Składniki śladowe to takie, które występują w próbce poniżej:
0.01g
0.1%
0.01%
0.01%
W makroanalizie pobiera się próbki do badań o masie:
>1g
>10g
>0.1g
>0.1g
W emisyjnych metodach spektroskopowych mierzoną wielkością jest promieniowanie:
absorbowane przez oznaczone składniki
odbite przez oznaczone składniki
emitowane przez oznaczone składniki
emitowane przez oznaczone składniki
Specyficzność metody jest to możliwość jej zastosowania w określonych warunkach do wykrywania lub oznaczania:
kilku składników o podobnych właściwościach
kilku różnych składników
tylko od jednego konkretnego składnika
tylko od jednego konkretnego składnika
Dla 2 metod absorpcyjnych umożliwiających oznaczenie tego samego składnika w roztworach próbek (w mg/dm3) podane są równania funkcji analitycznych f1 = 0.25C+0.02 dla 0.01
czułość f1 jest większa od f2
czułość f2 jest większa od f1
zakres zastosowania f1 jest większy od f2
czułość f2 jest większa od f1
W toku postępowania analitycznego oznaczono zawartość składnika w roztworze na poziomie 125mg/dm3. Wiedząc, że prawdziwa zawartość tego składnika to 122mg/dm3, błędy względny i bezwzględny wynoszą odpowiednio:
2.4% i -3.0 mg/dm3
2,4% i 3.00 mg/dm3
-2.4% i 3mg/dm3
2,4% i 3.00 mg/dm3
Oznaczono składniki dwiema metodami, tj m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowania m1 błąd bezwzględny wynosił -1.3 mg/dm3, a odchylenie standardowe 0.23mg/dm3, natomiast dla m2 odpowiednio 2.2mg/dm3 oraz 0.12mg/dm3. Prawdziwe jest stwierdzenie :
m1 jest bardziej dokładna, ale mniej precyzyjna niż m2
m1 jest mniej dokładne, ale bardziej precyzyjna od m2
m1 jest bardziej dokładna i precyzyjna niż m2
m1 jest bardziej dokładna, ale mniej precyzyjna niż m2
Im stężenie oznaczanego składnika w probówce jest mniejsze, tym dokładność i precyzja oznaczania są:
znacznie mniejsze
pozostają bez zmian
znacznie większe
znacznie mniejsze
Liofilizację i dodatek biocydów do próbek stosuje się w celu:
ich wysuszenia i spowolnienia reakcji biochemicznych
ich wysuszenia i spowolnienie reakcji chemicznych
spowolnienie procesów fizycznych i reakcji fotochemicznych
ich wysuszenia i spowolnienia reakcji biochemicznych
W rozkładach na mokro systemach otwartych próbki o masach od 1 do 10g roztwarza się przy użyciu odczynników utleniających przez:
ogrzewanie i wspomagania energia mikrofalową
ogrzewanie
ogrzewanie w bombie ciśnieniowej
ogrzewanie
W wyniku reakcji roztwarzania stopu zawierającego Cu i Ni w stężonym roztworze HNO3 powstają:
Cu2+, Ni2+, H2
CuO, Ni2+, H2O, NO
Cu2+, Ni2+, H2O, NO
Cu2+, Ni2+, H2O, NO
Próbkę zawierającą HgS można roztworzyć przy użyciu stężonych:
HCl + HNO3
HNO3+ H2SO4
HNO3
HCl + HNO3
Do stopienia próbki zawierającej glinokrzemiany i/lub krzemiany nadają się topniki:
B2O3
KOH
Na2O3
KOH
W wyniku stopienia TiO z K2S2O7 powstały stop zawiera:
TiS2 i K2S
Ti(SO3)2 i K2SO3
Ti(SO4)2 i K2SO4
Ti(SO4)2 i K2SO4
Podział składnika A pomiędzy 2 niemieszające się ze sobą fazy f1 i f2 (składnik A zajmuję f1, składnik B f2) opisuje współczynnik podziału ka równy:
Caf2/Cbf2
Caf1/Cbf2
Caf1/Cbf1
Caf1/Cbf2
W ekstrakcji do fazy stałej z użyciem krzemionki chemicznie związanej z grupami alkilowymi C18 sorbent i eluent są odpowiednio:
oba niepolarne
polarny i niepolarny
niepolarny i polarny
niepolarny i polarny
Za zatrzymywanie oznaczanych składników na złożach jonitów odpowiedzialne są oddziaływania:
