umożliwia zwiększenie stopnia kompresji kosztem dokładności reprezentacji sygnału

zabezpiecza przed kumulacją błędów w procesie dekodowania

redukuje rozmiar alfabetu danych

jest krokiem bezstratnym

wykorzystuje różne klucze do szyfrowania i deszyfrowania danych

składa się z wielu rund, wykonywanych iteracyjnie

ma z góry ustalony, zawsze taki sam rozmiar klucza

pozwala na stosowanie klucza o dowolnej długości

wykorzystuje te same klucze do szyfrowania i deszyfrowania danych

wykorzystuje operację XOR

szyfrowanie powinno być wykonane po kodowaniu źródłowym, gdyż danych zaszyfrowanych nie można efektywnie skompresować

obydwie operacje mogą być wykonane w dowolnej kolejności bez wpływu na ich wydajności

operacje te wykluczają się wzajemnie i nie mogą być stosowane razem w jednym systemie

kodowanie źródłowe powinno być wykonane po szyfrowaniu, gdyż wtedy można lepiej uwzględnić statystyczne właściwości zaszyfrowanych danych

kod pi jest szczególnym przypadkiem kodu U

kod U jest wykorzystywany do budowy kodu [pi]

kod U jest szczególnym przypadkiem kodu [pi]

nie ma żadnego związku pomiędzy tymi kodami

różnicowe kodowanie współczynnika DC transformaty DCT

entropijne kodowanie współczynników transformaty DCT (bezstratne)

kwantyzacja współczynników DCT

podział obrazu na bloki

jest krokiem bezstratnym

zmniejsza dynamikę danych

umożliwia dokładną rekonstrukcję sygnału w przypadku wystąpienia błędów transmisji

jest to technika kompresji, polegającą na kodowaniu różnicy pomiędzy pewną predykcją wartości sygnału a wartością rzeczywistą

jego wartość nie zależy od transformowanego obrazu

odpowiadająca mu funkcja bazowa jest obszarem o stałej wartości (cos(0)=1)

jego wartość jest proporcjonalna do średniej wartości pikseli transformowanego obrazu (suma wszystkich pixeli)

jego wartość jest taka sama dla wszystkich bloków obrazu

kod U jest szczególnym przypadkiem kodu G

kod G jest szczególnym przypadkiem kodu U

kod U jest wykorzystywany do budowy kodu G

nie ma żadnego związku między tymi kodami