może prowadzić do przyspieszenia akcji serca (tachykardia) i wzrostu ciśnienia tętniczego.

może prowadzić do zwolnienia akcji serca (bradykardia) i spadku ciśnienia tętniczego.

Wywołuje sztywność mięśni zwłaszcza po szybkim wstrzyknięciu.

Działanie depresyjne na układ oddechowy i na mięśnie gładkie naczyń,

sufentanyl

tapentadol

kodeina

dihydrokodeina

astma oskrzelowa,

mokry kaszel, któremu towarzyszy wydzielanie śluzu lub wydzieliny śluzowo-ropnej z oskrzeli

rozstrzenie oskrzeli,

przewlekły nieżyt oskrzeli,

w napadach kaszlu w krztuścu, w silnych przeziębieniach i uporczywym kaszlu palaczy

Zalecany w bólach pooperacyjnych, pourazowych i nowotworowych o średnim natężeniu → drugi szczebel drabiny analgetycznej), ponadto w premedykacji i w położnictwie

doustnie szczególnie w zapaleniu opłucnej,

astma oskrzelowa, przewlekły nieżyt oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli, mokry kaszel, któremu towarzyszy wydzielanie śluzu lub wydzieliny śluzowo-ropnej z oskrzeli.

Pochodna morfiny o silnym działaniu przeciwkaszlowym i dziesięciokrotnie słabszym działaniu przeciwbólowym w porównaniu z morfiną

Jest słabym agonistą receptorów µ opioidowych. Jego działanie przeciwbólowe potęguje hamowanie wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, co powoduje pobudzenie receptorów adrenergicznych i serotoninergicznych w synapsach w rdzeniu kręgowym.

półsyntetyczny opioid o działaniu pośrednim między morfiną a kodeiną. Stosowana w suchym męczącym kaszlu i bólach o średnim natężeniu

Słabszy od kodeiny agonista opioidowy. Stosowany w skojarzeniu z aspiryną lub paracetamolem w leczeniu bólu nowotworowego o umiarkowanym nasileniu.

tramadol

dihydrokodeina

Dekstropropoksyfen

fentanyl

Jest słabym agonistą receptorów µ opioidowych. Jego działanie przeciwbólowe potęguje hamowanie wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, co powoduje pobudzenie receptorów adrenergicznych i serotoninergicznych w synapsach w rdzeniu kręgowym

Ma zdolność do blokady kanałów sodowych zwiększa skuteczność leczenia bólu neuropatycznego → stabilizacja błony komórkowej

Lek wykazuje słabą komponentę antagonistyczną co czyni go opioidem z typowym efektem pułapowym

Jest zaliczany do wykazu leków narkotycznych N.

Podwójny mechanizm działania tapentadolu, przyczynia się do jego dobrej skuteczności ale większej częstości występowania typowych dla opioidów działań niepożądanych.

Aktywuje zwrotny wychwyt noradrenaliny, zwiększając w ten sposób stężenie noradrenaliny w szczelinie synaptycznej

Na poziomie ośrodkowego układu nerwowego (OUN) lek hamuje przewodzenie impulsów bólowych poprzez aktywację pre– i postsynaptycznych receptorów opioidowych μ.

Jest pierwszym lekiem z nowej grupy leków przeciwbólowych – agonistów receptora opioidowego μ i inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny (MOR–NRI).