Rozkład prawdopodobieństwa opisujący ilość sukcesów „k” w ciągu „N” niezależnych prób, z których każda ma stałe prawdopodobieństwo sukcesu równe „p”,
techniki inwestowania w więcej niż jeden walor.
Grę losową, która pomimo posiadanej nieskończonej wartości oczekiwanej posiada jednocześnie ograniczoną wartość pieniężną dla większości ludzi,
Prawdopodobieństwo zdarzenia, które jest czymś dobrze określonym i nie zależy od wybranej próby, dopóki jest ona wystarczająco duża,
Grę losową, która pomimo posiadanej nieskończonej wartości oczekiwanej posiada jednocześnie ograniczoną wartość pieniężną dla większości ludzi,
Jedną z zasad księgowania umysłowego (mentalnego) jest:
Zasada łączenia mniejszej straty z większym zyskiem;
Zasada rozdzielania większego zysku od mniejszej straty.
Zasada rozdzielania strat;
Zasada łączenia zysków;
Zasada łączenia mniejszej straty z większym zyskiem;
Które z poniższych twierdzeń nie jest adekwatne dla analizy portfelowej:
Poprawnie skonstruowany portfel papierów wartościowych pozwala na osiągnięcie ryzyka dywersyfikowanego i zoptymalizowanie przychodu.
Metody analizy portfelowej zaliczane są do grupy metod pozwalających dokonywać długoterminowych inwestycji;
Metody analizy portfelowej są bliższe metodom analizy technicznej niż metodom analizy fundamentalnej;
Analiza portfelowa zajmuje się technikami inwestowania w więcej niż jeden walor;
Metody analizy portfelowej są bliższe metodom analizy technicznej niż metodom analizy fundamentalnej;
Jak określany jest błąd poznawczy polegający na automatycznym przypisywaniu pozytywnych
lub negatywnych cech na podstawie (pozytywnego lub negatywnego) pierwszego wrażenia:
Efekt pierwszeństwa,
Zaniedbywanie miarodajności.
Efekt skupienia,
Efekt halo (efekt aureoli),
Efekt halo (efekt aureoli),
Która z poniższych jest formą błędu poznawczego w postaci efektu pewności siebie:
efekt „lepszy niż średnia”,
Wszystkie z powyższych odpowiedzi są poprawne.
Miskalibracja,
Iluzja kontroli,
Wszystkie z powyższych odpowiedzi są poprawne.
Inwestorzy a także analitycy finansowi w celu zobrazowania wielu przyszłych możliwych
scenariuszy co do wyceny portfela inwestycyjnego stosują:
Symulacje Monte Carlo
Model VAR
Model Markowitz’a
Model CAPM
Symulacje Monte Carlo
Osoby które podejmują ryzyko w celu odniesienia korzyści finansowych oraz realizacji
określonego celu inwestycyjnego kierują się motywem:
Stymulacyjnym
Osobowym
Statystycznym
Instrumentalnym
Instrumentalnym
Jedną z najczęściej stosowanych metod pomiaru preferencji ryzyka są:
Wybory hazardowe
Wybory loteryjne.
Testy psychologiczne
Wywiady osobowe
Wybory loteryjne.
Podczas wyboru optymalnego portfela inwestycyjnego współczynnikami które brane są pod
uwagę są:
Ryzyko oraz zwrot z inwestycji
Zwrot z inwestycji oraz okres jej trwania
Zwrot z inwestycji oraz wielkość portfela inwestycyjnego
Ryzyko oraz okres trwania inwestycji
Ryzyko oraz zwrot z inwestycji
W zarządzaniu ryzykiem finansowym Model Blacka-Scholesa służy do:
wyceny przyszłych cen instrumentów finansowych w wielu prawdopodobnych scenariuszach
ukazania zależności między ceną dóbr kapitałowym a ryzykiem
wyceny instrumentów pochodnych
znalezieniu optymalnego portfela inwestycyjnego dla inwestora czy uwzględnieniu rentowności oraz ryzyka
wyceny instrumentów pochodnych
Autorami efektu dyspozycji są
Hersh M. Shefrin, Meir Statman
Kahneman D., Thaler R.
Markowitz H., Statman M.,
Hersh M. Shefrin, Meir Statman
Skłonność do przedwczesnej realizacji zysków i do zwlekania z realizacją strat to
efekt portfelowy
efekt dyspozycji
efekt dywersyfikacji
efekt dyspozycji
Przy horyzoncie inwestycyjne w dążącym do nieskończoności
akcje pokonają obligacje
akcji i obligacji będą miały ten sam zwrot
obligacje pokonają akcję
akcje pokonają obligacje
Ocena wyników w dominującej liczbie uczestników rynku jest dokonywana raz do
miesiąca
roku
kwartału
roku
Uczestnicy instytucjonalni pomimo długiego okresu inwestycyjnego są oceniani
co kwartał.
co roku.
co miesiąc.
co roku.
Indywidualni inwestorzy najczęściej lokują
80% w akcje i 20% w obligacje
50% w akcje i 50% w obligacje
30% w akcje i 70% w obligacje
50% w akcje i 50% w obligacje
Instytucje finansowe lokują średnio
83% w akcje
53% w akcje
23% w akcje
53% w akcje
Portfele o udziałach akcji
od około 30% do 55% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 90% mają podobną użyteczność.
od około 10% do 55% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 55% mają podobną użyteczność.
Dwa czynniki mają wpływ na skłonność do posiadania ryzykownych walorów:
Awersja do ryzyka
Skłonność do ryzyka
krótki okres ewaluacji
Awersja do ryzyka
krótki okres ewaluacji
Polega na agregowaniu bądź segregowaniu przez decydenta przepływów pieniężnych w celu uzyskania wyższego poziomu satysfakcji.
