozumieć jedynie traktując je jako zorganizowane, ustrukturalizowane całości, nie zaś rozbijając na proste elementy percepcyjne (Wertheimer, Koffka, Kohler)

przestrzenny lub czasowy kontekst bodźca.