a. DNA matryca, primery, polimeraza, nukleotydy

a. Polimorfizm długości fragmentów restrykcyjnych

a. wszystkie komórki z jadrami i włosy z cebulką

a. mocz

a. zwiększenie ilości, namnażanie

a. próby dowodowe – testy specyficzne: metoda spektroskopowa lub spektrofotometryczna- najbardziej niezawodna, polega na śledzeniu widm pochłonnych Hb lub jej pochodnych mikrokrystaliczna porfirynowa- poszukuje się widma hematoporfiryny – w starszych śladach testy immunochromatograficzne (Hexagon OBTI, Hemcheck, Hem Select)

a. testy specyficzne (próby dowodowe): stwierdzenie obecności plemników w preparacie mikroskopowym (konieczny co najmniej 1 cały plemnik z główką i ogonem) – dowód niepodważalny wyciąg z plamy w fizjologicznym r-rze NaCl lub w wodzie; wymaz z uzyskanego osadu oglądany w preparatach niebarwionych pod mikroskopem w przyciemnionym polu widzenia; możliwe barwienie erytozyną, fuksyną kwaśna lub błękitem metylowym po odbytym stosunku można wykazać obecność żywych plemników w wydzielinie pochwy do śr. 5 h, martwych do śr. 24 h; w zwłokach do 2 tyg. (zależnie od temperatury ciała i wilgotności) metoda immunoprecypitacji z surowicą anty-nasienie ludzkie (skierowaną przeciwko białkom specyficznym nasienia) jest badaniem na określenie przynależności gatunkowej plam nasienia elektroforeza w kierunku stwierdzenia fenotypu izoenzymu dehydrogenazy mleczanowej LDH-C4

a. Odczyn Wellensteina-Kobera (difenyloamina w stężonym H2S, do wykrywania prochu- kolor niebieskawo-zielony), odczynnik Griessa (kolor różowy)