Wymiennik Na+-Ca2+ wykorzystuje gradient jonów Na+ w celu zwiększenia stężenia jonów Ca2+ w komórc

Przenośnik symportowy przenosi równocześnie dwie różne substancje w tę samą stronę przy czym jedną wbrew gradientowi potencjału elektrochemicznego, a druga zgodnie z tym gradientem.

Stan energetyczny komórki i stosunej stężeń ATP/ADP nie ma żadnego wpływu na transport przez….

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Przenośnik symportowy Na+-glukoza transportuje cząsteczki glukozy do wnętrza komórki wbrew gradientowi jej stężeń.

Permeaza laktozy w celu transportu laktozy wykorzystuje gradient jonów Na+

IP3 uwalnia jony Ca2+ z retikulum endoplazmatycznego i retikulum sarkoplazmatycznego

Większość efektów wywołanych przez IP3 i DAG jest synergistycznych

Diacyloglicerol (DAG) aktywuje kinazę białek A (PKA)

PKC wymaga janów Ca2+ do swojej aktywności

DAG zwiększa powinowactwo PKC do jonów Ca2+

cAMP wiąże się do podjednostek katalitycznych PKA co prowadzi do allosterycznej aktywacji tego enzymu

PKA i większość innych kinaz występują w postaci izoenzymów, co umożliwia precyzyjne dopasowanie regulacji do typu komórki czy stadium rozwojowego

W komórkach eukariotycznych większość efektów zależnych od cAMP jest skutkiem aktywacji PKA

cAMP wiąże się do dimeru R2 podjednostek regulatorowych PKA co prowadzi do oddysocjowania podjednostek katalitycznych

Podjednostki katalityczne zawierają specjalną sekswencję nazywaną pseudosubstratową która jest zbliżona do optymalnej sekwencji substratowej, lecz pozbawiona reszty akceptującej fosforan

cAMP aktywuje PKA zmieniając jej strukturę czwartorzędową

Na rysunku przedstawiono etap reakcji w którym po raz pierwszy na drodze hydrolizy wiązania peptydowego tworzy się tetraedyczny stan przejściowy w kompleksie z enzymem.

Na tym etapie reakcji udział reszty 2 w katalizie stanowi przykład uniwersalnej katalizy zasadowej

Na rysunku przedstawiono pierwszy etap hydrolizy wiązania estrowego który zachodzi dzięki zwiększeniu nukleofilowego charakteru cząsteczki wody przez resztę 2 enzymu.

Konwalencyjny kompleks reszty 3 enzumu oraz reagenta 4 bedacy substratem tego erapu reakcji to acyloenzym

Woda w tej reakcji jest katalizatorem kwasowo-zasadowym

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

CDP+ ATP = CTP + ADP

Żadna z podanych reakcji

GMP+ ADP = GDP + AMP

ATP + H2O = ADP + P

AMP+ ATP = 2ADP

APM+ GTP = ADP + GDP

Związanie dowolnego z dwóch substratów powoduje w enzymie szereg zmian konformacyjnych o charakterze indukowanego dopasowania i powstanie katalitycznie komplementarnej konformacji enzymu

Zawieraja w swej strukturze silnie konserwatywną domenę wiążącą nukleotydy

W regionie wiążącym substrat występuje tzw. Pętla P której nazwa pochodzi od wysokiej zawartości reszt proliny.

Enzymy te zaiwerają w swym miejscu aktywnym(zawieraja ale nie w miejscu aktywnym) istotny katalitycznie jon metalu dwuwartościowego (Mg2+ lub Mn2+)

Do tej grupy enzymów należą np. kinaza adenylanowa i guanylanowa.

Zmiany konformacyjne którymi poldlega m.in. domena wiążąca nukleotydy i pętla P są podstawą wykluczenia transferu reszty fosforanowej na cząsteczkę wody

Zarówno gangiozydy, jak i cerebrozydy są sfingolipidami

Glikolipidy są swingolipidami i zawierają fragmenty cukrowe

Fosfatyd to najprostsza sfingomielina

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Podobnie jak sfingomieliny, glikolipidy zawierają w swej budowie resztę kwasu fosforanowego

Fosfoglicerydy są fosfolipidami blonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosforanowego

Aspiryna blokuje aktywność syntazy prostagladyny H2 poprzez zablkokowanie kanału hydrofobowego umożliwającego dotarcie kwasu arachidonowego do miejsca aktywnego enzymu.

Integralne białka błonowe zawsze przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej

Białka mogą być związane z błoną poprzez powierzchnie utworzone przez hydrofobowe reszty boczne aminokwasów lub poprzez kowalencyjne związanie z białkami grupy hydrodobowe.

Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane? od strony wewnętrznej komórk

Obecność helis transbłonowych w białku można przewidzień na podstawie jego sekwencji aminokwasowej

ultrawirowanie pozwala oddzielić białka integralne od błony