e. inhibicje niekompetycyjna jest nieodwracalna

b. wobec inhibitora kompetycyjnego enzym może wiązać substrat

a. stała Michealisa odpowiada takiemu stężeniu substratu, przy którym reakcja osiąga połowę Vmax

c. inhibicję odwracalną charakteryzuje szybka dysocjacja kompleksu enzym-inhibitor

f. enzymy allosteryczne działają zgodnie z kinetyka Michaelisa-Menten

d. inhibitor kompetycyjny zmniejsza szybkość katalizy przez zmniejszenie liczby cząsteczek enzymu wiążącego substrat

e. Domeny SH3 rozpoznają regiony bogate w proliny.

a. Domeny SH2 białek IRS zawierają reszty tyrozylowe, które ulegają fosforylacji przez zaktywowany receptor insulinowy.

f. Domeny SH2 posiadają aktywność kinazową fosforylując reszty tyrozylowe.

c. Domeny SH2 rozpoznają ufosforylowane reszty tyrozylowe.

b. Domeny SH3 rozpoznają ufosforylowane reszty seryny, a domeny SH2 ufosforylowane reszty tyrozyny.

d. Domeny PH wiążą fosfatydyloinozytol zakotwiczając białka IRS w błonie.

f. Podjednostka γ białek G jest GTPazą.

c. Białka G są integralnymi białkami błonowymi.

i. Białka G wiążą cyklazę adenylanową.

j. Białka G są heterotrimerami.

b. Ze związanym GDP i w obecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.

e. Podjednostka α białek G jest GTPazą.

d. Białka G wiążą hormony.

a. Ze związanym GDP i w nieobecności hormonu, białka G wiążą się do receptorów hormonów i następuje wtedy wiązanie GTP.

g. Kiedy białko G-GDP wiąże kompleks hormon-receptor, GDP jest wymieniane na GTP.

c. EGF jest polisacharydem o masie 6kDa stymulującym wzrost komórek naskórka i nabłonka.

a. Aktywny receptor EGF będący dimerem aktywuje podjednostkę Gα swoistego białka G

b. Sygnał jest wyłączany na drodze defosforylacji kluczowych reszt tyrozylowych receptora oraz przez aktywność GTPazową białek Ras.

d. Receptor Her2 może tworzyć heterodimery z receptorem EGF prowadząc do wzajemnej fosforylacji nawet pod nieobecność liganda.

e. Dimeryzacji receptora towarzyszy przemieszczenie ramienia dimeryzacyjnego do centrum aktywnego sąsiedniego monomeru, co umożliwia fosforylację pięciu reszt tyrozylowych.

f. Transporter ten jest homologiczny do eukariotycznego białka glikoproteiny P.

c. Jest transporterem drugiego rzędu, wykorzystującym gradient małych cząsteczek organicznych.

b. Jest dimerem złożonym z dwóch podjednostek, z których każda posiada domenę transbłonową i kasetę wiążącą ATP.

a. Związanie substratu indukuje zmiany konformacyjne kaset wiążących ATP, prowadzące do wzrostu ich powinowactwa do ATP.

e. Białko to działa jako ATP-zależna pompa pobierająca określone cząsteczki z otoczenia do wnętrza komórki.

d. Wykorzystuje mechanizm sprzęgania hydrolizy ATP ze zmianami konformacyjnymi podjednostki P.

d. Przyłączenie cząsteczki insuliny do receptora wywołuje zmianę położenie pętli aktywacyjnej w podjednostce β, co prowadzi do aktywacji kinazy.

a. Każda podjednostka β składa się głównie z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.

b. Każda podjednostka α składa się z domeny kinazy białkowej homologicznej do PKA.

e. Przyłączenie dwóch cząsteczek insuliny do receptora wywołuję zmianę konformacyjną prowadzącą do fosforylacji reszt tyrozylowych w pętli aktywacyjnej kinazy.

f. Przyłączenie insuliny do receptora powoduje zmianę konformacyjną, co prowadzi do oddysocjowania białek IRS, które utrzymują receptor w stanie nieaktywnym.

c. Kinaza insulinowego receptora katalizuje reakcję przeniesienia grupy fosforanowej na grupę hydroksylową treoniny

e. Hydroliza GTP do GDP w białku Gαq powoduje wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon.

a. Ponieważ DAG jest cząsteczką rozpuszczalną w wodzie, dyfunduje on z błony powodując uwolnienie jonów wapnia z retikulum endoplazmatycznego.

g. Uwolnione jony wapnia powodują wygaszenie sygnału zapoczątkowanego przez hormon.

h. Zarówno IP3 jak i DAG działają krótko, ponieważ ulegają przekształceniu w inne cząsteczki w wyniku fosforylacji lub innych reakcji.

b. Ponieważ IP3 jest cząsteczką nierozpuszczalną w wodzie, pozostaje on związany z błoną i bierze udział w aktywacji kinazy białkowej C

i. Podczas aktywacji receptora II angiotensyny biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu dochodzi do jego homodimeryzacji i fosforylacji

c. Powstające przekaźniki drugiego rzędu działają przeciwstawnie, dzięki czemu możliwa jest precyzyjna kontrola danego szlaku sygnalizacyjnego.

d. Przykładem receptora biorącego udział w kaskadzie fosfatydyloinozytolu jest receptor II angiotensyny.

f. Aktywna izoforma β enzymu fosfolipazy C katalizuje reakcję rozszczepienia PIP2 do trifosforanu fosfatydyloinozytolu oraz diacyloglicerolu (DAG).