Prawdopodobieństwo zdarzenia, które jest czymś dobrze określonym i nie zależy od wybranej próby, dopóki jest ona wystarczająco duża,
techniki inwestowania w więcej niż jeden walor.
Rozkład prawdopodobieństwa opisujący ilość sukcesów „k” w ciągu „N” niezależnych prób, z których każda ma stałe prawdopodobieństwo sukcesu równe „p”,
Grę losową, która pomimo posiadanej nieskończonej wartości oczekiwanej posiada jednocześnie ograniczoną wartość pieniężną dla większości ludzi,
Grę losową, która pomimo posiadanej nieskończonej wartości oczekiwanej posiada jednocześnie ograniczoną wartość pieniężną dla większości ludzi,
Jedną z zasad księgowania umysłowego (mentalnego) jest:
Zasada łączenia zysków;
Zasada rozdzielania strat;
Zasada rozdzielania większego zysku od mniejszej straty.
Zasada łączenia mniejszej straty z większym zyskiem;
Zasada łączenia mniejszej straty z większym zyskiem;
Które z poniższych twierdzeń nie jest adekwatne dla analizy portfelowej:
Analiza portfelowa zajmuje się technikami inwestowania w więcej niż jeden walor;
Metody analizy portfelowej są bliższe metodom analizy technicznej niż metodom analizy fundamentalnej;
Metody analizy portfelowej zaliczane są do grupy metod pozwalających dokonywać długoterminowych inwestycji;
Poprawnie skonstruowany portfel papierów wartościowych pozwala na osiągnięcie ryzyka dywersyfikowanego i zoptymalizowanie przychodu.
Metody analizy portfelowej są bliższe metodom analizy technicznej niż metodom analizy fundamentalnej;
Jak określany jest błąd poznawczy polegający na automatycznym przypisywaniu pozytywnych
lub negatywnych cech na podstawie (pozytywnego lub negatywnego) pierwszego wrażenia:
Efekt skupienia,
Efekt pierwszeństwa,
Zaniedbywanie miarodajności.
Efekt halo (efekt aureoli),
Efekt halo (efekt aureoli),
Która z poniższych jest formą błędu poznawczego w postaci efektu pewności siebie:
Miskalibracja,
Wszystkie z powyższych odpowiedzi są poprawne.
efekt „lepszy niż średnia”,
Iluzja kontroli,
Wszystkie z powyższych odpowiedzi są poprawne.
Inwestorzy a także analitycy finansowi w celu zobrazowania wielu przyszłych możliwych
scenariuszy co do wyceny portfela inwestycyjnego stosują:
Model VAR
Model Markowitz’a
Symulacje Monte Carlo
Model CAPM
Symulacje Monte Carlo
Osoby które podejmują ryzyko w celu odniesienia korzyści finansowych oraz realizacji
określonego celu inwestycyjnego kierują się motywem:
Stymulacyjnym
Instrumentalnym
Statystycznym
Osobowym
Instrumentalnym
Jedną z najczęściej stosowanych metod pomiaru preferencji ryzyka są:
Wybory hazardowe
Wybory loteryjne.
Testy psychologiczne
Wywiady osobowe
Wybory loteryjne.
Podczas wyboru optymalnego portfela inwestycyjnego współczynnikami które brane są pod
uwagę są:
Ryzyko oraz zwrot z inwestycji
Zwrot z inwestycji oraz okres jej trwania
Zwrot z inwestycji oraz wielkość portfela inwestycyjnego
Ryzyko oraz okres trwania inwestycji
Ryzyko oraz zwrot z inwestycji
W zarządzaniu ryzykiem finansowym Model Blacka-Scholesa służy do:
znalezieniu optymalnego portfela inwestycyjnego dla inwestora czy uwzględnieniu rentowności oraz ryzyka
wyceny instrumentów pochodnych
wyceny przyszłych cen instrumentów finansowych w wielu prawdopodobnych scenariuszach
ukazania zależności między ceną dóbr kapitałowym a ryzykiem
wyceny instrumentów pochodnych
Autorami efektu dyspozycji są
Hersh M. Shefrin, Meir Statman
Kahneman D., Thaler R.
Markowitz H., Statman M.,
Hersh M. Shefrin, Meir Statman
Skłonność do przedwczesnej realizacji zysków i do zwlekania z realizacją strat to
efekt dyspozycji
efekt portfelowy
efekt dywersyfikacji
efekt dyspozycji
Przy horyzoncie inwestycyjne w dążącym do nieskończoności
obligacje pokonają akcję
akcji i obligacji będą miały ten sam zwrot
akcje pokonają obligacje
akcje pokonają obligacje
Ocena wyników w dominującej liczbie uczestników rynku jest dokonywana raz do
miesiąca
kwartału
roku
roku
Uczestnicy instytucjonalni pomimo długiego okresu inwestycyjnego są oceniani
co kwartał.
co miesiąc.
co roku.
co roku.
Indywidualni inwestorzy najczęściej lokują
50% w akcje i 50% w obligacje
30% w akcje i 70% w obligacje
80% w akcje i 20% w obligacje
50% w akcje i 50% w obligacje
Instytucje finansowe lokują średnio
23% w akcje
53% w akcje
83% w akcje
53% w akcje
Portfele o udziałach akcji
od około 30% do 55% mają podobną użyteczność.
od około 10% do 55% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 90% mają podobną użyteczność.
od około 30% do 55% mają podobną użyteczność.
Dwa czynniki mają wpływ na skłonność do posiadania ryzykownych walorów:
Awersja do ryzyka
Skłonność do ryzyka
krótki okres ewaluacji
Awersja do ryzyka
krótki okres ewaluacji
Polega na agregowaniu bądź segregowaniu przez decydenta przepływów pieniężnych w celu uzyskania wyższego poziomu satysfakcji.
