b. Pompy jonowe zawierają w swojej strukturze fragment transbłonowy.

i. Pompy jonowe są integralnymi białkami błonowymi.

Zadaniem fizjologicznym pomp błonowych jest wyrównywanie stężeń określonej substancji na zewnątrz i wewnątrz komórki

h. Kanały błonowe są odpowiedzialne za wytworzenie w komórce gradientu stężeń jonów, wykorzystywanego później m. in. przez przenośniki drugiego rzędu.

W układach biologicznych kanały błonowe występują w postaci otwartej i są zamykane jedynie na krótką chwilę.

Szybkość transportu jonów przez pompy jest znacznie większa niż transportu tych samych jonów przez kanały błonowe, ponieważ pompy zużywają w tym celu energię, a kanały przeprowadzają transport w sposób bierny.

g. Dana pompa błonowa może przenosić ten sam jon w obie strony w zależności od występującego w komórce gradientu jonów.

Kanały błonowe bramkowane ligandem umożliwiają transport jonów wbrew gradientowi ich stężeń

f. Pomimo, że pompy transportują jony w sposób aktywny, robią to znacznie wolniej niż kanały transportujące te same jony w sposób bierny.

j. Kanały umożliwiają transport jonów na zasadzie dyfuzji ułatwionej.

c. Kanał pokrywa większość kosztów odwodnienia K+, ponieważ umożliwia kompensujące odziaływania z grupami aminowymi wyściełającymi filtr selektywności.

a. Kanał K+ umożliwia transport jonów sodowych tylko w obecności ATP, gdyż wydatek energii swobodnej niezbędny do dehydratacji jonu sodowego jest znaczny

e. W pierwszym odcinku kanału potasowego dochodzi do hydratacji jonu, aby ten mógł swobodnie przemieścić się do filtru selektywności.

d. Kanał potasowy z Streptomyces.lividans ma kształt stożka, otwór po węższej stronie zwany filtrem selektywności powoduje, że tylko jony potasowe mogą swobodnie wnikać do wnętrza kanału, natomiast szeroki otwór po stronie docelowej umożliwia szybką dyfuzję jonów do cytoplazmy

b. Żadne ze stwierdzeń nie jest prawidłowe.

h. Połączenia szczelinowe są kanałami błonowymi o względnie dużej przepuszczalności dla jonów i niewielkich metabolitów.

j. Białkowe kanały błonowe wykazują właściwości allosteryczne.

g. Kanały błonowe wykorzystując źródła energii swobodnej takie jak ATP prowadzą transport jonów lub cząsteczek w kierunku termodynamicznie niekorzystnym

f. Białkowe kanały błonowe są zbudowane zwykle z wielu podjednostek, a średnica poru wzrasta wraz z ilością tych podjednostek.

a. Odpowiednio długie otwarcie kanału błonowego prowadziłoby do wyrównania stężeń po obu stronach błony, jednak w warunkach fizjologicznych otwarcie kanału jest zwykle krótkotrwałe.

Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem.

b. Kanały bramkowane potencjałem stają się przepuszczalne dla odpowiednich jonów dopiero po przekroczeniu odpowiedniej wartości potencjału transbłonowego.

d. Niektóre kanały błonowe wykazują selektywność wobec poszczególnych jonów.

c. Selektywność kanału bramkowanego ligandem zmienia się w zależności od tego, czy jest on związany ze swoim ligandem, czy nie.

i. Połączenia szczelinowe są kanałami błonowymi o względnie dużej przepuszczalności dla jonów, niewielkich metabolitów i większości białek

c. W podanych warunkach zmiana entalpii swobodnej transportu jonu Na+ na zewnątrz komórki wynosi około +10.8 kJ•mol-1, a transportu jonu Na+ do środka komórki około -10.8 kJ•mol-1.

b. W podanych warunkach zmiana entalpii swobodnej transportu jonu K+ na zewnątrz komórki wynosi około -4,6 kJ•mol-1, a transportu jonu K+ do środka komórki około +4,6 kJ•mol-1.

a. Wymieniony w tym zadaniu potencjał transbłonowy mógłby być wytwarzany przez kanał błonowy jonów Na+ oraz niezależny kanał błonowy jonów K+.

e. Równoczesny transport jonów Na+ na zewnątrz komórki oraz jonów K+ do środka komórki w tych warunkach może przeprowadzać wyłącznie pompa Na+-K+ hydrolizująca ATP.

d. Gdyby potencjał transbłonowy był równy zeru, transport jonów K+ do wnętrza komórki wymagałby mniejszego nakładu energetycznego, niż przy potencjale wynoszącym - 50 mV.

Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem

c. Odpowiedni wzrost potencjału błonowego powoduje otwarcie najpierw kanału potasowego, a następnie sodowego

e. Ze względu na podobny charakter jonów Na+ i K+, kanał potasowy wykazuje podobną przepuszczalność dla obu tych jonów.

d. Odpowiedni wzrost potencjału błonowego powoduje równoczesne otwarcie kanału sodowego i potasowego

b. Receptor acetylocholinowy zlokalizowany jest w błonie postsynaptycznej.

a. Receptor acetylocholinowy zlokalizowany jest w błonie presynaptycznej

Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest większa dla jonów K+ , niż dla jonów Na+

Kanały sodowe i potasowe są przepuszczalne dla jonów Na+ i K+ odpowiednio do momentu, w którym potencjał błonowy osiąga wartość potencjału spoczynkowego.

Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest praktycznie taka sama dla jonów K+ i jonów Na+.

Aspiryna blokuje aktywność syntazy-1 prostaglandyny H2 poprzez zablokowanie kanału hydrofobowego umożliwiającego dotarcie kwasu arachidonowego do miejsca aktywnego enzymu.

Białka mogą być związane z błoną poprzez powierzchnie utworzone przez hydrofobowe reszty boczne aminokwasów lub poprzez kowalencyjnie związane z białkami grupy hydrofobowe.

Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane od strony zewnętrznej komórki.

i. Białka transbłonowe przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej.

Obecność helis transbłonowych w białku można przewidzieć na podstawie jego sekwencji aminokwasowej.

j. Rodopsyna bakteryjna jest białkiem peryferyjnym

m. Ultrawirowanie pozwala oddzielić białka integralne od błony

h. Aspiryna blokuje aktywność kanału potasowego

k. Do oddzielenia białka integralnego od błony konieczne jest użycie detergentu.

a. Niemożliwe jest przewidzenie obecności helis transbłonowych w białku tylko na podstawie jego sekwencji aminokwasowej.

Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane od strony cytozolowej komórki.

l. Integralne białka błonowe zawsze przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej.

c. Fosfoglicerydy są fosfolipidami błonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosforanowego

b. Glikolipidy są sfingolipidami i zawierają fragmenty cukrowe.

f. Fosfatyd to najprostsza sfingomielina

e. Podobnie jak sfingomieliny, glikolipidy zawierają w swej budowie resztę kwasu fosforanowego

a. Zarówno gangliozydy, jak i cerebrozydy są sfingolipidami.

d. Fosfoglicerydy są fosfolipidami błonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosfatydowego.

Zawierają specyficzne białka, które pośredniczą w charakterystycznych funkcjach błon.

Są strukturami symetrycznymi, co wynika z symetrycznej natury dwuwarstwy lipidowej.

m. Błony są funkcjonalnie asymetryczne, podczas gdy strukturalnie symetryczne.

n. Obecność cholesterolu powoduje zmniejszenie płynności błony.

Dla większości błon zawartości białek w błonach stanowi ok.25% w stosunku do lipidów.

Skład lipidowy zewnętrznej oraz wewnętrznej warstwy lipidowej jest zawsze identyczny.

d. Skład lipidowy zewnętrznej oraz wewnętrznej warstwy lipidowej jest identyczny, ale dyfuzja poprzeczna lipidów z jednej warstwy do drugiej jest utrudniona termodynamicznie.

f. Zawierają węglowodany, które kowalencyjnie są związane do białek i lipidów.

Błony biologiczne są warstwowymi strukturami zbudowanymi głównie z lipidów i białek.

e. Błony są funkcjonalnie symetryczne.

i. Mogą być traktowane jak dwuwymiarowy roztwór zorientowanych przestrzennie lipidów i białek.

c. Obecność cholesterolu powoduje zwiększenie płynności błony.

Obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych z wiązaniami podwójnymi w konfiguracji cis w lipidach błonowych obniża tzw. temperaturę przejścia („topnienia”) błony.

g. Są dużymi strukturami warstwowymi, ściśle odgraniczającymi różne przedziały.

l. Model płynnej mozaiki dotyczy błon zbudowanych z jednej warstwy lipidów.