Składniki śladowe to takie, które występują w próbce poniżej:
0.1%
0.01g
0.01%
0.01%
W makroanalizie pobiera się próbki do badań o masie:
>1g
>0.1g
>10g
>0.1g
W emisyjnych metodach spektroskopowych mierzoną wielkością jest promieniowanie:
absorbowane przez oznaczone składniki
odbite przez oznaczone składniki
emitowane przez oznaczone składniki
emitowane przez oznaczone składniki
Specyficzność metody jest to możliwość jej zastosowania w określonych warunkach do wykrywania lub oznaczania:
kilku różnych składników
tylko od jednego konkretnego składnika
kilku składników o podobnych właściwościach
tylko od jednego konkretnego składnika
Dla 2 metod absorpcyjnych umożliwiających oznaczenie tego samego składnika w roztworach próbek (w mg/dm3) podane są równania funkcji analitycznych f1 = 0.25C+0.02 dla 0.01
czułość f2 jest większa od f1
czułość f1 jest większa od f2
zakres zastosowania f1 jest większy od f2
czułość f2 jest większa od f1
W toku postępowania analitycznego oznaczono zawartość składnika w roztworze na poziomie 125mg/dm3. Wiedząc, że prawdziwa zawartość tego składnika to 122mg/dm3, błędy względny i bezwzględny wynoszą odpowiednio:
2,4% i 3.00 mg/dm3
-2.4% i 3mg/dm3
2.4% i -3.0 mg/dm3
2,4% i 3.00 mg/dm3
Oznaczono składniki dwiema metodami, tj m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowania m1 błąd bezwzględny wynosił -1.3 mg/dm3, a odchylenie standardowe 0.23mg/dm3, natomiast dla m2 odpowiednio 2.2mg/dm3 oraz 0.12mg/dm3. Prawdziwe jest stwierdzenie :
m1 jest bardziej dokładna i precyzyjna niż m2
m1 jest mniej dokładne, ale bardziej precyzyjna od m2
m1 jest bardziej dokładna, ale mniej precyzyjna niż m2
m1 jest bardziej dokładna, ale mniej precyzyjna niż m2
Im stężenie oznaczanego składnika w probówce jest mniejsze, tym dokładność i precyzja oznaczania są:
znacznie mniejsze
znacznie większe
pozostają bez zmian
znacznie mniejsze
Liofilizację i dodatek biocydów do próbek stosuje się w celu:
spowolnienie procesów fizycznych i reakcji fotochemicznych
ich wysuszenia i spowolnienie reakcji chemicznych
ich wysuszenia i spowolnienia reakcji biochemicznych
ich wysuszenia i spowolnienia reakcji biochemicznych
W rozkładach na mokro systemach otwartych próbki o masach od 1 do 10g roztwarza się przy użyciu odczynników utleniających przez:
ogrzewanie i wspomagania energia mikrofalową
ogrzewanie w bombie ciśnieniowej
ogrzewanie
ogrzewanie
W wyniku reakcji roztwarzania stopu zawierającego Cu i Ni w stężonym roztworze HNO3 powstają:
Cu2+, Ni2+, H2O, NO
CuO, Ni2+, H2O, NO
Cu2+, Ni2+, H2
Cu2+, Ni2+, H2O, NO
Próbkę zawierającą HgS można roztworzyć przy użyciu stężonych:
HCl + HNO3
HNO3+ H2SO4
HNO3
HCl + HNO3
Do stopienia próbki zawierającej glinokrzemiany i/lub krzemiany nadają się topniki:
B2O3
KOH
Na2O3
KOH
W wyniku stopienia TiO z K2S2O7 powstały stop zawiera:
TiS2 i K2S
Ti(SO4)2 i K2SO4
Ti(SO3)2 i K2SO3
Ti(SO4)2 i K2SO4
Podział składnika A pomiędzy 2 niemieszające się ze sobą fazy f1 i f2 (składnik A zajmuję f1, składnik B f2) opisuje współczynnik podziału ka równy:
Caf2/Cbf2
Caf1/Cbf1
Caf1/Cbf2
Caf1/Cbf2
W ekstrakcji do fazy stałej z użyciem krzemionki chemicznie związanej z grupami alkilowymi C18 sorbent i eluent są odpowiednio:
polarny i niepolarny
oba niepolarne
niepolarny i polarny
niepolarny i polarny
Za zatrzymywanie oznaczanych składników na złożach jonitów odpowiedzialne są oddziaływania:
